கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : மனசுக்குள்ளே மகிழம்பூ.. - துரை செல்வராஜூ

மனசுக்குள்ளே மகிழம்பூ

துரை செல்வராஜூ 

கண்ணுக்கு எட்டிய வரையிலும்

மரகதக் கம்பளம்  விரித்தாற்போல வயல்வெளி...

அதன் ஊடாக ஒற்றைச் சாலை..
இருமருங்கும் அப்படியும் இப்படியுமாக புதிய தலைமுறையின் நிழல் மரங்கள்...

அந்தப் பக்கம் புகழ் பெற்ற திருத்தலம்...

அங்கிருந்து தெற்கு நோக்கி வந்த அந்தக் கார் மேற்காகத் திரும்பி பிரம்மாண்டமாக விரிந்திருந்த வாகை மரத்தின் நிழலில் நின்றது...

சாலையின் தெற்கில் காவிரி...
அதன் கரையில் நின்றிருந்த வாகை மரத்தின்
பெரிய பெரிய வேர்கள் ஆற்று நீருக்குள் ஊடுருவியிருக்க - 

பசுந்தளிர்க் கிளைகளோ

அந்தச் சாலையில் நிழல் விரித்திருந்தன...

சாலையின் வடபுறம்...  அங்கும்
இலைக் கூடாரமாக நிழல் மரம் ஒன்று...

அந்த நிழல் மரத்தின் கீழாகக் கூரை வேயப்பட்ட கடை...
பழங்கூரைக்கு பச்சைப் பட்டு போர்த்தினாற் போல சுரைக் கொடிகள்...

கிராமத்துத் தேநீர்க் கடை... பின்புறம் வீடு...

கடை வாசலில் சில பெஞ்சுகள்...

அவற்றில் ஒரு சில ஆட்கள்...

தேநீர்க் கடையின் மேடையில்
அந்தக் காலத்து பாய்லர்...

புளி போட்டு விளக்கியதில் பளபளப்பு ஏறி இருந்தது... அதன்  முகப்பில் சந்தனமும் குங்குமப் பொட்டும்... கைப்பிடியில் ஒரு முழம் மல்லிகைச் சரம்...

பாய்லரின் கீழ் தீக்கங்குகள் கனன்று கொண்டிருந்தன..

பாய்லரின் அருகில் சிறிய ஸ்டவ்..
அதன் மீது நடுத்தரமான எவர் சில்வர் டவரா..
அதில் தளதளத்துக் கொண்டிருக்கும் தண்ணீரில் பால் பாத்திரம் ஒன்று...

பால் பாத்திரத்தை நேராக அடுப்பில் வைக்காமல் இப்படி கொதி நீரில் வைத்து சூடாக்குவது தஞ்சை மாவட்டத்தின் பல பகுதிகளிலும் வழக்கம்...

'' இந்தக் கடையிலயா!...''

'' ஆமாம்!...''

'' அங்கே பார்... அந்தக் கடையும் அதன் அழகும்...
மாட்டுக் கொட்டகை... சாணி.. சகதி!.. ரெண்டு கறுப்பு நாய்!...
உனக்கு இதெல்லாம் ஒத்து வராது!....''

'' இங்க தாங்க..  நல்லா இருக்கும்... ம்ம்.. எறங்குங்க...
டிரைவர் அண்ணா.. நீங்களும் வாங்க...''

காரின் கதவைத் திறந்து கொண்டு கையில் குழந்தையுடன் இறங்கினாள் திவ்யா...

'' உங்கூட பேச முடியாதே?...''

முணுமுணுத்தபடி இறங்கினான் செந்தில்...

டிரைவரும் இறங்கி வந்தார்..

சாலையின் ஓரமாக தஞ்சாவூர் செல்லும் பேருந்து ஒன்று வந்து நிற்க  -
கண்டக்டர் சத்தம் போட்டார்..

'' திங்களூர்... திங்களூர்... கோயிலுக்குப் போறவங்க இங்கே இறங்கிக்குங்க... என்னது?.. மினி பஸ்ஸா?... அதெல்லாம் கிடையாதுங்க... ஆட்டோ நிக்குது பாருங்க... அது கோயில் வாசல் வரைக்கும் போகும்.... ரைட்.. ரைட்!...''

புகையைக் கக்கியபடி பெருஞ்சத்தத்துடன் பேருந்து நகர்ந்தது...

திவ்யாவும் பிரபுவும் டீக்கடையை நோக்கிச் செல்ல -

டீக்கடை  வாசலில் அங்குமிங்குமாக நின்றிருந்தவர்கள் - ஒரு ஓரமாக ஒதுங்கி வழி விட்டார்கள்...

டீ பாய்லரின் அருகில் குங்குமப் பொட்டுடன் நின்றிருந்தவர் -

'' உள்ளே வாம்மா!..''  - என்றார் வாஞ்சையுடன்...

