கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : ரேடியோ பெட்டி - துரை செல்வராஜூ

​ரேடியோ பெட்டி

துரை செல்வராஜூ 

==============

" ஜோதி.. ஜோதீ!... "

" என்னம்மா!..    இதோ வந்துட்டேன்!... "

குரல் அருகாமையில் கேட்பது போலிருந்தாலும் உண்மையில் அடுத்த வீட்டு முற்றத்திலிருந்து கேட்கிறது....

பழங்காலத்து மச்சு வீடு..  வீட்டின் நடுவே முற்றம்.. சுற்றி வர உள் நாழி..

இந்த வீட்டின் கீழண்டையில் எப்படி அறைகள் இருக்கின்றனவோ அதேமாதிரி அந்த வீட்டின் மேலண்டைப் புறம் அறைகள்...

மொட்டை மாடியில் இந்தப் பக்கமும் அந்தப் பக்கமும் சமச்சீராக ஒவ்வொரு அறை...

இந்த வீட்டின் உள்ளிருந்து படிகளில் ஏறினால் மொட்டை மாடியில் நடந்து அந்த வீட்டின் உள்ளே இறங்கி விடலாம்...

இரு குடும்பங்களும் ராசியாக இருப்பதனால் மேல் மாடியில் தடுப்பு கட்டப்படவில்லை...

கூட்டுக் குடும்பம் இருந்த வீடு ஏதோ ஒரு காலத்தில் இரு கூறாக கிரயம் ஆகி - இப்போது தனித்தனியாக... வேறு வேறு பட்டா பாத்திய அனுபோகங்களில்...

இருந்தாலும் முற்றத்தின் அந்தப் பக்கத்திலிருந்து அவ்வப்போது

"விசாலம் ... வத்தக் குழம்பு தாளிக்கிறயா!... -" என்று கேள்வி வரும்...

" ஆமா... நீலாம்மா!... பாப்பாக் கிட்ட கிண்ணம் கொடுத்து விடுங்க!... "

- என்று இங்கிருந்து பதில் போகும்...

பாப்பா..ன்னு சொல்றது சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான்...

பதினேழு முடிஞ்சி பதினெட்டு நடக்குது... பேரு நீலா - நீலாம்பிகா...

அந்த மாதிரி இந்தப் பக்கத்திலயும் அதே வயசுல ஒரு பாப்பா...

ஒருத்திக்கு ஒருத்தி ரெண்டு மாச வித்தியாசம்... அவ்வளவு தான்!..

பேரு!?..

முதல் வரியில வாசிச்சிருப்பீங்களே!... அதான்...

சில விநாடிகளில் கொலுசுகள் சிலுங்... சிலுங்.. என்று ஒலிக்க

தாவணித் தாமரையாய் ஓடி வந்தாள் ஜோதி...

" வெளக்கு வைக்கிற நேரத்தில வீட்டுல இல்லாம!.. ".

- துள்ளிக் குதித்தபடி ஓடி வந்த மகளை விசாலம் எதிர்கொண்டாள்...

ஜோதி பக்கத்து வீட்டில் நீலாவுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தது விசாலத்துக்குத் தெரியும்...

இருந்தாலும் இந்த விசாரணை சும்மா ஒப்புக்கு!...

" அஞ்சு மணி தானம்மா ஆகுது!... "  - ஜடைகள் ரெண்டும் இப்படியும் அப்படியுமாக ஆடின...

" அதுக்காக... வயசுப் பையன் இருக்குற வீட்டுல என்ன ஜோலி?..

கையைக் காலைக் கழுவிட்டு வாசல்ல தண்ணி தெளிச்சு ஒரு கோலத்தைப் போடலாம்!... மாடத்து விளக்கை எடுத்து விளக்கி மஞ்ச குங்குமம் வைக்கலாம்!.. நாளைக்கு ஒரு வீட்டுக்கு வாழப்போற பொண்ணுக்கு இதெல்லாம் தினப்படி சொல்லியாத் தரணும்?... "

அம்மாவின் வார்த்தைகளைக் கேட்டதும் ஒன்றைச் சொல்ல நினைத்தாள் ஜோதி ..  ஆனால் - சொல்வதற்கு வாய் வரவில்லை...

