2. ஸ்ரீரங்கப் பயணமும் (குறு) பதிவர் சந்திப்பும் - தொடர்ச்சி.

சென்னையில் நவீன திருமண மண்டபங்களைப் பார்த்துப் பழகியிருந்த கண்களுக்கு இந்த மண்டபம் பழைய பாணியில் சற்றே வித்தியாசமாக இருந்தது.  அகலவாக்கில் சிறிய சைஸில் இருந்தது.  திருமணம் நடக்கும் மேடைக்கு தனி செக்ஷன் போல ஒரு பார்டிஷன்.  ஆனாலும் சிறிய மண்டபம்தான். 

மண்டபத்துக்குப் பின்னால் இரண்டாம் கட்டுக்குச் சென்றால், (மேலேயும் கீழேயும்) மாப்பிள்ளை வீட்டார், பெண் வீட்டார் தங்குமிடம் கொஞ்சம்  பெரிய இடமாக அழகாக இருந்தது!  

மூன்றாம் கட்டுக்குப் போனால் சாப்பிடுமிடம்.  நான்காம் கட்டு கை கழுவுமிடம்.  நவீன மண்டபங்களும் ஸ்ரீரங்கத்தில் நிறையவே இருக்கின்றன.  

இரவு சாப்பிட்டபின்(னும் முன்னும்) உறவுகளிடம் கொஞ்சம் பேசி விட்டு திரு கௌதமனின் சம்பந்தி வீட்டில் சென்று இரவு படுத்து விட்டோம்.  அதிகாலை 3 மணிக்கே விழிப்பு வந்துவிட,  சித்தப்பா தான் கிளம்பிச் சென்று காவேரியில் குளிக்கப் போவதாய்ச் சொன்னார்.  "யார் யார் கூட வர்றீங்க?" என்றார்.  கேஜி முதலில்,  'தான் காவிரியில் குளிக்கா விட்டாலும் சும்மா பார்க்கக் கூட வருவதாக'ச் சொன்னார். 'நானும் வேடிக்கைப் பார்க்க வருகிறேன்' என்றேன்.   நான்கரை மணிக்கு நான் வீட்டிலேயே குளித்து விட்டு, காவிரிக்குக் கிளம்புபவர்களுடன் கிளம்பினேன்.  

குளிப்பவர்கள் இரண்டுபேரும்  (ஆம், இன்னொருவரும் குளிக்க ரெடியாகி விட்டார்) முன்னால் சென்றுவிட, குளிக்காத, வேடிக்கை பார்க்கக் கிளம்பிய நாங்கள் மூன்று பெரும் பின்னால் சென்றோம்.  எல்லோருக்குமே அந்நேரத்திலேயே எழுந்து சிரமம் பார்க்காமல் காபி தந்து உபசரித்தார்கள் அந்த வீட்டுத் தலைவி.  அம்மா மண்டபம், கருட மண்டபம் குழப்பத்தில் அவர்கள் சரியாக இடது புறம் திரும்பி கருட மண்டபம் சென்றிருக்க, நாங்கள் வலதுபுறம் திரும்பி அம்மா மண்டபம் சென்றோம்.

அந்நேரத்திலும் அந்த ஏரியா கலகலப்பாக இருந்தது.  டீக்கடைகள் சுறுசுறுப்பாக டீ போட்டபடி இருக்க, ஓரிரு கடைகளில் வடை கூடப் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.  நிறைய டூரிஸ்ட் - குறிப்பாக வடநாட்டுப் பயணிகள் - கண்ணில் பட்டார்கள்.

உள்ளே சென்று காவிரியை இருளில் தரிசித்தோம்.  அந்த இடங்களில் குளிக்குமளவு தண்ணீரைத் தேக்கியிருந்தார்கள்.  அவ்வப்போது அலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டதிலிருந்து நாங்கள் இருக்கும் திசைக்கு நேரெதிர்த் திசையில் அவர்கள் குளித்துக் கிளம்புகிறார்கள் என்று அறிந்தோம்.  கரையில் நின்றிருந்த தும்பிக்கை நண்பரை இருளிலேயே படம் பிடித்துக் கொண்டு திரும்பினோம்.

அவர்கள் தனியாக, நாங்கள் தனியாக வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.  இந்த வகையில் அதிகாலை நாலரை மணி முதல் ஐந்தே முக்கால் வரை ஒரு நடைப்பயிற்சி முடித்தோம்!

அந்த நடைப் பயிற்சியில் ராமன் பிரம்ம குமாரிகள் சங்கம் வழங்கும் சொற்பொழிவுகள் சென்று வருவதாகக் குறிப்பிட்டு, அவர்கள் சொல்லும் தத்துவத்தைச் சுருக்கமாகக் கூறிக் கொண்டே வந்தார்.  அவ்வளவு கோர்வையாக அந்தக் குழப்ப விஷயத்தை அவர் தடையில்லாமல் சொல்லிக் கொண்டு வந்தது எனக்கு வியப்பைத் தந்தது.  உண்மையில் 'மரணமும், மரண பயமும்' என்ற தலைப்பில் பேச்சு தொடங்கியிருந்தது. பேச்சு சுவாரஸ்யத்தில் அதற்குள் வீடு வந்து விட்டதே என்றுதான் தோன்றியது.

உடனடியாகக் கிளம்பி மண்டபம் வந்து விட்டோம்.  இங்குமொரு காபியைக் குடித்து விட்டு, கொஞ்ச நேரம் திருமண நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்து, படம் பிடித்து, உடனுக்குடன் வாட்சப்பில் உறவு க்ரூப்புக்கு அனுப்பிக் கொண்டுமிருந்தோம்.

