நாங்கள் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் - 17 :: நெல்லைத்தமிழன்.

 

இரண்டு கோயில்களையும் தரிசனம் செய்துவிட்டு, அங்கு நிறைய சிற்பங்களைப் பார்த்துப் படங்கள் எடுத்துக்கொண்ட பிறகு, வெளியில் வந்தோம். ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலுக்கு வெளியே தூரத்தில் பெரிய இராஜகோபுரம் போன்ற அமைப்பைப் பார்த்தேன்.

முழு ராஜகோபுரமாகக் கட்டப்பட்டு (பொதுவா அடித்தளம் கருங்கற்களாலும் பிறகு மேற்தளங்கள் செங்கற்களாலும் கட்டப்பெறும். இப்படிச் செங்கற்களை உபயோகித்து ராஜகோபுரம் கட்டப்பட்டால், அது நாளடைவில் உருக்குலைய ஏதுவாகும். அப்படித்தான் இந்த ராஜகோபுரம் அழிந்திருக்கவேண்டும் என்று எனக்குத் தோன்றியது.  கட்ட ஆரம்பித்துப் பிறகு விட்டுவிட்டது போல எனக்குத் தோன்றவில்லை.  அல்லது குலோத்துங்கச் சோழன் காலத்திலேயே மிகப் பெரிய கோயிலுக்கான அடித்தளம் இடப்பட்டிருந்திருக்குமோ?

சரி.. இப்போது நாம் வரலாறைத் தொடர்வோம். முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழனைப்பற்றிப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.

ஒட்டக்கூத்தர் குலோத்துங்கச் சோழன் உலாவில்,

புவிராசர் ராசர் மனு முதலோர் நாளில்

தவிராத சுங்கம் தவிர்த்தோன்”

என்று இந்த குலோத்துங்கச் சோழனைப் பற்றிப் பாடுகிறார். சோழ நாட்டிலிருந்து பிற நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்படும் பொருள்களுக்கும், பிற நாடுகளிலிருந்து சோழ நாட்டிற்கு இறக்குமதி செய்யப்படும் (அல்லது வெளி நாடுகளிலிருந்து சோழ நாட்டுத் துறைமுகங்களுக்கு வரும் பொருட்களுக்கு) பொருட்களுக்கு சுங்கம் வசூலிக்கும் முறை இருந்தது. அதனை குலோத்துங்கன் முற்றிலும் நீக்கியதால், சுங்கம் தவிர்த்த சோழன் என்று அழைக்கப்பட்டான்.  இது குலோத்துங்கச் சோழனின் பெருமை.

ராஜராஜ சோழன் காலத்திலேயே நாட்டிலுள்ள நிலங்கள் அளக்கப்பட்டு, அதற்கேற்றவாறு வரி/திறை வசூலிக்கப்பட்டது. குலோத்துங்கன் காலத்தில், விளை நிலங்களுக்கு மாத்திரம் வரி வசூலிக்கப்பட்டது. இதுவும் இவனது பெருமை.

இவனுடைய மனைவியரில் முக்கியமானவர் இவனது மாமாவான இரண்டாம் இராஜேந்திர சோழனின் மகள் மதுராந்தகி.  இவனது மகள் சுத்தமல்லி ஆழ்வார் என்பாளை, இலங்கை மன்னன் வீரபாகுவுக்குத் திருமணம் செய்துவித்தான். (பெண்களை, நாற்று நடுவதுபோல வேறிடத்திற்குத் திருமணம் செய்து கொடுத்துவிடுகிறார்கள். அதிலும் வேற்று நாட்டரசன், வெளிநாட்டு அரசன் என்றால் அவர்களுக்கு வாழ்வு எவ்வளவு கடினமானதாகிவிடும். அங்கும் நிலைத்திருந்து வாரிசுகளைப் பெற்று, நலமுடன் வாழ்வது மிகப் பெரிய செயலாகும். அதனால்தான் பெண்ணிற் பெருந்தக்க யாவுள என்று சொல்லுவதில் ஆழ்ந்த அர்த்தம் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது)

