கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : இந்தக் கதை அவளுடன் பேசட்டும்! - ஜீவி 1/3

இந்தக் கதை அவளுடன் பேசட்டும்!

ஜீவி         

அன்புள்ள 'நிலா' பத்திரிகை ஆசிரியருக்கு,

வணக்கம்.  உங்கள் பத்திரிகையைத் தவறாமல் படிக்கும் வாசகர்களில் நானொருத்தி.  'நிலா'வில் பிரசுரமாகும் கதைகள் என்றால் எனக்கு வெல்லக்கட்டி.

இந்தக் கடிதத்தை உங்களுக்கு எழுத ஆரம்பிப்பதற்கு முந்தைய வினாடி வரை நான் கூட கதை எழுதுவதற்கு ஒரு சூழ்நிலை ஏற்படுமென்று கிஞ்சித்தும் நினைத்ததில்லை.  ஆனால் அப்படிப்பட்ட ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் வலுவாக நான் பிடித்துத் தள்ளப் பட்டிருப்பதை    நினைத்தால் வேடிக்கையாக இருக்கிறது.

முதலில் என்னை நானே உங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு விடுகிறேன்.  நான் கோயம்புத்தூர் வாசி;  பள்ளிக்கூட ஆசிரியை;  வீடும் பள்ளியும் ஆர்.எஸ்.புரத்தில்.

வயது?..   போன ஜனவரியோடு முப்பத்திரண்டு முடிந்து விட்டது.  இருபத்தைந்து வயதோடு பூவையும் பொட்டையும் நான் மறந்து விட்டேன்-- இளம் விதவை.  எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு ரயில் விபத்து தான் காரணம்.  வயசான தாயும்,  ஆசிரியர் தொழிலும் தான் எனக்கு தற்போதைய பாதுகாப்பு.  மறுமணம் செய்து கொள்ளும் உத்தேசம் இல்லை.

இளம் வயதில் வக்கீல் படிப்பு படிக்கும் உத்தேசம் இருந்தது.  ஆனால் வசதியின்மை அந்த ஆசையைக் கருக்கி விட்டது.

எனக்குப் பிடித்தவை:  1.  கலகலவென்று  இருக்கும் பள்ளிச் சிறுமிகள்.   2.  ஸ்டான்லி கார்டனரின் 'கோர்ட்' உலகம்...  

இந்த இடத்தில் தான் உங்களுக்கு விநாயகத்தைப் பற்றிச் சொல்ல வேண்டும்.    விநாயகம் என்னுடன் வேலை பார்க்கும் சக ஊழியர் -- ஆசிரியர்.  எப்பொழுதும் கதர் வேட்டி -  சட்டை தான் அணிவார்.     நெற்றியில் செக்கச் செவேலென்று ஒரு நாமக் கோடு  உண்டு.

ஆசாமிக்கு கிட்டத்தட்ட இருப்பத்தெட்டு இருக்கும்.  பேச்சுலர்.  'என்ன சார், எப்போது கல்யாணச் சாப்பாடு போடப் போகிறீர்கள்?' என்று அவருக்கு முன்னால் நாங்கள் கேட்கும் பொழுதெல்லாம் ஒரு புன்னகைக் கீற்று அவர் முகத்தில் வெட்டி விட்டுப் போகும்.  அதோடு சரி.

அப்படிப்பட்ட அந்த விநாயகம் அன்று  ஆசிரியர்களின் தனி அறையில் தனியாக நான் உட்கார்ந்து கொண்டு மெக்காலே கல்வி அம்சங்கள் பற்றி குறிப்பெடுத்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது----    ஒருக்களித்திருந்த  ஒற்றைக் கதவைத் தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே வந்தவர் என்னை ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்த பொழுது எனக்கு என்னவோ போலிருந்தது.

