தனியாக வந்த சிறுவன்

1)  நிஜமோ, பொய்யோ...   அவர்கள் இதைதான் முதலில் கண்டுபிடித்தார்களோ என்ன அரசியலோ...    இன்றைய அளவில் இது கொஞ்சம் முக்கியத்துவம் பெறும் செய்தி...  

கொரோனா வைரசுக்கு எதிரான தடுப்பு மருந்தை மனிதர்கள் மீது பரிசோதிக்கும் முதற்கட்ட சோதனை வெற்றியடைந்ததாக சீனா அறிவித்துள்ளது.

2)  ஐ.ஏ.எஸ்., லட்சியத்துடன் தேர்வுக்கு தயாரான நான், இரண்டாவது முறையாக எழுதிய தேர்விலேயே வெற்றி பெற்றேன்.மொத்தம், 577 ஆண்கள், 182 பெண்கள் என, மொத்தம், 759 பேர் தேர்வானதில், நான், 410-வது இடம் பிடித்தேன். இதன் மூலம், கேரளாவின், வயநாடு மாவட்டத்திலிருந்து தேர்வாகும் முதல் ஐ.ஏ.எஸ்., என்ற பெருமை பெற்றேன்.....

ஐ.ஏ.எஸ்., அதிகாரியாகியுள்ள, கேரளாவின், குரிசியா என்ற பழங்குடியின பெண் ஸ்ரீதன்யா.

3)  கோவையைச் சேர்ந்த அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்கள், தங்களிடம் படிக்கும் ஏழை மாணவர்களின் குடும்பங்களுக்கு, ரூ.650 மதிப்பிலான மளிகைப் பொருட்கள் வழங்கி, உதவிக்கரம் நீட்டியுள்ளனர்.

4)  வீட்டை விட்டு பக்கத்து கடைக்கோ அல்லது தெருவுக்கோ விளையாடச் சென்றால் வழிதெரியாமல் குழந்தைகள் திகைக்கும் போது, நெகிழ வைக்கும் சம்பவம்...  "முகத்தில் முகக்கவசம், கையில் கையுறை அணிந்து, ஸ்பெஷல் கேட்டகரி என்ற அட்டையைச் சுமந்து, சிறிய சூட்கேஸ் பிடித்து சர்மா வெளியே வந்தார். சிறப்புப் பிரிவில் பயணித்தார். இந்தத் தகவல் அறிந்த பெங்களூரு கெம்பகவுடா விமான நிலைய நிர்வாகம் தனது ட்விட்டர் தளத்தில், “விஹான் சர்மாவை வரவேற்கிறோம். அனைத்துப் பயணிகளையும் பாதுகாக்க பெங்களூரு விமான நிலையம் தொடர்ந்து பணியாற்றும்” என ட்விட்டரில் தெரிவித்தது..."

எனக்கு கு. கு ஞாபகம் வந்தது.

5)  மொத்த கிராமமே எல்லைக்கு வந்து கண்ணீர் மல்க இருவரையும் வரவேற்றது.

பதினைந்து வயது பெண் 1200 கிமீட்டர் துாரம் சைக்கிளில் அப்பாவை வைத்து ஒட்டிக்கொண்டு வந்த விஷயம் வேகமாகப் பரவ மொத்த மீடியாவும் கிராமத்தில் குவிந்துவிட்டனர்.  ஜோதி குமாரி!

6)  டில்லியை சேர்ந்த பப்பன் கெக்லாட் என்ற பண்ணை விவசாயி, காளான் விவசாயம் செய்து வந்தார். அவரது பண்ணையில், பீகாரை சேர்ந்த 10 பேர் வேலை செய்து வந்தனர். இந்நிலையில் ஊரடங்கால் தனது சொந்த ஊருக்கு செல்ல விரும்பிய அவர்களுக்கு விமானத்தில் டிக்கெட் எடுத்து கொடுத்து அனுப்பி வைத்துள்ளார். கெக்லாட் விமான டிக்கெட்டுக்காக சுமார் 68 ஆயிரம் ரூபாய் செலவிட்டதுடன், தொழிலாளர்களின் செலவுக்காக தலா ரூ.3 ஆயிரமும் கொடுத்து அனுப்பி உள்ளார்.