இராஜகேசரி முதலாம் குலோத்துங்கன் கிபி 1070லிருந்து 1120வரை அரசாண்டான் என்பதைப் பார்த்தோம். இவன் சாளுக்கிய சோழர் மரபில் முதல் மன்னன். இவன், 1093ல் தன்னுடைய மகன் விக்கிரம சோழனை வேங்கி நாட்டு அரசப் பிரதிநிதியாக அமர்த்தினான். 1118 வரை விக்கிரம சோழன் வேங்கிநாட்டில் ஆண்டுகொண்டிருந்தான். அவன் வேங்கியில் அரசப் பிரதிநிதியாக ஆண்டு கொண்டிருந்த காலம் வரை மாற்றரசர்களால் வேங்கி நாட்டை வெற்றிகொள்ள இயலவில்லை.  குலோத்துங்கச் சோழன், 1118ல் இவனை கங்கைகொண்ட சோழபுரத்திற்கே திரும்ப அழைத்து, இளவரசனாக்கினான். இவன் ஜுன் 1118ல் இளவரசனாக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று வரலாற்று அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர்.

முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழன் மறைவுக்குப் பின்னர், விக்கிரமச் சோழன் பரகேசரி பட்டம் பெற்று 17 வருடங்கள் ஆட்சி செய்தான். இவன் காலத்தில் தில்லை கோயிலுக்குப் பல திருப்பணிகள் செய்தான். கனகசபையைச் சுற்றியிருக்கும் திருச்சுற்றுக்கு விக்கிரமசோழன் திருச்சுற்று மாளிகை என்றே பெயர். திருத்தேரையும் செம்பொன்னால் வேய்ந்தான். முதலாம் பராந்தகச் சோழன் காலத்திலிருந்தே தில்லை நடராஜர் கோயிலுக்கு சோழ அரசர்கள் திருப்பணிகள் செய்வது நடைமுறையில் இருந்தது என்றாலும், ராஜராஜ சோழன் மகன் ராஜேந்திர சோழன், கங்கைகொண்ட சோழபுரத்தை தலைநகராகக் கொண்டது முதல், தில்லை கோயிலுக்குத் திருப்பணிகள் செய்வது அதிகரித்தது, அதேசமயம் திருவாரூர் கோயிலும் தஞ்சை பெரிய கோயிலும் சிறப்பை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழக்க ஆரம்பித்தன. விக்கிரமச் சோழனுக்கு அகளங்கன் என்ற சிறப்புப் பெயரும் உண்டு. இவனே திருவரங்கம் கோயிலின் ஐந்தாம் திருச்சுற்றை அமைத்தவன் (அகளங்கன் திருச்சுற்று).

விக்கிரம சோழன், பழையாறை, சிதம்பரத்திலிருந்த அரண்மனை, காட்டுமன்னார் கோயில் போன்ற பல இடங்களிலும் தங்கியிருந்தான் என்று கல்வெட்டுச் செய்திகள் குறிப்பதால், நாட்டின் பல இடங்களிலும் தங்கி மக்கள் குறையைக் கேட்டறிந்தான் என்று கொள்வது பொருந்தும்.

கவிச்சக்கரவர்த்தி என்று சொல்லப்படும் ஒட்டக்கூத்தர் விக்கிரம சோழன் அரசவைப் புலவராக இருந்தார். இவரே அவனுடைய மகன் இரண்டாம் குலோத்துங்கனுக்கு ஆசிரியராகவும், அவனுடைய மகன் இரண்டாம் இராஜராஜ சோழனுக்கு அவைக்களப் புலவராகவும் இருந்தார். இவரே கலிங்கத்துப் பரணி, தக்கயாகப் பரணி, குலோத்துங்கச் சோழனுலா போன்ற நூல்களை இயற்றியவர்.

