உயர்நீதிமன்றமும் 80 வயது மூதாட்டியும் மற்றும் நான் படிச்ச கதை

==============================================================================================================

 ====================================================================================================

 

நான் படிச்ச கதை (JKC)

நீர் விளையாட்டு

கதையாசிரியர்: பெருமாள்முருகன்

இவரது பெயர் முருகன். தந்தை பெயர் பெருமாள் என்பதையும் சேர்த்து பெருமாள் முருகன் என்ற பெயரில் எழுதுகிறார். இளமுருகு என்ற புனைபெயரில் கவிதைகளும் எழுதியுள்ளார். சொந்த ஊர் திருச்செங்கோடு. தமிழ் இலக்கியத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்றவர். ஆத்தூர் கலை கல்லூரி முதல்வர்.

காலச்சுவடு ஆசிரியர் குழுவிலும் ஒருவராக இருந்தார். 

மரபு மற்றும் புதுக்கவிதைகள் எழுதுவதில் ஈடுபாடு அதிகம் உள்ளவர். 11 நாவல்கள், 6 சிறுகதைத் தொகுப்புகள், கட்டுரைகள், கவிதைத்தொகுப்புகள் வெளியிட்டுள்ளார். கொங்கு வட்டார  சொல்லகராதி என்ற அகராதியும் வெளியிட்டுள்ளார்.

மாதொரு பாகன் சர்ச்சையால் பன்னாட்டு புகழ் பெற்று நியூ யார்க்கர், பிபிசி, வோக் இந்தியா,  பத்திரிகை செய்திகளிலும் இடம் பெற்று, மிகச்சிறந்த இலக்கிய படைப்பிற்கு கொடுக்கப்படும் புக்கர் பரிசுக்கு சிபாரிசு செய்யப்பட்டு, குறுகிய காலத்தில் எல்லோருடைய கவனத்தையும் பெற்று மனம் நொந்து எழுத்து தற்கொலை வரை சென்றவர். 

++++++சுட்டி++++++

++++++++++இவரது தளம் ++++++++

முன்னுரை 

நீர்விளையாட்டு என்ற இக்கதை எஸ் ரா அவர்களால் ஒரு சிறந்த கதையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளது.

இப்பகுதியில் இக்கதையைப் பற்றி எழுத முன்பே முயன்றது தான்.  தற்போதுதான் அதற்கு ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது. 

தூக்குத் தூக்கி என்றொரு சினிமா படம் பண்டு 50  களில்  வெளிவந்தது அதில் 

கொண்டு வந்தால் தந்தை

கொண்டு வந்தாலும் வராவிட்டாலும் தாய்

சீர் கொடுத்தால் தங்கை

கொலையும் செய்வாள் பத்தினி

உயிர் காப்பான் தோழன். 

என்ற ஐந்து வாக்கியங்களின்படி ஒருவனது வாழ்க்கையில் நடக்கும் சம்பவங்களை திரைப்படுத்தியிருப்பார்கள். அதுபோன்று 

இளங்கன்று பயம் அறியாது

விளையாட்டு வினையாகலாம்

ஆழம் தெரியாமல் காலை விடாதே 

என்ற வாக்கியங்களின் உண்மை சம்பவமாக இக்கதை புனையப்பட்டுள்ளது. 

‘மாதொரு பாகனில்’ பட்ட சூட்டினால், ஊர், பெயர், சாதி, காலம், போன்றவற்றைக் குறிப்பிடாமல் எச்சரிக்கையுடன் கதையைக் கொண்டு செல்கிறார் ஆசிரியர். 

இக்கதையில் வரும் கிணறும் ஒரு பாத்திரமாக விறுப்பு வெறுப்பு போன்றவற்றை எப்படி வெளிப்படுத்துகிறது என்று ஒரு சிறிய கதை, கதையில் கதையாக வருகிறது. கதையில் கிணறு பேசவில்லை. நினைப்பதை  செயலில் காட்டுகிறது. 

கதைச்சுருக்கம் மட்டுமே தந்துள்ளேன். கதையின் சுட்டிகள் கடைசியில் உள்ளன. முழுக்கதையும் படிக்க விரும்புவோர் சுட்டிகளை கிளிக்கி படிக்கலாம்.