==================================================================================================

மனதில் ஓர் மணி மண்டபம்

ரமா ஸ்ரீநிவாசன் 

“தோன்றின் புகழொடு தோன்றுக அஃதிலார் தோன்றலின் தோன்றாமை

நன்று” என்ற திருக்குறளையே புரட்டிப் போடும் அளவிற்கு ஒரு சாதாரண நடுத்தரக் குடும்பத்தில் தோன்றி தன் சுய முயற்சியால் முன்னேறி இன்று எல்லா எழுத்தாளர்களுக்கும் ஒரு முன்னோடியாய் திகழும் எழுத்தாளர் லக்ஷ்மிக்கு நாம் ஒரு மணி மண்டபமே எழுப்பலாம். ஆனால், என்னால் முடிந்தது நான் அர்ப்பணிக்கும் இச்சிறு கட்டுரை.

எஸ்.திரிபுரசுந்தரி என்கிற லக்ஷ்மி அவர் காலத்தின் ஸ்டார்

எழுத்தாளர் என்று மிதப்புடன் கூறலாம். ஏனெனில் அவர் தமிழ்

மண்ணைச் சேர்ந்தவர்.  ஒரு பத்து வருஷங்களாவது பெண்களின் மன

நிலையை உண்மையாக எழுத்தில் கொண்டு வந்தார். அவர் பின் பற்றிய பாதை ஒன்றே – “பத்தினிக்கு இன்னல் வரும் ஆயின் முடிவில் தீரும்”.

இக் கருத்தை ஐம்பதுகளின், அறுபதுகளின் மத்திய தர வர்க்க, வேலைக்குப் போக ஆரம்பித்த பெண்கள் அனைவரும் உள் வாங்கும்படி அவர்களின் மனம் கவரும் வண்ணம் சித்தரித்தார். எனவே, 1960களிலும் 1970களிலும் வீட்டிக்கு வீடு மிகப் பழக்கமாகவும் பிரபலமாகவும் திகழ்ந்த எழுத்தாளர் லக்ஷ்மி என்றால் அது மிகையாகாது.

அவர் இயற் பெயர் எஸ்.திரிபுரசுந்தரியானாலும் கதை எழுதுவதற்காக

புனையப் பட்ட பெயர் ‘லக்ஷ்மி’.  தமிழ் மண்ணான சிதம்பரத்தில் பிறந்த

இவர் பள்ளிப் படிப்பை ஹோலி க்ராஸ் பள்ளியிலும் பின்னர் மேற்

படிப்பான மருத்துவப் படிப்பை சென்னை ஸ்டேன்லி மருத்துவக்

கல்லூரியிலும் முடித்தார். இவர் மருத்துவம் படித்த காலம் இரண்டாவது

உலக மகா யுத்தம் நடந்து கொண்டிருந்த காலம். அதன் தாக்கங்கள்

எப்படியிருந்தன என்பதை ‘கதாசிரியையின் கதை’ என்ற தமது சுய

சரிதத்தில் விவரமாக எழுதியிருக்கிறார் லக்ஷ்மி.  லக்ஷ்மியின்

சுயசரிதையை படித்தால்தான் புரியும் அவருடைய இலக்கிய

சாதனையைத் தாண்டி அவருக்கு வாழ்க்கை பல இடங்களில்

முட்பாதையாக இருந்தது என்பது.

பதினான்கு வயதிலேயே எழுத ஆரம்பித்த லக்ஷ்மி நாற்பத்தி ஐந்து

ஆண்டுகள் படைப்பிலக்கியம் செய்து, ஆயிரத்துக்கும் மேலான

சிறுகதைகள், நூற்றுக்கும் மேலான நாவல்கள் வெளியிட்டுள்ளார்.

மருத்துவம், மகப்பேறு போன்ற பல்வேறு தலைப்புகளில் கட்டுரைகள்

எழுதியுள்ளார். வானொலி நாடகங்களும் எழுதியுள்ளார்.  

மார்ச் மாதம் 1940ல் லக்ஷ்மியின் முதல் சிறு கதை “தகுந்த

தண்டனையா?” ஆனந்த விகடன் நாளிதழில் வெளியானது. இது தந்த

உற்சாகத்தில் அவர் பல சிறு கதைகளை கட்டவிழ்த்து விட, அவை

ஆனந்த விகடனிலேயே வெளியாயின. இப்படித்தான் அவரது எழுத்தாளர் பயணம் தொடங்கியது. அவருடைய முதல் நாவல் “பவானி”யும் ஆனந்த விகடனில்தான் வெளியானது.

