அந்த பொழுது போகாத மாலை

அந்த பொழுது போகாத மாலை 

(அனுபவம்)

நான் சென்றிருந்த கல்யாண ரிஸப்ஷனில் அவ்வளவு கூட்டமில்லை.  மாப்பிள்ளையும் பெண்ணும் இன்னும் மேடைக்கு வராதது கூட அதற்குக் காரணமாயிருக்கலாம்.  என்றாலும் வழக்கமாகக் களைகட்டும் கூட்டம் மிஸ்ஸிங் என்றே தோன்றியது.

அங்கிருந்த போட்டோகிராஃபர் தொழிலுக்கு புதுசோ...  இப்போதுதான் போட்டோ எடுத்துக் பழகுகிறாரோ என்று சந்தேகப்பட வைக்கும் அளவு அங்கிருந்த  இருபது பேர் மட்டுமே கொண்ட கூட்டத்தை வளைத்து வளைத்து எடுத்தவர்களையே மறுபடி மறுபடி எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்.

எனக்கு சற்று தூரத்தில் நின்று கேமிராவை போகஸ் செய்து கொண்டிருந்தார்.

யான் நோக்குங்கால் அருகிலிருப்பவரை எடுப்பது போல திரும்பியும், நோக்காக்கால் என்னையும் போட்டோ  எடுக்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தார்.  'நோக்கினாலே'  ஃபோட்டோக்களில் என் முகம் 'உவ்'வென்றும், 'ஓ' வென்றும் அமைந்துவிடும் என்பதால் நிமிர்ந்து நிமிர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்துவிட்டு, அலுத்துப்போய் வெளியே நடந்தேன்.

சாலைப் போக்குவரத்து மிதமாக இருந்தது.

சாலையில் இரண்டு பசுக்கள்(தானா?  ஆமாம், ஆமாம் பசுக்கள்தான்) தெருவின் ஓரத்தில் என்றும் சொல்லாமல், நடு என்றும் சொல்லமுடியாமல் ராஜநடை போட்டுச் சென்று கொண்டிருந்தன.  

படம் :  நன்றி இணையம்.

அதன் பின்னால் பர்தா அணிந்த ஒரு பெண்மணி மெதுவாய் நடந்து கொண்டிருந்தாள்.  மாடுகளில் ஒன்று மெதுவாய்த் திரும்பிப் பார்த்தது.  யூ டர்ன் எடுத்தது.  பர்தாப் பெண்மணி பதறி, நின்று, திரும்பி நடக்க முற்பட்டு, சரிவராது என்று சட்டென எதிர்த் திசைக்கு மாறி நடந்தாள்.

இரண்டு சிறுவர்கள் பாதுகாப்பான தூரத்தில் நின்று அந்த இடத்தைக் கடக்கும் வழிக்காக பயத்துடன் பார்த்திருந்தார்கள்.

இரண்டும் இப்போது நடுத்தெருவில் சற்றே ஒன்றுக்கொன்று இடைவெளி விட்டு ஏறுக்கு மாறாக நிற்க, போக்குவரத்து அந்த இடத்தில் சற்றே ஸ்தம்பித்து பிறகு சுதாரித்து நகர்ந்து கொண்டிருந்தது.  பெரிய போக்குவரத்து இல்லாத சாலை என்றாலும் ஓரளவு இருந்தது.  மாநகரப் போக்குவரத்துக்கு கழக பஸ்கள் ஓரிரண்டு அவ்வப்போது கடந்துகொண்டிருந்தன.

ப்ளூ டூத்தில் பேசிக்கொண்டே வந்துகொண்டிருந்த ஒரு பைக்கர் பக்கத்தில் வரும்வரை கவனிக்கவில்லைபோலும்.  அருகே வந்து பிரேக் அடித்தவர், சுற்றுமுற்றும் பார்த்துவிட்டு, பைக்கை சாலை ஓரம் கொண்டு நிறுத்திவிட்டு ப்ளூ டூத்தைத் துறந்து வலதுபக்கம் போக்குவாரத்தைப் பார்த்தபடி நடந்து மாடுகளை அடைந்தார். 

