கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : தீபாவளி சுவீட்டு . . - ஏகாந்தன்

தீபாவளி சிறப்புச் சிறுகதை 

தீபாவளி சுவீட்டு . .

- ஏகாந்தன் -

-

பிள்ளையார் கோவில் பக்கத்தில் நின்றிருந்த அந்த பூவரசமரத்தினடியிலே,   ஒரு குட்டி மாநாடு அப்போதுதான் ஆரம்பித்திருந்தது. பூம்பூம் மாட்டுக்காரப் பையன்கள், பொண்டுகளின் செயற்குழுக் கூட்டம். நின்றிருந்தவர்களில் மூத்தவள்தான் வள்ளிக்கா. 

அப்படித்தான் மற்ற மூணுபேரும் அவளைக் கூப்பிட்டு வந்தார்கள். மாநிறமா, உயரமா, கொஞ்சம் லட்சணமா வளர்ந்திருந்த
அவளுக்குப் பதினைந்து வயசுதானிருக்கும்.  கருப்புக் கயிறு மாலை, மணிகள், குஞ்சலம், முதுகில் ஒரு ஜரிகை மினுமினுப்போடு சிகப்புத்துணி என அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்த தன் மாட்டைக் கையில் பிடித்தவாறு ஒயிலாக நின்றுகொண்டு அவள்தான் பேசிக்கொண்டிருந்தாள். சிறிசும் பெரிசுமாக ஆளுக்கொரு பூம்பூம் மாடாகக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு நின்றிருந்த பத்துப் பனிரெண்டு வயதொத்த இரண்டு சிறுவர்களும், அவர்களை விடக் கொஞ்சம் வயதில் சிறியவளாக, ஓவல் முகமும் குறுகுறு கண்ணுமாய் ஒரு சிறுமியும் உன்னிப்பாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.   

எதிர்க்கட்சியின் ரகசிய உளவாளிபோல, பூவரசமரத்தின் அடர்ந்த கிளையிலிருந்து தலையைச் சாய்த்து, கீழே பார்த்தவாறு இவர்களின் பேச்சைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது ஒரு காகம்.

அந்த மதியத்தில் வெயில் வெளுத்தாலும், பூவரசு நிழலைப் பரப்பிக்கொண்டு குளுமையைத் தந்து நின்றிருந்தது, அவர்களுக்கு இதமாயிருந்தது.

’இன்னும் ரெண்டு நாளுதான். நமக்கும் திங்கிறதுக்கு சுவீட்டு கெடச்சிறும்!’ என்றாள் வள்ளிக்கா, முகமெல்லாம் பிரகாசமாய்.

‘சுவீட்டா!’ என்றனர் ஒரே குரலில். சேகரும், குமாரும்.

‘அப்படீன்னா லட்டுதானே?’ என்றாள் தங்கம், கண்கள் பளபளக்க.

‘வள்ளிக்கா! இந்தப் பொய்யிதான வேணாங்கறேன்..   அதுல்லாம் நம்பிளமாதிரி ஆளுங்களுக்கில்ல.. விட்டுரு..’  என்றான் சேகர் இடுங்கிய முகத்துடன்.

’நமக்குள்ளாம் ஒத்தரூபா, ரெண்டுரூபாக் காசுதான்.. டீதான், முறுக்குதான்..’ என்றான் குமார்.

’ரொம்பத்தான் இப்பிடி ஆசப்படக்கூடாது.. அந்த சாமிக்கே பொறுக்காது..’
என்றாள் தீர்க்கமாக, சின்னவளான தங்கம்.

‘அடே.. மூதிங்களா! மத்த நாளப்பத்தியா சொல்லுறேன்.. தீபாளி வருதுல்ல.  அதத்தான் சொன்னன். ஆனா, எங்க இப்படிக் கொடுப்பாக ..? கேள்விப்பட்டன்..  ஞாபந்தான் வரமாட்டங்குது!’ தலையைக் கோதிக்கொண்டே பரபரப்பைக் கிளப்பினாள் வள்ளிக்கா.