1955ல் அவர் கண்ணபிரான் என்பவரை மணந்துக் கொண்டு தென்

ஆப்பிரிக்காவிற்கு குடி பெயர்ந்தார். இருபது வருடங்களுக்குப் பிறகு அவர் கணவர் இறந்த பின், 1977ல் இந்தியாவிற்கு திரும்பி, முழு நேர

எழுத்தாளராக மாறினார். பல சாதனைகளை எழுத்து வடிவாக

இலக்கியமாக படைத்த லக்ஷ்மி அவர்கள் 1987ல் காலமானார்.

லக்ஷ்மி ஒரு மிகச் சிறந்த நிறைவான எழுத்தாளர். அவருடைய

நாவல்களான “பெண் மனம்” மற்றும் “மிதிலா நிவாஸ்” ‘தமிழ் வளர்ச்சி

கழகம்’ பரிசைத் தட்டிச் சென்றன.

மிதிலாவிலாஸ் நாவலில் மாமன் வீட்டில் வளரும் தேவகி

ஏறக்குறைய வேலைக்காரிதான். அவளுக்கு மாமன் மகன் ஈஸ்வரன் மேல் ஈர்ப்பு, ஈஸ்வரனோ கிரிஜா பின்னால். தேவகியின் நல்ல குணம் எல்லார் மனதையும் மாற்றி, பிறகென்ன, சுபம்தான்! சரளமாகவும் நிதானமாகவும் போகும் நாவல் புத்தகத்தை கீழே வைக்க முடியா வண்ணம் விறுவிறுப்பான நடை கொண்டது.

1984ல் இந்திய அரசு அவருடைய நாவலான “ஓரு காவேரியைப்

போல”விற்கு “ஸாஹித்யா அகாடமி” விருதையளித்து கௌரவித்தது.

இருந்தும் என் மனதில் பெரும் தாக்கத்தையும் கெட்டியான

இடத்தையும் பிடித்தது அவரது நாவல் ‘ஸ்ரீமதி மைதிலி’தான்.  அவரது

வழக்கமான கதைதான். மைதிலியை அடக்கி ஆளும் அத்தனை பேரும்

கடைசியில் அவளிடமே வந்து கெஞ்சி கூத்தாடி உதவி பெறுகிறார்கள்.

ஆனால், அவர் மைதிலி என்னும் கதாபாத்திரத்தை வடித்த விதமும்

கொண்டு சென்ற பாணியும் என்னை மிகவும் ஈர்த்தது. ஒவ்வொரு

வீட்டிலுமுள்ள பெண்களின் சொல்ல முடியாத இன்னல்களை மிக

நேர்த்தியாகப் படம் பிடித்துக் காட்டியிருந்தார்.

காஞ்சனையின் கனவு, பெண் மனம் என்ற நாவல்கள் காஞ்சனா,

இருவர் உள்ளம் என்ற தலைப்புகளுடன் மூன்று தென் மொழிகளில் திரைப் படங்களாயின. இருவர் உள்ளம் படம் வெகு சிறப்பாகவும் அழகாகவும் எடுக்கப் பட்டு சக்கை போடு போட்டது. இப்படத்திற்கு திரைக்கதை, வசனம் எழுதியது முன்னாள் முதல்வர் மு. கருணாநிதி.

அவரது கதைகள் யாவுமே பெண் இனத்தைச் சுற்றி வந்தன.

ஆயினும் அவரது பெண் சித்திரங்கள் பலவீனமானவர்களாக சித்தரிக்கப்

படவில்லை. அப்பெண்கள் பாதிக்கப் பட்டவர்களாக இருந்தாலும்

தைரியமாகவும் நேர் பாதையில் செல்பவர்களாகவுமே இருந்தார்கள்.

அவரின் நாவல்களில் முத்திரைக் குத்திய வில்லிகளும் அடக்கம்.

அவ் வில்லிகள் உபயோகிக்கும் சில சொற்களும், வாக்கியங்களும்

லக்ஷ்மியின் சிறு கதைகளுக்கும் நாவல்களுக்கும் சொந்தமாகிப் போயின.

லக்ஷ்மியின் எல்லாக் கதைகளுக்கும் மேலும் மெருகு சேர்த்தது

கலைஞர் கோபுலுவின் சித்திரக் கைவண்ணம்தான். அவருடைய எழுத்தும் இவருடைய சித்திரமும் போட்டிப் போட்டுக் கொண்டு யாவர் மனதிலும் பசு மரத்தாணி போல் பதிந்தன.

