காக்கையும் நானும்

ஒரு வாரமாகக் கண்ணில் படாமல் இருந்த காக்கை இன்று மறுபடியும் வந்து விட்டது. அதைப் பார்த்ததும்தான் 'கொஞ்ச நாட்களாய்க் காணோமோ?' என்று எண்ணம் வந்தது.  நான் அதைத் தேடுகிறேனோ என்று சோதித்திருக்குமோ!

மதியங்களில் மூன்று மணி சுமாருக்கு அந்தக் காக்கை வாசல் பால்கனிச் சுவரில் அமர்ந்து என்னைக் கூப்பிடும்.  அதே காக்கையாகத்தான் இருக்க வேண்டும்.  குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு வருகிறது.  ஒரே மாதிரி செயல்பாடுகள்.  எனவே அந்த அனுமானம்.

நான் கவனிக்கவில்லை என்றால் சற்றே நகர்ந்து வாசல் துணி காயப்போடும் கொடியில் அமர்ந்து குனிந்து உள்ளே நான் எங்கே கண்ணில் படுகிறேன் என்று தேடும்.  குரல் கொடுக்கும்.  அப்படியும் திரும்பிப் பார்க்கவில்லை என்றால் வாசல் கதவின் மீது வந்து அமர்ந்து குரல் கொடுக்கும்.  இன்னும்  வீட்டுக்குள்தான் வரவில்லை.

நான் உள்ளே பாஸுக்கு ஒரு குரல் கொடுப்பேன்.  உடனே உள்ளே திரும்பிப் பார்க்கும்.  காத்திருக்கும்.  அல்லது நானே எழுந்துபோய் உள்ளே டப்பாவைத் திறந்து ஏதாவது பிஸ்கட்டோ, ரஸ்க்கோ எடுத்துப் போடுவேன்.  சாப்பிட்டுவிட்டுப் பறந்து போகும்.

கொஞ்சநாட்களாக காக்கைகள் சற்றே நட்பாகி விட்டன.  காக்கைகளை அடையாளம் காண முடியவில்லை.  சற்று மண்டை பெருத்த, கரிய காக்கை ஒன்றை மட்டும் தனியாகத் தெரியும்.  அதன் அசைவுகள் கொஞ்சம் பயமுறுத்துமே தவிர, அதுவும் முன்போல் எதுவும் செய்வதில்லை!  அது என்றால் அது இல்லை!   காக்கைகளின் பொதுவான குணம்!  கூடு கட்டியிருந்திருக்கலாம்.

முன்பெல்லாம் நான் மொட்டைமாடி பக்கம் போகமுடியாது.  இங்கும் அங்கும் தாழப் பறக்கத் தொடங்கும் காக்கைகள், பின்னர் மண்டையில் லொட்டென்று ஒன்று போட்டுப் பறக்கும்.  உட்கார்ந்து புத்தகம் படிக்க முடியாமல் தலைக்குமேல் போர் விமானங்களாய் சர் சர்ரெனத் தாண்டிப் பறக்கும்.  

இப்போதெல்லாம் மொட்டை மாடியில் புத்தகம் படிக்க அமர்ந்த உடனே காலுக்கு அருகில் துணிச்சலாக அமர்ந்து, குனிந்து ஓரப்பார்வையாய் என் கண்களைப் பார்த்து "கா...கா" என்று குரல் கொடுக்கிறது.  இதற்காகவே நான் மேரி பிஸ்கட், முறுக்கு, சீடை போன்றவற்றை வாங்கி வைத்து, மேலே எடுத்துச் செல்கிறேன்.

சுவரின்மேல் என் பக்கத்திலேயே வைத்தாலும், என் கை நீளும்போது பறந்து விடாமல், சற்றே தள்ளி மட்டும் அமர்ந்துக் காத்திருந்து, வைத்த உணவுப் பொருளைக் கொத்தி எடுத்துச் செல்லும். அது இவற்றைச் சாப்பிடும் முறை பற்றியும் நான் கவனித்தவற்றைச் சொல்ல வேண்டும்.

