கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை :: ராஜாவும் தொழிலதிபர்தான்

     இந்த வார "கேட்டு  வாங்கிப் போடும் கதை" பகுதியில் பதிவர் ராஜலக்ஷ்மி பரமசிவம் அவர்களின் படைப்பு இடம் பெறுகிறது.

     அவரின் தளம் Arattai.

     சுவாரஸ்யமான எழுத்துகளுக்குச் சொந்தக்காரர்.  விஷ்ணு - ராசி கேரக்டர்களை உருவாக்கி, நகைச்சுவை எழுத்தில் மிளிர்பவர்.   பலரை அவரவர் வாழ்க்கையில் மேலே ஏற்றிவிடும் ஏணி வேலையைச் செய்து ஓய்வு பெற்றவர்.  ஆசிரியர்!

     அவரது முன்னுரையைத் தொடர்ந்து அவரின் படைப்பு இடம்பெறுகிறது.


======================================================================

திரு. ஸ்ரீராம் அவர்களுக்கு,

வணக்கம்.

உங்கள் தளத்தில் என் கதை வெளியாவது எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியளிக்கிறது. என் எழுத்துப் பலரின்  பார்வைக்கு, சென்றடைய  உதவும் உங்களுக்கு என் நன்றிகள் பல.

கதையைப் பற்றிய ஒரு சிறு முன்னுரை:

'ராஜாவும் தொழிலதிபர் தான் ' ஒரு உண்மை நிகழ்வை மையமாக வைத்து புனையப்பட்ட கதை .சென்னை அடையாறிலுள்ள  புற்றுநோய் சேவை மையத்திற்கு ஒரு முறை  சென்றிருந்தேன்.  அங்கே  'ராஜா ' போன்ற ஒருவரை சந்திக்க நேர்ந்தது.  அவர் என்னை ஆச்சர்யப்படுத்தினார். ஆச்சர்யத்தை கதையாக்கி விட்டேன். ராஜாவை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுவதற்கான , கற்பனைக் கதாபாத்திரமே 'கைலாசம்'.
 

'Joy of Giving' மாதத்தையொட்டி  எழுதப்பட்டது இக்கதை.
 

கதையைப் படித்து உங்கள் மேலான கருத்தை  சொல்லுங்கள்.

வெளியிடும் ஸ்ரீராம் அவர்களுக்கும், படிக்கும்,கருத்திடும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் என் அட்வான்ஸ் நன்றிகள்.

இப்படிக்கு,
ராஜலஷ்மிபரமசிவம்.

http://rajalakshmiparamasivam.blogspot.com

=====================================================================

ராஜாவும் தொழிலதிபர் தான்.

 ராஜலக்ஷ்மி பரமசிவம் 

 

கைலாசம்  தன்  பெரிய படகு போன்ற 'டோயோடா' காரை  அந்த சேவை மையத்தின் முன் நிறுத்தி விட்டு, கார் கதவைத் திறந்து கொண்டு மையத்தின் உள்ளே சென்றார்.  மிக உயர்ந்த பிராண்டட் பேண்டும், சட்டையும், படகுக் காரும்  அவர்  மிகப் பெரிய பணக்காரர் என்பதை பறை சாற்றியது.

 
திருப்பூரில்  தொழிலதிபரான  கைலாசம், கம்பீர நடையுடன்  உள்ளே காப்பாளர் அறைக்கு சென்றார்.


புற்று நோய் சேவை மையத்தின் காப்பாளர், கிருஷ்ணன், கண்ணைக் கூசும், பளீர் வேட்டி, சட்டையுடன், அன்றைய காலை அலுவல்களை  கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். பின்புலத்தில்  சூலமங்கல சகோதரிகள் மெல்லியக் குரலில்  " காக்க காக்க கனகவேல் காக்க " என்று பாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

 
" டொக் ,டொக் " கதவு தட்டும் சத்தம்.


ஃபைலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த கிருஷ்ணன்   தலையை நிமிர்த்தாமலே , "எஸ் கம் இன் "  சொல்லவும், கதவைத் திறந்து கொண்டு  கைலாசம் உள்ளே நுழைந்தார். கைலாசம் போட்டிருந்த உயர் ரக செண்டின் மணம் கிருஷ்ணனை   நிமிர வைத்தது.

 
" வாங்க! எப்படி இருக்கிறீர்கள் கைலாசம் சார்?  வருடத்திற்கு ஒரு முறை அத்திப் பூத்தாற் போல் வருகிறீர்கள்"

 
" நீங்கள் எப்படி இருக்கிறீர்கள் ? தொழிற்சாலை வேலை விஷயமாக அவ்வப்போது சென்னை வருகிறேன். ஆனால் நேரமே கிடைக்கவில்லை.  மையத்தை  விரிவு படுத்தும் வேலை மும்மரமாக நடக்கிறது போல் இருக்கிறதே"  என்று ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்துக் கொண்டே சொன்னார் கைலாசம்.

