நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 06 : நெல்லைத்தமிழன்

 

நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 06

ருக்மணி கோவில் துவாரகையிலிருந்து சுமார் 2 கிமீ தூரத்தில் உள்ளது. ஒரு தடவை ருக்மணியும் கிருஷ்ணரும் துர்வாசரைத் தேரில் ஏற்றிக்கொண்டு வீட்டை நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருந்தபோது, ருக்மணி, கிருஷ்ணரிடம் தாகத்திற்குத் தண்ணீர் வேண்டும் என்று கேட்க, கிருஷ்ணர் தன் கால் விரலால் பூமியை அழுத்த கங்கைநீர் வெளிவந்த தாம். அதனை ருக்மணி அருந்தி தாகம் தீர்ந்தாளாம். தனக்கு முதலில் தண்ணீர் வேண்டுமா என்று கேட்காமல் ருக்மணி தன் தாகம் தீர்த்துக்கொண்தால் கோபம் கொண்ட துர்வாச முனி, அதற்குக் காரணம் ருக்மணி மனதில் கிருஷ்ணர் மாத்திரமே இருந்த தால், தன்னை முதலில் கவனிக்க மறந்துவிட்டாள் என்று நினைத்து, ருக்மணி எப்போதும் கிருஷ்ணரை விட்டுப் பிரிந்தே வாழவேண்டும் என்று சபித்துவிட்டாராம். (இந்த துர்வாச முனிவர் சாபம் கொடுப்பதில் மிகவும் பெயர் பெற்றவர். அந்தச் சக்தி மாத்திரம் நம்மிடம் இருந்துவிட்டால், இல்லை துர்வாசரே இப்போது உயிரோடு இருந்தால், அதன் தாக்கம் எப்படி இருக்கும் என்று யோசிக்கிறேன்)

இந்தக் கோவில் 2500 ஆண்டுகள் பழைமையானது என்று சொல்கிறார்கள். ஆனால் தற்போதைய கோவில் 12ம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்ததாம். வட இந்தியாவில் பெரும்பாலான கோவில்களில் மூலவர் பளிங்குக் கல்லில்தான் சிற்பமாக இருப்பார். அதன் காரணம் முஸ்லீம் படையெடுப்பில் சிற்பங்கள் எல்லாம் உடைக்கப்பட்டு, தங்கம் மற்றும் விலையுயர்ந்த கற்கள் கொள்ளையடிக்கப்பட்டன. அதனால்தான் பிற்காலத்தில் பளிங்குக் கற்களைக் கொண்டு சிற்பங்கள் வடிக்கப்பட்டன என்று சொல்கிறார்கள். (இதை நாம் நம்புவதன் காரணத்தைப் பிறகு எழுதுகிறேன்)

ஒயிலான பெண்ணின் உருவத்தையும் அவள் கொண்டையின் அழகையும் பாருங்கள். 

பெண்ணின் முகத்தைக் கற்பனை செய்தால் நம் தென்னிந்தியச் சாயல் தெரியவில்லையா?

சோப் ஸ்டோன் என்று அழைக்கப்படும் மாக்கல் போன்ற கற்களை உபயோகித்துச் சிற்பங்கள் வடித்திருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறேன். 

கோபுரம் முழுவதும் எப்படி நுணுக்கமாகச் சிற்பங்கள் படைத்திருக்கிறார்கள் என்று பாருங்கள்.

கொஞ்சம் தூரத்திலிருந்து பார்க்கும்போதுதான் சிற்பங்களின் அழகு புலப்படும். வெகு அருகிலிருந்து பார்த்தால், உப்புக் காற்று மற்றும் கால மாற்றத்தால் சிதைந்த உருவம்தான் நம் மனதைத் தைக்கும்.

உருவம் சிதைந்த அழகிய சிற்பங்கள் – கோவில் வெளிப்புறச் சுவற்றில். 

கர்நாடக கோவில்களுக்குச் சளைக்காத வேலைப்பாடுகள். ஆனால் உப்புக் காற்றினால் கொஞ்சம் உருக்குலைந்து போயிருக்கிறது. 

யானைச் சிற்பங்கள் கோவில் பீடத்தைத் தாங்கிக்கொண்டிருப்பதாக இருக்கிறது. ஆனாலும் கற்களைக் கொண்டு தமிழகத்தில் செய்யப்பட்டிருக்கும் சிற்பங்களின் நேர்த்தி (கஷ்டம்) இதில் இல்லை என்பது என் எண்ணம்.

உடைகளிலும் உருவங்களிலும் தென்னிந்திய பாணி தெரிகிறதா? உள்ளேயும் அப்படித்தான் மூலவர் மற்றும் மற்ற தெய்வங்கள் இருந்திருக்கவேண்டும்.

வித வித டிசைன்கள்

கல்லிலேயே சாரளங்கள் அமைத்திருக்கிறார்கள்.

மூலவர் ருக்மணி பிராட்டி. 

ருக்மணி கோவிலின் கோபுரத் தோற்றம். 

ருக்மணி தேவி,  துவாரகை ருக்மணி கோவில். 

இந்தக் கோவில் 12ம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டது என்றாலும், 2500 ஆண்டுகள் பழமையானதாம். கோவிலின் சிற்பங்கள் பலவும் ஸ்ரீகிருஷ்ணரையும் ருக்மணியையும், வரலாற்றையும் அடிப்படையாகக் கொண்டது என்று சொல்கின்றனர்.

கோவிலின் வெளிப்புறத்தில் புறாக்களின் கூட்டமும் மின்கம்பியில் அவைகள் வரிசையாக அமர்ந்திருந்தவிதமும் மனதைக் கவர்ந்தது. அழகாக இருக்கிறது இல்லையா?

ருக்மணி கோவிலின் முன்பு நான் பார்த்தது, யாசகம் கேட்பவர்களின் கூட்டம். அவர்களில் தலைவர் போன்றவர் வந்து, யாராவது ஒருவரிடம் கொடுத்தால் போதும், நாங்களே பிரித்து எடுத்துக்கொள்வோம் என்று சொன்னார். இது வித்தியாசமா இருக்குல்ல?

இந்தக் கோவிலிலிருந்து 200-300 மீட்டர் தொலைவிலேயே நாம் கடற்கரையின் பகுதியைப் பார்க்க இயலும். 

அங்கு தரிசனம் முடிந்த பிறகு, அங்கிருந்து புறப்பட்டு அரை மணி பேருந்துப் பிரயாண தூரத்தில் இருந்த Bபேட் துவாரகைக்குச் செல்லும் படகுத் துறையை அடைந்தோம். 

படகுப் பயணம் என்றாலே பறவைகள் இல்லாமலா? அவற்றை அடுத்த வாரம் காண்போமா?

(தொடரும்)