’தீபாளியா? ரெண்டு மூணு மாச மின்னத்தானே வந்துச்சு..  கோயில்ல
கூட்டம் தெணருச்சே, அதானே?’ என்றான் குமார்.

’யேய்.. முட்டாளு! அது வேற பண்டிகடா. இப்ப வர்றதுதான் தீபாளி.. பெரிய்ய பண்டிக..  புரிஞ்சுக்க..’ விளக்கினாள் வள்ளிக்கா.

’பெருசுன்னா.. அதுக்காக ?  நமக்கெல்லாமா கொடுப்பாக சுவீட்டு?’  தங்கம்
கேட்டாள்.  அவளால் இதை நம்பமுடியவில்லை.

’ஆங்..! நெனப்புல வந்துருச்சு.. அந்த அனுமார் கோவிலு இருக்குல்ல?
அங்கினதான்!  லட்டு மாதிரி சுவீட்டுல்லாம் பிரசாதமாக் கொடுப்பாகன்னு
நாலஞ்சுபேரு பேசிக்கிட்டாக..’ வள்ளிக்கா சொல்ல,

’அனுமாரு கோயிலா ? பெரிய கடத்தெருவெல்லாம் தாண்டிப்போனா ஒரு
முக்கு வருமே.. அங்கினகூட ஒரு சிக்னலு..?’ இழுத்தான் சேகர்.
’சிக்குனலா?’ முழித்தான் குமார்.

’அதான்டா.. பெரிய ரோட்டுப்பக்கமா கம்பத்துமேல செவப்பும், பச்சையுமா
மாறிமாறி லைட்டு எரியுமில்ல.. பாத்ததுல்லே?’

’ஓ..அதுவா?’

’அதான்.. அந்தக் கோயிலு வாசல்லபோய் ரெண்டுபேரும் நின்னுருங்க
சாயங்காலமா. பூச முடிஞ்சு சுவீட்டு கொடுப்பாகலாம்..  வாங்கியாந்துருங்க!’ என்று உற்சாகமூட்டினாள் வள்ளிக்கா.

அந்த சுவீட்டு வாயில் வந்து விழுந்துவிட்டதைப் போல் ஊறிய எச்சிலை
விழுங்கிக் கொண்டு, தன் அழகிய கண்களை மெல்ல மூடித் திறந்தாள் தங்கம்.

’சரிக்கா.. அப்ப நீ?  எங்ககூட வரமாட்டியா வள்ளிக்கா?’ என்றான் சேகர்.

’நானும் தங்கமும் அன்னிக்கி, இங்கின புள்ளயாரு கோயில் வாசல்ல
நிப்பம்..  எதுனாச்சும் கெடக்குதான்னு பாத்துகிட்டு.   நீங்க ரெண்டுபேரும்
அனுமாரு கோயில்ல பொறுமயா நின்னு,  எப்பிடியாவது வாங்கிடுங்க
சுவீட்டு..  வேற எதுனாச்சும் கொடுத்தாலும் வாங்கிக்கிடுங்க.. கெடக்கறத
எடுத்துக்கிட்டு வாங்கடா..  பங்குபோட்டுத் திம்பம்.  சரியா?’ என்றாள்
வள்ளியக்கா.

சிந்தனையோடு தலையாட்டினார்கள் சேகரும், குமாரும்.

’நாளக்கி மறுநா சாயங்காலம்.. மறந்துரக்கூடாது ?’ எச்சரித்த வள்ளிக்கா
மாட்டுடன் சாலையில் நடக்கலானாள்.

தன் மாட்டையும் இழுத்துக்கொண்டு வள்ளிக்காவைத் தொடர்ந்த தங்கம்,
மேலே அடர்ந்த கருமேகங்களைப் பார்த்துக்கொண்டே ஓரமாக நடந்தாள்.
கற்பனையில் இழைந்த அவள் மனம் ‘அந்த அனுமாரு மனசு வச்சா, சுவீட்டு கெடக்காமலா போயிரும்’ என்று சொல்லிக்கொண்டுவந்தது.


==================================================================================================

சிறப்பு தீபாவளிப் பாடல்கள்.