நீர் விளையாட்டு

கதைச்சுருக்கம்

 

அங்கே விருந்தாளியாக வந்திருந்தான் அவன்.ஓரளவுக்கு நெருங்கிய உறவுதான். அடிக்கடி வரவில்லை என்பதே இயல்பாக இருக்க விடவில்லை. 

அவனை அவர்கள் அழைத்தபோது மிகுந்த தயக்கத்தைக் காட்டினான். ‘நானா’ என்று வாய்க்குள்ளே மெல்ல இழுத்தான். ஆனால். குழந்தைகள் அவனை மேலும் வற்புறுத்தலாயினர். 

‘துண்டு இல்லையே’ என்றான். அதுதான் இப்போது பெரிய பிரச்சினைப் போல. அவர்கள் வெகு உற்சாகமாகக் கூவிக் கொண்டு எங்கெங்கோ ஓடி ஆளுக்கொரு துண்டை இழுத்து வந்தனர். முகம் முழுக்கப் பரவிய வெட்கச் சிரிப்போடு அவனும் எழுந்து கொண்டான். 

பசுமை மணம் பரவிய காடுகளுக்கிடையே நிலத்தின் பிளந்த வாய்போல சட்டென்று கிணறு தோன்றியது. சீரான சுவர்களையோ சமமான வடிவத்தையோ அது பெற்றிருக்கவில்லை….குதிப்பதற்குக் கால்களைத் துறுதுறுக்க வைக்கும் தோற்றமுடைய கிணறுதான் இது. 

குதித்தலில் தொடக்கம்தான் முக்கியம். ஒரு முறை நீர் சிதறிக் கிணறலையும் சத்தம் கேட்டுவிட்டால் போதும்….

முதலில் குதிப்பவரைக் காவு கொள்ளவெனக் கிணறு காத்திருப்பதாக அச்சம். அவர்களின் கவனம் அச்சத்தில் குவிந்திருந்த போது, குலையிலிருந்து கழன்று விழும் நெற்றுத் தேங்காயென அவன் குதித்திருந்தான். உடனே கிணற்றின் மூலைகள் ஒவ்வொன்றிலிருந்தும் அவர்களும் குதித்தனர். உறைந்திருந்த கிணறு இப்போது பலவித ஓசைகளில் பேசத் தொடங்கிற்று.

நடுக்கிணற்றில் மூழ்கிய சில விநாடிகளில் வெகுதூரம் உள்நோக்கி அமிழ்ந்துவிட்டதாக உணர்ந்தான். கிணறு இன்னும் போய்க்கொண்டிருந்தது. எவ்வளவு தூரம், எவ்வளவு நேரம். ஒன்றும் புரிபடாது மூச்சுத் திணறியது. சட்டெனக் கைகளை அழுத்தி மேல்நோக்கி வந்தான்…..படியோரப் பலகைக்கல்லில் உட்கார்ந்து ஆசுவாசமானான்.

குழந்தைகளோ சற்றும் களைக்கவில்லை. சரியும் மண்ணைப் பொருட்படுத்தாமல், சுவர்களைப் பற்றியேறி மாறி மாறிக் குதித்துக் கொண்டேயிருந்தனர்.

ஒரு முறை வந்துவிட்டவனை மீண்டும் மீண்டும் தூண்டுவதற்கான மந்திரத்தைக் கிணறு தூவிவிடுகிறது. அலையினூடே பாய்ந்தான். இப்போது வெதுவெதுப்பான நீர் அவன் உடலைத் தடவி அரவணைத்தது. அவனையறியாமலே கிணற்றை வட்டமாகப் பாவித்து வலம் வந்தான். அவன் காலடிகள் உடனுக்குடன் மறைந்தாலும் சுளிவுகள் இருந்தன. மறுபடியும் வலம் வரத் தூண்டிற்று. அதற்குள் அந்தச் சிறுமி அவனைப் பார்த்துக் கேட்டாள்.

“சித்தப்பா… கெணத்தச் சுத்தி நிக்காம எத்தன ரவுண்டு வருவீங்க?”

அவனால் எண்ணிக்கை சொல்ல முடியவில்லை. கிணற்றை அளவிட்டான். அதன் கோணமற்ற பரப்பு எந்தத் தீர்மானத்தையும் கொடுக்கவில்லை. பதிலின்றி மெலிதாக மழுப்பிச் சிரித்தான். அவள் விடவில்லை.

“பத்து ரவுண்டு வர முடியுமா?”

சிறுவன் அதற்குப் பதில் சொன்னான்.

