கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை - அன்புள்ள பாஸ் - துரை செல்வராஜூ

அன்புள்ள... பாஸ்!..

துரை செல்வராஜூ 

================

முத்து முத்தான கையெழுத்து...

அந்த ஏர் மெயில் கடித உறையைக்
கையில் வாங்கியதுமே அவனது கண்கள் கசிந்தன...

ஸ்ரீ J.BASKARAN.,
Staff No: 1256
Crescent Catering Services.,
Post Box No: AA 104.,
Salmiya.,
KUWAIT...

அவள் - வளர்மதி இப்படித்தான்...

தமிழில் எழுதினாலும் ஆங்கிலத்தில் எழுதினாலும்
ஸ்ரீ - என்று எழுதி விட்டுத் தான் பெயரை எழுதுவாள்...

கடிதம் வந்த நாளை நோக்கினான் - பாஸ்கர்...

ஆறேழு நாட்களுக்கு முந்தைய தேதி...

கம்பெனியிலிருந்து போஸ்ட் ஆபீஸுக்குச் சென்று
கடிதங்களை எடுப்பவன் என்றைக்குப் போய் எடுத்தானோ?...

என்றைக்குக் கொண்டு வந்து கொடுத்தானோ?..
இவன் இன்றைக்கு வந்து கொடுக்கிறான்!...

ஏதோ... கடிதம் கைக்கு வந்து சேர்ந்ததே!..
அதுவரைக்கும் சந்தோஷம்....

கடித உறையை மெல்லப் பிரித்தான்...

மஞ்சள் மணம் கமகம என்றிருந்தது...

குளித்து விட்டு வந்து எழுதியிருப்பாள் போல!..

ஒரு கணம் நெகிழ்ந்து நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொண்டான்...
வளர்மதி அருகிலிருப்பதைப் போன்றதொரு உணர்வு...

ஆனாலும் - கடிதத்தை வாசிக்க வேண்டுமே!...

ஆனந்த விநாயகர் துணை!...

அவளுக்கு இஷ்டமான பிள்ளையார்...

பெரிய கோயில் கோட்டை வாசலில் சிறிய சந்நிதியில்
கொழுக்... மொழுக் - என்று நின்றிருப்பார்...

அங்கே கோயில் வாசலில் பலதரப்பட்ட வியாபாரங்கள்...
எப்போது இரைச்சலாக இருக்கும்..

ஆனாலும் , அந்தப் பிள்ளையார் சந்நிதியில் பத்து நிமிஷம் தியானம் செய்து
விட்டுத் தான் கோயிலுக்குள் நுழைவாள் - வளர்மதி...

அந்தப் பிள்ளையாருக்கு ஆனந்த விநாயகர் என்பது தான் பெயரா?..

இல்லையில்லை.. இவளாக வைத்துக் கொண்டது...
சமயத்தில் சந்தோஷ கணபதி என்றும் கொஞ்சி விட்டு வருவாள்...

மெல்லிய புன்னகையுடன் கடிதத்தைத் தொடர்ந்தான்...

அன்புள்ள...... பாஸ்.,

ஊதாப் பூ விழிகளைத் தான்
உறங்காமல் செய்து விட்டு
ஊர் கடந்து போனவனே
நலமா... நலமா!..

நெஞ்சுக்குள் இருப்பவனே..
நினைவுக்குள் இனிப்பவனே..
நிழலாகத் தொடர்பவனே..
சுகமா... சுகமா!...

சரி.. இன்னைக்கு இந்தக் கவிதை போதும்...

அப்புறம் எப்படி.. சாப்பிட்டீங்களா.. இல்லையா!..

இந்த நேரம் என்ன செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கீங்க?..
ஸ்டோர்..ல வேலை அதிகமா இருக்கா...
அங்கே வெயில் அதிகமா இருக்கும்..ன்னு சொல்றாங்க...

மனசுக்கு ரொம்பவும் கவலையா இருக்கு...
இருந்தாலும் சந்தோஷமா இருக்க முயற்சிக்கிறேன்..

சந்தோஷ கணபதிய பார்த்து மூனு மாசம் ஆகுது...

அங்கே வளைகாப்பு போட்டு அழைச்சுக்கிட்டு வந்தாங்களா...
இங்கே வந்தும் வெளிய எங்கேயும் போகக் கூடாது..ன்னு சொல்லிட்டாங்க....

