நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 07 : நெல்லைத்தமிழன்

 

நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 07

Bபேட் துவாரகை என்பது கட்ச் வளைகுடாப் பகுதியைச் சேர்ந்த ஒரு தீவு.  அது ஓக்ஹா எனப்படும் கரைப்பகுதியிலிருந்து சுமார் 3-4 கிமீ தூரத்தில் இருக்கிறது.  நாங்கள் ருக்மணி கோவிலை தரிசித்த பிறகு, அங்கிருந்து புறப்பட்டு, கடற்கரைப் பகுதி என்று புரிந்துகொள்ளும் அளவு உடைந்த படகுகள், கரைகள், மற்றும் நிறைய Godown போன்றவை இருந்த நெரிசலான பகுதிகளைக் கடந்து அரை மணி நேரம் பயணித்து கரைப்பகுதிக்கு வந்தோம். அங்கிருந்து சிறிது தூரம் நடந்துசென்றால், தீவுக்குப் பயணிக்கும் பகுதி வருகிறது. ஏராளமான பெரிய அளவான படகுகள் (50-100 பேர்களை ஏற்றிச்செல்லும் அளவு) இருக்கின்றன. இவை அனைத்தும் இஸ்லாமியர்கள் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளன. இதற்குக் காரணம், அவர்களும் பேட் துவாரகைத் தீவில் வாழ்கின்றனர்.

இங்கு ஒரு படகை அமர்த்திக்கொண்டு, பேட் துவாரகை நோக்கிப் பயணித்தோம். வழியில் சீகல் எனப்படும் பறவைகள் ஏராளமாக நம்மை நோக்கி வருவதுபோலப் பறக்கின்றன. பொதுவாக பயணியர்கள் பிஸ்கட் போன்றவைகளை மேலே தூக்கி வீசும்போது அவை பிடித்துக்கொள்கின்றன. மிக நெருக்கமாகப் பறக்கும் சீகல் பறவைகள் பரவசம் தந்தன.  இருந்தாலும் அவைகளைப் படம் எடுக்கிறோம் என்று செல்ஃபோனை உயர்த்தும்போது, அவைகள் செல்போனைப் பிடித்துக்கொள்ளக் கூடாது என்ற ஜாக்கிரதை உணர்வும் வந்தது.

படகுப் பயணத்தில் நான், நினைவுக்காக எடுத்துக்கொண்ட புகைப்படம். 

சுமார் அரை மணி நேர படகுப் பிரயாணத்திற்குப் பிறகு நாங்கள் பேட் துவாரகையை அடைந்தோம்.  படகுத்துறையிலிருந்து ஒரு பாலத்தின் வழியாக நாங்கள் பேட் துவாரகை தீவினை அடைந்தோம். எல்லாத் தலங்களிலும் இருப்பதுபோல ஏகப்பட்ட கடைகள் இங்கு உண்டு. இங்கு துவாரகை கற்கள் கிடைக்கும். முக்திநாத் செல்பவர்கள் அங்கு சாளக்கிராமங்கள் வாங்குவதைப் போல, இங்கு துவாரகைக் கற்களை வாங்கிச் செல்வர். இதனை இப்போது தடை செய்திருக்கிறார்கள்.

இங்குதான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் அரண்மனை அமைந்திருந்ததாம். இங்கு தன் பால்ய நண்பனான கிருஷ்ணரைச் சந்தித்துத் தன் கஷ்டங்களைச் சொன்னால் ஏதாவது தீர்வு கிடைக்கும் என்று (தன் மனைவியின் ஆலோசனையால்) சுதாமா எனப்படும் குசேலர் வந்து ஸ்ரீகிருஷ்ணரைச் சந்தித்த இடம். அவலைக் கொண்டு வந்து, அதைக் கொடுக்க வெட்கப்பட்டு, இவ்வளவு பெரிய அரண்மனையில் வசிக்கும் அரசனுக்கு இதையா கொடுப்பது என்று எண்ணித் தயங்கியபோது, ஸ்ரீகிருஷ்ணரே கேட்டு வாங்கிக் கொண்டதும், இரண்டு வாய் வாங்கிக்கொண்ட தும், அதுவே போதும் என்று ருக்மணி சொன்னதும் இங்குதான்.  இரண்டு வாய்க்கே, குசேலரின் வாழ்வு எங்கேயோ போய்விட்டது, மூன்றாவது கைப்பிடியையும் கிருஷ்ணர் ஏற்றுக்கொண்டால் உலகின் அனைத்துச் செல்வமும் குசேலருக்கே சென்றுவிடும் என்பதால் ருக்மணி தேவி தடுத்துவிட்டார் என்பதையும் நாம் படித்திருப்போம்.  அப்போ துர்வாசர் சாபம் எப்போது நிகழிந்திருக்கும்? இந்தச் சம்பவத்திற்குப் பிறகாக இருக்கலாம்.