”சித்தப்பாவால ரண்டு ரவுண்டே வரமுடியாது.”

அவனைக் கிளப்புவதற்காக அந்தச் சிறுவன் சொல்கிறான் என்பதை உணர முடிந்தாலும், இதையும்தான் பார்ப்போமே என்ற சவால் மனம் வந்திருந்தது.

முதல் வட்டம் முடிந்து அடுத்த வட்டத்தின் பாதியில் அவன் மூச்சுறுப்புகள் பலகீனமடைந்தன. வாய் வழியாக மூச்சு வாங்கினான். கைகள் சோர்ந்து கால்கள் ஒத்துழைக்க மறுத்தன. எவ்வளவோ முயன்றும் அவனால் முடியவில்லை. மறுபடியும் கிணறு அவனைத் தோல்வியுறச் செய்துவிட்டது. ஒரு மூலையில் நின்றுகொண்டு உடல்குறுகி மூச்சு வாங்கினான்.

 கிணறு யாராலும் ஜெயிக்க இயலாத பிரம்மாண்டம். இதன் முன் தோல்வியை ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும். இதனோடு போட்டியிட்டுத் தோற்பதே தைரியம்தான். கர்வத்தோடு பெருமூச்செறிந்தான். படியை நோக்கி நீந்தினான். தேர்வடத்தைப் பிடிக்கும் அடக்கத்தோடு கை துழாவியது. படியோரம் வந்து இறுதி முழுக்குப் போட்டுத் தலையைப் பின்னோக்கி நீர்ச்சீப்பினால் சீவிக்கொண்டான். பின் அறிவித்தான்.

“நான் ஏர்றன். நீங்க குதிக்கறதுன்னா குதிச்சுட்டு வாங்க.” அவன் அறிவிப்பு குழந்தைகளிடம் அதிர்ச்சியைக் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.

கிணற்றுச் சுகம் இத்தனை சீக்கிரம் தீர்ந்து போய்விடுவதை அவர்களால் ஒத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. அவன் ஏறிவிட்டால் அவர்களும் ஏறிவிடவேண்டியதுதான். பெரிய ஆள் யாரும் இல்லாமல் கிணற்றுக்குள் இருக்க அவர்களுக்கு அனுமதியில்லை.

“சித்தப்பாவ உட்ராத பிள்ள” என்னும் குரல் எங்கிருந்தோ கேட்டது. அப்போதும்கூட பிள்ளை விளையாட்டின் பிடிவாதம்தானே இது என சாவதானமாகச் சிரித்தான். எதிர்பார்க்காத நொடியில் சிறுமியின் கை அவனை வாரி உள்ளே தள்ளியது.

உடலெங்கும் அச்சத்தின் மின் துகள்கள் பாய்ந்தன. சுதாரித்து நீந்தி படிக்கு வந்தான். இதுவும் கிணற்றுக்கு எதிரான தோல்விதானோ என்று தோன்றியது. அப்படியொன்றுமில்லை என்று காட்டிக்கொள்பவனாய் ‘ஏங்கண்ணு இப்பிடிப் பண்ணுன’ எனச் சமாதானம் பேசிக்கொண்டு ஏறலானான். இப்போது அவனுக்கு மேல்படியில் – அது படியில்லை துருத்திக்கொண்டிருந்த பையன் அவனைப் பார்த்து கைகளை விரித்து ஆட்டிக் கொண்டு ‘உடமாட்டனே’ என்று கூச்சலிட்டான். ஏறிவிடும் வைராக்கியத்தோடு கால்தூக்க, பையன் குனிந்து அவன் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு புரண்டான்.

இரண்டு பேரும் ஒருசேரக் கிணற்றுக்குள் விழுந்தனர். பையனை நீருக்குள் இழுத்துக் கால் உந்தி ஓர் அழுத்து அழுத்திவிட்டுப் படியை நோக்கி வேகமாக நீந்தினான். பையன் அடிமண்ணைத் தொட்டுத்தான் திரும்ப முடியும். அவன் கழுத்தைக் கட்டிக் கொள்ள குறி வைத்து வந்த சிறுமியைத் தள்ளிவிட்டுப் பாய்ந்து படியேறினான். ‘ஏய்’ என்று உற்சாகக் கத்தலோடு இன்னொரு பையன் அவன் மீது தாவினான். சற்றும் அவன் எதிர்பார்க்காத கணம். மீண்டும் நீருக்குள் விழுந்திருந்தான்.

