:திங்க:க்கிழமை : நாங்கள் சென்றிருந்த உயர்நிலை உணவகம் - நெல்லைத்தமிழன்

 

 004- திங்கக்கிழமை.பதிவு – நாங்கள் சென்றிருந்த உயர்நிலை உணவகம் - நெல்லைத்தமிழன்

இதுபற்றி எங்கள் பிளாக்குக்கு எழுதலாமா கூடாதா என்று ரொம்பவே யோசித்தேன். இன்றென்னவோ (எழுதுகின்ற இன்று) இதையும் அனுப்பலாமே என்று தோன்றியது. 

எனக்கு உணவில் எல்லாமே பிடிக்காது. இதுபற்றி நான் பலமுறை குறிப்பிட்டிருக்கிறேன். இதோ ராகி சேவை பண்ணியிருக்கிறேன் என்று எனக்குக் கொடுத்தால் நான் சாப்பிடமாட்டேன். இதுவரை சாப்பிடாத புது உணவைச் சுவைத்துப் பார்க்கும் எண்ணமே எனக்கு வராது. இதற்கு விதிவிலக்கு இனிப்புகள்.  வட இந்திய உணவுகளான (அப்படி எழுதுவது தற்போதைய நிலையில் அர்த்தமில்லாதது.  இட்லி தோசையே தமிழக உணவு இல்லை, எங்களது என்று கர்நாடகாவில் சொல்லுவார்கள். நமக்கு அந்நியமான பிரியாணியே தமிழகத்தில் மிக அதிகமாக விற்பனையாகும் உணவு என்பது உங்கள் எல்லோருக்கும் தெரிந்திருக்கும்). ஆனால் என் மனைவி புது உணவைச் சுவைக்கத் தயங்க மாட்டாள். என் பெண்ணோ, பல புதிய புதிய ரெஸ்டாரண்டுகளில் அவளுடைய நண்பர்களோடு சென்று சாப்பிட்டோ இல்லை வீட்டுக்கு ஆர்டர் செய்து சாப்பிட்டோ பார்ப்பாள். அதனால் எந்த எந்த ரெஸ்டாரண்ட் நன்றாக இருக்கும் என்பது (நான் சொல்வது சாதம், சாம்பார், ரசம் அல்லது, இட்லி தோசை உணவகங்கள் அல்ல. அந்தப் பக்கமே பெரும்பாலும் அவள் செல்லமாட்டாள்) அவளுக்கு அத்துப்படி. அதே சமயம் அவளுக்கு அப்பா இந்த எதையுமே டேஸ்ட்கூடச் செய்ய மாட்டார் என்பதும் அத்துப்படி. ஒன்றிரண்டு தடவை அவளுடன் சென்றிருக்கிறேன். 

சென்ற வருட இறுதியில் எங்கள் திருமண நாளுக்கு அவள் பெங்களூரில் ஒரு ரெஸ்டாரண்டில் இடத்தை புக் பண்ணியிருந்தாள். அதனை இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர்தான் எனக்குத் தெரிவித்தாள். எந்த இடம் என்று மாத்திரம் சொல்லவில்லை. ஆனால், அந்த ரெஸ்டாரண்டுக்கு என் ரெகுலர் உடையுடன் (அரை டிரவுசர், டி.ஷர்ட், ஸ்போர்ட்ஸ் ஷூ) போக முடியாது, ரொம்ப ஃபார்மல் உடையுடன், முடிந்தால் ப்ளேசர், ஆஃபீஸ் ஷூவுடன் செல்லணும் என்று சொன்னாள். எனக்கோ ரொம்ப  டென்ஷன். அடப்பாவி.. எனக்கோ புது உணவு ஒன்றும் பிடிக்காது, இவளோ ஏதோ ஹை ஃபை ரெஸ்டாரண்டில் புக் பண்ணியிருக்கிறாள் போலிருக்கிறதே என்று தூக்கமே வரவில்லை. (நிஜமா).  அவளுக்கோ முன்னமே ரெஸ்டாரண்ட் பெயரைச் சொல்லிவிட்டால் திரில் இருக்காது, அப்பாவும் போகமாட்டேன் என்று சொல்லிவிடுவாரோ என்று நினைத்திருக்கிறாள். 