இந்த் தீவை இஸ்லாமியர்கள் ஆக்கிரமித்துவிட்டனர் என்ற புகைச்சலும், அதனால் ஏற்பட்ட ஜாக்கிரதை உணர்வும், இந்த இடம் பாகிஸ்தானுக்கு அருகில் இருக்கிறது என்ற காரணமும், இஸ்லாமியத் தீவிரவாதிகளினால் பிரச்சனை வந்துவிடக் கூடாது என்பதாலும், கோவிலில் அலைபேசி அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. செல்போனை டெபாசிட் செய்துவிட்ட பிறகுதான் கோவில் வளாகத்திற்குள் செல்லவேண்டும். 

பாலத்தின் வழியே சென்றபோது கண்ட காட்சி… எங்கள் பிளாக் ஸ்ரீராம் நினைவுக்கு வந்தார்.

கடலில் கிடைக்கும் பொருட்களாலான கைவினைப் பொருட்களை விற்கும் கடைகள் இங்கு ஏராளம்.

யாத்திரையை நட த்துபவர் எங்களை முன்னால் செல்லவிட்டு, கடைசியாக வருவார். பொதுவாகக் கடைகளைக் கண்டால், பெண்கள் (னு சொன்னா கோபித்துக்கொள்ளப் போறாங்க) கடையை நோக்கி பர்சேசுக்குப் போயிடுவாங்க என்பது அவர் கவலை.

கோவில் வளாகத்தை நெருங்கிவிட்டோம்.

இப்போது கோவில் அமைந்திருக்கும் இந்தப் பகுதியில்தான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் அரண்மனை அமைந்திருந்தது என்று சொல்கின்றனர்.

Bபேட் துவாரகை கோவில்.

என்னுடைய செல்ஃபோன் மற்றும் பையை யாத்திரிகை குழுவினர் பார்த்துக்கொள்ள, போலீஸ் காவலுடன் இருந்த நுழைவாயிலைக் கடந்து கோவிலுக்குச் செல்கிறோம். இங்கு ஸ்ரீகிருஷ்ணருக்கு ஒரு சன்னிதி இருக்கிறது. அரை மணி நேரத்திற்கு ஒரு முறை ஆரத்தி நடைபெறுகிறது. அருகிலேயே குசேலர் வந்த தன் நினைவாக அவருக்கான ஒரு சிறு இடமும் இருக்கிறது. அங்கு சென்றால், அங்குள்ள பண்டா, அவலை பிரசாதமாகத் தந்தார். மீண்டும் எப்போது இங்கு வருவோமோ என்று தோன்ற, மீண்டும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணரை தரிசித்துவிட்டு கோவிலின் வெளிவாசல் வழியே வந்தோம். (மீண்டும் இரு வருடங்கள் கழித்து இந்தத் தலத்திற்கு நான் சென்றிருந்தேன்)

Bபேட் துவாரகையில் உள்ள துவாரகா ஈசனை வணங்கிக்கொள்வோம்.

கோவிலில் சுமார் அரை மணி நேரம் செலவழித்த பிறகு, அங்கிருந்து கிளம்பினோம். வரும் வழியில் துவாரகைக் கற்களை வாங்கிக்கொண்டோம். படகுகள் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்து இன்னொரு படகைப் பிடித்து அனைவரும் திரும்பவும் நிலப்பகுதிக்கு வந்து சேர்ந்தோம். இப்போதே இருட்டிவிட்டது.

துவாரகை கற்கள்.  

கடைவீதி.  எல்லா இடங்களிலும் கிட்டத்தட்ட ஒரே மாதிரியான பொருட்களைத்தான் விற்பனை செய்கின்றனர் (துவாரகை கற்கள் தவிர). அதனால் அவற்றில் எனக்கு எப்போதுமே அவ்வளவாக ஆர்வம் இருந்த தில்லை. அதுவும் தவிர, இத்தகைய, ஒரு வாரத்திற்கு அதிகமான பயணத்தில் தேவையில்லாமல் பொருட்களைச் சேர்த்துக்கொள்வதிலும் எனக்கு ஆசை இல்லை. யார் ஒவ்வொரு இட த்திலும் பையைத் தூக்கி இறக்குவது? எல்லாப் பொருட்களுமே எல்லா இடங்களிலும் இப்போது கிடைக்கிறது. இருக்கவே இருக்கு ஆன்லைன் பர்சேஸ். அதனால் பெரும்பாலும் நான் எதையும் வாங்குவதில்லை.

பத்து நிமிடங்களில் படகுத் துறையை அடைந்தோம். மாலை மயங்கிய நேரம் என்பதால் பலரும் நிலப் பகுதிக்குச் செல்ல படகுத் துறையை அடைந்திருந்தார்கள். அதனால் ஏற்பட்ட கூட்ட நெரிசலில், எங்களுக்கான படகை ஏற்பாடு செய்தனர். அனைவரும் அமர்ந்த பிறகு படகு நிலப்பகுதியை நோக்கிச் செல்ல ஆரம்பித்தது.

 அடுத்த வாரம் பயணம் தொடரும்.