மேரி பிஸ்கட் சாப்பிடக் கஷ்டமிருக்காது என்று பெயர்.  கொஞ்சம் அப்படியே சாப்பிட்டாலும், கொஞ்சத்தை எடுத்துக் கொண்டு தத்தித் தத்தி நடந்துபோய் பறவைகளுக்கென்று மாடியில் வைத்திருக்கும் அகல பேசின் தண்ணீரில் போடும்.  சில நொடிகள் காத்திருந்து அவற்றைக் கொத்திச் சாப்பிடும்.   

பிஸ்கெட்டோ, முறுக்கோ, அவற்றை அவை தங்கள் கால்களில் இடுக்கிக் கொண்டு அலகால் மிகச் சிறிய துண்டுகளாக உடைத்துச் சாப்பிடும்.  நொடிக்கொருமுறை நாலு புறமும், என்னையும் பார்த்துக் கொள்ளும்!

முறுக்கு சீடைகளையும் தண்ணீரில் போட்டுச் சாப்பிடுவதுண்டு.  அதைவிட விநோதமாக இன்னொன்று செய்யும்.  முறுக்கு, சீடைகள் போன்றவற்றை மட்டும் கவ்விக் கொண்டு உயரமான இடத்துக்கோ, உயரமான கிளைக்கோ சென்று அமர்ந்து கொண்டு, இந்தப் பக்கம் ஒருமுறை, அந்தப்பக்கம் ஒருமுறை சாலையைக் கடக்கப் போகும் பாதசாரி போலப் பார்த்துக் கொண்டு, அங்கிருந்து அவற்றை 'பொத்' தென்று கீழே போடும்.  அவை துண்டு துண்டாய் உடைந்தவுடன் பொறுக்கிக் கொண்டு பறக்கும், சாப்பிடும்.  உடையாவிட்டால் மீண்டும் அதே முயற்சி!  இந்த  சுவாரஸ்யமான லிங்க்கைப் பாருங்கள்.

இதைவிட விநோதமாக இன்னொன்றும் செய்யும்.  இரண்டு துண்டு சாப்பிட்டால், மூன்றாவது நான்காவது துண்டுகளை கவ்விக்கொண்டு அங்கிருக்கும் இலைக் குப்பையில் கொண்டு போய்ச் சொருகி வைத்து,  அருகிலிருக்கும் இன்னும் கொஞ்சம் காய்ந்த இலைகளை எடுத்து அதன்மேல் போட்டு மூடும்.  சற்றே நடந்து சென்று சிறு குச்சிகளையும் கொண்டு வந்து போட்டு மூடும்.  சேமிப்பு!  அப்புறம் அதுதான் அவற்றை எடுத்துக் கொள்ளுமா, வேறு காக்கைகள் எடுத்துக் கொள்ளுமா?  
தெரியாது!

இந்தப் பிளாஸ்டிக் தொட்டியின் இந்த இடுக்கில் நுழைக்க முயற்சி செய்து விட்டு,

                                                                                          

அது பிஸ்கட் துண்டை "ஒளித்து" வைத்திருக்கும் இடம்!  சமயங்களில் கூடவே இன்னொரு காக்காய் வந்து உடனே உடனே அவற்றை எடுத்துச் சாப்பிட்டும் விடும்!
 

சில காக்கைகள் கூடவே வந்து சாப்பிடுவதை அனுமதிக்கும்.  சில காக்கைகளைத் துரத்தி விடும்.  தவிட்டுக் குருவி போன்ற சில குருவிகள் வரும்.  அவற்றையும் காக்காய் அண்டவிடாது,  அதே போல, மரங்களிலிருந்து மின்னல் வேகத்தில் வாலை உசத்திக்கொண்டு இறங்கி ஓடிவரும் அணில்களையும் அண்ட விடாது!

அதற்காக அவற்றுக்கு ஒற்றுமை உணர்வு இல்லையா, என்று யோசித்தால், இல்லை, அதற்கும் வேறு சில சம்பவங்கள் இருக்கின்றன.

கீழே நாய்க்கு ஏதாவது போட்டாலோ, அல்லது நாய்கள் ஏதாவது உணவுகளைக் கண்டு விட்டாலோ அவை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது, காக்கைகள் சற்றுத் தள்ளி அமர்ந்து குரல் கொடுக்கும்.  நாய் நிமிர்ந்து இவற்றைப் பார்க்கும்போது தலையைச் சாய்த்து இவைகளும் அவற்றைப் பார்த்து மறுபடி குரல் கொடுக்கும்.

