கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை - புது வீடு - துரை செல்வராஜூ

புது வீடு..  

துரை செல்வராஜூ 

=======

வீட்டினுள் நுழையும் முன்பாகவே உள்ளிருந்து குரல் கேட்டது...

'' இவ்வளவு நேரமா ஆச்சு ரெண்டு இட்டிலி வாங்குறதுக்கு?.... ''

'' சின்னையன் கையில இருந்ததை விட இப்ப கடையில கூட்டமா இருக்கு!... ''

'' அவன் மகன் இட்டிலிக் கடைய நல்லா நடத்துறான் போல...  அதான் கூட்டம் வருது... கரும்பு கட்டோட இருந்தா எறும்பு செட்டோட வரும்..ன்னு சொல்லுவாங்க.... ''

'' அது போகட்டும்... பை என்னா பெருசா இருக்கு?...  உங்களுக்கும் சேர்த்து வாங்கிக்கிட்டீங்களா?...  அங்கேயே ரெண்டு தோசை தின்னுட்டு வந்திருக்கலாமில்லே... ''

'' ராத்திரியில எதுக்குத் தோசை?.. நெஞ்சைக் கரிச்சிக்கிட்டு இருக்கும்... ''

'' சரி... அந்தப் பொட்டலத்தைப் பிரிங்க...  இதென்ன ரெண்டு இட்லிக்கு நாலு சட்டினியா?... ''

''உனக்கு நாலு எனக்கு நாலு வாங்கினேன்!...  ரெண்டு இட்டிலி எந்த மூலைக்கு?... ''

''அதுவும் சரிதான்... தண்ணிய எடுத்து பக்கத்துல வெச்சிக்குங்க...

சற்று நேரத்துக்கு அமைதி...

'' என்ன இது சட்டினியில இருந்து நூல் வருது?... ''

'' பொட்டலம் கட்டியிருந்த நூலைப் பிரிச்சு நான் தான் கீழ போட்டேன்...  அது எப்படி இலையில விழுந்தது?... சரி.. சரி... அத அப்படி ஒரு ஓரமா போடு!... ''

'' இந்த பல்பு வேற மங்கலா எரியுது... வேற புதுசு வாங்கி மாட்டணும்

'' உங்களோட கண்ணாடி கூட ரொம்பப் பழசாப் போச்சு...  என்னைக்குக் கையில காசு வர்றது?... என்னைக்கு கண்ணாடி மாத்துறது?..

'' நீயும் தான் கண்ணாடி போடாமயே காலத்தை ஓட்டிட்டே!..  எத்தனை தடவை நானும் கூப்பிட்டேன் ஆஸ்பத்திரிக்கு வா...ன்னு!.... ''

'' ஏன்?... காசுக்குக் காசும் கண்ணுக்குக் கண்ணும் கோளாறு ஆவுறதுக்கா?.... ''

'' உனக்கு இன்னொரு இட்டிலி வைக்கவா?.... ''

''போதும் போதும்!... நாலு இட்டிலியே ஜாஸ்தி... அந்தக் காலத்துல தேங்கா மூடி கனத்துக்கு இட்டிலி இருக்கும்.. எட்டு இட்டிலிக்கு மேல
சாப்பிடுவீங்க... இப்பத்தான் ஓட்டாஞ் சல்லி மாதிரி ஆக்கிட்டானுங்களே!...''

'' இட்டிலியும் அயிர மீனு கொழம்பு..ன்னா இன்னும் ரெண்டு சேர்த்து
சாப்புடுவீங்க... இப்போ அதெல்லாம் மாறிப் போச்சு... பச்சத் தண்ணியக்
குடிச்சாலே வயித்துக்கு ஒத்துக்கிட மாட்டேங்குது... ''

'' அக்கம் பக்கத்துல நல்ல கொழம்பு வெச்சா நாலு வீட்டுக்குக் கொடுத்துட்டு ஆளும் பேருமா சாப்பிட்ட காலம் எல்லாம் மலையேறிப் போச்சு... இப்போ மக்க மனுசங்க எல்லாம் அடுத்து என்னா நடக்குது..ன்னு தெரியாம அடைக்கோழி மாதிரி... ஆகிட்டாங்க... ''

'' மக்க மனுசங்க..ன்னு பிறத்தியார எதுக்கு குறை சொல்லணும்..  பெத்தெடுத்த புள்ளங்களே எத்தி உட்டுட்டுப் போயிடுதுங்க!... ''

'' சரி.. சரி... ரொம்பப் பேசாம இந்த மாத்திரயப் போட்டுக்கிட்டு தண்ணியக் குடி...  எனக்குக் கண்ணச் சுத்துது... ''

'' அப்படியே பாய விரிச்சுப் போட்டுப் படுங்க... ''

'' நல்லாருக்கு.. சாப்பிட்ட எடத்தை ஒருதரம் கூட்டித் தள்ளாம...  எப்பிடி பாயப் போடறது?... ''

சரட்... சரட்.. - என்ற ஒலி... அடுத்த சில நிமிடங்களில் கோரைப் பாய் -
'படார்' என்று உதறப்படும் சத்தம்...

