வெள்ளி வீடியோ 181102 : வண்ண வண்ண முகம் பாலாட்டம் ; அந்த வஞ்சியின் மெல்லிடை நூலாட்டம்

1979 ஆம் வருடம் வெளிவந்த படம்.  'ஆ நிமிஷம்' என்கிற மலையாள படத்தின் தமிழ்த்தழுவல்.  நூல் வேலி.  பாலச்சந்தர் இயக்கம்.  

காட்சியில் வருபவர் பெயர் நாராயண ராவ் என்று விக்கி சொல்கிறது.

துறுதுறுப்பான சிறுபெண் வேடத்தில் சரிதா.

பாடலுக்கு இசை எம் எஸ் விஸ்வநாதன். கண்ணதாசன் எழுதிய பாடல்.  பாடி இருப்பவர் எஸ் பி பாலசுப்ரமணியம்.

காட்சியைப் பார்க்காமல் பாடல் மட்டும் கேட்டால் அது ஒரு சுகம், சுவை.  ஒவ்வொரு சரணத்துக்கு முன்னாலும் எஸ் பி பி இழுக்கும் ஹம்மிங் ரசிக்கத்தக்கது.  எம் எஸ் வி யின் இனிமையான பின்னணி இசை, டியூன்.

கண்ணதாசன் வரிகளில் ஆட்டம், பாட்டம், கொண்டாட்டம்!

தேரோட்டம் ஆனந்த செண்பகப் பூவாட்டம் 

காவிரி பொங்கிடும் நீரோட்டம் 

கண்டதும் நெஞ்சினில் போராட்டம் போராட்டம் 

பொன்னாட்டம் அங்கு பெண்ணாட்டம் - என் 

கண்ணோட்டம் ஒரு வெள்ளோட்டம் 

சின்னச் சின்ன நடை திண்டாட்டம் - அதைக் 

கண்டதும் நெஞ்சினில் கொண்டாட்டம் 

பூந்தோட்டம் கண்டு மானாட்டம் 

பொன் வண்டாட்டம் இடும் தேனாட்டம் 

வண்ண வண்ண முகம் பாலாட்டம் - அந்த 

வஞ்சியின் மெல்லிடை நூலாட்டம் 

சேலாட்டம் விழி சீராட்டும் 

இளம் தண்டாட்டம் உடல் பாராட்டும் 

என்ன என்ன சுகம் உள்ளோட்டம் என்னை 

இந்திரலோகத்தில் தாலாட்டும் 

=========================================================================================================

"அம்மா காத்திருந்தாள்"  -  நேற்று முதல் பாகம்.  இன்று அதே தலைப்பில் இரண்டாவது கதை தொடர்கிறது.  மக்களே...   வெள்ளி வீடியோவையும் கண்டுக்கோங்க...  கதையையும் கண்டுக்கோங்க...

அம்மா காத்திருக்கிறாள் - 2

துரை செல்வராஜூ 

**************************************

உடலினின்று நீங்கிய பின்னும்
அங்கேயே இருந்து வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த
பருவதத்தின் ஆவி - பூத கணத்தாருடன் புறப்பட்டது...

நடக்கிறார்களா.. பறக்கிறார்களா.. மிதக்கிறார்களா!..
ஒன்றும் சொல்ல இயலவில்லை..

அங்குமிங்கும் பனிச்சாரலாக மேகத்திரள்கள் ...

மேலே செல்லச் செல்ல
வையகம் சுருங்கிட வானகம் விரிந்து கொண்டேயிருந்தது...

சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம்
மேலே கீழே சுற்றிலும் - என, எங்கெங்கும் நிர்மலமான பரந்த வெளி...

மேகத் துணுக்கு கூட மிதந்து திரியவில்லை...

பருவதத்தின் அருகிருந்த ஜயன் என்ற பூத கணத்தார் வினவினார்..

பூலோக வாழ்க்கையை விட்டுவிட்டு வருகிறாயே..
உனக்கு வருத்தமாக இல்லையா!...

எதுக்கு சாமீ வருத்தம்... இருக்குற வரைக்கும் நல்லா இருந்தோம்...
அத விட்டுப் புறப்பட்டாச்சு.. அவ்வளவு தான்...

ஜயா!... நான் அப்பொழுதே சொன்னேனே இவர்களைப் பற்றி!..

- விஜயன் என்ற பூத கணத்தார் நினைவூட்டினார்..

அதுசரி... இம்பூட்டு தூரம் வந்திருக்கோம்!..
பசி தாகம்... ன்னு ஒன்னும் இல்லையே!..

பருவதத்துக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது...

பசி தாகம், தூக்கம் விழிப்பு இதெல்லாம் பூமியில் தான்!..
அந்த எல்லையை நாம் கடந்தாயிற்று!..

ஏஞ் சாமியளா... என்னால ஒங்களப் பாக்க முடியுது!..
ஆனா என்னையப் பாத்துக்க என்னால முடியலையே?..