எங்கள் பள்ளியில் நாலைந்து  ஷிபான்கள்,  இரண்டு மூன்று  ஹாண்ட்லூம்கள், ஏன் ஒரு  டெனிம் கூட உண்டு .   விநாயகத்தைப் பர்க்கும் போதே அவரிடம் இன்னதென்று சொல்ல முடியாத ஒரு அந்தரங்க சுத்தம் பளிச்சென்று தெரியும்.  அதனால் தான் அவரிடம் எல்லோருக்கும் ஒரு ஈடுபாடு, பச்சாதாபம், பிடிப்பு எல்லாம்.  விநாயகத்தின் பழகும் தன்மை எல்லாமே போலிதானோ?..  சடாரென்று என் உள் உணர்வு அந்த சமயத்தில் விழித்துக் கொண்டு விட்டது.

அப்படியே இருந்தாலும் என்னைப் போய்...  வாழ்க்கையை கொஞ்சம் சுவைத்து விட்ட,  இழந்த ஒன்றுக்காக ஏங்குகின்ற,  கொஞ்சம் முயற்சித்தால் மசியக்கூடிய கேஸ் என்னும் அசட்டுத் துணிச்சலோ?..

என் புருவங்கள் முடிச்சுப் போட்டுக் கொண்டன.

காரணமில்லாமல் அந்த அறையில் மாட்டப்பட்டிருந்த தேசப்படத்தையும் , உலக உருண்டையையும் ஒரு முறை வட்டமடித்த அவர் விழிகள் என் முகத்தில் வந்து தேங்கின.  அவை என்னைச் சுட்டன.  யாராவது உள்ளே வரமாட்டார்களா என்று என் நெஞ்சு படபடத்தது.

அதற்குள் விநாயகம் முந்திக் கொண்டு விட்டார்.  எதைச் சொல்லவோ தொண்டையைக் கனைத்துக் கொண்டவர், ஒன்றும் சொல்லாமலேயே நாலாக மடிக்கப் பட்டிருந்த ஒரு காகிதத்தை எனக்கு முன்னால் வைத்து விட்டு, "ஏன்னை ஏமாற்றி விடாதீர்கள்.." என்று------

"நான்சென்ஸ்.."  சீறி விழத் துடித்தவள், அவர் போய் விட்டதைக் கண்டு உதடைக் கடித்துக் கொண்டேன்.       

இந்த பைத்தியம் எந்த விதமான பேத்தலை அந்தக் கடிதத்தில் கிறுக்கியிருக்கும் என்று எனக்குத் தெரியும்.  இருந்தாலும் அதை எடுத்துப் பிரிக்காமல் என்னால் இருக்க முடியவில்லை.

முதல் வரியே எனக்கு மட்டை அடி.

என் அகங்காரத்திற்கு, என் புறத்தோற்றத்தைப் பற்றி நான் கொண்டிருந்த கர்வத்தின் மேல் காரித்  துப்பியிருந்தார் விநாயகம்.

"மதிப்பிற்குரிய உடன்பிறவாத அக்காவிற்கு,

உங்களுடன் மனம் விட்டுத்  தனியாக என்  வாழ்க்கைப் பிரச்னை  பற்றி நான் கொஞ்சம் பேச வேண்டும்.  இன்று மாலை வ.உ.சி. பார்க் பக்கம் தாங்கள் வரமுடியுமா?.. சிரமத்திற்கு மன்னிக்கவும்.

உங்கள் தம்பி,  விநாயகம்.."

சே, என்ன தப்புக் கணக்கு போட்டு விட்டேன்?..

என் விரல்களுக்கிடையில் விநாயகத்தின் கடிதம் ஒரு செகண்ட் நடுங்கியது.  கஷ்டப்பட்டு என் படபடப்பை அடக்கிக் கொண்டேன்.

என்னுடன் தனிமையில் பேச விநாயகத்திற்கு என்ன இருக்கிறது?..  அதுவும் தனது வாழ்க்கைப் பிரச்னையைப் பற்றியாமே?..   உரிமையுடன் 'அக்கா' என்று என்னை விளித்து 'உங்கள் தம்பி' என்று அவர் கையெழுதிட்டிருந்தது என்னை நெகிழச் செய்து விட்டது.

விநாயகத்தைத் தனிமையில் சந்திக்கத் தீர்மானித்து விட்டேன்.

[ தொடரும் ]