கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : காதல் தீயே.. - பூவிழி - சீதை 28

இந்த வார 'சீதை ராமனை மன்னிக்கும்' கதையை எழுதி இருப்பவர் பூவிழி.


====================================================================

காதல் தீயே ... 

பூவிழி 

அயோத்தியில் சீதை தன் அந்தப்புரத்து தோட்டத்தில் படலுக்கு பின் நிற்க்கும் மானுடன் உரையாடுகிறாள்

"போ போ நானொன்றும் உன்னருகினில் வரமாட்டேன் உன்னை கொஞ்சிட...

ஒரு தடவை உன் அழகை கண்டு நான் பட்ட தலைவலியெல்லாம் போதும் ........நீயும் நிஜமென்று எப்படி நம்புவது ?…..

நான் ஆசைப்படத்தினால்தான் எல்லா துர்வினையும் வந்தது என்று என்னை சொல்கிறார்கள்.

எனக்கொரு சந்தேகம், மாய மானாய் வந்த கயவன் பின்பு வேடம் தரித்து அபகரிக்க வந்தவன் ,காற்றாய் வந்திருந்தால் என்னநடந்திருக்கும்?? நான் வீசியெறிப்பட்டுத்தானே இருப்பேன்.....  கயவன் முடிவெடுத்துவிட்டால் நான் எப்படி பொறுப்பாவேன்?

நானோ நல்லவைகளையே கண்டு வளர்ந்தவள்......சரி போகட்டும் ,அப்படி அவன் வர காரணம் யார்,அண்ணனும் தம்பியும்சேர்ந்து கயவனின் தங்கைக்கு செய்த வினை என் தலைமேல் வீழ்ந்தது. அவள் ஆசைபட்டால்  மறுத்து விட்டு வரத்தெரியாமல் வீரம் காட்ட சொன்னது நானா? அதன் பயனை நானல்லவோ அடைந்தேன்.

இதில் நான் இவர் மேல் கொண்ட காதலால்… என் காதல் பொய்க்காது என்று காத்திருந்தேன் சிறையில்....... நான் மரித்திருக்கவேண்டும் அந்நிலையில் என்று எல்லோரும் சொல்கிறார்கள். 

ஏன்? எதற்கு? அப்படி நான் மரணித்திருந்தால் என் உடம்புகளங்கப்பட்டு விட்டதோ என்ற சந்தேகத்தை நிரூபித்திருக்குமல்லவா ?

என் நம்பிக்கையை பொய்யாகாமல் என்னை மீட்ட, உன் அரசன் மேல் காதலால் கசிந்துருகி விம்மி நின்ற நேரம்…. என் மனதைதுடிக்காமல் நிறுத்தியவர் உன் அரசர்தான் .....

என்னை தீக்குளிக்க செய்தார் நான் களங்கப்படாதவள் என்று நிரூபிக்க வேண்டுமாம் …எப்படி இருக்கு பார் கதை ?

நான் இவர் மேல் கொண்ட காதல் தீயால் அவன் என்னை அணுக முடியாமல்வெப்பத்தால் தகித்தான்.

காதல் தவ தீயிலேயே  இருந்தவளை புதிதாய் தீக்குளிக்க சொன்னார் உன் அரசர், கேட்டாயா ஹாஸ்யத்தை ....

நானும் ஒரு மடச்சி.. பலகாலம் அவரை பிரிந்திருந்த தவிப்பில் அவரை காண கிடைத்த தவிப்பில் அவரை கண்டவுடன் அவர் கட்டளைக்கும் பணிந்துவிட்டேன். தீயிலேயே இருந்தவளை தீயிலே எழுந்துவா என்றது புதிதாய் தெரியவில்லை அன்று

இப்பொழுது ஏனோ சில நேரம் அடிமனதில் துக்கத்தை கொடுக்கிறது .....அவர் மற்றவருக்காக என்று சொன்னாலும் என்னை  நீச்சம் செய்துவிடபட்டதோ அந்த நிகழ்வு என்று மருக்குகிறது.

நான் அவரை நோக்கி அந்த கேள்வியையோ நிரூபித்தலையோ முன்வைக்கவிலையே, என்னை பிரிந்து இருந்த நேரத்தில் அவரின் ஒழுக்கத்திற்கு சான்று காண்பி என்று அவரிடம் கேட்டேனா சொல் மானே ? என் காதல் நம்பிக்கையை கொடுத்தது, அவர் காதல்?!” என்று இங்கு நிறுத்துகிறாள் அவள் புலம்பலை.

அவள் கண்ணிலோ நீர் படலம்… அந்தப்புரத்து தோட்டத்தின் மறுபுறம் நின்ற ராமனுக்கோ மனதை பிசைகிறது. “பட்டாபிஷேகம் முடிந்து இவ்வளவு நாட்கள் ஆனா பிறகும் இவள் மருகி கொண்டிருக்கிறாளா என்னுடனான வாழ்வில், ஆம்..என் காதல் அவளுக்கானதாக மட்டுமில்லாமல் போனதே” என்று மனது மருகுகிறான். அவளுக்கு முன் செல்கிறான் .

இராமனை கண்டவுடன் இயல்பான பதட்டத்துடன் மானை “போ… போ” என்று விரட்டுகிறாள். அதை கண்ணுற்ற இராமன் மானை பார்த்து “மானே போகாதே உன்னால் என் இனியவளின் மனதில் இருக்கும் துன்பத்தை அறிந்து கொண்டேன். இன்று வரை அதை பகிராமல் தன் காதல் மனதை மட்டும் அளித்துவரும்… உன் அரசியிடம் எனக்கான மன்னிப்பை பெற்று தருவாயா?” என்று மானின் முன் மண்டியிட்டு கேட்க்கிறான். தன் காதல் மனைவியின் முகவடிவைவிட்டு பார்வை அகற்றாமல்.

சீதையின் கண்களும் கண்ணீரை சொரிகின்றன. சொல்லாமல் அங்கு மன்னிப்பு வழங்க படுகிறது அன்று.

​சீதை ராமனை மன்னித்தாள்.​

தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க.........