விக்கிரமசோழன், 1133ல் தன்னுடைய மகன் குலோத்துங்கனுக்கு இளவரசுப் பட்டம் கட்டினான். விக்கிரமச் சோழனின் 17ம் ஆண்டு கல்வெட்டுகள் காணப்படுகின்றன. அதற்குப் பிறகான கல்வெட்டுகள் இல்லை என்பதால் 1135ல் இவன் மரணமெய்தியிருக்கவேண்டும் என்று அனுமானிக்கிறார்கள்.

விக்கிரம சோழனுக்குப் பின்னர் இராஜகேசரி இரண்டாம் குலோத்துங்கச் சோழன் பட்டத்திற்கு வந்தான்.  (1135)

இரண்டாம் குலோத்துங்கச் சோழன் 1133லிருந்து 1150 வரை ஆட்சி புரிந்தான். (17 அல்லது 15 ஆண்டுகள்). இவனுடைய 17 ஆண்டுகால ஆட்சி பெரும்பாலும் அமைதியாகவே நடந்தது. இவன் கங்கைகொண்ட சோழபுரத்தையே தலைநகராகக் கொண்டிருந்தான். இவன் தில்லை நடராஜர் கோயிலில் திருமுடி சூடினான் என்று ஒரு கல்வெட்டு தெரிவிக்கிறது.

இந்த மன்னன் தில்லையம்பதியில் பல்வேறு திருப்பணிகளைச் செய்தான். அவற்றை சேக்கிழாரும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

இவன் தில்லையம்பதியில் திருப்பணிகள் செய்துவருங்கால், சிற்றம்பலத்தின் திருமுற்றத்தை விரிவுபடுத்த எண்ணினான். ஆனால் திருமுற்றத்தின் ஒரு பகுதியில் கிபி எட்டாம் நூற்றாண்டில், நந்திவர்ம பல்லவனால் நிறுவப்பெற்றிருந்த கோவிந்தராஜர் சன்னிதியும் மிகப் பெரிய கோவிந்தராஜர் மூர்த்தமும் இருந்தது.

தில்லை கோவிந்தராஜப் பெருமாள் சயன திருக்கோலம்

திருப்பணி செய்வதற்கு இந்த மூர்த்தம் இருந்த பகுதி இடைஞ்சலாக இருப்பதாகக் கருதிய மன்னன், அதனை வேறொரு இடத்திற்கு மாற்றப் பணித்தான். இது கண்டு வைணவர்கள் கோபம் அடைந்து, திருப்பணிகளுக்கு இடையூறு செய்தனர். அதனால் பெரும் கோபம் அடைந்த மன்னன், தில்லை கோவிந்தராஜர் மூர்த்தத்தை அலைகடல் நடுவில் புகவைத்தான் (கடலில் கொண்டு போட்டுவிட்டான்).  இந்தக் கோயிலில் பிற்பாடு 1570களில் நாயக்க மன்னர் கிருஷ்ணப்ப நாயக்கரால் அந்த மூர்த்தம் திரும்பவும் கொணரப்பட்டு வைக்கப்பட்டது (அல்லது புதிய மூலவரா என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் இராமானுஜர் காலத்தில்தான் திருப்பதியில் கோவிந்தராஜப் பெருமாள் கோயிலில் கோவிந்தராஜப் பெருமாள் ஸ்தாபிதம் செய்யப்பட்டார்..1130-1150. ஆனால் அதற்கு முன்பே அங்கு வேறொரு விஷ்ணு சன்னிதி இருந்தது என்று அங்கிருக்கும் கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன).

