நாங்கள் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் - தஞ்சை அரண்மனை வளாகம் – தர்பார் ஹால்::நெல்லைத்தமிழன்

 

 வரலாறு என்று நமக்குச் சொல்லப்படுவது வேறு. நிகழ்ந்த சம்பவங்கள் வேறு என்ற புரிதல் நமக்கு இருக்கவேண்டும்.  ஒருவரது அரசாட்சியை, வாழ்க்கையை, பல்வேறு வரலாற்றுச் சம்பவங்கள் மூலம் இப்படித்தான் வாழ்ந்தார் என்று ஒரு கோடிட்டு அல்லது விளக்கமாக் காண்பிப்பர். புத்தகங்கள் இப்படித்தான் எழுதப்படுகின்றன. அதனால் இவர் இப்படித்தான் என்று நாம் புரிந்துகொள்கிறோம். இதில் அவரவர் பங்கிற்கு இடைச்செருகல் செய்து இன்னும் புனிதமாகவோ இல்லை மோசமாகவோ சித்தரிப்பர். நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டியது, ஒரு மனிதன் என்பவன் நல்ல கெட்ட குணங்களின் கலவையாகத்தான் பிறக்கிறான். அதுவே ஒரு தலைவன் அல்லது அரசன் என்பவன், தன்னைச் சுற்றியுள்ளவர்களால் கட்டமைக்கப்படுகிறான். மிகவும் கூர்மையாக ஒருவரது வாழ்க்கையைப் பார்க்கும் சந்தர்ப்பம் நமக்கு நேர்ந்தால், அவர் நல்ல, கெட்ட குணங்களைக் கொண்டவர் என்பது புலப்படும். அவரவர் தாங்கள் விரும்பியவாறு சித்தரிக்க, நல்ல அல்லது கெட்ட சம்பவங்கள்/குணங்களை முதன்மைப்படுத்துவர். ஒவ்வொருவர்  வாழ்க்கையையே, ‘இவர் நல்லவர்’, ‘இவர் கெட்டவர்’ என்று இரு விதமாகவும் அவரவர் மனோரத த்திற்கு ஏற்றவாறு சித்தரிக்க இயலும். காலம் என்ற கனவான், நம் கண் முன்னால், காமராஜர், அண்ணா, கருணாநிதி, எம்.ஜி.ஆர் என்று ஒரு வரிசையைக் காண்பித்துள்ளதால் நம்மால் ஒப்பீட்டு முறையிலும் பல்வேறு நிகழ்வுகளின் முறையிலும் நல்லவர் யார், அவர் செய்த நன்மை என்ன, தீய சக்தி யார், எப்படி அவர் தன் குடும்பத்தை முன்னேற்றிக்கொண்டார் என்பதையெல்லாம் கண்டுகொள்ள முடிகிறது. இதனை நம் புரிதலுக்காக இங்கு குறிப்பிட்டேன்.

இராஜராஜ சோழன் (அவனுடைய முன்னோர்) மற்றும் அவனுடைய வழித்தோன்றலான இராஜேந்திர சோழன் ஆகியோரை நாம் glorify புனிதப்படுத்துதலைச் செய்கிறோம். இதன் காரணம் அவர்கள் செய்த சாதனைகளாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளவை, நாம் நம் கண்ணால் காணக்கூடிய அரும் செயல்களைச் செய்துள்ளவையே. ஆனால் பக்கத்திலிருந்து கவனித்த ஒருவரால், இருவருடைய குணநலன்கள், குணக்கேடுகள், செய்த தவறுகள் என்று எல்லாவற்றையும் எழுத முடியும். இதையுமே, அவருடைய கண்ணோட்டத்தில்தான் (அல்லது அவர் நம்பியபடித்தான்) எழுத இயலும். இல்லை, அரசரின் அவையில் அல்லது அவரது நேரடிப் பார்வை படும் இடத்தில் இருப்பதால் கொஞ்சம் அதீதமாக புனைவுகளையும் கலந்து அரசரை மகிழ்விப்பதாகவும் எழுதியிருக்கக் கூடும்.  அதனால் ஒருவரைப் பற்றி நாம் ஒரு முடிவுக்கு வர, ஒரு சில புத்தகங்கள் மாத்திரம் போதாது, யார் அதனை எழுதியிருக்கிறார் என்பதும் முக்கியம். சரி இப்போ நாம் வரலாற்றுச் செய்திகளுக்கு வருவோம்.