7 மணிக்கு டிபன் சாப்பிட்டு விடலாம் என்று முடிவு செய்தோம்.  சாப்பிட்டுவிட்டு, கோவிலுக்குச் சென்றால் அங்கே மண்டபத்தில் பதிவர் மீட் வைக்க முடியுமா என்று கேஜி ஒரு யோசனை சொன்னார்.  பின்னர் நடந்த பேச்சு வார்த்தையில் அது சாத்தியமில்லை என்று புரிந்தது.  எங்கே விட்டேன்?  டிபன் சாப்பிட... அது முக்கியம். எதைச் சொல்கிறோமோ இல்லையோ இதைப் பற்றி எல்லாம் கொஞ்சம் சொல்லி விட வேண்டும்.  என்ன சொல்கிறீர்கள்?  அப்புறம் சாப்பாட்டு ராமன் என்ற என் நற்பெயருக்குக் களங்கம் வந்து விடுமே....

சிலர் மட்டுமே அமர்ந்திருக்கும் அதிகாலை சாப்பாட்டுக் கூடம்.  முதல் இரண்டு வரிசைகள் மட்டுமே பாதிப் பாதி நிறைந்திருந்தது.  பரிமாறுபவர்கள் சௌகர்யம்.  

முதலில் பெயர் தெரியாத ஸ்வீட் போட்டார்கள். ஆனால் ஸ்வீட்டாக இருந்தது. நல்ல சிகப்புக் கலர்!  அடுத்துப் போட்டது ரவா கிச்சடியா, ரவாப் பொங்கலா என்ற சந்தேகம் எனக்கு இன்னமும் உண்டு.  

எதுவானால் என்ன, சூடாக, - எவ்வளவு சூடு என்றால் தொண்டைக்குழி வழியாக சூடாக இறங்கி, வயிறு வரை சூடு தெரியும் வரைப் பயணிக்கும் அளவு சூடு - இதற்குத் தொட்டுக் கொள்ளத் தேங்காய்ச் சட்னி மட்டும் போட்டுச் சென்றவரைக் கடுப்புடன் பார்த்தேன்.  பின்னாலேயே ஒருவர் சாம்பாருடன் வந்து வயிற்றில் சாம்பாரை வார்த்தார்.  

அடுத்து ஒருவர் ஒற்றை இட்லி போட்டவாறு செல்ல, அவரை அழைத்து 'ஆகாது, தப்பு! ரெண்டு ரெண்டாப் போடுங்கோ' என்று இரண்டாவது இட்லியும் வாங்கிக் கொண்டேன். அரைக்கரண்டி மட்டும் சாம்பார் விட்டு விட்டு தாண்டிச் சென்று திரும்பியவரை எதிர்த் திசையில், எனக்கு நேராகப் பரிமாறியபோது கையும் சாம்பார் வாளியுமாகப் பிடித்து இன்னும் இரண்டு கரண்டி சாம்பார் வாங்கி இட்லியையும், கிச்சடிப் பொங்கலையும் சாம்பாரில் குளிப்பாட்டினேன்.  அடுத்து வந்தது உள்ளங்கையை விட சற்றே பெரிதான அளவில் இருந்த ஊத்தப்பம்.  ஏற்கெனவே எக்ஸஸில் வாங்கி வைத்திருந்த சாம்பார் இதற்கும் உதவியது!  ஒற்றை ஊத்தப்பத்தை நான் ஒத்துக் கொண்ட காரணம் அடுத்து பூரி வரும், அதைச் சாப்பிட வயிற்றில் இடம் இருக்க வேண்டுமே என்றுதான்.  ஆனால் ஐயகோ...இதோடு எல்லோரும் சென்று முன்னால் செட்டிலாகி விட்டார்கள்.  வேறு ஐட்டம் இல்லை!

என்ன செய்ய முடியும் சொல்லுங்கள்.  எழுந்து விட்டோம்.  டிபன் சாப்பிட்ட உடன் காபி சாப்பிடுவது தமிழர் மரபாகையால் இங்கும் ஒரு காபி ("சர்க்கரை கம்மியாய்!") வெளியே வந்தோம்.  "ஏவ்..."

ஆறே முக்கால் ஆனது.  இந்நேரம் நண்பர்களுக்கு அலைபேசினால் அவர்களுக்கும் தொந்தரவிருக்காது என்று முடிவு செய்து, முதலில் நான் கீதா மேடத்துக்கு அலைபேசியில் பேசினேன்.  வெங்கட் நாகராஜும் அவர் திருமதியும் வேறொரு விசேஷத்துக்காக வேண்டி சென்னை கிளம்பிச் சென்றிருக்கிறார்கள் என்ற தகவலைத் தெரிவித்தார் கீதா மேடம்.  நாங்கள் ஐந்தாறுபேர் வருவோம் என்று கூறியும் அசராமல் 'தாராளமா வாங்க' என்றார். 

கௌதமன் திரு வைகோ அவர்களுக்கும், ஆரண்யநிவாஸ் ராமமூர்த்தி அவர்களுக்கும் பேசினார்.  எல்லோரையும் ஒரு இடத்தில் பார்க்க முடியுமா என்று நாங்கள் நினைத்த எண்ணம் நிறைவேற வழியில்லை என்று தெரிந்தது.

ஆர் ஆர் ஆர் அவர்களுக்கு வீட்டை விட்டு நகர முடியாத சூழல்.  வைகோ அவர்கள் கண் சிகிச்சைக்காக வெளியே கிளம்ப வேண்டிய நிலை.  அரங்கனைத் தரிசிக்கக் கோவில் செல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணமும் இருந்தது.   நேரமோ எட்டு மணி முதல் ஒன்பதரைக்குள்!

                                                                                                                                                         
                                                                                                                                          - தொடரும் -