'' கடவுளே... ஈஸ்வரா... நல்ல தூக்கத்தைக் கொடுங்க சாமியளா!...  ஸ்ஸ்ஸ்.... அப்பா...  இந்த இடுப்பும் முழங்கால் மூட்டும் வலிக்கிற வலி...  சொல்ல முடியலை.. போ!... ''

நெஞ்சின் ஆழத்திலிருந்து ஆற்றாமையும் வேதனையும் வெளிப்பட்டன..

'' அதுவும் ஆச்சு... அறுபத்தேழுக்கு மேல... காலம் பூரா கஷ்டப்பட்ட உடம்பு....  இந்த மட்டுக்கு இருக்குறதே புண்ணியம்.... ''

''ஞாபகம் இருக்கா அஞ்சலை... மாலையுங் கழுத்துமா நீ இந்த வீட்டுக்கு
வந்தப்போ உனக்கு பதினெட்டு கூட முடியலை... ''

'' ஞாபகம் இல்லாமயா இருக்கும்?...  நீங்க மட்டும் என்ன?.. இருவதைக் கூட தாண்டலை!.. ''

''இதான் வாழ்க்கை..ன்னு புரிஞ்சுக்குறதுக்குள்ள மூணு வருசம் ஓடிப் போச்சு..  அதுக்குள்ள பெரியவனும் பொறந்துட்டான்!... ''

பொரட்டாசி கடசீயில பொறந்ததனால கோயிந்தராசு...ன்னு பேரு வெச்சோம்...  ஆனாலும் அந்த அடைமழையில ரொம்பவுந்தான் கஷ்டப்பட்டுட்டான்... ''

'' என்னமோ வாயுன்னு சொன்னாங்க... ராத்திரி பூரா வயித்து வலியால
அழுதுக்கிட்டே இருப்பான்... ''

''ஒருத்தரு மாத்தி ஒருத்தர் மார்... லயும் தோள்.. லயும் போட்டு
தாலாட்டிக்கிட்டு இருப்போம்.... மருந்து அரச்சி மருந்து அரச்சி..  எங்கம்மாவுக்கு கையே கடுத்துப் போய்டும்... ''

'' பத்து நாள் அடைமழையில வீடு வேற ஒருபக்கம் சரிஞ்சு போச்சு...
என்னமோ போங்க... அதெல்லாம் நெனப்பெல்லாம் நெஞ்சுக் குழிக்கு வந்துட்டா அதுக்கு அப்புறம் கண்ணு மூடித் தூங்க முடியாது... ''

''அப்படியெல்லாம் கஷ்டப்பட்டுபடிக்க வச்சு ஆளாக்கி வேலையும் வாங்கிக் கொடுத்துட்டு... ''

மீண்டும் சில நொடிகள் அமைதியாக நகர்ந்தன...

அடிப் போடி பைத்தியக்காரி!... நாலு தென்னம் பிள்ளைய நட்டு
வைச்சிருந்தாலாவது லாபக் கணக்கைப் பார்த்துருக்கலாம்...

'' நாம கொடுத்து வெச்சது அவ்வளவு தான்!... ''

மெலிந்த விரல்களால் அருகில் படுத்திருந்த ஆசைக் கணவனின் முகத்தை வருடியபடி தலையைக் கோதி விட்டாள் அஞ்சலை...

'' என்னாது.. அழுவுறீங்களா?.... ''

மூக்கைச் சிந்தியபடி தொடர்ந்தார் பெரியவர்....

