கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : இந்தக் கதை அவளுடன் பேசட்டும்! - ஜீவி 3/3

இந்தக் கதை அவளுடன் பேசட்டும்!

ஜீவி     

முந்தைய பகுதிகள் :  

ஒன்று ; 

இரண்டு 

தற்கொலையைப் பற்றி விநாயகம் அபிப்ராயம் கேட்டது என்னைத் துணுக்குற செய்தது.  "தற்கொலையா?" என்று நான் கேட்ட பொழுது என் குரல் குழறியது எனக்கே தெரிந்தது.  சுதாரித்துக் கொண்டு, "அது கோழைகளின் செயல்.." என்று வெடித்தேன்.

"அதை நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன்.." என்றவன், "இருந்தாலும் தற்கொலை செய்து கொண்டு தான் ஒருவன் நான் உண்மையானவன்னு நிரூபிக்கிற சூழ்நிலை இருந்தால் அவன் என்ன செய்வது?" என்று  கேட்டான்.

"சீ.. அசட்டுப் பிசட்டென்று பேசாதே!  தன்னை மாய்த்துக் கொண்டு அதனால் கேவலம் பிறருக்கு எதையோ நிரூபித்து என்ன பயன்?  இந்த உலகம் எதையாவது பேசிக் கொண்டு தான் இருக்கும்.  அதைப் பற்றியெல்லாம் கவலைப்பட்டால் வாழவே முடியாது.."

"இந்த உலகத்தைப் பற்றி நான் கவலைப்படவில்லை.  என்னைப் பற்றித்தான்..."

நான் படபடத்தேன்.  அவன் கன்னத்தில் ஓங்கி ஓர் அறை விடலாம் போலக் கூடத் தோன்றியது..  "அப்படியென்ன இப்பொழுது ஏற்பட்டு விட்டது?"

"எல்லாமே ஏற்பட்டு விட்டது..  எனக்கு வாழவே பிடிக்கவில்லை.." என்றவன் ஒரு நிமிடம் தயங்கி,  "நேற்று பிரேமாவின் வீட்டுக்குப் போயிருந்தேன்.." என்றான்.

"என்ன, பிரேமாவின் வீட்டுக்கா?  நீயா?...."

"ஆமாம். நானே தான்.  அவளுக்கு ஏதோ உடம்பு  சரியில்லை என்று  கேள்விப்பட்டேன்.  அதற்குப் பிறகு போகாமல் இருக்க முடியவில்லை.."

நான்  பதிலே பேசவில்லை.

விநாயகமே தொடர்ந்தான்.. "போனேனா?  பிறகு தான் அவள் உடம்புக்கு ஒன்றுமில்லை என்று தெரிந்தது.  அவள் திருப்பூருக்கு  டிரான்ஸ்பர் கேட்டிருக்காளாம்.   அவளுக்கு மாற்றல் கிடைத்து விட்டது.  'ஆர்டரை'க் கூட என்னிடம் காட்டினாள்.  நாளை அவள் வேலையில்  ஜாயின் பண்ணப்போவது கூடத்  திருப்பூரில் தான்.."

விநாயகத்தின்  குரல்  உடைந்திருந்தது.  ஒரு சொட்டு கண்ணீர் கூட கன்னத்தில் வழிந்து விட்டது.

எனக்கு அவனைப் பார்க்கப் பரிதாபமாக இருந்தது.   "ஓ.. சீ! இதுக்குப் போய் அலட்டிக்கிறையா?.. இப்போ அவளுக்கு மாற்றல் ஆகிவிட்டால் தான் என்ன, குடியா முழுகிப் போய் விட்டது?  உங்கள் ரெண்டு பேரையும் சேர்த்து வைக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு.." என்று அவனைத் தேற்றியவள்,  "ஆனால் நீ  பைத்தியக்காரத்தனமாக ஏதாவது செய்து  வைக்காதே..  தற்கொலையாமே,  தற்கொலை?...  உன்னோட புத்தி ஏன் இப்படிப் போறது?... ம்?.. கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி ஒரு  பத்திரிகைலே 'தீப்பிடித்தக் கப்பலில் அம்மணியும் நானும்'னு ஒரு உண்மை நிகழ்ச்சியைப் படிச்சியா?..    ஓ!   தீப்பிடிச்சிண்டு  எரியற அந்தக் கப்பல்லே மாட்டிண்ட அந்தப் பிரயாணிகள் தங்களோட உயிரைக் காப்பாத்திக்க என்ன பாடு  படுகிறார்கள்?  உயிர்னா என்னன்னு நெனைச்சே?..  அத்தனையும் வெல்லம்டா, வெல்லம்!"  என்று சொன்னவள்,  ஏதோ  ஓர் உத்வேகத்துடன் என் கர்ச்சீப்பை எடுத்து அவன் கன்னத்தைத் துடைக்க நீட்டும் போது-----

லேசாக சாத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த  கதவு திறக்க...  ஓ,  பிரேமா!