மெல்ல அவைகளை ஓட்டிக்கொண்டு சாலை ஓரத்தையும் தாண்டி தூரத்தில் கொண்டு சென்று விட்டவர் திரும்பி அந்தச் சிறுவர்களுக்கு கைகாட்டி பாதுகாப்பாக அந்த இடத்தைத் தாண்டி வைத்தார்.  பின்னர் வந்து பைக்கை எடுத்தார்.  அவர் பார்வை என்னை ஒருமுறை பார்த்தது.  புன்னகைத்தேன்.  பாராட்டுகிறேனாம்.  பதில் புன்னகை கிடைக்கவில்லை.  பைக்கை எடுக்க நினைத்தவர் சற்று தூரத்தில் இருந்த கடையைப் பார்த்துவிட்டு அங்கு வந்தார்.

படம் : நன்றி இணையம் 

சிறிது நேரத்தில் இரண்டு சீப்பு வாழைப்பழங்களுடன் வந்தவர் அந்த மாடுகளுக்குக்  கொடுத்துவிட்டு பைக்கேறிச் சென்று விட்டார்.  அந்த கடைக்காரர் வெளியே வந்தவர் வந்து மாடுகளைப் பார்த்தவர் உள்ளே செல்லுமுன் என்னைப்பார்த்துப் புன்னகைத்தார்.  

"யாரோ மாடுகளை விட்டுட்டுப் போயிட்டாங்க"  

"நம்மளுதுதான்.  கடையை மூடும்போது நம்ம கூடவே வந்துடும்.  பக்கத்துலதான் வீடு" என்றுவிட்டு உள்ளே சென்று விட்டார்!

=============================================================================================================

அதற்கும் முன்பு....

சண்டைக்குப்பின் 

இதோ கை குலுக்கிக் கொள்ளும்

இவர்கள் இருவரும் 

முன்பு பகைவர்களாகவும் 

அதற்கும் முன்பு 

நண்பர்களாகவும் இருந்தவர்கள்.

==================================================================================================

​'அண்ணாதுரையும், தம்பியரும்' என்ற நுாலிலிருந்து: கடந்த, 1953ல், தி.மு.க., மும்முனை போராட்டம் நடத்தியதன் விளைவாக, அண்ணாதுரை, நெடுஞ்செழியன், கருணாநிதி உட்பட ஐந்து பேருக்கு, மூன்று மாத சிறை தண்டனை அளிக்கப்பட்டது. 

சிறையில், அண்ணாதுரையும், நெடுஞ்செழியனும் ஒரே அறையில் அடைக்கப்பட்டனர். ஒருநாள், குப்பை கூடையில் ஒரு பழைய புத்தகத்தை கண்டார், நெடுஞ்செழியன். அதை எடுத்து புரட்ட, அதில், நல்ல படங்கள் பல இருக்கவே, ஒவ்வொன்றாக வெட்ட ஆரம்பித்தார்.

அதைப் பார்த்து, 'என்ன செய்கிறாய்?' என்று கேட்டார், அண்ணாதுரை. 
நெடுஞ்செழியன் விஷயத்தை சொன்னதும், 'எல்லாரும் திருடிவிட்டு சிறைக்கு வருகின்றனர்; நீ திருடிவிட்டு, சிறைக்கு வெளியே போகப்போகிறாயா?' என்று கேட்டார்.

'யாருக்கும் நஷ்டம் ஏற்படாத வகையில் செய்யக்கூடிய காரியம் திருட்டாகாது;  இந்த புத்தகம் பயனற்று குப்பையில் கிடந்தது. இப்படங்களை சிறை அதிகாரியின் அனுமதியோடு தான் எடுத்துச் செல்வேன்...' என்றார். 