'' வேற என்ன பண்ணச் சொல்றே!...  இதுக்குத் தான் நான் பழசை எல்லாம் நினைக்கிறதே இல்லை... ''

'' நீங்க தானே பழைய கதையைக் கிளறி விட்டீங்க!...  ஆயிரம் இருந்தாலும் அவன் நம்ம புள்ளை இல்லையா... ''

'' கோவத்தை எல்லாம் மூட்டை கட்டி வைச்சுட்டு நம்ம மருமக.. நம்ம பேத்தி.. ந்னு எடுத்துக்கணும்.. கருகருன்னு சுருட்டை முடி... மூக்கும் முழியுமா செக்கச் செவேல்..ன்னு அன்னக்கிளி மாதிரி இருக்காளாம் உங்கபேத்தி... ''

'' உனக்கு யாரு... சொன்னது?... ''

'' நமக்கும் அவனுக்கும் தான் புடிக்கலை... ஆனா அவன் இந்த மூணு நாலு வருசமா உடம்பொறந்தாளுக்கு தீவாளிக்கு சீரு.. பொங்கலுக்கு சீரு..ன்னு செஞ்சிக்கிட்டு இருக்கான்.. தெரியுமா!... ''

'' பவளம் சொன்னாளா!... ''

'' ஆமாம்!... ''

'' எங்கிட்ட அவ சொல்லவேயில்லை... ''

'' ம்... நல்லாருக்கு கதை... அவம் பேரைக் கேட்டாலே நீங்க சாமி வந்த
மாதிரி ஆடுவீங்க!...  அது தெரிஞ்சு தான் நிதானமா அப்பாக்கிட்ட
சொல்லும்மா..ன்னு... பவளம் சொல்லிட்டுப் போனா... ''

கொஞ்ச நேரத்துக்கு அமைதி...

'' கூரையா இருந்த வீட்டை ஓட்டு வீடா எடுத்துக் கட்டி கரண்டு லைட்டு
எல்லாம் போட்டோம்...  புள்ளைங்களுக்கு அவ்வளவு சந்தோசம்...
மூணு புள்ளைங்களும் ஓடி ஆடுன இந்த வீட்டுல பேரப் புள்ளைங்களுக்கு கொடுத்து வைக்கலே... அதுங்களோட ஆட்டம் பாட்டத்தைப் பார்க்க மாட்டோமா...ன்னு இருக்கு... ''

நடுங்கிய குரலில் ஏக்கம் மேலிட்டு வழிந்தது..

'' பெரியவன் தான் இந்தப் பக்கம் வர்றதே இல்லை... பவளமும் சின்னவனும் ஆடிக்கொரு தரம்.. அமாவாசைக்கு ஒருதரம்... அப்படியே வந்தாலும் ஒரு மணி நேரம்.. இல்லேன்னா ரெண்டு மணி நேரம்..  அவ்வளவு தான் நாம கொடுத்து வைச்சது... ''

'' என்னைக்காவது ஒரு நாள் பெரியவன் நிச்சயம் வருவான்...  எதையாவது சொல்லி அவனை விரட்டி விட்டுடாதீங்க... ''

'' இது மட்டுந்தான் ஆசையா... வேறெதுவும் இருக்குதா?..''

"சொல்லவா?.. திகைச்சுப் போய்ட மாட்டீங்களே!..''

"சொல்லு!.." 

"ஒருத்தரு இல்லாம ஒருத்தர் தவிக்கப்படாது!..  சாமி நின்னு வரங் கொடுக்கணும்!... ''

'' புள்ளைங்க தவிச்சுப் போய்டுவாங்களேடி!...''

'' என்னமோ.. மனசு தான் கிடந்து அப்படியும் இப்படியுமா அல்லாடுது...''

'' சரி.. சரி.. கொஞ்ச நேரம் கண்ண மூடித் தூங்கு...  நடுச் சாமத்துக்கு மேல ஆச்சு... ''

எங்கோ தூரத்தில் முதல் கோழி கூவும் சத்தம் கேட்டது...

'' இனிமே எங்கே தூங்குறது... பொழுது தான் விடியப்போகுதே...  எந்திருச்சி கொஞ்சம் வற கசாயம் போட்டுத் தர்றேன்.. குடிக்கிறீங்களா?.. ''

'' அது எதுக்கு!... வெறும் வயத்துல வற கசாயம் வேணாம்... பக்கத்துல காசிச் செம்புல தண்ணி இருக்கு.. அத எடு.. கொஞ்சம் குடிச்சிக்கறேன்...

'' நீங்க... எங்கே கிளம்புறீங்க?... இந்தப் பனியில!.. ''

அப்படியே காலார நடந்துட்டு வர்றேன்!...''

'' சரி.. தலையில மப்ளரை சுத்திக்கிட்டுப் போங்க!... ''

வெளி நடையில் செருப்புகளை மாட்டிக் கொண்டு நடக்கும் சத்தம் கேட்டது...