" நீலாவோட அண்ணன் திருச்சியில இருந்து ரேடியோ வாங்கியாந்துருக்காங்க...   அதைப் பார்க்கத்தான் போனேன்...

நான் ஒன்னும் நானாப் போகலை... நீலா தான் கூப்பிட்டா!... "

மகளின் வார்த்தைகளைக் கேட்டதும் தாயின் மனம் தவித்தது -  ஒன்றைக்

கேட்பதற்கு... ஆனால் கேட்கவில்லை... இருந்தாலும் -

" ஏன் நீ ரேடியோ பார்த்ததில்லையா?.. " - என்றாள்..

" இது புது மாடலா இருக்கும்மா... டிரான்சிஸ்டர்..ன்னு சொல்றாங்க...

பேட்டரி கட்டை போடறது... கரண்டு தேவையில்லையாம்!... "

" ஆமா.. கரண்டுக்குப் பதிலாத் தான் பேட்டரிக் கட்டை போடுறோமில்லே!..  பாடத் தானே வேணும்!...  காலம் போற போக்குல கரண்டு கம்பிய விட்டா படம் காட்டுற பொட்டி தான் இன்னும் வரலே!... "

" கவலப்படாதேம்மா.. அதுவும் கொஞ்ச நாள்.. ல வந்துடும்... "

சிரித்தாள் ஜோதி...

" நானும் உங்கப்பாக் கிட்டே சொல்லிக்கிட்டு தான் இருக்கேன்....

ஒரு ரேடியோப் பொட்டி வாங்கி வைங்க...ன்னு..  அது எதுக்கு வெட்டிச் செலவு.. ..ன்னு கேக்க மாட்டேங்கிறாங்க... "

" லைசென்ஸ்.. எல்லாம் எடுக்கணுமாமே... லைசென்ஸ் பணம் கட்டலே.. ன்னா புடுங்கிக்கிட்டுப் போய்டுவாங்களாமே!... "

" ஆமா... அப்படித்தான் .. போஸ்ட்டாபீஸ்... க்குப் போயி பணம் கட்டணும்!... "

அப்படி இப்படி விசாரணை முடிவில் உடனடியாகத் தண்டனை...

" அது கெடந்துட்டுப் போவுது..  நாஞ் சொன்ன வேலையைப் பாரு...

மணி அஞ்சரை ஆச்சு... இன்னிக்கு வெள்ளிக்கிழமை... சாம்பிராணி போடணும்..  தூபக்கால்...ல கரியைப் போட்டு நெருப்பு உண்டாக்கு... "

" சரிம்மா!... " - என்றபடி பாவாடையைத் தூக்கிச் செருகிக் கொண்டு

வாசலைக் கூட்டுதற்கு ஆயத்தமானாள் ஜோதி...

தண்ணீர் வாளியுடன் வெளியே சென்ற ஜோதி திடீரென சப்தம் போட்டாள்..

" அம்மா.. அம்மா!.. இங்கே வாயேன்!... "

என்னவோ ஏதோ என்று அதிர்ச்சியுடன் வாசலுக்கு விரைந்தோடினாள் விசாலம்..

வலக் கையில் ஒரு அட்டைப்பெட்டி.. இடது தோளில் தொங்கு பை..

முக மலர்ச்சியுடன் நின்றிருந்தான் - அருண்..

விசாலம் குருசாமி தம்பதியினருக்கு முதற்பிள்ளை - அருண் ..  ஏரல் சேர்மன் ஸ்வாமிகளிடம் மடியேந்தி பெற்ற பிள்ளை.. அதனாலேயே அருணாசலம் என்று பெயர்..

அருண் - அருணாசலத்தைக் கண்டதும் விசாலத்துக்கு திக்கென்றது...

" என்னய்யா!... ஒரு வார்த்தை கூட எழுதிப் போடாம வந்து நிக்கிறே!... "

அண்ணனின் கையிலிருந்த பெட்டியை வாங்கிக் கொண்டு

அவன் மீது சாய்ந்து கொண்டாள் ஜோதி...