லக்ஷ்மியின் கதைகளில் வரும் ஆண்கள் பெரும்பாலும்

மென்மையாகவும் கம்பீரமாகவும் சித்தரிக்கப் பட்டார்கள். தோள்

கொடுக்கும் வயது முதிர்ந்த ஆண்கள் நல்லவர், கெட்டவர், வில்லன் என

எல்லா வர்ணங்களிலும் இருந்தார்கள்.

முடிவு வரை, லக்ஷ்மி ஒரு நேர்மறையான எழுத்தாளராகவே

திகழ்ந்தார். அவர் கதைகளில் என்றுமே நல்லவையே ஜெயிக்கும். காதல்

அனுபவங்களும் மென்மையாகவும் மரியாதையாகவும் பட்டும் படாமலும் சித்தரிக்கப் பட்டதால், படிப்பவரின் கற்பனை சிறகடித்துப் பறந்தன.

எழுத்தாளர் லக்ஷ்மியின் கதை நடை தெளிவானதும் நகம் கடிக்கும்

சுபாவத்தை கொடுப்பதாகவும் அமைந்திருந்தது. அவருடைய எழுத்துக்கள் என்றுமே பெண்ணுரிமைக்கு முன்னுரிமை தந்தன. அவருடைய கதாநாயகிகள் யாவரும் நெறி தவறாமல் உண்மையான வழியில் சென்று முடிவில் ஜெயிப்பதாகவே இருக்கும். அவர் தீட்டிய எழுத்தோவியங்கள் யாவுமே எளிமையாகவும் ஆயின் அழுத்தமாகவும் இருந்தன.

அவரது கதாபாத்திரங்கள் யாவரும் லக்ஷ்மியின் விசிறிகளின்

மனதில் இன்று வரை குடி கொண்டிருக்கின்றார்கள். இன்றும் அவரது

கதைகளும் நாவல்களும் தேடிப் பிடித்து படிக்கப் படுகின்றன என்பதே

இதற்கு ஓர் பெரிய அங்கீகாரமாகும்.

சென்னையில் 1987ம் வருஷம் ஜனவரி மாதம் ஏழாம் தேதி

எல்லோர் மனதிலும் இடம் பிடித்த எழுத்தாளர் லக்ஷ்மி இயற்கை

எய்தினார். அவரது மறைவு குறித்து ஆனந்த விகடனில் (25-1-1987 – மீள்

பதிப்பு ஆ.வி.11-3-2009) பட்டம்மாள் வாசன் நினைவு கூர்ந்தது மிகவும்

எழுச்சியாகவும் தொடர்புடையதாகவும் இருந்தது :

“வாழ்க்கையில் நிறையச் சிரமப்பட்டிருந்தாலும், அவ பேசறப்போ

சிரிச்சுண்டேதான் பேசுவா. சாகித்ய அகாடமி பரிசு வாங்கியதும் என்னைத் தேடி வந்து சொன்னது எனக்குப் பெருமையா இருந்தது. சமீபத்திலே எங்க வீட்டுக் கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்தபோது ‘என் பிள்ளைக்குக் கல்யாணம் பண்ணப் போறேன்’ என்று ரொம்ப சந்தோஷமாச் சொன்னாள். அவ சாகும்போது, அந்த ஒரே பிள்ளையும் துரதிர்ஷ்டவசமா கிட்டக்க இல்லாம எங்கேயோ இங்கிலாந்திலேயா இருக்கணும்னு நினைச்ச போது என் மனசுக்கு கஷ்டமாயிருந்தது.” என்று சொல்லும்போதே திருமதி பட்டம்மாள் வாசனின் குரல் தழுதழுத்துக் கண்கள் பனித்தன.

இவரைப் போல சிறந்த எழுத்தாளர்கள் இன்னும் நிறைய பேர்

உருவாக வேண்டும் என்று இறைவனைப் பிரார்த்திக்கின்றேன். அதே

போல், இந்தத் தலைமுறை இளைஞர்களும் வாட்ஸ் ஆப், ட்விட்டர்,

முகநூல் பார்ப்பது போல் நல்ல கதைகளையும், கட்டுரைகளையும் படிக்க

வேண்டும் என்றும் வேண்டிக் கொள்கின்றேன்.