 
" உங்களைப் போன்றவர்களின்  நல்ல மனசு தான்  இதற்குக் காரணம்" என்று சொல்லிக் கொண்டே மணியைத் தட்டி, பியுனை வரவழைத்து,  'ஜில்'லென்று  எலுமிச்சை ஜுஸ்  கொண்டு வரச் சொன்னார் கிருஷ்ணன் 
புற்று நோய் சேவை மையம் விஸ்தாரமாக எட்டு ஏக்கர் பரப்பளவில்  இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. பல ஏழைப் புற்று நோயாளிகளுக்குத் தஞ்சம் அளித்துக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தது.  மையத்திலேயே காய்கறிகள், கீரை, தேங்காய், எலுமிச்சை  என்று எல்லாம் விளைந்து கொண்டிருந்தது.  அவை மையத்தில் நோயாளிகளுக்கு உணவிற்கு உபயோகமானது.  இதற்கெல்லாம் கிருஷ்ணனின்  திறமையான தன்னலமற்ற நிர்வாகம் தான் காரணம்.


இது எல்லோருக்கும் தெரியும்.

 
அதை மனதில் கொண்டு கைலாசம் ," என்னைப் போன்றவர்களால் அல்ல, உங்களைப் போன்றவர்களால் தான், சேவை மையம் நல்லபடியாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது கிருஷ்ணன் சார் " என்று சொல்லிக் கொண்டே தன் சட்டைப் பையில் வைத்திருந்த  " பத்து லக்ஷத்திற்கான " செக்  ஒன்றை டேபிளில்  வைத்தார் . 

"எங்களால் என்ன  பணம் மட்டுமே கொடுக்க முடிகிறது. நீங்கள் தான் அதைத் திறமையாக செயல் படுத்துகிறீர்கள் "என்று அவர் சொன்னாலும் , ' நான் கொடுக்கும் பணம் தான் முக்கியக் காரணம்' என்ற தொனி இருந்தது  அவர் பேச்சில்..


கிருஷ்ணன் மனதிற்குள் சிரித்துக் கொண்டார் .' பணக்காரர்களுக்கே உரிய  கர்வம்' என்று அவர் மனம் சொல்லியது. அதனால் என்ன?   மையத்திற்குப் பணம் வருகிறதே என்று சகித்துக் கொள்ள வேண்டியது தான் என்று சிரித்து வைத்தார்.


பியூன்  அப்போது ஜுஸ் கொண்டு வந்து வைக்கவும்,  இருவரும் ஜுஸ் குடித்துக்கொண்டே, சொந்த வாழ்க்கைப் பக்கம் பேச்சுத் திரும்பியது. கைலாசத்திற்கு உற்சாகம் பிய்த்துக் கொண்டுப் போனது.


" மகனும் மகளும் அமெரிக்காவில்  டாலரில் லட்சம் லட்சமாக  சம்பாதிக்கிறார்கள்.  என்  தொழிற்சாலையிலும்  ஓரளவு லாபம் வருகிறது.  வருமானவரி  எக்கச்சக்கமாக கட்ட வேண்டியிருக்கிறது.  அதை ஓரளவிற்காவது குறைக்கலாம் என்று தான் ஒவ்வொரு வருடமும், லட்சம்  லட்சமாக இங்கே தானம்  கொடுக்க வேண்டியிருக்கிறது.  அதை  என் அம்மாவின் நினைவு தினத்தை  ஒட்டி கொடுக்கிறேன்." என்று அலுத்துக் கொண்டார். கைலாசத்தின் தாய் கேன்சரில் தான் இறந்து போனார்.


மனக் கசப்புடன் தான் பணம் கொடுக்கிறார் கைலாசம் என்று புரிந்தது கிருஷ்ணனுக்கு.  அரசாங்கத்திற்கு நன்றி சொல்லிக் கொண்டார் மனதுள். 'வருமானவரிக்காகத் தான் இவரைப் போன்றவர்கள்  மனதில் , சேவை மையங்கள்  நினைவிற்கு வருகிறது.' என்று கிருஷ்ணனின்  மனம்  சொல்லியது.

 
பிறகு சிரித்துக் கொண்டே, " கொஞ்சம் பொறுங்கள் கைலாசம். உங்களுக்கு  ரசீது தருகிறேன்" என்று தன் முன்னால் இருந்த கணினியை, கிருஷ்ணன்  தட்ட ஆரம்பிக்கவும், கதவு மீண்டும்


" டொக், டொக்."