ஆனால் அவளோ நுழைந்தவுடனேயே தலையைக் குனிந்து கொண்டு. "ஸோ, ஸாரி.." என்று கன்னம் சிவக்க வெளியேறி விட்டாள்.  பிறகு  தெரிந்தது,  மாற்றல் ஆகிப்போகும் அவள் எல்லோரிடமும் சொல்லிக் கொள்ள வந்திருந்தாளாம்!..

இரண்டே நாட்கள்..  நான் எதற்கு பயந்தேனோ,  அது  நடந்தே  விட்டது.

விநாயகம் அவசரப்பட்டு விட்டான்.

அளவுக்கு  மீறிய தூக்க மாத்திரைகளாம்!  செய்தி கேட்டு தலைதெறிக்க அரசாங்க ஆஸ்பத்திரிக்கு ஓடினேன்.

ஏழாவது வார்டு.    ஆக்ஸிஜன் குழாய்கள்; பிரபல டாக்டர்கள்;  வெள்ளை யூனிபார்ம் நர்சுகள்;  ஆஸ்பத்திரிக்கே உரிய நெடி.

அன்று இரவே  என்  தம்பி  விநாயகம்..  ஓ!  ஓ!..

நான்கு நாட்கள் கழித்து நெஞ்சைக் கல்லாக்கிக் கொண்டு  பள்ளிக்குப் போனேன்.

எதற்காகவோ தலைமை ஆசிரியை அறைக்குப் போனவள்,  உள்ளே கேட்ட பேச்சுக் குரலைக் கேட்டு  ஆடும் கதவுகளுக்கு  வெளியேயே நின்று விட்டேன்.  "விநாயகத்தின் வழியையே  இவள் பின்பற்ற மாட்டாளென்று நான் அடித்துச் சொல்வேன்.  ஏன்னா,  தாலி  கட்டின கணவன்  போயே என்னாலே இத்தனை வருஷம் வாழ முடியும்னு நிரூபிச்ச இவளா இப்போ இப்படிச் செய்வாள்னு  நீ நெனைக்கறே?  என்ன இருந்தாலும்  ஆஃப்ட்ரால்  கள்ளக்..."

ஏன் நெஞ்சு நிறைய நெருப்பைக் கொட்டிய  மாதிரி இருந்தது.  உடல் குலுங்கக் குலுங்கத்  திரும்பி விட்டேன்.

அவர்களுக்கு  நன்றி;  எனக்கு ஒரு வழியைக் காட்டிய அவர்களுக்கு  நன்றி.  தற்கொலை கோழைத்தனம் என்று விநாயகத்திடம் அடித்துப் பேசியவளையே அந்த முடிவைத் தேர்ந்தெடுக்க வைத்து விட்டார்களே,  அவர்களுக்கு  நன்றி..

என் பரிசுத்தத்தை,  விநாயகத்திற்கும் எனக்கும் இருந்த உறவை,  என்  இறப்பிற்குப் பிறகு இந்த 'உண்மைக்கதை'யினால் அவர்கள் புரிந்து கொண்டால் சரி.

                                                                                                    இப்படிக்கு,

                                                                                                         சீதா

(பிரசுரிக்க வேண்டாத)  பி.கு.:-  அ. ஆ.,  கதை கட்டுரைகளில் வரும் பெயர்கள், சம்பவங்கள் அனைத்தும் கற்பனையே என்று போட்டுக் கொள்ளும் உங்கள் பத்திரிகைக்கு இந்த 'உண்மைக்கதை'யை  அனுப்பக் கொஞ்சம் தயக்கமாகத் தான் இருந்தது.

உங்கள் பத்திரிகை பிரேமா தவறாமல் படிக்கும் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தமான பத்திரிகை.   நிச்சயம் அவள் இந்தக் கதையைப் படிப்பாள்.  பெயர்கள்,  நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தும் உண்மையாக இருப்பதினால்  அவளுக்கு உண்மை விளங்கும்.  பின்பு அவளிடம் விநாயகத்தின்  அடக்க முடியாத காதலைப் பற்றிப் பேசுவது சுலபம்.  அதாவது....

இன்னொரு  ரகசியம்.  இந்தக் கடிதக் கதையில் முக்கால்வாசி தான் உண்மை.  கதைப்படி விநாயகமும் நானும் தற்கொலையை முடிவாகக் கொண்டாலும் நிஜ வாழ்க்கையில் இல்லை;  இருவரும் உயிரோடு தான்  இருக்கிறோம்.  இன்னும் விநாயகம் பிரேமாவை நினைத்து ஏங்கிக் கொண்டு தான் இருக்கிறான்.