'' சித்ரா.. சித்ரா!... ''

'' என்னப்பா?..'' - உள்ளிருந்து ஓடி வந்த அந்தப் பெண் -

'' உள்ள ஒரு நாற்காலியைப் போடும்மா!....''

'' வாங்க அக்கா!..'' - என்றபடி மடக்கு நாற்காலியை விரித்துப் போட்டாள்...

ஆண்டாண்டு காலமாகப்  பழகிக் களித்த
சொந்தம் ஒன்றைக் கண்ட மகிழ்ச்சி  - அந்தப் பெண்ணின் கண்களில்...

அதற்குள் -
'' என்னங்க!.. திருச்சிக்கு போற வரைக்கும் அருண் பசி தாங்க மாட்டான்...
பால் கொஞ்சம் கிடைக்குமா... கேளுங்களேன்...''

அதைக் காதில் வாங்கிய டீக்கடைக்காரர் -

'' அதுக்கு என்னம்மா!... வாங்கிக்கலாம்... பிளாஸ்க் இருக்குதா?...''

'' இருக்குதுங்க....''

'' சாலாட்சி...''

'' என்னங்க..'' - வீட்டுக்குள்ளிருந்து மனையாளின் குரல்..

'' குழந்தைக்குப் பால் வேணுமாம்... செவலக்கிட்ட ரெண்டு காம்பு பீய்ச்சி லேசாக் காய்ச்சிக் கொடு...''

'' சரிங்க...''

'' பால் பிரச்னை ஓக்கே...
நீங்க என்ன சார் சாப்பிடுறீங்க?....''

'' என்னல்லாம் இருக்கு?...''

டீக்கடையின் பின்புறம் அடுப்படியிலிருந்து
வடையின் வாசம் வந்து கொண்டிருந்தது...

'' அசோகா, மிக்சர், மெதுவடை, வாழைக்காய் பஜ்ஜி... அப்புறம் டீ, காபி...''

'' வடையும் பஜ்ஜியும் கொடுங்க.... பத்து நிமிஷம் கழித்து காஃபி....'' - என்றான் செந்தில்..

அடுத்த சில நிமிடங்களில் சூடாக வடையும் பஜ்ஜியும் - கமகமக்கும் தேங்காய் சட்னியுடன்...

காவிரி நீருடன் விளையாடிய காற்று சில்லென்று கரையேறி கடைக்குள் புகுந்தது...

'' தஞ்சாவூர் டிகிரி காஃபி.. ந்னு சொல்றாங்களே.. கிடைக்குமா?..'' - வினவினான் செந்தில்....

'' டிகிரி காஃபியா!.. அது கறந்த பால்..ல போடறது..
இப்போ மணி பத்தரை.. இந்நேரத்துக்கு சரி வராதே!...
இருந்தாலும் போட்டுத் தாரேன்... குடிச்சுப் பாருங்க....''

'' வாசல்ல கட்டிக் கிடக்குற மாடுகள் உங்களுதா...

'' ஆமாம்.. நான் வெளியில இருந்து பால் வாங்குறது இல்லை..
அப்புறம் உழவு மாடுகள் வேற இருக்கு... பதினைஞ்சு ஆடு வாரத்துக்கு விட்டுருக்கேன்... திருப்பழனத்துல பத்து ஏக்கர் நஞ்சை...''

'' இதெல்லாம் இருந்துமா டீக்கடை!?...'' - செந்திலுக்கு ஆச்சர்யம்...

'' அதுக்காக சும்மா இருக்க முடியுமா?...
வெட்டி அரட்டை விபரீதமாச்சே!...

வயக்காட்டு வேலைக்கு அப்புறம் இதுதாங்க நமக்கு ஜீவன்...

மழையும் தண்ணியும் ஒரு சமயம் கொடுக்கும்... ஒரு சமயம் கெடுக்கும்...
அப்படிப்பட்ட நேரத்துல கை கொடுக்குறது இந்த அடுப்பும் பாய்லரும் தான்...

பதினைஞ்சு பவுன் போட்டு பெரிய மகளை கபிஸ்தலத்துல கட்டிக் கொடுத்திருக்கேன்...

சின்ன மக அடுத்த வருசம் காலேஜ் போகப் போறா...

இதெல்லாம் இந்த அடுப்பு கொடுத்த கொடை...
இந்தக் கொடைய நான் மட்டும் வச்சுக்கலாமா!..
பிறத்தியாருக்கும் கொடுக்க வேணாமா?...

ஏதோ என்னால ஆனது - மத்தவங்களுக்கு ஒத்தாசை....
நல்லதா நாலு வார்த்தை...''

அது வரைக்கும் வாசல் பெஞ்சில் அமைதியாக அமர்ந்திருந்த பெரியவர் ஒருவர் பேசினார்...