எசகுபிசகாக விழுந்ததில் எங்கெங்கோ கற்களின் சிராய்ப்புகளும் காயங்களும் எரியத் தொடங்கின. அவன் அதனைப் பொருட்படுத்தவில்லை. தப்பிப்பதில் குறியாக இருந்தான். அவற்றின் இலக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்ச் சிதைத்து ஆள்விழுங்கி விடுவதுதான் போலும். மிரண்ட விழிகளோடு சாவுடன் போராடும் மிருகமாய் மூர்க்கமானான். கைபற்ற வரும் பிசாசுகளை இழுத்து அடித்தான். கால் வைத்துக் கிணற்றின் ஆழம் நோக்கி உந்தினான். ஆனால் அவற்றின் மூர்க்கமும் அதற்கேற்ப அதிகரித்தன.

கால்கள் வெடவெடத்தன.

விளையாட்டின் உச்சவெறி எங்கும் பற்றிக் கொண்டது. வெற்றி தோல்விகளைத் தீர்மானிக்கும் கடைசி நொடிகள் இதுவாகவே இருக்கலாம். அவன் ஏற ஏற கூச்சலிட்டுக் கொண்டே பாகுக் குழம்பென உருவம் ஒன்று அதிவேகத்தில் பம்ப்பில் வழுக்கி வந்து அவன் மீது மோதிற்று. பிடிப்புத் தளர்ந்து நேராக நீருக்குள் போய் விழுந்தான். அவ்வளவுதான். எல்லாம் தீர்மானிக்கப்பட்டு விட்டதுபோல. குழறத் தொடங்கினான். கைகள் அனிச்சையாக நீந்திக் கொண்டிருந்தன. திசை எதுவெனத் தெரியவில்லை. எங்கே பிடிப்பென உணர இயலவில்லை. எதை எதையோ கை பற்றியது. கால்கள் நடுக்கத்தோடு எவற்றின் மீதோ ஏறின. அது கிணற்றின் ஏதோ பக்கச் சுவராக இருக்கலாம். நீட்டிக் கொண்டிருக்கும் கல் விளிம்புகளில் கைகள் பதிகின்றன போலும். சிறிது தூரம் ஏறிவிட்டதான உணர்வு கொண்டான். அது நம்பிக்கை அளித்து ஈர்த்தது. மேலும் மேலும் தாவலானான். அப்போது கிணறு குரலெழுப்பி எதிரொலித்தது. ‘பாம்பு பாம்பு’. துவண்டு கைகளின் பிடி நெகிழ்ந்தது. வாய் பிளந்து கை கால்கள் விரிய மல்லாந்து விழுந்தான் நீருக்குள், தவளை ஒன்றாய்.

பின்னுரை.

//இது என்ன விளையாட்டு? விளையாட்டெனக் கிணற்றின் தந்திரம். விருந்தாளியாக அவன் யார் வீட்டுக்கும் வரவில்லை. கிணறு வரவழைத்திருக்கிறது. நீச்சலுக்கு அவனை யாரும் அழைக்கவில்லை. தன் தூதுவர்களை உருவம் கொடுத்துக் கிணறு அனுப்பியிருக்கிறது. அவர்கள் முகங்களை அவனுக்குத் தெரியாது. மாயத்தின் பிறப்பிடம் கிணறு, மரணக்குழி. காவு கேட்கத் தொடங்கிவிட்டது.//

தலைப்பில் தந்த வாக்கியங்களைப் பார்ப்போம்.

1. இளங்கன்று பயம் அறியாது 

குழந்தைகள் கிணற்றில் நீந்தி விளையாடினாலும் அதில் உள்ள ஆபத்துகளை அறிய முயலவில்லை. அல்லது அறிந்து துணிந்தனர் எனலாம். 

2. விளையாட்டு வினையாகலாம் 

நீந்தி களைத்து மேலே ஏறுபவரை  தள்ளி  விடுவது விளையாட்டாகலாம். அதுவே வினையாகிவிட்டதே.  

3. ஆழம் தெரியாமல் காலை விடாதே 

கிணற்றைப் பற்றி அறியாமல் கிணற்றில் குதித்தது தவறு. 

சரியா?

******சிறுகதைகள்.காம்********

*********அழியாச்சுடர்கள்********