உடனே, அண்ணாதுரை, 'தெருவில் ஒரு பிணம் கிடக்கிறது என்று வைத்துக் கொள். அந்த பிணத்தால் யாருக்கும் பயனில்லை; அதற்காக, அந்த பிணத்தின் வேட்டியை அவிழ்த்துக் கொண்டு வந்து விடுவதா?' என்று கேட்டார். 

படித்ததிலிருந்து....

========================================================================================================

என்ன செய்கிறார்?  சாவித்ரிக்கு தெரியாமல் பின்னால் இட்லியுடன் வருகிறார் போலும்.  அப்பொழுதெல்லாம் இட்லி விலை கம்மியாகத்தான் இருந்திருக்க வேண்டும்!!!  பழைய பைண்டிங் கலெக்ஷ்னிலிருந்து ஒரு படம்!

======================================================================================================

அவ்வப்போது சில பழைய கமெண்ட்ஸை பகிர உத்தேசம்.

முன்பு- சில வருடங்களுக்கு முன்னர் - ஒரு பதிவில் அப்பாதுரை போட்டிருந்த கமெண்ட் :

அப்பாதுரை said...

இல்லாத ஒண்ணை உணர்வது இயலாத காரியம். தெரியாத ஒண்ணை உணர ஏதோ ஒரு 'பாதிக்கும்' அடையாளம் தேவைப்படும், இல்லாவிட்டால் உணர முடியாது.  உணர்ந்தே அறியக்கூடிய சக்திகளுக்கு வரம்பு உண்டு. ஒன்றை உணர்ந்து அறியணும்னா அதை வரம்பில்லாத சக்தினு சொல்ல முடியாது. இதை விஸ்தாரமா பதிவுல எழுத எண்ணம். இங்கே டீசர்.

"புதிய கண்டுபிடிப்புகள் எது வரவேண்டும்?" என்று முன்பு நாங்கள் கேட்டிருந்த கேள்விக்கு அப்பாதுரையின் பதில்.

வரும் என்று எதிர்பார்ப்பது பக்கவிளைவில்லாத பசியடக்கும் என்சைம்.
வரவேண்டும் என்று விரும்புவது குறைந்த செலவில் அதிகமாகத் தயாரித்து வினியோகிக்கக் கூடிய செயற்கை அரிசிக்கான என்சைம்.

வரும் என்று எதிர்பார்ப்பது இணைய வர்த்தகத்துக்கானப் பொதுப் பணம்.
வரவேண்டும் என்று விரும்புவது இணைய வழியே உலகத்தரக் கல்வி.

வரும் என்று எதிர்பார்ப்பது தண்ணீர் தேவைப்படாத சலவை எந்திரம்
வரவேண்டும் என்று விரும்புவது சலவை தேவைப்படாத துணி.

வரும் என்று எதிர்பார்ப்பது தினசரி உபயோகத்துக்கான வயர்லெஸ் மின்சாரம்.

வரவேண்டும் என்று விரும்புவது தினசரி உபயோகத்துக்கான மின்சாரம்லெஸ் சாதனங்கள்.

வரும் என்று எதிர்பார்ப்பது கேன்சருக்கு சிங்கில் டோஸ் மருந்து.
வரவேண்டும் என்று விரும்புவது தலைவலிக்கு சிங்கில் டோஸ் மருந்து.

ஒரு முறையாவது சந்திக்க எண்ணும் நபர்: பில் கேட்ஸ். கேட்க விரும்பும் கேள்வி: ஒரு ரூபாய்க்கு சில்லறை இருக்குமா?

இளைய தலைமுறையினரிடம் இல்லாத, ஆனால் இருக்க வேண்டும் என்று விரும்புவது: மூத்த தலைமுறையின் தவறுகளை அறியும் திறன், மூத்த தலைமுறையின் குறைகளை மன்னித்து மறக்கும் பக்குவம்.

மீண்டும் அடுத்த வாரம்......