இதனைத் தொடர்ந்து, இந்த வைணவர்கள் மீது கொண்ட கோபத்தினால், அப்போது வைணவத்திற்கு தலைவராக இருந்த இராமானுசரை வரவழைத்து, அவரையே சிவனே முழுமுதற் கடவுள் என்று ஏற்றுக்கொள்ள வைத்தால், வைணவர்களால் ஏற்பட்ட பிரச்சனை முடிவுக்கு வரும் என்று நினைத்து, அவரை அழைத்ததும், அரசனைப் பற்றி நன்கு தெரிந்தவர்கள் சொன்ன தகவல்களாலும், தன் சீடர் கூரத்தாழ்வான் சொன்ன ஆலோசனையாலும், தான் கூரத்தாழ்வான் உடையணிந்து சோழ நாட்டை விட்டு வெளியேறி ஹொய்சாள தேசம் புகுந்ததும், கூரத்தாழ்வான் காஷாய உடையணிந்து, பெரிய நம்பியுடன் சோழ அரசனின் அரசவைக்குச் சென்று, பிறகு சோழனால் கண்கள் பிடுங்கப்பட்ட நிகழ்வும் நடந்தன. (திவ்யசூரி சரிதம், கோயிலொழுகு இதனை மிக விரிவாகச் சொல்லும்)

முன்றில் கிடந்த கருங்கடல் போய்

முன்னைக் கடல் புகப் பின்னை தில்லை

மன்றிர்க்கு இடம் கண்ட  கொண்டல் மைந்தன்

என்று குலோத்துங்கச் சோழனின் ஆசிரியரும் அவைப்புலவருமான ஒட்டக்கூத்தர் தன் தக்கயாகப் பரணியில் நயம்படத் தெரிவிக்கிறார். இருந்தாலும்  தன் தாத்தா முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழன், மன்னார்குடியில் வைணவத் திருக்கோயிலைத் திருத்திப் பெயர் பெற்றதை, அவனது பேரனான இந்த மன்னன் இழந்தான் என்றே சொல்லவேண்டும்.

திவ்யசூரி சரிதம், இவனது கழுத்தில் புண் தோன்றி, கிருமி பெருகி மறைந்தான் என்று சொல்கிறது. இவனே கிருமி கண்ட சோழன் என்ற பழிக்கு ஆளானவன். ஆனாலும் இவனது செயலால் இராமானுஜர் ஹொய்சாள நாட்டிற்குச் சென்றதும் ஒருவித நன்மையையே செய்தது. தற்போது கர்நாடகா என்று அழைக்கப்படும் பகுதியில் பலரையும் வைணவ மதத்தின்பால் ஈர்ப்பு ஏற்பட வைத்ததும், அரசர்களும் வைணவத்தை மேற்கொண்டதும் நிகழ்ந்தது.

இரண்டாம் குலோத்துங்கச் சோழன் மிகுந்த சிவபக்தி கொண்டவனாகத் திகழ்ந்தான். திருநீற்றுச் சோழன் என்ற பெயரும் பெற்றான். ஆனால் தில்லை கோவிந்தராஜர் மூர்த்தத்தை கடலில் விட்டதன் மூலம் வரலாற்றில் தீரா அவப்பெயர் பெற்றான்.

நம்மை வரவேற்க நினைக்கும் வாசல்கள்

அதிலும் சிற்பங்கள் உள்ளன. இவை முடிந்த கோபுரங்களா இல்லை பாதியில் கைவிடப்பட்டவைகளா? முடிந்த கோபுரங்கள் ஆனால் அழிந்துபட்டவை என்றே தோன்றுகிறது. 

இந்த இரண்டாம் குலோத்துங்கச் சோழனின் மகன் பரகேசரி இரண்டாம் இராஜராஜ சோழன் என்ற பெயருடன் 1146லிருந்து 1163 வரை சோழ மன்னனாக அரசாண்டான். அதில் 1146-1150 வரை தன் தந்தைக்குத் துணையாக நின்றான். இந்த இரண்டாம் இராஜராஜ சோழன் காலத்தில்தான் நாம் இதுவரை பார்த்துவந்த தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலும் தெய்வநாயகி அம்மன் கோவிலும் சமைக்கப்பெற்றன.