" கம் இன் "


உள்ளே நுழைந்த மனிதனைப் பார்த்ததும் கைலாசத்திற்கு கண்மண் தெரியாமல் கோபம் வந்தது.


" என் காரைப் பார்த்து இங்கே  வந்தாயா?   நீயாக வந்து என் காரில் மேல் விழுந்து விட்டு, இப்போது ஒரு தரித்திரக் கூட்டத்தையே அழைத்துக் கொண்டு வந்திருக்கிறாயா?  எவ்வளவு பணம் பறிப்பதாக உத்தேசம்?" என்று சகட்டு மேனிக்குக் கத்த ஆரம்பிக்கவும்,

 
கிருஷ்ணன் இடை மறித்து ," சார், சார் கோபப்படாதீர்கள்.  ராஜா  என்னைப் பார்க்க வந்திருக்கிறார். " என்றார்.


'ராஜாவாம் ராஜா . பேர் தான் ராஜா . தொழில் என்னவோ செருப்புத் தைப்பது. பேர் மட்டும் ராஜாவாக இருந்தால் ஆச்சா?  இதிலொன்னும் குறைச்சலில்லை' என்று கைலாசம் நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே
" முதலில் உட்கார் ராஜா. என்ன ஆச்சு ? ஏன் சார் உன் மேல் கோபப் படுகிறார்? " என்று கிருஷ்ணன் கேட்கவும், கிழிந்த லுங்கியும், அழுக்கு முண்டா பனியனும்  அணிந்திருந்த ராஜா  உட்கார மறுத்து நின்று கொண்டேயிருந்தார்.


" ஒண்ணுமில்லே சார். சார் காரில் வரும் போது, நான் தான் தெரியாமல் அவர் கார் மேல் விழப் பார்த்தேன். நல்ல வேளை, சார் காரை நிறுத்தி விட்டார். பசி மயக்கம் சார்.அதான் விழப் போனேன். நேற்றிலிருந்து ஒண்ணுமே சாப்பிடவில்லை. இப்போ தான் என்னிடம் நூற்றிஐம்பது  ருபாய் கடன் வாங்கிப் போன கபாலி  பணத்தைக் கொடுத்தான்.  என் நாஷ்டாவை முடிச்சிட்டு எப்பவும் கொடுக்கிற  நூறு ரூபாயைக் கொடுத்துட்டுப்  போலாம்னு வந்தேன் சார் ." என்று கிருஷ்ணனிடம் அழுக்கான நூறு ரூபாயை நீட்டினார்  ராஜா 


திரும்பி கைலாசத்தைப் பார்த்து ," சார், நான் ஏழை தான் சார். ஆனால் பணம் பறிப்பவன் இல்லை சார். என்  அம்மா கேன்சரில் தான் செத்துப் போச்சு.  காசு இருந்திருந்தா அம்மாவைக் காப்பாத்தியிருக்கலாமோ என்னமோ .. வேற யாரும் காசில்லாமல் செத்துப் போயிடக் கூடாது.  அதனால் மாசாமாசம், நூறு ருபாய்  சாரிடம் மையத்தின் செல்விற்காகக் கொடுத்துடுவேன். என்னால் முடிஞ்சது, அவ்வளவு தான்.  அதுக்குத் தான் வந்தேன் சார்.  நீதான் என்னை தப்பா  நினைச்சுட்டே.  மன்னிச்சிக்கோ."  சொல்லி விட்டு பதிலுக்குக் காத்திருக்காமல், கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு வணக்கம் வைத்து விட்டு ராஜா போய் விட்டார்.


கைலாசத்தின் மனதில் இருந்த 'தான் பணக்காரன், தொழிலதிபர்'  என்கிற அகங்காரம் போன இடம் தெரியாமல் போனது.  " நான் கொடுத்த பத்து லட்சத்தை விட சாப்பாட்டுக்குக்  கஷ்டப்பட்டாலும்  உதவ வேண்டும் என்று ராஜா கொடுத்த  நூறு ரூபாய் விஸ்வருபம் எடுத்தது கைலாசத்தின்  மனதில்  "ராஜாவும் தொழிலதிபர் தான் . என்ன  என்னுடையது அவர் தொழிற்சாலையை விடவும் சற்றே பெரிது அவ்வளவு தான் " என்று நினைத்துக் கொண்டே  ராஜா சென்ற திசையையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் கைலாசம்.


கைலாசம் தானாக  தன்னிலைக்கு வரட்டும் என்று கிருஷ்ணன் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார்.



               ------------------------------------------------------------------------------