எனக்குப் பதில் இந்தக் கதை பிரேமாவுடன் பேசட்டும்.  இருவரையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து  வைக்க உதவட்டும்..

இப்பணியில் உங்கள் பங்கு  மகத்தானது.  அதைச் செய்வீர்களென்று  நம்புகிறேன்.

                                                                                                               அன்புடன்,

                                                                                                                    சீதா

அடுத்த பத்து நாட்களிலேயே  'நிலா' பத்திரிகை ஆசிரியரிடமிருந்து எனக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது.  அது  இது:

அன்புடையீர்,

வணக்கம்.

தாங்கள் அனுப்பிய சிறுகதை பிரசுரத்திற்கு ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.  மே  முதல் வார இதழில் பிரசுரமாகும்.  அதற்கான அன்பளிப்பு  ரூ.500/-  பெற்றுக்கொண்டு

அன்பு கூர்ந்து கீழேயுள்ள ரசீதில் கையெழுத்திட்டு ஒரு வார காலத்திற்குள் எங்களுக்கு கிடைக்கச் செய்யுமாறு வேண்டுகிறோம்.   

                                                                                                           இங்ஙனம்,

                                                                                                            ....................

                                                                                                         (ஆசிரியருக்காக)

சும்மா சொல்லக் கூடாது,  'நிலா' பத்திரிகையில் என் கதையை வண்ண வண்ணப் படங்களோடு பிரமாதமாக பிரசுரித்தார்கள்.

எனது கைப்பேசிக்குத் தொடர்பு கொண்டு கதை பிரசுரமாகியிருக்கும் விவரத்தைச் சொன்னதோடு அல்லாமல்,  என் வீட்டு முகவரிக்கு  பத்திரிகைப் பிரதி ஒன்றையும் அனுப்பி வைத்திருந்தார்கள்.  இந்த  சந்தோஷத்தில் கிட்டத்தட்ட விநாயகம் விஷயத்தை மறந்து  விட்டேன் என்றே சொல்லலாம்.   அதற்கு காரணம் இருக்கிறது.

என் முதல் கதையே பிரசுரமான ஜோரில் நான் வானத்தில் பறந்தேன் என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.  சூட்டோடு சூடாக அடுத்த கதையையும் எழுதி 'நிலா' பத்திரிகைக்கே அனுப்ப வேண்டும் என்ற வேகம் என்னில் உருக்கொண்டது.   அதற்காகவே எப்பப் பார்த்தாலும் யோசித்ததில் உருப்படியாக எதுவும் தேறவில்லை.   பிரசுரமான கதை நிஜ விஷயம் சம்பந்தப்பட்டது என்பதினால் கற்பனைக்கு  அவ்வளவு அவசியமில்லாமல்  நடந்த விஷயங்களே வழி நடத்தி என்னை எழுத வைத்து விட்டது என்ற உண்மை லேசாகப் புரிந்தது.  புதுசாக முழு கற்பனையில் வாசகர்கள் நம்புகிற மாதிரி எழுதுவது லேசுப்பட்ட காரியமில்லை என்று தெரிந்தது.   

பத்து கதைகளைப் படித்தால் எழுத்தார்வம் உள்ளவர்களுக்கு தானும் ஒரு கதையை படைக்கலாம் என்று  தோன்றும் என்று தொலைக்காட்சி நேர்காணலில் எந்த எழுத்தாளரோ சொன்னது சட்டென்று நினைவுக்கு வந்தது..   ஒரு கதையைப் பிரசுரித்து விட்டால் போதும், நாம் அடுத்து அடுத்து அதே பத்திரிகைக்கு கதை அனுப்பினால் கண்டிப்பாக பிரசுரம் செய்வார்கள் என்றும் அந்த எழுத்தாளர் ஊக்க டானிக் அந்தப் பேட்டியிலேயே கொடுத்திருந்தார்.   அதெல்லாம் இப்பொழுது நினைவுக்கு வரும் பொழுது எனக்காகவே அவர் அதையெல்லாம் சொல்லியிருப்பது போலத் தோன்றியது.  

முதல் கதை  ஓரளவு நிஜக்கதை.  அதனால் ஒரு பெண் சொல்கிற மாதிரியே எழுதியாகி விட்டது.  அடுத்த கதையை ஒரு ஆணின் மனநிலையில் எழுத வேண்டும் என்று  திடீரென்று ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.  ஒரு பெண், ஆணின் குண லஷணங்களோடு யோசிக்க முடியுமா என்று லேசாக தயக்கம் ஏற்பட்டது வாஸ்தவம் தான்.  இருந்தாலும் முயற்சித்துத் தான் பார்ப்போமே என்ற  துணிச்சலோடு  பேப்பர் பேட், பேனா சகிதமாக  பால்கனி போனேன்.  அந்த இடம் தான் வசதி. டேபிள், சேர், காற்றோட்டம் எல்லா செளகரியமும் இருக்கும் இடம்.