சத்ரபதி சிவாஜி அவர்கள் பற்றி நாம் படித்தவைகள் மற்றும் பார்த்தவைகள் (திரைப்படத்தில்) இவைகளைக் கொண்டு நாம் ஒரு பிம்பம் கொண்டிருப்போம். மராத்திய வரலாறு படிக்கும்போது, நான் படித்தவைகளில் ஒருசிலவற்றை இங்கு பகிரலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

மராட்டியர்கள் வரலாற்றில் யாதவராஜா என்று குறிப்பிடப்படும் லகோஜி ஜாதவ்ராவ் என்பவர் தேவகிரி யாதவ அரச மரபினைச் சேர்ந்தவர். சிந்த்கெட் என்ற பகுதிக்கு தேஷ்முகியாக இருந்தார். ‘தேஷ்முகி’ என்றால் என்ன? தேசத்தின் தலைவன் (அல்லது பிராந்தியத்தின் தலைவன்). இது பரம்பரை பரம்பரையாக வரும் பொறுப்பு. இதனை நிலப்பிரபுத்துவத்தின் நீட்சி என்று சொல்லலாம்.  தேஷ்முகி என்ற பொறுப்புள்ளவருக்கு படை இருக்கும். நிலப்பிரதேசத்திற்கு அரசர் மாதிரி. நிலத்தின் காவல் மற்றும் நீதி பொறுப்பு அவரைச் சார்ந்தது. வரிவசூலிப்பதும் அவரது கடமை. அதில் ஒரு பகுதி அவரைச் சேரும். மிகுதி, பேரரசரை (அதாவது தேஷ்முக்காக நியமித்த அரசரைச்) சேரும்.  அந்தப் பிராந்தியத்தின் அரசர், நிஜாம் ஷா. இவர் பாமினி சுல்தான்களை வென்று 1494ல் தன் பெயரில் ஒரு இராஜ்ஜியத்தை ஸ்தாபித்தார்.  இதன் தலைநகராக அகமது நகர் அமைந்தது.  (அதன் முந்தைய பெயர் பிங்கார்)

 

 

முகலாயப் பேரரசன் ஷாஜஹான் 1636ல் நிஜாம்ஷாவைத் தோற்கடித்து இடங்களைக் கைப்பற்றும் வரை இந்த டெக்கான் சுல்தான்களில் ஒருவரான நிஜாம் ஷா பரம்பரை இந்த இடத்தை ஆண்டது.  சிந்த்கெட் பகுதிக்கு லகோஜி ஜாதவ்ராவ் என்பவர் தேஷ்முக் என்று சொன்னேன் அல்லவா? இவருக்குத் தலைவர் நிஜாம் ஷா. லகோஜி ஜாதவ்ராவ், 10,000 குதிரைகள் கொண்ட படைக்குத் தலைவர். இவரது ஆதரவில் மாலோஜியும் அவரது தம்பி விட்டோஜியும் இருந்தனர் (இவங்க யார் என்றால், இவர்களும் படைத்திறன் மிக்க தளபதிகள், ஆனால் அரசர்கள் அல்ல என்று வைத்துக்கொள்ளலாம். இவர்களது வரலாற்றுக்குச் சென்றால் தலையைச் சுத்திவிடும்)  1599ல் ஹோலிப் பண்டிகை நடந்த சமயத்தில், மாலோஜி, தன் மகன் ஷாஜியுடன் லகோஜி ஜாதவ்ராவ் வீட்டுக்குச் சென்றார். லகோஜிக்கு ஒரு மகள் இருந்தாள். அவள் பெயர் ஜீஜா பாய். லகோஜி, ஷாஜியை அழைத்து, ஜீஜாபாயின் அருகில் அமர்த்தி. இருவரும் தகுந்த இணையாக இருக்கின்றனர் என்று சொன்னார். இரு குழந்தைகளும் ஹோலிப் பண்டிகையில் ஒருவர் மீது ஒருவர் சந்தனப் பொடியைத் தூவி விளையாடினர்.  லகோஜி கூறியது மாலோஜியின் மனதில் இருந்த தால், மற்றவர்களுடன் பேசும்போது, யாதவ அரசர் (தேஷ்முக்) லகோஜி, தன்னுடன் சம்பந்தம் கொள்ள உடன்பட்டிருக்கிறார் என்று சொன்னார்.  இது லகோஜி ராவின் மனைவிக்குத் தெரியவந்து, பெண்ணை எப்படி சாதாரண படைத் தலைவனுக்குக் கொடுப்பது என்று மறுத்தார்.  மறுநாள், லகோஜி ஜாதவ்ரா, மாலோஜியை விருந்துக்கு அழைத்தபோது, ‘ஷாஜியை மருமகனாக ஏற்றுக்கொண்டால்தான் விருந்துக்கு வரமுடியும் என்று சொன்னார். இதனால் இருவருக்கும் மனவேற்றுமை ஏற்பட்டது.  இந்தப் பிரச்சனை நிஜாம்ஷாவின் காதுகளுக்குச் சென்றது.