அது மாய தேகம் .. கழன்று விட்டது... இப்போது ஆத்ம ஸ்வரூபம்..
ஒரு நெல்லளவு ஒளிப் புள்ளியாக இப்போது இருக்கின்றாய்..
உன்னை நீயே கண்டு கொள்ள இன்னும் கொஞ்சம் காலம் ஆகும்!...

சாமீ.... என்னமோ சொல்றீங்க...
எனக்கு ஒன்னும் புரியலிங்க!...

இன்னும் சற்று நேரத்தில் எல்லாம் புரியும்!..

அந்த நேரத்தில் -
லட்ச லட்சமான ஒளிப் புள்ளிகளைக் கடந்து கொண்டிருந்தார்கள்...

இதுங்க...ள்லாம் என்ன சாமீ.. மினுக்கட்டாம் பூச்சி...ங்களா?...

இதெல்லாம் பூமியிலிருந்து பிரிந்த நல்ல ஆன்மாக்கள்...
இந்த ஒளிப் புள்ளியைப் போலத் தான் நீயும் இருக்கின்றாய்...

நல்ல ஆன்மாக்கள்.. ஆயினும் இன்னும் அழைப்பு
கிடைக்காததால் ஆங்காங்கே திரிந்து கொண்டிருக்கின்றன...

இன்னும் மேலே செல்லச் செல்ல
லட்ச லட்சமாகத் திரிந்துகொண்டிருந்த ஒளிப் புள்ளிகள்
ஆயிரம் ஆயிரமாக நூறு நூறாக பத்து பத்தாகக் குறைந்து
ஒரு நிலையில் ஒன்றும் இல்லாமல் - ஏக வெளியாக விரிந்திருந்தது...

அதோ பார்!...

எதிரில் பிரம்மாண்டமான ஒளிப் பிழம்பு...

என்னது இது!?...

முதன்முறையாக அதிர்ச்சியில் - பர்வதத்தின் ஆன்மா...

இதுதான் வெள்ளியங்கிரி!...

அப்படின்னா?...

திருக்கயிலாய மாமலை!...
அதோ திருவாசல்.. உள்ளே செல்வாயாக!..

அப்போ நீங்க!?..

அம்மையே... உள்ளே சென்று அம்மையப்பனைத் தரிசிப்பீர்களாக!...

அந்த பூத கணங்களுக்கு வணங்கி விட்டு
மெல்ல நடந்தாள் பர்வதம்...

நடுவழியில் காளை ஒன்று படுத்துக் கிடந்தது...

இதென்ன... எங்க வூட்டு செவலைக் காள மாதிரியே இருக்கு!...

ஆசையுடன் அருகில் சென்று
அந்த காளையின் முகத்தை வருடிக் கொடுத்தாள்...

அம்மா... அதோ அம்மையப்பன்..  தரிசிப்பீர்களாக!..

அட... மாடு பேசுதே!.. என்னா அதிசயம் இது?..

அம்மா... அடியேன் நந்தி.. மேலே செல்லுங்கள்!...

ஒன்றும் புரியாதவளாக பர்வதம் நடந்தாள்...

எதிரில் -
ஒளிமயமாக இறைவனும் அம்பிகையும்!...

பருவதம் வாழ்நாளில் கோயில்களைப் பார்த்திருக்கிறாளே.. தவிர,
உள்ளே போய் ஒருநாளும் கும்பிட்டதில்லை....

வருசத்துக்கு வருசம் தேரு திருவிழா... ந்னு நடக்கும்....
அந்த சமயத்தில் தெருவில் வரும் சாமி ஊர்வலத்தைப் பார்த்து
கன்னத்தில் போட்டுக் கொள்வாள்...

மற்றபடி வீட்டு மாடத்தில் விளக்கேற்றி வைத்து கும்பிடுவது...

எப்பொழுதாவது
கேணிக்கரை பிள்ளையாருக்கு ஒரு குடம் தண்ணி எடுத்து ஊற்றுவது....
அவ்வளவு தான் பருவதத்தின் பூஜை... புனஸ்காரம் எல்லாம்...

அப்படியான பருவதம் இன்னைக்கு கயிலாச மலைக்கு வந்து
சாமிக்கு முன்னால நிற்கிறது.... என்றால் நம்பவே முடியலை...

இருந்தாலும் கைகூப்பி நின்றாள்...

தாயே மகமாயீ... காளியம்மா!..

வா.. மகளே.. வா!...
வாழ்க்கையில் படாதபாடுகளைப் பட்டுவிட்டாய்..
உன்னுடைய அன்பும் பண்பும் சொல்லத் தக்கவை!..

கயிலாயத்தின் கற்பகவல்லி திருவாய் மலர்ந்தாள்...

தாயே... கடவுளும் வந்து எங்கூட பேசுமா!..
அந்த அளவுக்கா நான் நல்லது பண்ணியிருக்கேன்!?...

திகைத்து நின்றாள் - பருவதம்...

நீ ஒரு கெடுதலும் செய்ததில்லை!...
அதுவே புண்ணியம் தானே!...

நீ உண்ணக் கொடுத்தாய்.. உடுக்கக் கொடுத்தாய்!..
கல்விக்கண் திறந்து வைத்து கை தூக்கி விட்டாய்!..