************
பொழுது புலர்ந்து கொண்டிருந்த வேளையில் - நடைப் பயிற்சி செய்து கொண்டிருந்த கணேச மூர்த்தியை நெருங்கிய அவர் -

'' சார்.. வணக்கம்... நான் உங்க பக்கத்து வீடு... பாலகிருஷ்ணன்...  நேத்து கூட கிரகப் பிரவேசத்துக்கு வந்திருந்தேன்... ''

'' வணக்கம் பாலகிருஷ்ணன் சார்...  நேத்து உங்களோட ரொம்ப நேரம் பேச முடியலை!... ''

'' எப்படி சார் இருக்கு புது வீடு?.... ''

'' எங்கே சார்... ராத்திரியெல்லாம் தூக்கமே இல்லை... ''

'' புது இடம் தானே... அப்படித்தான் இருக்கும்!... ''

'' அதெல்லாம் இல்லை பாலன்... ராத்திரி பூரா யாரோ வயசானவங்க ரெண்டு பேர் பேசிக்கிற மாதிரி... எனக்குத்தான் பிரமை..ன்னு நினைச்சா மகளும் அப்படியே சொல்றா.. வீட்டுலயும் அப்படியே சொல்றாங்க!... ''

'' சரிதான்... உங்களுக்கு முன்னால இந்த வீட்டுக்கு வந்தவங்களும் இதையே சொல்லிட்டு வீட்டைக் காலி பண்ணிட்டுப் போய்ட்டாங்க... இப்போ நீங்க இரண்டாவது!.. ''.

'' ஆமா... இது என்ன மாதிரியான கதை?... ''

'' கதை இல்லை இங்க... பதினைஞ்சு வருசத்துக்கு முன்னால உங்க மனையில பழைய காலத்து ஓட்டு வீடு.. அதுல வயசான ஐயாவும் அம்மாவும் இருந்து கஷ்டப்பட்டு அநாதரவா போய்ச் சேர்ந்துட்டாங்க... எப்படியோ வாரிசுகளைக் கண்டு புடிச்சி கிரயம் பண்ணி அந்த இடத்துல தான் இந்த வீட்டைக் கட்டி வித்து இருக்கானுங்க.. அந்த ஐயாவும் அம்மாவும் தான் ஆவியா வந்துட்டுப் போறதா பேச்சு..''

'' பாருங்க... இதெல்லாம் தெரியாம வீடு நல்லா இருக்குதே... -ன்னு
வாங்கிட்டோம்!... ''

'' இப்படித்தான் ரொம்பப் பேர் விவரம் தெரியாம வாங்கிட்டுக்
கஷ்டப்படுறாங்க.. பயமா இருக்குது... பிடிக்கலை.. ன்னா சொல்லுங்க... கை மாத்திடுவோம்... பத்திரச் செலவு போனா போகட்டும்... நமக்கு நிம்மதி தான் முக்கியம்.. என்ன நான் சொல்றது!... ''

'' நான் ஒரு யோசனை செஞ்சிருக்கேன் பாலன்!... ''

'' என்னது?... ''

'' நாளைக்கே திருவையாற்றுக்குப் போய் அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் திதி கொடுத்து மோட்ச தீபம் ஏத்தி வைக்கிறது...ன்னு.... ''

'' அப்படி வைச்சா!... ''

'' முகந் தெரியாத அவங்களை நம்ம வீட்டுப் பெரியவங்களா ஏத்துக்கிட்டு... திதி, தீர்த்தம், அன்ன தானம்... ன்னு கொடுத்தா அவங்களோட ஆத்மா சாந்தியடைஞ்சிடும்!... ''

'' அதுக்கு மேல அவங்க அன்புக்கும் ஆதரவுக்கும் ஏங்குனதா சொல்றீங்க!...  பிறத்தியார் மேல பிரியம் காட்டுறது தான் நமக்கு கை வந்த கலையாச்சே!...  ஆளுங்க மேல காட்டுற பிரியத்தை ஆவிகள் மேல காட்டுவோம்!...  அதுக்கு மேல என்ன பிரச்னை!... ''

- கணேச மூர்த்தி சிரித்தார்...

' இந்த ஆளும் பயந்து ஓடி விடுவான்!... அடாவடியாய் அடித்துப் பேசி
குறைந்த விலைக்கு வீட்டை வாங்கி விடலாம்!... ' - என்று நினைத்திருந்த பானா கீனாவின் மனக்கோட்டை காற்றில் கரைந்து கொண்டிருந்தது...

============================