தியேட்டர் நினைவுகள் - 2 :: திறந்தவெளித் திரையரங்க அனுபவங்கள்

          இந்தத் தியேட்டர் நினைவுகள் அனுபவங்களில் வேறு சில அனுபவங்களுக்குச் செல்லுமுன் திறந்தவெளித் திரையரங்க அனுபவத்தைச் சொல்லி விடவேண்டும்!  சென்னையில் டிரைவ் இன் தியேட்டர்(கள்) எங்கு இருக்கின்றன என்று எனக்குத் தெரியாது.  பிரார்த்தனா என்று ஒரு தியேட்டர் இவ்வகையில் உள்ளது என்று தெரியும்.  காரில் அமர்ந்தபடியே, அல்லது நாற்காலிகள் எடுத்துக் கொண்டுபோய் அங்கே போட்டு அமர்ந்து படங்கள் பார்க்க முடியும் என்று அறிகிறேன்.

          நான் இந்த மாதிரித் தியேட்டர்களில் பார்த்ததில்லை.  ஆனால் இந்த அனுபவத்தில், வேறு இடங்களில் படம் பார்த்திருக்கிறேன். தஞ்சையிலும் சரி, மதுரையிலும் சரி.

          வீட்டு வசதிக் குடியிருப்பில் வீடு அமைந்திருந்ததால், இந்த அனுபவம் தஞ்சையிலும் மதுரையிலும் கிடைத்தது.  வீட்டு வசதிக் குடியிருப்பைப் பொறுத்தவரை சுதந்திரதினம், குடியரசு தினம் ஆகிய நாட்களில் விளையாட்டுப் போட்டிகளும், கலை நிகழ்ச்சிகளும் நடக்கும்.  

          சுவாரஸ்யமாகப் பொழுது போகும்.  இந்தக் குடியிருப்பில் மாதத்துக்கு ஒருநாள் - சில சமயம் இரண்டு நாட்கள் - படம் போடுவார்கள்.  இதற்காக குடியிருப்பிலிருக்கும் ரேஷன் கடையில் தினம் மாலை கவனித்துக் கொண்டிருப்போம்.  படம் போடும் நாளன்று அங்கு, கடை வாசலில் ஒரு போர்ட் எழுதி வைத்திருப்பார்கள்.  ஓரிரு முறை அந்த போர்டை நானும் எழுதி இருக்கிறேன்!  அதைப் பார்த்ததுமே அவரவர்கள் அவரவர்கள் வீடுகளிலும், பக்கத்து வீடுகளிலும், நண்பர்களுக்கும் ஒலிபரப்பி விடுவார்கள்.  குடியிருப்பே பரபரப்பாகி விடும்!  அந்த இனிய மாலைக்குத் தயாராகத் தொடங்கி விடும்.

 

          இருட்டியதும்தான் படம் போடுவார்கள்.  மாலை ஆறு மணி போலவே அந்தச் சிறு மைதானம் களை கட்டத் தொடங்கி விடும்.  முன்னால் 'தரை டிக்கெட்டில்' உட்கார நிறைய இடம் விட்டு பின்னால் நாற்காலிகள் போடப்படும்.  குடியிருப்பில் இருந்த ஒரு மிருக வைத்தியர் ப்ரொஜக்டர் வைத்திருந்தார்.  அவர் குடி வருவதற்குமுன் ப்ரொஜக்டரும், அதை இயக்க ஒரு ஆளும் வாடகைக்கு வருவார்கள். ரொம்பத் தாமதமாகும் என்பதோடு,  மாதாந்திர சந்தாவும் கொஞ்சம் கூடுதலாக வசூலித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.   (குடியிருப்பில் மாதா மாதம் "அஸோஸியேஷன் பணம்" என்று வந்து வசூல் செய்வார்கள்.  குடியிருப்பில் உள்ள சிறுவர்கள் முதல் பெரியவர்கள் வரை யார் வேண்டுமானாலும் வீடு வீடாகப் புகுந்து புறப்படுவார்கள்)  அவர் வந்தபின் அவர் தனது  ப்ரொஜக்டரை எடுத்துக் கொண்டு வந்து படம் போடுவதற்கு தயார் செய்ய ஆரம்பித்து விடுவார்.