உங்களுக்கு இப்போது ஒரு நியாயமான சந்தேகம் வரும். 1494ல் பாமினி சுல்தான்களைத் தோற்கடித்து நிஜாம்ஷா அரசு ஸ்தாபிக்கப்பட்ட து. 1599ல் உள்ள பிரச்சனை எப்படி நிஜாம்ஷா காதுக்குப் போயிருக்கமுடியும்?  அரசின் பெயர் நிஜாம்ஷா என்பதுதானே தவிர, அரசரின் பெயர் அதல்ல. 1494ல் அஹமது நிஜாம் ஷா, 1553ல் பரஹன் நிஜாம்ஷா…. 7வது அரசரான பர்ஹன் நிஜாம்ஷா II என்பார் காலம் அது.

பரஹன் நிஜாம்ஷா II அல்லது அதற்குப் பின் வந்த நிஜாம்ஷா, மாலோஜியை 5000 குதிரைப் படையுடன் தலைவனாக்கி, பூனா, சூபா, சகன், இந்தபூர் போன்ற பகுதிகளுக்கு ஷாகீர் (தலைவன்) என்று ஆக்கி, ராஜா என்ற பட்டமும் கொடுத்தான் (மாலோஜி அவ்வளவு திறமையானவர், போர்களில் நிஜாம் ஷா அரசர்களுக்கு உதவி வெற்றியைச் சம்பாதித்துக்கொடுத்திருந்திருக்கிறார்). மாலோஜி வசிக்க ஒரு கோட்டையையும் கொடுத்தான்.

இப்போது மாலோஜி அரசன் ஆகிவிட்டதால், தேவகிரி யாதவ அரச மரபினரான லகோஜி ஜாதவ்ராவிற்கு தன் மகளை, மாலோஜியின் மகனுக்குக் கொடுப்பதில் தயக்கம் ஏற்படவில்லை. 1604ல் ஷாஜிக்கும் ஜீஜாபாயிக்கும் திருமணம் நடந்தது.

அது சரி… டெக்கான் சுல்தான்கள் யார் யார்? பீஜப்பூர் சுல்தான், அஹமது நகர் சுல்தான் (நிஜாம் ஷா பரம்பரை), கோல்கொண்டா சுல்தான் ஆகிய மூன்று பிரதேசங்களே டெக்கான் சுல்தான்கள் என்பவர்களால் ஆளப்பட்டன (மூன்று வெவ்வேறு பகுதிகள்)