'' வருசா வருசம் சித்ரா பௌர்ணமி கோயில் திருவிழா... ஒரு டீக்கடைக் காரன் என்ன செய்வான்?... பலவிதமா பலகாரம் பண்ணி நாலு காசு சேர்ப்பான்.. அதுதான் நாட்டு நடப்பு.. ஆனா, நம்ம சாமிநாதன் டீக்கடைய இழுத்து மூடிட்டு மூனு நாளைக்கு பொங்கல் புளியோதரை, நீர் மோர், பானகம்.. ன்னு அன்ன தானம் செய்வான்...''

'' அப்பூதி அந்தணர்... ந்னு அடியார் ஒருத்தர் அன்னதான சத்திரமும் தண்ணீர் பந்தலும் வைச்சு வாழ்ந்த ஊர் இது....  அவரோட வீட்டுல அப்பர் சாமி சாப்பிட வந்த நேரத்தில பாம்பு கடிச்ச பையனைக் காப்பாத்திக் கொடுத்ததா வரலாறு...

அப்படிப்பட்ட மண்ணோட வாசம் மனச விட்டுப் போகுமா!...''

பெரியவர் மண்ணின் பெருமையைப் பேசினார்...

சாமிநாதன் தொடர்ந்தார்...

'' நம்ம தர்மத்தை நாம தான் காப்பாத்த வேணும்.. ன்னு,
எங்கப்பா சொல்லிக்கிட்டு இருப்பாரு....''

'' நம்ம வீட்டு உலை நம்ம உழைப்பால கொதிக்கணும்....

அப்படி இல்லாம ... ஊர அடிச்சு உலையில போட்டா 
கோர்ட்டு வாசல்.... லயும் ஆஸ்பத்திரி வாசல்... லயும் தான்
பொழுதைக் கழிக்கணும்...''

என்றபடி,  டிகிரி காஃபியை முன்னால் வைத்தார்...

காஃபியை மெல்ல உறிஞ்சியபோது செந்திலின் கண்கள் கலங்கின...

மெல்ல கைக்கடிகாரத்தை நோக்கினான்...

'' சரி... நாங்க புறப்படுறோம்...'' - என்றபடி ஐம்பது ரூபாயை நீட்டினான்....

'' என்ன இது?..''

'' நாங்க சாப்பிட்டதுக்கு....''

'' கொஞ்சம் இருங்க....'' - என்றபடி சாமிநாதன் வீட்டுக்குள் சென்றார்..

திரும்பி வந்தபோது அவர் கையில் பிளாஸ்டிக் டப்பா ஒன்று இருந்தது...

'' இது தஞ்சாவூர் அசோகா....  வீட்டு நெய்யில செஞ்சது....''

'' திருவையாறு அசோகா...ன்னு தானே பேரு... நீங்க தஞ்சாவூரு... ன்னு சொல்றீங்களே...''

'' தம்பி... இது தஞ்சாவூர் பாரம்பர்யம் தான்... திருவையாத்துக்காரங்க செஞ்சு விளம்பரம் ஆனதால திருவையாறு அசோகா....
எனக்கு வாய்ப்பும் வசதியும் இருந்தா இது திங்களூர் அசோகா!..''

மனம் விட்டுச் சிரித்தார் சாமிநாதன்...

கையிலிருந்த ஐம்பதை மாற்றி நூறு ரூபாயை நீட்டினான் செந்தில்....

'' என்ன இது?...'' - மறுபடியும் கேட்டார் சாமிநாதன் ...

'' நாங்க சாப்பிட்டது... இந்த அசோகா எல்லாத்துக்கும்!...''

மெல்லச் சிரித்தார் சாமிநாதன்....

'' கையில குழந்தையோட இந்தப் பொண்ணு நடந்து வந்தப்ப
கபிஸ்தலத்துல இருக்கிற எம் மக  வர்ற மாதிரியே இருந்துச்சு...
அப்படி இருக்க.. உங்க கிட்ட காசு வாங்குவேனா!...''

செந்திலுக்கு வியப்பு மேலிட்டது...

'' ஒரு தொழில் நடத்துறவங்க எல்லார்கிட்டயும் இப்படி இருக்க முடியுமா?...''

'' முடியாது தான்... ஆனா மனசுக்குள்ள மகிழம்பூ எப்போதாவது தானே பூக்குது!...''

'' சந்தோஷமா புறப்படுங்க....
போற வழியில யாராவது ஒரு ஏழைக்கு சாப்பாடு வாங்கிக் கொடுங்க!....''

'' போய்ட்டு வர்றோம் அப்பா!...''

கையில் குழந்தையுடன் திவ்யா கைகூப்பிய போது -
சாமிநாதனின் கண்களில் நீர் திரண்டிருந்தது..