இருந்தாலும் புளியந்தோப்பு பிள்ளையாருக்கு தினசரி நெய் விளக்கு
போட்டுக்கிட்டு இருக்கேன்...

புள்ளத்தாச்சி பொண்ணு ஒக்காந்தே இருக்கக் கூடாது...
தினசரி காலாற நடக்கணும்... - ன்னு அப்பத்தா சொல்லிட்டாங்க...

அதனால தினசரி பிள்ளையார் கோயில் வரைக்கும் நடந்துட்டு வர்றேன்....
கேணியிலயும் என்னையவே தண்ணி இறைக்க விட்டுட்டாங்க!...

பதினைஞ்சு குடம்!.. கையெல்லாம் வலிக்குது!..

இதப் படிச்சுட்டு உடனே கண்ணைக் கசக்கிக்கிட்டு இருக்காதீங்க....

உங்க பையன் - களுக்..ன்னு பொறக்க வேணாமா.. அதுக்காகத்தான்...

இதை எழுதுறப்போ இந்தப் பக்கம் சுளுக்...ன்னு ஒதைக்கிறான்...

ஒவ்வொரு சமயம் தலையால முட்டுற மாதிரி இருக்கு...

பக்கத்தில இருந்து இதை எல்லாம் பார்க்கிறதுக்கு
உங்களுக்கு கொடுத்து வைக்கலையே.... ன்னு ஏக்கமா இருக்குது...

நான் என்னென்னமோ நெனைச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்...
எல்லாத்தையும் வாரிக் கொடுத்த சாமி சிலதை மட்டும் கொடுக்கலை...

என்னான்னு.. கேக்க மாட்டீங்களா?...

புள்ள பொறக்கறப்ப நீங்க என் பக்கத்துலயே இருக்கணும்....ன்னு...

ஆனா... நாம நெனைக்கிறதெல்லாம் நடந்துடுதா பாஸ்!...

பொருளாதார பூதம்... அதுதான் பொழுதுக்கும் முன்னாலயே நிக்குது...

ஒனக்கா.. எனக்கா.. ந்னு கயிறு இழுக்கிற மாதிரி இருக்கு...

கேரட், தக்காளி விலை எல்லாம் நாலணா எட்டணா ...ன்னு விலை ஏறிப் போச்சு...

நீங்க அனுப்புற டிராப்ட் மாத்தி பணம் எடுக்க பதினைஞ்சு நாளாகுது...
அதுனால ஒன்னும் பிரச்னை இல்லை... இருந்தாலும் சொன்னேன்...

அப்பா தான் திருவையாத்துக்குப் போய் மாத்திக்கிட்டு வர்றாங்க...

மாமா அத்தைக்கு நீங்க பணம் அனுப்புறது இல்லையா?...
அத்தை கர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்..ன்னு இருக்காங்க....

வளைகாப்பு போட்டு இங்கே அழைச்சுக்கிட்டு
வந்ததுக்கு அப்புறம் ஒரு தடவை வந்து பார்த்துட்டுப் போனாங்க!...

உங்க தங்கச்சி வரலை... வெளிய வரக்கூடாதாம்..
அப்புறமா - அண்ணி எப்படியிருக்கீங்க..ன்னு லெட்டர் எழுதியிருந்திச்சு..

பிரசவம் திருவையாத்து...லயா.. தஞ்சாவூர்..லயா.. ன்னு
அத்தை கேட்டாங்க!...

நானே வீட்டு..ல பார்த்துடுவேன்... நரசம்மா....ல்லாம் எதுக்கு?... ன்னு
எங்க அப்பத்தா சொன்னாங்க...

அதுகு அப்பா சத்தம் போட்டாங்க -
ஒங்க காலம் ..ன்னு நெனைச்சுக்கிட்டயா?.. - ன்னு..

நம்ம கோயில் ஐயர் மக காயத்ரி தஞ்சாவூர்...ல டாக்டரா இருக்காங்க...
அவங்க ஆஸ்பத்திரியில சொல்லி வெச்சிருக்கு...

நேத்திக்கு சாயங்காலமா வந்து என்னை செக்கப் செஞ்சுட்டு சொன்னாங்க...
எல்லாம் நார்மலா இருக்கு.. கவலைப்படாதீங்க... அப்படின்னு...

எனக்கு வெக்கம்...ன்னா வெக்கம்... வெளிய சொல்ல முடியலை...