நான் வேலை பார்த்த போது, பல ஐந்து மற்றும் அதற்கு மேலான நட்சத்திர ஹோட்டல்களுக்கு எங்கள் அலுவலக ஜெனெரல் மேனேஜர்கள் மாத்திரம் ஒரு குழுவாகச் செல்லும்போது சென்றிருக்கிறேன். அப்போதெல்லாம் நான் நேரடியாக பழங்கள் மற்றும் டெஸர்ட்ஸ் மாத்திரமே சாப்பிடுவேன்.  சில நேரங்களில் எனக்கு மாத்திரம் ரைஸ், Dhதால் பண்ணிக்கொண்டு வருவார்கள். கேட்க விசித்திரமாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் நான் இப்படித்தான். ஒரு முறை லண்டனில் மிகப் பெரிய (மினிஸ்டர்களும் செல்லும்) ரெஸ்டாரண்டில், எனக்கு மாத்திரம் ரைஸ் மற்றும் Dhதால் பண்ணிக்கொடுத்த கூத்தும் நடந்திருக்கிறது.  இது பற்றியே ஒரு பதிவு எழுதிவிடலாம். தாய்வானில் என்னை ஒரு ஜப்பான் உணவு விடுதிக்குக் கூட்டிச்சென்றார்கள் (நான் சுத்த வெஜிடேரியன் என்பதால். ஆனால் பாருங்க அவங்க கொடுத்த ஒரு உணவும் எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. என்னுடைய ஹோஸ்டுக்கு ரொம்பவே வருத்தம் (அவ்வளவு விலை உயர்ந்த ரெஸ்டாரண்ட் அது). அவர் மனம் கோணக்கூடாது என்பதற்காக நான் அங்கு ஐஸ்க்ரீம் வாங்கிச் சாப்பிட்டேன். இன்னொரு முறை இன்னொரு ஹோஸ்ட், நான் வெளியில் ஹோட்டலில் சாப்பிடுவதை விரும்பவில்லை, எனக்கு பழங்கள் மாத்திரம் போதும் என்று சொன்னபோது ஆச்சர்யமாகப் பார்த்துவிட்டு என் மேசை முழுவதும் பழங்களாக அடுக்கிவிட்டார் (நான் படமெடுக்க விட்டுப்போனதில் இதுவும் ஒன்று). வித விதமான பழங்கள், பத்துப் பேர்களாவது சாப்படும்படியாக என் ஒருவனுக்காக ஆர்டர் செய்துவிட்டார். சரி பழங்கதையை விடுவோம். 

நாங்கள் செல்லவேண்டிய அன்று மாலை, நான் ஷர்ட் பேண்ட், டை என்று விதவிதமாக அணிந்துகொண்டு பெண்ணுக்கு அனுப்பி அவள் எதை செலக்ட் செய்து சொல்கிறாள் என்பதற்காகக் காத்திருந்தேன்.  பிறகு என் மனதுக்கு உகந்ததையே அணிந்துகொண்டேன். கிளம்ப பத்து நிமிடங்களுக்கு முன்னால் ரெஸ்டாரண்ட் பெயரையும் இடத்தையும் அவள் பகிர்ந்துகொண்டாள். முன்னமே எனக்கு காளான் பிடிக்காது, எந்த டிரிங்க்ஸும் கிடையாது என்றெல்லாம் சொல்லியிருக்கிறாள். அதற்கேற்றவாறு அவர்கள் மெனுவில் எங்களுக்காக ஓரிடு ஐட்டங்களில் மாற்றங்கள் செய்திருந்தனர் (காளான் இருக்கக்கூடாது என்பதற்காக) 

இரவு 7:10க்கு அந்த ரெஸ்டாரண்டை அடைந்தோம். (சுமார் ஐந்து கிமீ தூரம்). எங்களுக்காக தனி மேசையை அலாட் செய்து அதைச் சிறிது பூக்களால் அலங்கரித்திருந்தார்கள். ஒவ்வொரு உணவையும் கொடுக்கும்போது அதில் என்ன என்ன இருக்கிறது, அதன் சிறப்பு என்ன என்பதையெல்லாம் ஒரு பெண் வந்து விளக்கினாள். உணவின் அளவு சிறியதுதான். ஆனால் அதைச் செய்திருந்த விதம், Craftmanship மிக உயர்வாக இருந்தது. ருசியும் அருமையாக இருந்தது. அவர்கள் மெனுவிலேயே ஒவ்வொரு உணவின் கேலரியையும் பிரிண்ட் செய்திருந்தார்கள்.  டிரை செய்துதான் பார்த்துவிடுவோமே என்று நினைத்து எல்லாவற்றையும் ருசித்து முழுமையாகச் சாப்பிட்டேன் (அளவே மிகச் சிறியதுதான்). 1800 கேலரிகள். இதிலேயே 11 கோர்ஸ் உணவும் இருக்கிறதாம். டயட்டில் இருந்து எடையைக் குறைத்துக்கொண்டிருக்கும் எனக்கு இந்த உணவால் மறுநாள் எவ்வளவு கிலோ எடை கூடப்போகிறது என்ற கவலை. 