நாய்கள் தொடர்ந்து சாப்பிடும்.  இவை உடனே பறக்கத் தொடங்கி, நாய்களைத் தாண்டும்போது கீழே இறங்கிப் பறந்து நாய்களின் முதுகைத் தொட்டுத் தாண்டிச் செல்லும்.  நாய்கள் நிமிர்ந்தும் பார்ப்பதில்லை, எதிர்ப்பும் காட்டுவதில்லை.  மறுபடியும் காக்கைகள் அந்தப் பக்கத்திலிருந்து இந்தப் பக்கம் மறுபடியும் முதுகைத் தொட்டுச் செல்லும்.  சிலமுறை இப்படி நடக்கும்.

இப்போது ஒரு ஆச்சர்யகரமான நிகழ்வு நடக்கும்!

சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த நாய், முழுவதும் சாப்பிடாமல் கால் வாசிக்கும் குறைவாய்க் கொஞ்சம் மிச்சம் வைத்து விட்டு நகர்ந்து சென்று விடும்.  காக்கைகள் உடனே வந்து சாப்பிடத் தொடங்கும்.

இதே போன்று காக்கைகளும் பகிர்ந்துண்டுச் சாப்பிட்டுப் பார்த்திருக்கிறேன்.   சுவரில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் சாதத்தைச் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் இரண்டு மூன்று காக்கைகள்.  ஒரு அணில் மரத்திலிருந்து குதித்து மெல்ல, மெல்ல சாப்பாட்டின் அருகில் வரும்.  காக்கைக் கூட்டத்தில் ஒன்று அவற்றைத் திரும்பிப் பார்த்து, தத்தித் தத்திச் சென்று அவற்றை விரட்டும்.  அணில் ஓடி விடாது.  சற்று நகர்ந்து பின்சென்றாலும், மறுபடியும் அருகில் வரும்.  என்ன பாஷையோ, என்ன சொல்கின்றனவோ அவற்றுக்குள்!

இது போல இரண்டு மூன்றுமுறை நடந்தாலும், காக்கைகள் திடீரென சற்று நகர்ந்து அமர்ந்து வழி விடும்.  கொஞ்ச நேரம் அணில்கள் சாப்பிடும்.  அப்புறம் காக்கைகள், மறுபடி கொஞ்சநேரம் அணில்கள்...

ஆச்சர்யப்படுத்திய நிகழ்வு அது.  கையில் கேமிராவோடு டிஸ்கவரி சேனல் நிருபர் போலக் காத்திருந்தால் இவற்றை எல்லாம் வீடியோவோ, அட்லீஸ்ட் புகைப்படமாவது எடுத்துப் போட்டிருக்கலாம்.  நான் என் வேலையைக் கவனித்துக் கொண்டே இவற்றைக் கவனித்ததில் அதெல்லாம் முடியவில்லைதான்.

ஆனால் வீடியோ எடுத்த விஷயம் ஒன்றும் உண்டு.  எங்கள் தெருநாய் குட்டி போட்டிருந்தது.  அதுதான், முதுகில் காக்கைத் தொடல் வாங்கி, சமிக்ஞை பெறுமே, அந்த நாய்!  கொஞ்சம்  வளர்ந்த குட்டிகளுடன் தாய் நாய் ஏதாவது சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும்.  இந்தக் காக்கைகள் கோஷ்டியில் இரண்டு மூன்று குறும்புக் காக்கைகள் இருக்கின்றன.  அவை பறந்து வந்து இவைகளின் அருகில் சற்று தூரத்தில் அமரும்.  நாயக் குட்டிகள் மும்முரமாய்ச் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்க, அவைகளின் பின்னால் செல்லும் இந்தக் காக்கைகள் அதன் வாலைக் கொத்தி சட்டென்று இழுத்து விட்டு நகர்ந்து ஓடித் தொலைவில் அமர்ந்து அவை என்ன செய்கின்றன என்று பார்க்கும்.

