கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை :: மாங்காய் நெக்லெஸ்

     எங்களின் இந்த வார கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை பகுதியில் பதிவர் பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் அவர்களின் படைப்பு.

     அவர்களின் தளம் thambattam.

     கொஞ்சம் சமீப காலமாக 'எங்கள்' வாசகி!  சிறு ட்விஸ்ட் வைத்து கதைகள் எழுத்தாக கூடியவர் என்று அவர் தளம் படித்தபோது தெரிந்தது.  விடலாமோ?  அவரிடமும் ஒரு கதை கேட்டு வாங்கிப் போட்டு விட்டேன்!

     உடனே தொடர்வது அவர் முன்னுரை..  அதனைத் தொடர்வது அவரின் சிறுகதை.


=============================================================

அன்புமிகு ஸ்ரீ ராம்,

தங்கள் கேட்டுக் கொண்டதற்கு இணங்க, ஒரு சிறு கதையை கே.வா.போ.க. பகுதிக்கு இத்துடன் அனுப்பியுள்ளேன். பிரசுரிக்க தகுதியாக இருக்கும் என நம்புகிறேன். வாய்ப்புக்கு நன்றி!

நன்றியுடன்,

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்

=================================================================

மாங்காய் நெக்லெஸ்

 பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

"அம்மா, இன்னிக்கு என்ன டிரஸ்"?

"இன்னிக்கு பட்டுப் பாவாடை, சட்டை போட்டுக் கொண்டு போ..."

"போம்மா, ஏதாவது வேஷம் போட்டு  விட மாட்டாயா?"

"நேத்திக்கு கிருஷ்ணர் வேஷம் போட்டுண்டாச்சு, நாளைக்கு மடிசார் கட்டி விடுகிறேன். இன்னிக்கு பட்டு பாவாடை சட்டை போறும்".

"நாளைக்கு கண்டிப்பா மடிசார் கட்டி விடணும்.."

"கட்டி விடறேன்.

"அப்போ சரி.."

நவராத்திரி என்றால் அம்மாக்கள் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு அலங்காரம் செய்து விடுவதும் அந்த வேஷத்தோடு குழந்தைகள் எல்லோர் வீடுகளுக்கும் சென்றதும் ஒரு காலம்.

சிறப்பான அலங்காரம் செய்ய முடியாத நாட்களில் பட்டு பாவாடை சட்டை. இன்றும் அப்படித்தான். 

மாலா ஒப்புக் கொண்டாள்.  அம்மா அவளுக்கு குஞ்சலம் வைத்து பின்னி, அதில் பூவைச்சுற்றி, காதில் ஜிமிக்கி, மாட்டல் எல்லாம் போட்டு விட்டு, இறுதியாக அவளுக்கு மிகவும் பிடித்த அம்மாவின் பச்சைக் கல் மாங்காய் நெக்லஸையும்  அவள் சகோதரிக்கு பவழ நெக்லஸையும் அணிவித்தாள்.

"ஜாக்கிரதை.. ரொம்ப தூரம் போக வேண்டாம்.."

அந்த மாங்காய் நெக்லெஸ் தன் தோற்றத்தையே ஒரு படி உயர்த்தி விடுவதாக மாலாவுக்குத் தோன்றும். அம்மாவின் நகைகளில் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தது அதுதான். எல்லா பண்டிகை நாட்களிலும் அதை அணிந்து கொள்வாள். 

ஆனால் ஏனோ கொஞ்ச நாட்களாக பண்டிகை தினங்களில் அம்மா அதை அணிவிப்பதில்லை.

"அம்மா அந்த மாங்காய் நெக்லெஸ் எங்கம்மா"?

"அது பிறந்த வீட்டுக்கு போயிருக்கு.."  மாமா சொன்னவுடன், எல்லோரும் ஏன் சிரித்தார்கள்?

அவளுக்கு கொஞ்சம் வளர்ந்தவுடன்தான் குடும்பத்தின் அதிகப்படி செலவுகளை சந்திக்க நகைகளை அடகு வைப்பார்கள் என்பது தெரிந்தது.

அடிக்கடி அம்மாவின் நகைகளை பிறந்த வீட்டிற்கு அனுப்பிய  அப்பாவால் ஒரு கட்டத்தில் அவைகளை திரும்ப தன் வீட்டிற்கு வரவழைக்க முடியவில்லை.

மூன்று பிள்ளைகள், மூன்று பெண்களை வளர்த்து ஆளாக்கவும் எதிர்பாராத செலவுகளை சமாளிக்கவும் அம்மாவின் நகைகள்தான் அப்பாவுக்கு கை கொடுத்தன. அலங்கரித்துக் கொள்ள மட்டுமா ஆபரணங்கள்?