ஆபிஸூக்கு போகும் அவசரத்தில் ஸ்கூட்டரை உதைத்த பொழுது  அது நகர மாட்டேன் என்று அழிச்சாட்டியம் பண்ணிய பொழுது  சேகருக்கு  ஆத்திரம் ஆத்திரமாக வந்தது -- என்று முதல் வரியை எழுதி விட்டு அதே வேகத்தில் வந்த அடுத்த வரியை எழுத ஆரம்பிக்கும் பொழுது கைப்பேசி  அழைத்தது.   

இது  என்னடா தொல்லை என்று மொபைலை எடுத்து  ஹலோ சொன்ன பொழுது,  "நான் பிரேமா பேசறேன், சீதா மேடம்.." என்று படபடப்பாய் குரல் கேட்டு லேசான தடுமாற்றம்.  எனக்குத் தெரிஞ்சது ஒரு பிரேமா தான் என்பதால் புரிந்து கொண்டு, "ஹலோ.. பிரேமா எப்படியிருக்கே ?.." என்று சமாளித்தேன்.

எதிர்முனையில் பதில் இல்லை.  கேவிக்கேவி அழும் சப்தம்.

"பிரேமா.."

"..............."

எனக்குப் புரிந்து போயிற்று..  சட்டென்று, "அந்தக் கதையை படிச்சையா பிரேமா?"  என்று நான் கேட்டதும் தான் தாமதம், "ஓ..."என்று அடக்க முடியாத அழுகை பீறிட்டது அவளுக்கு.

"நான் சொல்றதைக் கேளு..  அந்தக் கதைலே நடந்த மாதிரி எதுவும் நடக்கலே.  விநாயகம்  அப்படி எதுவும் செய்து கொள்ளவில்லை.  வெறும் கதைக்காக எழுதினது அது.  என்னை நம்பு.." என்று அடிக்குரலில் சொன்னதும் தான் அவள் அழுகை நின்றது. 

"என்ன சொல்றீங்க?.." என்றாள் நம்ப முடியாமல். அவள் குரலில் தெளிவு இருந்தது எனக்கு ஆறுதலாய் இருந்தது.

நடந்த விஷயத்தைச் சொன்னேன்.  சீதா என்ற பெயரிலேயே அந்தக் கதை நிலா பத்திரிகையில் பிரசுரமானதால் நான் இறக்கவில்லை என்பதைத் தெரிந்து கொண்டதாக பிரேமா சொன்ன போது  எனக்கே வெட்கமாக இருந்தது.  

 உடனே விநாயகத்தைப் பார்க்க வேண்டுமே என்று துடித்தாள்.   திருப்பூர் பனியன் ஃபேக்டரி ஒன்றில் அவள் அப்பாவுக்கு நல்ல வேலை கிடைத்ததால் திருப்பூருக்கு வேலை மாற்றல் கேட்டாளாம்.  ஒரு  டிரான்ஸ்வருக்குப் போய்  இப்படி அவர் கலங்கிப் போயிட்டாரே என்று விநாயத்தின் மேல் பரிவு கொண்டாள்.  பத்திரிகை ஆபிஸில் கேட்டுத் தான் என் அலைபேசி எண்ணைப் பெற்று தொடர்பு கொண்டாளாம்.  வாழ்க, நிலா என்று இரண்டு பேரும் சந்தோஷப்பட்டோம்.

பிரேமா அவள் அப்பாவோடு நாளை காலை என் வீட்டுக்கு வருவதாகச் சொன்னாள்.   கதையைப் படிச்சதிலேந்து  அவனும் இன்னும் மனம் பேதலிச்சுப் போயிருக்கிறான்.  நிஜமாகவே எதுவும் நடந்து விடக் கூடாது.  பிரேமா வரும் நல்ல சேதியை  உடனே விநாயகத்திற்குச் சொல்ல வேண்டும்.   இதோ ஒரே ரிங்கில் விநாயகமும் கிடைத்து விட்டான்.

எல்லாம் கூடி வந்தால் என்ன கன ஜோராய் விஷயங்கள் நடக்குது?

அடுத்த கதைக்கு செண்டர் பாயிண்ட் இதான்.  தீர்மானித்து விட்டேன்.

சீதா தான் ராசியான  பேர் போலிருக்கு.   எந்த பத்திரிகைலே இந்தப் பெயர்லே கதை பார்த்தாலும் படிக்காம விட்டுடாதீங்க..  படிச்சிட்டு

அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு கடிதம் போடுங்க.  சரியா?...

                                                                                                             அன்புடன்,

                                                                                                                    சீதா

===========================