தலை குளிச்ச தேதி கேட்டாங்க... சொன்னேன்...

அடுத்த மாசம் ஏழாந்தேதி வாக்குல புள்ள பொறக்கலாம்... ன்னு சொல்லியிருக்காங்க....

காலு அப்பப்போ லேசா வீங்கிக்குது... அப்படித்தான் இருக்குமாம்...
ரெண்டு டானிக் எழுதி கொடுத்திருக்காங்க....

புள்ள வயித்துக்குள்ள குண்டா இருப்பான் போல இருக்கு.. சொன்னாங்க..

சுகப் பிரசவமா ஆவணும்.. மகமாயி... பாதயாத்திரையா வர்றேன்.... ன்னு
மாரியம்மன் கோயிலுக்கு வேண்டிக்கிட்டு இருக்காங்க அம்மா!...

தம்பி செந்திலு தான் கூடமாட ஒத்தாசையா இருக்கான்...
தொட்டில் கயிறு, மணி, கிலுகிலுப்பை ஏதேதோ வாங்கி வைச்சிருக்கான்..

புள்ளை பொறந்ததும் அவந்தான் முதல்ல தூக்குவானாம்!..
இப்பவே சொல்லி வெச்சிட்டான்...

புள்ளை வயித்துக்குள்ள இருக்கறப்போ அழுவுமா.... ந்னு கேட்டான்...

வீட்டுல எல்லாரும் சிரிச்சாங்க.... ஒரே ஓட்டமா வெளியே ஓடிட்டான்...

அப்புறம் ஒரு நல்ல சேதி.. எங்க செவலை பசு கன்னு போட்டுருக்கு...
வெள்ளிக்கிழமை அதுவுமா... கிடேரி கன்னு... ரொம்ப நல்லது...ன்னாங்க...

எங்க பழைய வீட்டுக்குப் பின்னால
ஒரு மாந்தோப்பு இருக்குதே.. அது விலைக்கு வருது...

வாங்கிப் போடலாமா..ன்னு அப்பா கேட்டாங்க....

உங்க அம்மாவுக்கு எப்பவுமே சந்தேகம்...
அதிலயும் எங்க ஊருல வாங்கிறதுல அவுங்களுக்கு இஷ்டமே இல்லை....

அறுபதாயிரம் ஆகுமாம்... அப்பா அடுத்த வருசம் ரிட்டயர்டு ஆகிறாங்க...
ஏதோ பணம் எல்லாம் வருமாம்... உங்களால புரட்ட முடிஞ்சதை அனுப்புங்க..
இப்போ அட்வான்ஸ் கொடுத்து வைக்கிறது நல்லது...

அந்த மாந்தோப்பு பழம் எல்லாம் நல்லா இருக்கும்...
இப்பவே அப்படி இப்படி.. ன்னு சேர்த்து வெச்சா பிள்ளைகளுக்கு ஆகும்...

என்னடா இவ.. நம்மைக் கேக்காமலேயே எல்லாம் ரெடி பண்றாளே..ன்னு
நெனைக்காதீங்க... என் மனசுக்குப் பட்டதைச் சொன்னேன்....

பாஸ்... எல்லாமே உங்க இஷ்டந்தான்...
உங்கள மீறி எதும் செய்ய மாட்டேன்..

அப்புறம் எங்க பெரியம்மா... பலகாரம் எல்லாம் சுட்டுக்கிட்டு அன்னைக்கு
வந்திருந்தாங்க... உங்க தங்கச்சியப் பத்திக் கேட்டாங்க...

எவ்வளவு போடுவீங்க... என்ன எல்லாம் செய்வீங்க... ன்னு விசாரிச்சாங்க...

அந்த அண்ணன் திருச்சி பேங்க்.. ல அக்கவுண்ட் வேலை பார்க்குது...
நல்ல குணம்.. சிவப்பா லட்சணமா இருக்கும்...

நான் உங்கள ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டு சொல்றேன்...ன்னு சொல்லியிருக்கேன்...

மாமா அத்தையை கலந்து பேசிட்டு எழுதுங்க...
உங்க அம்மா என்ன சொல்றாங்களோ....

எங்க வீட்டு சம்பந்தமே வேணாம்... ந்னு சொன்னாலும் சொல்லுவாங்க...

இருந்தாலும் மல்லிகாவுக்கு பதினெட்டு வயசு ஆகிட்டது...
நம்ம கடமையை நல்லபடியா செஞ்சுடணும்...