"இன்னிக்கு நகையை எல்லாம் கொடுக்கிறோமே என்று கவலைப் படாதே, நாளைக்கே உன் பையன்களெல்லாம் படித்து நல்ல வேலைக்கு வந்த பிறகு உனக்கு வாங்கித் தராமலா போய் விடுவார்கள்.."? கூடவே இருந்த மாமா அம்மாவுக்கு தைரியம் கொடுப்பார்.

அவர் சொன்னது உண்மையாகவும் ஆயிற்று. மாலாவின் இரு அண்ணன்கள் ஸ்காலர்ஷிப்பில் இன்ஜீனீயரிங் படித்து நல்ல வேலையில் அமர்ந்தார்கள்.

அம்மாவுக்கு என்று அவர்கள் சங்கிலி, வளையல் என்று வாங்கித்தர முன்வந்தாலும், அவைகளை பெண்களின் திருமணத்திற்காக வைத்துக் கொள்ளத்தான் அம்மாவுக்கு தோன்றியது.

அப்பா தன் சக்திக்கு ஏற்றபடி பெண்களுக்கு திருமணம் முடித்தார். 

பெரிய வசதி என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும், அத்தியாவசிய தேவைகளுக்கு பஞ்சம் இல்லை.

திருமணமாகி இரண்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு, மாலாவின் கணவனுக்கு உத்யோக உயர்வு கிட்டியது. அரியர்ஸ், போனஸ் எல்லாம் சேர்த்து, ஏதாவது நகை வாங்கிக்கொள் என்று அவன் சொன்னதும், மாலா "பச்சைக் கல் மாங்காய் நெக்லெஸ்" என்றாள்.

"கல்லு நெக்லஸ்ஸா? கல்லு நகையில் காசு போடுவது வேஸ்ட்". என்று மறுத்து விட்டான்.

இதை அலுவலகத்தில் அவள் தோழிகளோடு பகிர்ந்து கொண்ட பொழுது, "அவருகிட்ட போய் இதையெல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கீங்க?  நகை சீட்டு சேருங்க, வாங்கிக்கங்க.." என்று சுளுவாக தீர்வு சொன்னாள் மீனா.

"ஏன் நீங்கள்ளாம் இப்படி இருக்கீங்க?   உன் பணத்தை கொண்டு போய் இன்னொருத்தன் கையில் கொடுக்கிறீர்கள்..   அதுக்கு இன்ட்ரெஸ்ட்டும் கிடையாது. அதுக்கு பதிலா பாங்கில் ஆர்.டி. கட்டு. அது மெச்சுர் ஆகும் பொழுது அந்த பணத்திற்கு என்ன வேணுமோ அதை வாங்கு.."

இதுவும் நல்ல யோசனைதானே என்று ஆர்.டி. கட்ட ஆரம்பித்தாள்.

ஆனால் ஆர்.டி. மெச்சூர் ஆகும் சமயம் அவள் மாமியார் கீழே விழுந்து கையை உடைத்துக் கொள்ள, அந்த பணம் மாமியாரின் மருத்துவ செலவிற்கு உதவியாக இருந்தது.  அடுத்த முறை ஆர்.டி. கட்டிய பணம் நாத்தனாரின் பையனுக்கு பூணூல் போட்ட பொழுது அம்மான் சீர் செய்ய உதவியது. ஒவ்வொரு முறை ஆர்.டி. மெச்சூர் ஆகும் பொழுதும், ஒரு செலவு ரெடியாக காத்துக் கொண்டிருக்கும்.

இதற்குள் தங்கத்தின் விலை கிடுகிடுவென்று ஏறி, நெக்லெஸ் வாங்கலாம் என்று நினைத்து கட்டிய பணத்தில் தங்க காசுதான் வாங்க முடிந்தது. மாலாவும் எப்படியோ முட்டி மோதி, ரெண்டு பவுன் மதிப்புக்கு காசுகள் சேர்த்து விட்டாள்.

இப்போது குழந்தைகள் நன்கு வளர்ந்து விட்டார்கள். "போப்பா, அம்மா எவ்ளோ வருஷமா ஆசைப்படறா?   பாவம்ப்பா.. பச்சக் கல் மாங்கா நெக்லெஸ் வாங்கிக்கட்டுமே.." என்று அப்பாவிடம் அம்மாவுக்காக வாதாடி, மாங்கா நெக்லெஸ் வாங்கிக் கொள்ள அனுமதி வாங்கித் தந்தார்கள்.