" திடீர்..ன்னு லீவு விட்டுட்டாங்க...ம்மா!... " - என்றான் அருண்..

" கடையில அப்பாவை பார்த்துட்டு தானே வர்றே!.. "

பஸ்டாண்டிலிருந்து கடைத்தெரு வழியாகத் தான் வீட்டுக்கு வரவேண்டும்...

பிள்ளையார் கோயிலுக்குப் பக்கத்துக் கடை..

வள்ளியம்மாள் வெல்ல மண்டி.. விசாலத்தின் மாமியார் பெயர்...

நாற்பது வருசத்துக் கடை.. வெல்லம் சர்க்கரை மொத்த வியாபாரம்...

தை மாசிக்குப் பிறகு உளுந்து பயறு நிலக்கடலை வியாபாரமும் உண்டு

" ஆமா... கடைக்குத் தான் போனேன்... அப்பா கடையில இல்லை!... "

"எங்கே போனாங்களாம்?... "

கரும்பு சாகுபடிக்காரங்களுக்கு பணம் கொடுக்கப் போயிருக்காங்களாம்.. கணக்கப் பிள்ளை சொன்னார்...

முப்பது நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்பெல்லாம் இந்தப் பக்கத்தில் கரும்பு விவசாயிகளுக்கு நம்பிக்கையின் பேரில் வெல்ல மண்டி வியாபாரிகளே ஆயிரம் ரெண்டாயிரம் என்று முன்பணம் கொடுத்து விடுவார்கள்...

ஆங்காங்கே திருப்பனந்தாள், சோழபுரம், கருப்பூர் - என்று

கருப்பங் கொல்லைகளிலேயே ஆலை போட்டு கரும்பைப் பிழிந்து காய்ச்சி சர்க்கரை வெல்லம் என்று பார வண்டிகளில் ஏற்றி வந்து மண்டிகளில் சேர்த்து விட்டு மார்க்கெட் நிலவரப்படி மீதி பணத்தைப் பெற்றுக் கொள்வார்கள்...

ஆனால் சாகுபடிக்காரர்களை அலைய விடக்கூடாது என்று

ஐயாவிடம் பால பாடம் படித்து விட்டு கடையில் அமர்ந்து இருப்பதால்

விவசாயிகளின் வீடு தேடிச் சென்று பணத்தைக் கொடுத்து நேர் செய்து விடுவார் - குருசாமி.

அந்த வெள்ளந்தி மக்களும் தஞ்சாவூர்..ல இருந்து அண்ணாச்சி ரொக்கம் கொண்டாந்து இருக்காங்க!.. -  என்று கயிற்றுக் கட்டிலை இழுத்துப் போட்டு உபசரிப்பதும் அண்ணன் தங்கையாக உறவு கொண்டாடுவதும்...

கருப்பஞ்சாறு, வெல்லப்பாகு - இதெல்லாம் மகிழ்வோடு கொடுத்து

புள்ளைகளுக்குக் கொடுங்க!.. - என்று புன்னகைப்பதும்...

இந்த சந்தோஷத்துக்காகவே அவர்களைத் தேடிச் செல்வார் குருசாமி...

" சரி.. சரி... உள்ளே வா!... "

பெட்டியை எடுத்துக் கொண்டு வீட்டினுள் ஓடிய ஜோதி அதை கூடத்தில்

சாமி மாடத்தின் கீழ் வைத்து விட்டு வாசலுக்கு ஓடி வந்தாள்...

வாசலில் தூசி அடங்கத் தண்ணீர் தெளித்தாள்...  இரட்டை இழையாய் நட்சத்திரக் கோலம் போட்டாள்...

மார்கழி இருபத்தைஞ்சாச்சு.. பொங்கலுக்கு இன்னும் அஞ்சு நாள் தான்...

நாளைக்குக் காலைல... சங்குக் கோலம் போடணும்..  மனதில் நினைத்துக் கொண்டாள்...

கோல மாவு கிண்ணத்தை நிலை மாடத்தினுள் வைத்து விட்டு

வீட்டுக்குள் ஓடினாள்...