மராத்திய மன்னர்களுக்கும் இந்தக் கதைக்கும் என்ன சம்பந்தம்?  ஷாஜி போன்ஸ்லேவுக்கும், ஜீஜா பாயிக்கும் 1630ல் சிவாஜி பிறந்தார். (அடப்பாவி.. திருமணம் 1604ல், குழந்தை 1630லா என்று சந்தேகம் கொள்ள வேண்டாம். திருமணம் ஆனபோது இருவரும் குழந்தைகள்)

சிவாஜியின் தந்தையும் சுல்தான்களுக்குப் பணி புரிந்தவர் (அவர் சில நேரங்களில் பீஜப்பூர் சுல்தானுக்குச் சாதகமாகவும் நடந்துகொண்டார்). பிற்பாடு அரசனாக ஆன சிவாஜியும் முகலாயர்களுக்குச் சாதகமாக ஆரம்பத்தில் நடந்துகொண்டவர்தாம். டெக்கான் பகுதிகளுக்கு ஔரங்கசீப் படைத்தளபதியாக இருந்தது உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும். அவனே சிவாஜிக்கு ‘ராஜா’ என்ற பட்டமும் கொடுத்தான். பிறகு தில்லியில் வாரிசுப் போர் மற்றும் பேரரசைக் கைப்பற்ற ஔரங்கசீப் சென்றுவிட்டபிறகு, ஔரங்கசீப் வெற்றிபெற்றிருந்த பீஜப்பூர் சுல்தான்கள் வசமிருந்த சில பகுதிகளுக்கும் தானே அரசனாக ஆகி ‘சத்ரபதி’ என்று பெயரும் சூட்டிக்கொண்டார் சிவாஜி. அவருக்கான வரலாறு இப்போதல்ல.

ஔரங்கசீப், தன் தந்தை பேரரசர் ஷாஜஹானின் படைத் தளபதியாக இருந்து டெக்கான் பகுதிகளில் வெற்றியைக் குவித்தார். பிறகு வாரிசு உரிமைக்காக கடைசியில் ஆக்ரா சென்று, ஷாஜஹானைச் சிறைவைத்து பேரரசனாகி தில்லியில் முடிசூட்டிக்கொண்டார். அவரது கடைசி காலத்தில் இந்த டெக்கான் பகுதியில்தான் (அஹமது நகர்) வாழ்ந்தார். அவரது சமாதிகூட அஹமது நகரில்தான் இருக்கிறது. இதனை எழுதும்போது ஔரங்கசீப் எப்படி ஷாஜஹானின் படைத்தளபதியாக, கோல்கொண்டா கோட்டையை முற்றுகை இட்டான் (ஷாஜஹானுக்கு ஔரங்கசீப் விருப்பமான மகனல்ல. அதனால் தலைநகரிலிருந்து அவனைத் தூரத்தில் வைக்கும்பொருட்டு மஹாராஷ்ட்ரா, தக்ஷிணப் பிரதேசங்களுக்கு போரின் சாக்கில் அனுப்பிவைத்துவிடுவான்). இதனைப்பற்றியும் நான் கோல்கொண்டா கோட்டைக்குச் சென்றதைப் பற்றியும் எழுத நினைத்திருக்கிறேன். வாய்ப்பு எப்போது வரும் என்று தெரியவில்லை.

 

சத்ரபதி சிவாஜியின் படம் (முதலில் உள்ளது) பிரிட்டிஷ் மியூசியத்தில் 

அதனால நாம், வரலாற்றில் தேசபக்தியையும் சேர்த்து யாருடைய வாழ்க்கையையும் புரிந்துகொள்ளக் கூடாது. ஆனால் முகலாயர்களை எதிர்த்த (வேறு வழியில்லாமல்) அரசன் சிவாஜி என்பதில் மாற்றுக்கருத்து கிடையாது. மாலோஜி போன்ஸ்லேயில் ஆரம்பித்து போன்ஸ்லே பரம்பரை வருகிறது. அந்த வரிசையில்தான் தஞ்சையின் மராட்டிய அரசன் வருகிறான்.