நீங்க குவைத்துக்கு போனப்போ அடகு வைச்ச நகையில பத்து பவுன் மீட்டு
இருக்கோம்... இன்னும் பத்து பவுன் அடகுல இருக்கு...

நான் இப்போ ஏழு பவுன் போட்டிருக்கேன்...

இதை வைச்சிக்கிட்டு -
மத்தது எல்லாம் மல்லிகாவுக்குப் போட்டுடலாம்...
மேல் செலவுங்களுக்கு எப்படியாவது புரட்டிக்கலாம்...

நீங்க அங்கே போயி ஆறு மாசந்தான் ஆகுது...
மகனைப் பார்க்க ஊருக்கு வரமுடியுமா...ன்னு தெரியலை...

நெனைச்சா எம்மேல எனக்கே கோவம் வருது....
ஏன்.. அனுப்பி வெச்சோம்...ன்னு இருக்கு...

அப்புறம்... உங்க உடம்பைப் பார்த்துக்குங்க...
எல்லாரோடயும் ராசியா இருங்க... முன் கோபம் வேணாம்..
அதுக்காக களவாணிப் பசங்க சகவாசம் எல்லாம் வெச்சிக்காதீங்க...

நல்ல பேரோட நல்லபடியா திரும்பி வரணும்...
காசு பணத்துக்கு மேல நம்மோட கவுரவம் முக்கியம் ...

சாயங்காலம் குளிச்சிட்டு வந்து எழுத ஆரம்பிச்சேன்...
இப்போ இங்கே ராத்திரி எட்டு மணியாகுது...
அங்கே சாயங்காலமா இருக்கும்... இல்லையா!...

இன்னும் எழுதணும் போல இருக்கு...

மனசுல இருக்கிற எல்லாத்தையும் கொட்டி எழுதுறது... ன்னா
இந்தப் பூமியே பத்தாது...

அப்படி இருக்க - இந்த நாலு தாள் எந்த மூலைக்கு?....

உங்க மகன் வயித்துக்குள்ள தூங்கிட்டான் போல இருக்கு...

எனக்கும் கொஞ்ச கொஞ்சமா தூக்கம் வருது..

ஆனா - படுத்தாலும் கண்ணை மூடி தூங்க முடியலை....

ஏதேதோ நெனைப்பு... கண்ணெல்லாம் கலங்கிடுது...

வேற என்ன.. மனசு ஓரத்துல இருக்குற கஷ்டமாத் தான் இருக்கும்..
அந்தக் கண்ணுத் தண்ணியால தலையணை நனைஞ்சிடுது...

புள்ளை பொறக்குற நேரம் நல்லாயிருக்கணும்...
நம்ம கவலையெல்லாம் தீர்ந்து ஒன்னாயிருக்கணும்...

கூடிய சீக்கிரம் -
அந்தத் தலையணை ஆனந்தக் கண்ணீரால நனையணும்...

அதை நேர்ந்துக்கிட்டு தான் நெத்தியில பொட்டு வைச்சிக்கிறேன்...

அடடா... ஏதேதோ எல்லாம் சொல்லிட்டேன்.. பாஸ்!..
அதை எல்லாம் மனசுல வெச்சிக்காம ஜாலியா இருங்க!...
  என்னது... கவிதையா!?... சரி!...

முல்லையால் மாலையிட்டால்
வாடிவிடும் என்று எண்ணி
என்நெஞ்சத்தின் நிழலுக்கு
முத்தத்தால் மாலையிட்டேன்...

போதும்...டா செல்லம்!... இப்போதைக்கு இது போதும்...

என்றும் அன்புடன்,
நெஞ்சின் நிழல் - வளர்மதி...
14.5.1995...

***

பாஸ்கரன் கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொள்வதற்கும் -

அரே.. பாய்!.. ஆஜாவ்.. ஆஜாவ்.. ரைஸ் லோடு வர்து...
லேபர்க்கு பர்மிஷன் இல்லே.. லாரி மட்டும் ஸ்டோர்க்கு வர்து...
வா... வா... அல்லாரும் வா... சீக்ரம் எடு... சீக்ரம் எடு!..
அல்லாருக்கும் நாலு மணி நேரம் ஓவர் டைம்!...

ஸ்டோர் மானேஜர் கத்துவதற்கும் சரியாக இருந்தது...