" அண்ணே!.. என்ன... ண்ணே இளைச்சு போயிருக்கீங்க!... "

" ஒழுங்கா நேரா நேரத்துக்கு திங்கணும்.. தூங்கணும்!...  அது ரெண்டுந்தான் கிடையாதே.... ஹாஸ்டல் விட்டா காலேஜ்..  காலேஜ் விட்டா ஹாஸ்டல்... ரெண்டும் விட்டா சினிமாக் கொட்டாய்... "

" இதெல்லாம் இங்கே வந்து யாரு சொன்னது?... " - அதிர்ந்தான் அருண்..

" ஆளுங்க வேற வந்து சொல்லணுமாக்கும்... " - விசாலம் சிரித்தாள்..

அடுத்த வீட்டு கார்த்தி காலையில கிளம்பினானே!...  அவனோட வேலையாத் தான் இருக்கும்!... - என்றபடி அருண் யோசித்தான்..

" அந்தப் பையன் மத்தியானமா வந்திருக்கான்... நான் இன்னும் போய்

பார்க்கவும் இல்லை.. என்னா.. ஏதுன்னு.. கேக்கவும் இல்லை... அந்தப் பையன் தங்கமான புள்ளை!... "

அவசரமாக பதிலுரைத்தாள் விசாலம்...

" அப்போ நான் மட்டும் தங்கம் இல்லையா?.. "

அருணாசலத்தின் குரலில் ஏக்கம்...

" என் ராசா!...உனக்கு என்னய்யா குறை?... நீயும் தங்கம் தான்!...  அம்மா உன்னைய விட்டுக் கொடுப்பேனா!...  ஏரல்.. சேர்மன் சாமிகளோட வரமல்லோ நீ!...  அதனால தானே அவுக பேரை வச்சு அருண்...ன்னு கூப்புடுறோம்!... "

அதற்குள் கையில் காபி குவளைகளுடன் வந்தாள் ஜோதி...

" நான் யார் கொடுத்த வரமாம்!... " - ஜோதி ஆவலுடன் பரபரத்தாள்...

" நீ எங்க நாச்சியா கொடுத்த வரம்... அதனால தான் ஜோதி.... ன்னு பேரு!... "

" அது ஏம்மா.. அங்கே சிவகாசியில... அடுக்கு விளக்கு அண்ணாமலையார்..  பெரிய குத்து விளக்கு உண்ணாமலையாள்.. ந்னு இருக்கு?... "

" உண்ணாமலையாள் இல்லேடா செல்லம்!... உண்ணாமுலையாள்...

குலதெய்வத்தோட பேரைச் சரியாச் சொல்லணும்.. எல்லாத்துக்கும் ஒரு அர்த்தம் இருக்கு... "

விழிகள் மலர தலையை ஆட்டினாள் ஜோதி...

" விளக்கு தானேம்மா ஆதி வழிபாடு.. அதுவும் இல்லாம முப்பாட்டனுக்கும் முப்பாட்டனுக்கும் முந்தி அவுக எல்லாம் குடும்பம் நடத்துன வீடு அம்மா அது..  அது கோயிலான குடும்பம்!... எந்தக் காலத்திலயோ ஏத்தி வச்ச விளக்கு...  இன்னைக்கும் சுடர் விட்டுக்கிட்டு இருக்கு... அண்ணாமலையாரே!... "

கன்னத்தில் போட்டுக் கொண்டு கை கூப்பினாள் விசாலம்...

" சரி.. சரி.. ஜோதி.. இங்கே வா... உட்கார்... கண்ணை மூடு!... "  - என்றான் அருண்...

" என்னப்பா.. வாங்கி வந்திருக்கே திருச்சியில இருந்து?... "

விசாலத்துக்கு ஆவல்...

" சாண்டக்ஸ் ஷூ கேட்டிருந்தேன்.. அதுவா இருக்கும்... " - என்றாள் ஜோதி...

" ஏன்?... தஞ்சாவூர்ல.. இல்லே...ன்னா!... "

" சும்மா சொல்லிக்கலாமில்லே.... திருச்சியில வாங்குனது..ன்னு!... "

" சரி.. சரி... கண்ணை மூடிக்கோ!... "

" ம்ம்!... " -  கண்களை இறுக மூடிக்கொண்ட பாவனையுடன் எதிரில் அமர்ந்தாள் ஜோதி...