ஏழ்மையில் இருந்த இளம்பெண்ணுக்கு
மாங்கல்ய தாரணம் செய்து வைத்தாய்!..

இவற்றையெல்லாம் விட
வேறொரு அறமும் வேண்டுமா.. மகளே!..

என்னமோ தாயீ!.. நீதான் சொல்றே..
எனக்கு அதெல்லாம் மறந்து போச்சு!..

மெல்ல நகைத்தாள் மீனாம்பிகை....

உயிர்களின் பொருட்டு
உன்னை மீண்டும் பூமியில் பிறப்பிக்க இருக்கின்றோம்!...

மௌனமாக இருந்தாள் பருவதம்...

இதோ உனக்கு முன்னால் ஏழு கலசங்கள் இருக்கின்றன...
எந்த ஒன்றையும் நீ தேர்ந்து கொள்ளலாம்!...

நீ தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளும் வாய்ப்பினால்
அந்தக் குடும்பம் பெருமை கொள்ளும்...

நோய் நொடியின்றி பசியும் பஞ்சமும் இன்றி
ஆயுள் ஆரோக்கிய ஐஸ்வர்யத்துடன் விளங்கும்...

நாலு பேருக்கு நல்லதைச் செய்வதுடன்
ஊருக்கு உபகாரமாக விளங்கும்!...

அத்தனையும் நீ அந்தக் குடும்பத்தில்
மகளாகப் பிறப்பதனால்!...

விவரங்களைக் கூறினாள் - வேதாந்த நாயகி...

தனக்கு முன் தெரிந்த
ஏழு கலசங்களையும் உற்று நோக்கினாள் - பர்வதம்...

அந்தக் கலசங்களில்
தெரிந்த முகங்களும் - தெரியாத முகங்களும் தென்பட்டன....

ஒவ்வொன்றாக உற்று நோக்கிய பருவதம்
அம்பிகையை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள்....

ஐந்தாவதாக இருந்த கலசத்தை நோக்கி விரலை நீட்டினாள்...

ஏன் அந்தக் கலசத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தாய்!..
- அம்பிகையின் திருமுகத்தில் வியப்பு...

தாயே... என்னோட ரெண்டு பசங்களும் என்னை மதிக்கல தான்...
ஆனாலும் அவங்கள ஒருநாளும் பிரிச்சுப் பாக்க முடியாது..

இவன ஒதுக்கி அவன் வூட்ல பொறந்தாலும்
அவன ஒதுக்கி இவன் வூட்ல பொறந்தாலும்
அது நியாயம்...ன்னு எம்மனசு ஒத்துக்காது...

இந்தா... இந்தப் புண்ணியவதி...
எனக்கு பொண்ணு இல்லாத குறையத் தீர்த்தவ...
கூடமாட ஒத்தாசையா இருந்தவ...

முந்தா நாளு கூட
கத்தரிக்கா கொழம்பு வச்சி சோறு போட்டவ...

எனக்காவ பாசமா.. நேசமா
ஒரு சொட்டு கண்ணுத் தண்ணி விட்டவ...
அவளுக்கு நா பொண்ணாப் பொறக்கணும்...
வாயார அம்மா... ன்னு கூப்புடணும்...

ஏதோ விதி.... ன்னு ஒன்னு இருந்தா
அன்னைக்கு வாழாத வாழ்க்கைய
எம்புருசனும் வந்து என்னோட வாழட்டும்...
எம்புள்ளைங்களும் மறுபடி வந்து பொறக்கட்டும்!...

கல்யாணமாயி அஞ்சு வருசமா
புள்ள இல்லாம இருக்குறா லெச்சிமி...
அவளோட கர்ப்பத்துல என்னைய சேர்த்துடு..
அவளோட மடியில என்னைய சேர்த்துடு தாயீ!..

அம்மையப்பனை வீழ்ந்து வணங்கினாள் பருவதம்...

ஈசன் புன்னகைத்தான்.. அவனது திருக்கரத்தினை
இன்முகத்துடன் பற்றிக் கொண்டாள் அம்பிகை!..

அவ்வண்ணமே ஆகட்டும்!...

அம்மையப்பன் ஆசி நல்கினர்...

மீண்டும் உன்னைப் பூமிக்கு
பூத கணங்கள் அழைத்துச் செல்வர்..
நீடூழி வாழ்க.. எங்கள் செல்வ மகளே!..

குத்தங் குறை எல்லாத்தையும் மன்னிச்சுக்கணும்...
அம்மையே... அப்பா!... நீயே கதி... நீயே கதி!...

அந்த ஆன்ம சுடர் அங்கிருந்து விரைந்து புறப்பட்டது...

பருவதம் தனக்கு மகளாக வருவதை
அறியாதவளாக - அங்கே லெச்சுமி!...

பூத கணங்களுடன் விரைந்த ஆன்ம சுடர்
இப்படியாகச் சொல்லிக் கொண்டது

அம்மா காத்திருக்கிறாள்!...

ஃஃஃஃஃ