தாராசுரம் கோயில் பற்றிய தொடரில், முடிக்கும் பகுதியில்தான் அதனைக் கட்டிய மன்னனின் வரலாற்றிற்கு வருகிறோம்.  முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழன் காலத்திற்குப் பிறகே நாட்டில் அமைதி திகழ்ந்தது என்றாலும், போர்கள் இல்லையென்றால் நாட்டின் எல்லையை நோக்கி எதிரி ராஜ்ஜியங்கள் படையெடுத்து வரும். பொதுவாக ராஜ்ஜியத்திற்கு உள்ளே இருக்கும் சிற்றரசர்களும் கொஞ்சம் தைரியம் பெற்றுவிடுவார்கள். அரசனின் புகழ் மங்கும். அதனால் சோழப் பேரரசு, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதன் முடிவுரையை நோக்கிச் செல்ல ஆரம்பித்தது என்று கொள்ளலாம்.

இரண்டாம் ராஜராஜ சோழன், ஆரம்ப கால ஆட்சியை கங்கைகொண்ட சோழபுரத்திலிருந்து நடத்தினான் என்றாலும் பிற்காலதில் தன் முன்னோர்களின் தலைநகரான பழையாறைக்கு வந்து அங்கிருந்த அரண்மனையில் தங்கி ஆட்சி புரிந்தான். அப்போதுதான் நகரின் பகுதிகளைச் சீர் செய்து அதன் வட பகுதிக்கு இராசராசபுரம் என்று பெயர் வைத்தான். அதுவே பின்பு மருவி தாராசுரம் என்றாகிய கதை.

தாராசுரம் கோயிலை விட்டு வெளியில் வந்தபோது தூரத்தில் ஒரு பாயும் காளையையும் அருகில் ஒரு மனிதனையும் காண முடிந்தது. நிஜமான காளையொன்று அங்கு நிற்பதாக நினைத்ததால், அருகில் சென்றோம். பார்த்தால் அது ஒரு சிற்பம். ரொம்பவே ஆச்சர்யமாக இருந்தது. அந்தச் சிற்பக்கூடத்தில் இருந்த சிற்பியைக் கூப்பிட்டு வெகுவாகப் பாராட்டினேன். அருகிலேயே அவர் செய்திருந்த சில பல சிற்பங்களைக் காண்பித்தார். அருகிலேயே பாருங்கள், கோபுர மாடல் ஒன்று.

தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் மற்றும் தெய்வநாயகி அம்மன் கோயில்களுக்குச் சென்று சாளுக்கியச் சோழர்களின் கைவண்ணத்தைப் பார்த்த பிறகு, எனக்கு சோழர்களின் ஆரம்பத் தலைநகரமாகவும் பிறகு அவர்களின் அரண்மனை, படைவீடுகள் அமைந்த இடமாகவும் இருந்த பழையாறையைப் பார்க்கவேண்டும் என்று தோன்றியது. அந்தக் காலகட்டங்கள் 300 ஆண்டுகள் இடைவெளி உள்ளவை. பெரும் அளவில் கோயில் அமைப்பு, சிற்பங்கள் போன்றவை மாறுபட்டிருக்காமல் இருந்தாலும், பழையாறை வடதளி என்று சொல்லப்படுகின்ற கோயில், காலத்தால் முற்பட்டது. 

பழையாறை வடதளி

பழையாறை முன்பு நான்கு ஊர்கள் கொண்தாக இருந்தது.  வடதளி, தென் தளி, மேல் தளி, கீழ் தளி என்பவையே அவை. இவை அந்த ஊரில் பாய்ந்த முடிகொண்டான் ஆற்றின் (இது அந்தக் காலத்தில் பழையாறு என்று அழைக்கப்பட்டது) நான்கு பக்கங்களில் அமைந்திருந்தன. வடக்குப் பகுதியில் அமைந்திருந்த சோமேஸ்வரர் கோயில்தான் பழையாறை வட தளி என்று அழைக்கப்படுகிறது. அதனைத்தான் நாம் பார்க்கப்போகிறோம்.

ஆனால் இந்தக் கோயிலுக்கும் அப்பருக்கும் (திருநாவுக்கரசர்) சம்பந்தம் உண்டு. அதற்கு முன்பு நமக்கு அன்றைய காலகட்டம் (7ம் நூற்றாண்டு) பிடிபடவேண்டும். அதற்கு நமக்குத் துணையிருப்பது தேவாரப் பதிகங்களும், திவ்யப் பிரபந்தங்களும். இது தவிர இருக்கவே இருக்கிறது கல்வெட்டுகள் மற்றும் செப்புப் பட்டயங்கள்.