பிற்காலத்தில் பிரிட்டிஷாருடன் ஒப்பந்தம் செய்துகொண்டதால்,  போர் அச்சம் இன்றி, தஞ்சை நகரத்தில் கலைகளை வளர்க்க அவர்களுக்கு நேரமும் ஆர்வமும் கிடைத்தது.  அவர்கள் காலத்து அரசவையை, அரண்மனையைப் படங்கள் மூலம் நாம் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம். 

சக்ரபாணி கோயிலில் இருப்பது நான் என்பது தெரிகிறதா?

 

சரபோஜி மன்னரின் ஓவியம்

ஒரு சில படங்களை தொடர்புக்காக இணையத்திலிருந்து எடுத்திருக்கிறேன். இதுவும் ஒன்று.

இந்த தர்பார் ஹால் எனக்கு மைசூர் அரண்மனையை நினைவுபடுத்தியது. இதற்கான கட்டிடக்கலை வல்லுநர் யாராக இருந்திருப்பார்?  இரண்டாம் சரபோஜி அவர்கள் வெளிநாட்டு சிற்பக்கலை வல்லுநரை தன்னுடைய உருவச்சிலையை உருவாக்க நியமித்ததால், இந்த அரண்மனையும் வெளிநாட்டவரால் டிசைன் செய்யப்பட்டிருக்குமா இல்லை நாயக்கர் கால அரண்மனையில் மாற்றங்கள் மாத்திரம் செய்திருப்பார்களா?

மஹாவிஷ்ணுவின் பரமபத கோலம்

சிவன் கணங்களுடன்

ஓவியங்கள் பலதும் மறைந்துகொண்டுவருகின்றன. அவற்றைச் சீர்படுத்துபவர் யாரும் இல்லை. சில பல மேற்கத்தைய தேசங்களில் 500 வருடங்களுக்கு முன்புள்ளவற்றையே மிகப் பெரிய பொக்கிஷம் போன்று காக்கின்றனர். எதுவும் நிறைந்து கிடைக்கும் நம் நாட்டில், அவற்றின் மதிப்பு நமக்குப் புலப்படுவதில்லை.

இந்த மாதிரி தூண்களுடன் கூடிய ஹாலைப் பார்க்கும்போது இவற்றின் பின்னால் யாரேனும் கத்தியுடன் ஒளிந்திருந்தால்? என்று தோன்றும். பின்னால் யாரேனும் ஒளிந்திருக்கிறாரா என்பது எப்படித் தெரியும்?

இந்த இடத்தைப் பார்க்கும்போது இதைவிடப் பிரம்மாண்டமாகவும் அழகாகவும் இருந்த கோல்கொண்டா கோட்டையின் அரண்மனை நினைவுக்கு வந்தது.

கீழே விழுந்துகிடக்கும் சிதைந்த கதவு சொல்கிறது, ஒரு காலத்தில் நானும் என் சகோதரனும் இருக்கும் இடத்தின் இரு புறமும் வாயிற்காப்போன் இருந்தனர். யாரையும் உள்ளே விடுவதற்கு முன்பு அனுமதிச் சீட்டு இருக்கிறதா என்று பார்த்தனர். என்னையும் திறப்பதற்கு முன்பு, மெதுவாக ஒரு பெண்ணைத் தொடுவதுபோலத் தொட்டுத் திறந்தனர். காலம் மாறிவிட்டது. இப்போது நான் கீழே கிடக்கிறேன். என் வரலாறு உணர்ந்து சீர்படுத்துபவர்கள் யாரேனும் வருவார் என்ற நம்பிக்கையில் காத்திருக்கிறேன்.