அன்று மாலை நகரின் பிரபலமான அந்த நகை கடைக்குச் சென்றார்கள். அங்கிருந்த கல் அட்டிகைகளில் எதுவும் இவள் விருப்பத்தை பூர்த்தி செய்யவில்லை. இவள் தன் கனவு நகையை வரைந்து காட்டிய பொழுது, அங்கிருந்தவர்," இது ரொம்ப பழைய மோஸ்தர்மா, இப்போல்லாம் யாரும் இது மாதிரி விரும்புவது இல்லை. உங்களுக்கு வேணும்னா, ஆர்டர் கொடுத்துதான் செய்யணும்..,  மூணு வாரம் ஆகும்"

மூணு வாரங்களுக்குப் பிறகு வெல்வெட் பெட்டியில் வைத்து தரப்பட்ட மாங்காய் நெக்லெசை வீட்டிற்கு கொண்டு வந்து, சாமி படத்திற்க்கு முன்பும், அம்மா படத்திற்கு முன்பும் வைத்து விட்டு அணிந்து கொண்ட பொழுது ஏனோ அழுகை வந்தது. அதற்குப் பிறகும் அவளால் மேலும் நகைகள் வாங்க முடிந்தது. அதற்கும் மாங்காய் நெக்லேஸின் ராசிதான் காரணம் என்று நினைத்தாள்.

அதன் பிறகு உறவினர்கள் வீட்டு திருமணங்களுக்கு அந்த நெக்லஸைத்தான் அணிந்து கொண்டு செல்வாள். நவராத்திரியில் கண்டிப்பாக அணிந்து கொள்வாள். 

மகன்களின் திருமணங்களிலும் முகூர்த்த நேரத்தில் மாங்காய் நெக்லேஸ்தான் அவள் கழுத்தை அலங்கரித்தது.

தனக்கு பெண் இல்லாததால் மருமகள்களை மகள் போலவே நடத்தினாள். மூத்த மருமகளின் பிறந்த நாளுக்கு தன்னுடைய விருப்பமான மாங்காய் நெக்லெசை பரிசளித்தாள்.  தொடர்ந்து வந்த பண்டிகைகளின் பொழுது மருமகள் அதை அணிந்து கொள்வாள் என்று எதிர்பார்த்தவளுக்கு ஏமாற்றம்தான் மிஞ்சியது.

வழக்கமில்லாத வழக்கமாய் வாரத்தின் மத்தியில் ஒரு நாள் மகனும் மருமகளும் வந்தனர்.  மருமகள்,ஒரு வெல்வெட் பெட்டியை மாமியார் முகத்திற்கெதிரே நீட்டி, "அம்மா இது எப்படி இருக்கு?  உங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கா?" என்றாள்.

உள்ளே போல்கி மாடல் நெக்லெஸ் ஒன்று கண்ணை கவர்ந்தது.

"சூப்பர்! என்ன திடீர்னு? போனஸ் ஏதாவது கிடைச்சுதா?

ஆமாம்! நீ கொடுத்த போனஸ்தான்" என்றான் மகன் சிரித்துக் கொண்டே..

"நான் கொடுத்த போனஸா?  என்னடா சொல்ற"?

"ஆமாம்மா, கொஞ்ச நாளாவே இவளுக்கு இந்த மாடல் நெக்லெஸ் வாங்கிக்கனும்னு ஆசை, கேட்டுண்டே இருந்தா, நீ ஒன்னோட பச்சைக்கல் நெக்லசை கொடுத்தாயா அதை எக்ஸ்சேன்ஜ் ஆஃபரில் 

மாத்தியாச்சு..."

மகன் பேசிக்கொண்டே போக மாலாவிற்கு உள்ளே ஏதோ பொலபொலவென்று உதிர்ந்தது.  

"அது வெறும் நெக்லெஸ்ஸா?   எத்தனை ஆசை?   எத்தனை கனவு?  அது கை கூட எவ்வளவு கஷ்டம்?  ரொம்ப ஈஸியா கொடுத்து மாத்திட்டேன்னு சொல்றா.."

தன் வருத்தங்களை சொல்லி புலம்பும் தோழி சாந்தியிடம் இப்போதும் புலம்பினாள்.

சாந்தி எப்போதும் போல இப்போதும் முழுமையாக கேட்டுக் கொண்டாள், பிறகு, " இதிலிருந்து நாம ஒண்ணு தெரிஞ்சுக்கணும், அவர்களுக்குனு தனி விருப்பங்கள் இருக்கும்..  உன்னோட விருப்பம் மாங்காய் நெக்லஸ் என்றால், அவளோட விருப்பம் போல்கி  நெக்லெஸ். என்று கூறி விட்டு, சிரித்தாள். பிறகு மாலாவின் தோளைத் தட்டி, "மனசை போட்டு குழப்பிக்காதே.. இது நேச்சுரல்.. இப்போ ஒன்னோட விருப்பம் என்ன? காப்பியா? டீயா?"

மாலாவிற்கு கொஞ்சம் வருத்தம்தான், இருந்தாலும், தெளிந்து விடுவாள்.