உணவை விட, அதனைச் செய்வதற்கு அவர்கள் எவ்வளவு மெனெக்கெட்டிருப்பார்கள், எவ்வளவு அழகாக அதனைச் செய்திருக்கிறார்கள் என்பதே என்னை மிகவும் கவர்ந்தது.

 

எங்களுக்கான மெனு கார்ட்

இதில் அரைக்கோளமாக இரண்டு இருக்கிறதே.. அதுதான் சாப்பிடும் வஸ்து. ஸ்டார்ட்டர் 

Potted  Mushroom Pate க்கும் பதிலாக எங்களுக்கு காளான் பிடிக்காது என்பதால் கொடுத்த உணவு இது.

Plant ‘n’ Chips – Mustard Smoked Eggplant, Miso tartare – 207 Cal

Asparagus and Corn  (Bydagi chilli oil, Puffed corn sweet & spice) – 169 Cal 

Steamed Lotus root  (Smoked pepper, gochu Garu lotus cracker)  190 cal

Cantaloupe and Ginger (mint salt) – வாய்க்கு புத்துணர்ச்சி தருவதற்காக மற்றும் இதற்கு முன் சாப்பிட்டவைகளை டைஜஸ்ட் செய்வதற்காக – 42 cal

Red and Green Rhapsody (Carnaroli, Coconut milk, edamame) 187 Cal . இதற்குக் கொடுத்த ப்ரெட்டுடன் கீழே படம் போட்டிருக்கிறேன்.

Water Chestnut & Haloumi Pithivier (Vegetables ensemble, Pommery & Vegetable reduction)

The Sorcery (Raspberry Cremeaux, Vanilla custard) 274 Cal (இதில், இலை அழகுக்குத்தான், சாப்பிட அல்ல என்று சொன்னார்)  பார்க்க தென்னாப்பிரிக்கா எலுமிச்சம்பழம் மாதிரி இருந்தது.

Go Bananas – Miso Caramel icecream, Cinnamon Cremaux (பார்க்க வாழைப்பழம் போன்று இருந்தாலும் பழத்தின் சுவையைக் கொண்டுவந்திருக்கிறார்கள்). – 427 Cal

இதையெல்லாம் சாப்பிட்டு முடிக்க எங்களுக்கு 2 ½  மணி நேரமானது. மெதுவாக ருசித்து ரசித்துச் சாப்பிட்டோம். ஒவ்வொரு ஐட்டம் முடிந்த பின்னர், அவற்றை அப்புறப்படுத்திய பிறகு அடுத்த ஐட்டம், அதனைப் பற்றி கொண்டுவந்த பெண் விளக்கிய பிறகு நாங்கள் சாப்பிட ஆரம்பிப்போம்.  எல்லாவற்றையும் சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு எங்களுக்கு கேக் ஒன்று கொண்டுவந்தார். எங்கள் திருமண நாளுக்காக அந்த ரெஸ்டாரண்டின் காம்ளிமெண்ட். அதில் கொஞ்சம் சாப்பிட்டேன். 

எங்கள் திருமண நாளுக்காக அவர்கள் complimentaryயாகக் கொடுத்த கேக்

இவ்வளவு எழுதிவிட்டு ரெஸ்டாரண்டின் பெயரையும், விருந்தின் விலையையும் எழுதாமல் போகலாமா? ITC Gardenia, A Luxury Collection Hotelல், நாங்கள் சென்றிருந்தது Gajsa.  ஒருவருக்கு 4000 ரூபாய்+ ஆகியிருக்கும். இது தவிர மனைவி ஆர்டர் செய்திருந்த மினரல் வாட்டர் பாட்டில் ஒன்றுக்கு 500 ரூபாய் (ஹா ஹா ஹா) 

என்னைவிட என் பெண் tensedஆக இருந்திருப்பாள். கிளம்புவதற்கு முன்னால் அம்மாவிடம், அப்பாக்குப் பிடிக்கலைனா சாப்பிடவேண்டாம், நீ டேஸ்ட் பண்ணு என்று சொன்னாளாம். அப்பாவைப் பற்றி நன்கு தெரிந்த என் பெண், உணவு எப்படி இருந்தது என்று கேட்டாள். ரொம்பவே நன்றாக இருந்தது,  உணவின் அழகு, நேர்த்தி, அதனைக் கொண்டுவந்து கொடுத்த விதம், அதன் ருசி என்று எல்லாமே என்னைக் கவர்ந்தது என்று உண்மையைச் சொன்னேன். அவளுக்கு ரொம்பவே சந்தோஷம். 

அது சரி… எத்தனையாவது ஆன்னிவர்சரி என்ற கேள்வி உங்கள் மனதில் எழலாம். சின்னஞ் சிறுசுகள்ட போய்க் கேட்கும் கேள்வியா இது?