          

          உயர்நிலைப் பள்ளியில் படித்து வந்த நான் என் குழுவினருடன் முதல் கொஞ்ச நாட்கள் தரையில் அமர்ந்து படம் பார்த்தேன்.  நிலவொளியில், இரவில் திறந்தவெளியில் படம் பார்ப்பது தனி அனுபவம்.  ரீல் மாற்றும் நேரங்களில் சலசலவெனப் பேசிக் கொண்டிருப்போம்.  கொஞ்ச நாட்களுக்குப் பின்னர் வேறு சில காரணங்களுக்காக நாற்காலிக்குச் சென்று விட்டேன்!  குடியிருப்பில் சுமார் 300 வீடுகளுக்கு மேல் இருக்கும் என்று நினைவு.  பெரும்பாலான வீடுகளிலிருந்து ஓரிருவராவது வந்திருப்பார்கள்.  இரவு நேரத்தில் அங்கு ஒரு குழுமமாக அமர்ந்து படம் பார்த்த அனுபவங்கள் மறக்க முடியாதவை.  படம் போடுமிடத்துக்கு அருகிலேயே என் வீடு அமைந்திருந்தது.

 

          மதுரையிலும் இதே அனுபவம் உண்டு.  அங்கு கூடுதலாக, ரிசர்வ் லைன் குடியிருப்பிலும் அடிக்கடி படம் போடுவார்கள்.  சைக்கிளில் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் நான்தான், அந்த அறிவிப்பைப் பார்த்து விட்டு வந்து எங்கள் தெருவுக்கே சொல்வது வழக்கம்.  ரிசர்வ் லைன் குடியிருப்பு மைதானம் நீண்ட மைதானம்.  மணல் இருக்கும்.  நடுவில் பெரிய திரை கட்டி படம் போடுவார்கள்.  ஆரம்பிக்கவே இரவு 9 ஆகி விடும்.  முடிய நடு இரவு ஆகும்.  குடியிருப்பில் உள்ள ஆண்களும், பெண்களும் குழுக் குழுவாகக் கிளம்பிச் சென்று படம் பார்த்துத் திரும்புவார்கள்.    இளம்பெண்களும் வருவார்கள்.  குழுவாகச் செல்வதால் பயம் இல்லை.  மேலும் தெருவாசிகள் குடும்பத்தோடு வருவதால் அந்த வீட்டு ஆண்களின் துணையும் இருக்கும்.

          ரிசர்வ் லைன் மைதானத்தில் சிலர் கையடக்கமான டிரான்சிஸ்டரைக் கொண்டு வருவது வழக்கம்.  ரீல் மாற்றும்போதோ, மின்சாரம் தடைப்பட்ட நிமிடங்களிலோ அமைதியான அந்த இடத்தில் இரவு 11 மணிக்கு மேல் மதுரை வானொலியின் 'இரவின் மடியில்' நிகழ்ச்சியில் ஒலிபரப்பாகும் பாடல்களைக் கேட்பது தனிச் சுகம்.


          நள்ளிரவு பனிரண்டு,  அல்லது ஒரு மணி வாக்கில் திருவிழா போல எங்கள் குடியிருப்புக் கூட்டம் குழுக்குழுவாக வீடு திரும்பும் காட்சி ஒரு சுவாரஸ்யமான காட்சி. மதுரை வந்தபின் நான் இந்த மாதிரிப் படங்களுக்கு சைக்கிளில் சென்று வருவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தேன்.  இங்கும், அங்கும் ஏகப்பட்ட படங்கள் பார்த்திருக்கிறேன். அப்போது சமீப காலத்தில் ரிலீஸான படங்கள் முதல், பழைய படங்கள் வரை!  மதுரையில் ஒருமுறை நடு இரவில் உத்தமபுத்திரன் பார்த்து விட்டுத் திரும்புகையில் ஒரு ரௌடிக் கூட்டத்தால் நான் வழிமறிக்கப்பட்டு மிரட்டப் பட்டது தனிக்கதை!