சரசர.. - என்ற சத்தத்துடன் பெட்டியைப் பிரித்தான் அருண்...

ஆவல் தாங்கமாட்டாமல் கண்களைத் திறந்த ஜோதி ஆனந்தக் கூச்சலிட்டாள்..

அருணின் கைகளில் புத்தம் புதிய டிரான்சிஸ்டர்...

                 

   

சின்னச் சின்ன திருகுகள்.. பொன் வண்ணக் குமிழ்கள்...  அலை வரிசையைக் காட்டுவதற்கு பச்சை நிற முள்...

ஒரு ஓரத்தில் அழகோடு அழகாக வாயில் விரலை வைத்துக்

கொண்டிருக்கும் குழந்தையின் உருவம்...

அந்த ரேடியோவைக் கண்டு குழந்தையாகக் குதுகலித்துச் சிரித்தாள் ஜோதி...

அதைக் கண்ட விசாலத்துக்கும் ஏகப்பட்ட மகிழ்ச்சிதான்..

ஆனாலும் சந்தேகம்...  ரேடியோ எல்லாம் வாங்குற அளவுக்கு அருண்கிட்ட ஏது பணம்?...  அந்த அளவுக்குப் பணம் எல்லாம் அனுப்பி வைக்க மாட்டாரே!..

மனதில் எழுந்த சந்தேகத்தை உடனடியாகக் கேட்டும் விட்டாள்...

" காலெஜ் கிரவுண்ட்... ல பொருட்காட்சி போட்டுருந்தாங்க..ம்மா...

தலைக்கு அஞ்சு ரூபாய் டிக்கெட்... முதல் நாள் வர்றவங்களுக்கு அதிர்ஷ்ட

குலுக்கல்..ன்னு சொல்லி அஞ்சு பேருக்கு முதல் பரிசு இந்த மாதிரி ரேடியோ..  அஞ்சு பேருக்கு அலாரம் டைம்பீஸ்.. பத்து பேருக்கு பிக்னிக் பேக்... "

" ஜனங்க முண்டியடிச்சுக்கிட்டு வந்தாங்க...  நான் வாங்குன சீட்டுக்கு முதல் பரிசு ரேடியோ!.. "

அருண் சொல்லி முடித்தான்...

" என்னமோ நானும் சொல்லிக்கிட்டு தான் இருந்தேன்...

வெள்ளிக்கிழமை அதுவுமா... வீட்டுக்கு ரேடியோ வந்துருக்கு!.. "

விளக்கு மாடத்தைப் பார்த்து கைகூப்பிக் கொண்டாள் விசாலம்...

சற்றைக்கெல்லாம் வீடு முழுதும் சாம்பிராணிப் புகை பரவி நிற்க

வாசலில் சைக்கிள் சத்தம் கேட்டது...

" அப்பா... வந்துட்டாங்க... " - அருண் எழுந்தோடினான்...

வாசலில் அப்பாவுக்கும் மகனுக்கும் பேச்சு தொடர்ந்தது...

" நாகூர் பாசஞ்சர்..ல வந்தியா!... லெட்டர் போட்டிருக்கலாமில்லே!... "

" எதிர்பார்த்தது தான் லீவு ... ஆனா திடீர்..ன்னு சொல்லிட்டாங்க... "

அப்பாவின் சைக்கிள் கேரியரில் இருந்த அந்தப் பெட்டியைக் கண்ட அருணுக்கு சந்தோஷ அதிர்ச்சி...

" அப்பா... இது!... "

உதடுகளைக் குவித்து விரலை வைத்துக் காட்டிய குருசாமி...

" ஜாக்ரதையா பெட்டிய எடுத்துக்கிட்டு வா!... " - என்றார்...

" ஜோதீ!... ஜோதிக் கண்ணு!... "  - செல்லமாக அழைத்துக் கொண்டு உள்ளே நுழைய

அப்பாவையும் அண்ணனையும் எதிர் கொண்ட ஜோதி மறுபடியும் கத்தினாள்...

" அம்மா... அம்மா!... இங்கே வாயேன்... இன்னொரு விருந்தாளி!...