தஞ்சை அரண்மனை வளாகத்திலேயே சரஸ்வதி மகால் நூலகம் அமைந்துள்ளது உங்கள் எல்லோருக்கும் தெரிந்திருக்கும்.  இது மிகப் பழைமையான நூலகம். நாயக்கர் மற்றும் மராத்திய மன்னர்களின் முன்னூறு ஆண்டுகால சேகரிப்பின் விளைவே இந்த நூலகம். இது 1531லிருந்து 1675 வரை ஆண்ட மராத்திய மன்னர்களால் அரசாங்க நூலகமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டு பிற்பாடு மராத்திய மன்னர்களால் விரிவுபடுத்தப்பட்டது. இதில் குறிப்பிடத்தக்க பணி செய்தவர் என்று அறியப்படுகிறவர் இரண்டாம் சரபோஜி (இதன் காரணமும் ஊகிக்கக் கூடியதுதான். பெயரளவுக்கு தஞ்சை நகரத்தின் மன்னர் அவர். போர், படை என்ற கவலையே அவருக்கு இருந்ததில்லை. அதனால் பணத்தைக் கொண்டு திருப்பணிகள், நூலகங்களைச் செம்மைப்படுத்துவது போன்றவற்றில் ஈடுபட்டார்)  இந்த நூலகத்தில் அரியவகை ஓலைச்சுவடிகள் உள்ளன. சுமார் 30,000க்கும் மேற்பட்ட சமஸ்கிருத மற்றும் பல மொழி ஓலைச்சுவடிகளும் 5000க்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்களும் உள்ள நூலகம் இது. (மருத்துவக் குறிப்புகள், சங்ககால இலக்கியங்கள் போன்றவை). நூலகத்தின் பெருமையை உணர்த்தும் அருங்காட்சியகமும் உள்ளது. 

 

இந்த ஓலைச்சுவடிகளைத் தவிர, நிறைய ஓலைச்சுவடிகள் பார்வையாளர்கள் பார்ப்பதற்கு வைத்திருக்கிறார்கள். புகைப்படம் எடுக்க இயலவில்லை. கண்டிப்பாக நாம் பார்க்கவேண்டிய இடம் இது. இங்குள்ள ஓலைச்சுவடிகளை அச்சில் கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள் (பல சுவடிகளை). அதில் ஒன்று நான் ஆர்வமுடன் வாங்கிய   புத்தகம் ‘திருவாய்மொழி வாசகமாலை’ (இதைப்பற்றி எழுத ஆரம்பித்தேன் என்றால் பதிவு வெகுவாக நீண்டுவிடும்) 

சமீபத்திலும் (ஆகஸ்ட் 2025) நான் இந்த இத்திற்குச் சென்றிருந்தேன்.  இந்த நூலகத்தில் பலவித ஸ்க்ரிப்டுகள் இருக்கின்றன. மிகச் சிறிய, பேப்பரில் தயாரிக்கப்பட்ட நூல்கள், ஓலைகளில் மிக மிக அழகாகவும் மிக மிகச் சிறியதாகவும் கிரந்தத்தில் எழுதப்பட்ட நூல்கள் மற்றும் பல ஓவிய நூல்கள் என்று பலவற்றைப் பார்த்தோம். முயன்றிருந்தால் நான் புகைப்படங்கள் எடுத்திருக்கலாம். என்னவோ எடுக்கத் தோன்றவில்லை. ஒன்று மாத்திரம் நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். தமிழகத்தின், பாரதத்தின் கலைப்படைப்புகள், நூல்கள், அறிவுசார் இலக்கியங்கள் மிக மிக மேன்மையானவை. பொதுவாக பலருக்கு குருடனிடம் கிடைத்த ஓவியங்கள் போன்று அவற்றின்மீதான பிரமிப்பு, அவற்றைப் பாராட்டும் தகுதி இல்லை. அவ்வளவுதான் எழுத இயலும்.

தஞ்சை மராத்தியர் அரண்மனையில் (இதனை மராத்தியர்களின் அரண்மனை என்று மாத்திரம் புரிந்துகொள்ளவேண்டாம். நாயக்கர்களும் இங்கிருந்துதான் ஆண்டிருக்கலாம். அதன் பிறகு மராத்தியர்கள் இதனைச் சீர் செய்திருக்கலாம்) தர்பார் மண்டபத்தைப் பார்வையிட்டுவிட்டோம். இனி நாம் கலைக்கூடத்தைப் பார்க்கச் செல்லலாம்.  அடுத்த பகுதியில் பார்ப்போம். 

(தொடரும்)