குட்டிகள் திரும்பிப் பார்த்து விட்டு, மீண்டும் சாப்பிடத் தொடங்கும்போது கு.கா மீண்டும் அருகில் வந்து மீண்டும் வம்பிழுத்துச் செல்லும்.  அப்புறம் குட்டிகள் காக்கைகள் தத்தித் தத்தி அருகில் வரும்போதே லேசாகத் திரும்பி அவற்றைப் பார்க்கும், சிறு அழுகையுடன் துரத்தும்.  வாலைச் சுருட்டி கால்களுக்குள் மறைத்துக் கொள்ளும்!  அவற்றையும் கொத்தி வெளியில் இழுத்து விட்டுப் பறக்கும் காக்கைகள்.

ஓய்வான நேரங்களில் கீழே அமர்ந்திருக்கும் காக்கைகளைத் துரத்தும்.  அவை ஒரேயடியாகப் பறந்து விடாமல் இடம் மாற்றி மாற்றி அமர்ந்து விளையாட்டுக் காட்டும், விளையாடும்!

இரண்டு நாட்களுக்குமுன் வாசலில் அமர்ந்து படித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  மூன்று மணிக் காக்கை சற்றுத் தொலைவில் வந்து அமர்ந்து என்னைப் பார்த்துக் குரல் கொடுத்தது.  மனிதர்களிடம் பேசுவது போல வழக்கம் போல அதனிடம் பேசினேன்.  "இப்போது ஒன்றுமில்லை" என்றேன்.  அப்புறம் அருகில் வந்து அமர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.  நான் குடித்து விட்டு வைத்திருந்த காபிக் கோப்பையின் விளிம்பைக் கவ்வ முயற்சித்தது.  

"ஏய்...  அதெல்லாம் எடுக்காதே" என்று டம்ளரை எடுத்து உள்ளே ஓரமாக வைத்தேன்.  மறுபடியும் அது குரல் கொடுத்து அருகில் வர, நானும் சும்மா பதிலுக்குப் பேசிக் கொண்டிருந்தேன்.

விடாமல் தொந்தரவு செய்யவும், வேறு ஏதுமில்லாததால் உள்ளேயிருந்து கார்ன்ஃப்ளேக்ஸ் எடுத்துப் போட்டேன்.  அதைக் கொத்திப் பார்த்த காக்கை, கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்திருந்து விட்டுப் பறந்து போய் விட்டது.

கொஞ்ச நேரம் போயிருக்கும்.  வாயில் ஒரு வடகத் துண்டுடன் என் அருகில் வந்து அமர்ந்தது.  சற்றே பெரிய வடகம்.   யார் வீட்டில் போட்டிருந்தார்களோ!  அதைக் கொண்டு வந்து என் அருகில் அமர்ந்தது.  "ஏய்... எடுத்துக் கொண்டு மாடிக்குப் போ... அங்குதான் தண்ணீர் இருக்கும். அதில் போட்டுச் சாப்பிடு" என்றேன்.

ஏதோ புரிந்த மாதிரி மேல் ஷட்ஜத்திலும், கீழ் ஷட்ஜத்திலும் குரல் கொடுத்தது.  என்ன பேசுகிறதோ என்று யோசித்துக் கொண்டு படிப்பதைத் தொடர்ந்தேன்.  வடகத்தை கவ்விக் கொண்டு இன்னும் என் அருகில் வந்த அந்த நண்பன் அதை என் கையருகே போட்டு விட்டு, குனிந்து என் கண்களைப் பார்த்து "கா" என்றது!

உடைத்துத் தரச் சொல்கிறதோ என்று யோசித்து இடது கையால் அதை இரண்டு மூன்று துண்டுகளாய் உடைத்து விட்டேன்.  மறுபடி அருகில் வந்த நண்பன் இரண்டு துண்டுகளை அலகால் என் பக்கம் தள்ளி விட்டு நகர்ந்து அமர்ந்து கொண்டான்.  என்ன சொல்ல வருகிறார் நண்பர்?  எனக்கும் ஒரு பங்கு தருகிறாரா?  பேசாமல் அதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.  

கொஞ்ச நேரம் பார்த்த காக்கை, அப்புறம் என் அருகிலேயே கைக்கெட்டும் தூரத்தில் அமர்ந்து அந்த வடகத்தை சிறு சிறு மைக்ரோ துண்டுகளாக்கி, கொஞ்சம் கொஞ்சமாகச் சாப்பிட்டு விட்டுப் பறந்தது!

என்ன சொல்ல வந்ததோ!  இன்னும் என்னென்ன நடக்குமோ!