பௌத்த மற்றும் சமண மதங்கள் மிகவும் கோலோச்சிய காலம் அது. ஆளும் அரசரின் ஆதரவைப் பெற்றிருந்தன இரு மதங்களும். சில அரசர்கள் சமயப்பொறை உடையவர்களாக இருந்த போதிலும், அரசனுடைய மதம் அபரிமித செல்வாக்கு பெற்றிருந்தது.

ஏற்கனவே இன்றைய பதிவில் நிறைய வரலாற்றுச் செய்திகள் இருக்கின்றன. இப்போது இன்னொரு வரலாறா என்று எண்ணுவதற்கு முன், இதனை அடுத்த பகுதியில் எழுதுகிறேன்.

திருமங்கையாழ்வார் காலம் (சரித்திரச் சான்றுகள்படி) கிபி 731-796ஆக இருக்கலாம். (வைணவ குருபரம்பரையில் சொல்லப்படுவதை இங்கு நான் கொள்ளவில்லை.) திருநாவுக்கரசரின் காலம் கிபி 7ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி.  அந்தச் சமயத்தில் தஞ்சை தரணிப் பகுதி பல்லவர் கட்டுப்பாட்டில் (அதாவது ஆங்காங்கே சிற்றரசர்கள் இருந்தனர்.) இருந்தது. பழையாறை பகுதி சோழச் சிற்றரசர்களாலும் (இவர்கள் சங்க காலச் சோழர் பரம்பரையினர், ஆனால் பழம் பெருமை தொலைத்தவர்கள்), தஞ்சைப் பகுதி முத்தரையர்களாலும் ஆளப்பட்டுக்கொண்டிருந்தன.  பல்லவர்களோ 3ம் நூற்றாண்டிலிருந்து தொண்டை மண்டலத்தை ஆள ஆரம்பித்தனர். அவர்கள் வடக்குப் பகுதியிலிருந்த வந்தவர்கள்.  இந்த விவரம் இந்த வாரத்திற்குப் போதும்.

பழையாறை வட தளியின் சில படங்களைப் பார்க்கலாம்.

சோமநாதஸ்வாமி திருக்கோயிலின் ராஜகோபுரம் (பழையாறை வட தளி)

காவிரி (பொன்னி ஆறு) மற்றும் அரசலாறு போன்றவை ஓடும் பரப்பின் அருகில், தாராசுரம், திருவலஞ்சுழி, சோழன் மாளிகை, மணப்படை வீடு, ஆரியப்படைவீடு, புதுப்படை வீடு, பம்பைப் படைவீடு,  திருச்சத்திமுற்றம், பட்டீஸ்வரம், நாதன் கோயில், கீழைப்பழையாறை, மேலைப் பழையாறை, உடையாளூர் போன்றவை சேர்ந்த ஒரு நகரமாக சோழப்பேரரசின் தலைநகரம் இருந்துவந்தது.  இதில் கீழ்ப் பழையாறையில்தான் இந்தக் கோயில் அமைந்துள்ளது. அதனை பழையாறை வட தளி என்கின்றனர்.

இரண்டு பக்கமும் நிறைய நாட்டிய மங்கைகள் விதவிதமான அபிநயத்தில்.

இராஜகோபுரத்தைக் கடந்த பிறகு நாம் பார்ப்பது பலிபீடம் மற்றும் கோயிலின் நுழைவாயில். வலதுபுறத்தில் இருப்பது அம்மன் கோவில் (இதுவும் அப்போதைய காலத்தது)

அடுத்த வாரம் தொடரலாம். அதுவரை மேலே உள்ள அம்மன் கோயிலின் கீழ்த்தளத்தில் உள்ள நரசிம்மர் சிற்பங்களைப் பார்த்துவிடுங்கள்.

 (தொடரும்)