 "

சமையற் கட்டிலிருந்து கூடத்துக்கு வந்த விசாலம் திகைத்து நின்றாள் -

வீட்டுக்கு வந்திருக்கும் இன்னொரு ரேடியோவைக் கண்டு...

கூடத்தில் மெதுவாக சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டார் குருசாமி...

முழங்கால்களில் வலி... அது குளிர் காலத்தில் கொஞ்சம் அதிகம்...

அவர் அருகில் அமர்ந்து கால்களைத் தன் மடியில் வைத்துக் கொண்டு

தைலத்தைத் தடவியபடி மெதுவாக அமுக்கி விட்டாள் ஜோதி...

அருண் கொண்டு வந்திருந்த ரேடியோவின் புராணம் விலாவாரியாகச் சொல்லப்பட்டது..

கேட்டுக் கொண்டிருந்த குருசாமி அமைதியாகச் சொன்னார் -  " சரி.. சரி... ஒரு ரேடியோவை ஜோதிக்கு சீதனமாக் கொடுத்துடுவோம்!... "

" ஏற்கனவே அங்கே ஒன்னு இருக்கு!.. " என்றாள் விசாலம்...

"என்ன லே... சொல்லுறே!.. " - குருசாமிக்கு வியப்பு...

" இங்கேயும் ஒரு ரேடியோ பொட்டி சீதனமா வரப் போவுதில்லா!... "

" நீ சொல்றது எதுவும் எனக்கு வெளங்லையே!... "

" இதையெல்லாம் எடுத்துப் பாருங்க... நல்லாவே வெளங்கும்!... "

நாலைந்து பொங்கல் வாழ்த்து மடல்களை எடுத்து வந்து நீட்டினாள்...

வாழ்த்து மடல்களில் சிவகாசி லித்தோ வாசம் ஒட்டிக் கிடக்க அதையும் மீறியதாக அன்பின் நறுமணம் விரவியிருந்தது

வண்ண மயமான வாழ்த்து மடல்கள்.. ஒவ்வொன்றும் ஒரு விதம்..

சுட்டும் விழிச்சுடரே ஜோதி!..  கண் விழிக்குள் கார்த்தி!...

அன்பின் வடிவே அருண்!..  நெஞ்சமெல்லாம் நீலா!... - என்றெல்லாம் காவியங்கள்...

" இதே மாதிரி இங்கேயிருந்தும் அங்கே ஆறேழு பறந்துருக்கு!...  பசங்க ரெண்டு பேரும் ஒருத்தனுக்கொருத்தன் மச்சான்... மச்சான்...னு

பேசிக்குவானுங்க... சந்தேகப்பட்டேன்... சரியாயிடுச்சு! "

- என்றபடி மகனையும் மகளையும் பார்த்தாள் விசாலம்...

அருணின் முகத்தில் கலவரம்...

ஆனாலும் -

கால்களை அழுத்தி விட்டுக் கொண்டிருந்த -  மகளின் கூந்தலை வருடியவாறு புன்னகைத்தார் குருசாமி..

அகன்ற நெற்றியில் சில சுருக்கங்கள் தோன்றி மறைந்தன...

" அவரு ரொம்பவும் நல்ல மனுசன்.. முனுசிபாலிட்டி ஆபீசர்... .  ரெண்டு மூணு தடவை கடைக்கு செக்கிங்... அது... இது... ன்னு வந்திருக்காரு... இப்படி இருக்கறப்போ... இது வேறயா!... "

" பஜார்...ல மத்த கடைக்காரங்க ஒரு மாதிரியா பேசுவாங்களே!...

அது கெடக்குது!.. அவுங்க பேசுனா பேசிட்டுப் போவட்டும்!..  நாம நம்ம சோலியப் பார்ப்போம்... தை பொறந்ததும் போய்ப் பேசுவோம்!...

என்னடா செல்லம்!.."

குருசாமியின் வார்த்தைகளில் கனிவும் பாசமும் ததும்பியிருந்தன... ...

தகப்பனின் முழங்காலில் முகம் பதித்துக் கொண்டாள் ஜோதி...

===========================