வெள்ளி வீடியோ : தோளிலே மாலையாய் ஆடும் ராஜா ஆரீரோ ... + சிறப்புச் சிறுகதை

​1980 இல் வெளிவந்த இந்தத் திரைப்படம்,  ஹிட்ச்காக் திரைப்படமான சைக்கோவை பெருமளவு தழுவி எடுக்கப் பட்டிருந்தாலும், 1978 இல் வெளியான ராஜேந்திர குமாரின் நாவலான 'இதுவும் விடுதலைதான்' நாவலுக்குதான் க்ரெடிட் கொடுத்திருந்தார் பாலு மஹேந்திரா.  


இதைத்தவிர 1963 இல் வெளியான The Collector என்னும் John Fowels எழுதிய நாவலிலிருந்தும் எடுத்தாளப்பட்டிருந்தது என்கிறார்கள்.  சிகப்பு ரோஜாக்களும், 100 வது நாளும் இதே போன்ற கதை அமைப்பு கொண்ட படங்கள்.

​அவரின் மூன்றாவது தமிழ்த் திரைப்படம்.  மைக் மோகன் அப்போது கோகிலா மோகன் என்று அறியப்பட்டார்.  அவர் ஒரு சிறு பாத்திரத்தில் இந்தப் படத்தில்தான் அறிமுகமானார்.​  பிரதாப் போத்தனும் மஹாலக்ஷ்மி மேனனும் முக்கிய பாத்திரத்தில் நடித்திருந்தார்கள்.  

மஹாலக்ஷ்மி மேனன்?  

அதுதான் ஷோபாவின் இயற்பெயர்!  பற்பல விருதுகளை மிக இளம் வயதிலேயே பெற்ற மிகத் திறமையான நடிகை, மிக இளம் வயதிலேயே தன் இன்னுயிரை மாய்த்துக் கொண்டது ஒரு சோகம்.  அதன் மர்மம் இன்று வரை தொடர்வது இன்னும் சோகம்.  இதை வைத்து அப்புறம் சில திரைப்படங்கள் யூகங்களாக வந்தன. (லேகாயுண்டே மரணம் - ஒரு பிளாஷ்பேக்.)  அந்தச் சிறு வயதுக்குள் எத்தனை எத்தனை படங்கள்..   விருதுகள்...

பெருமளவு வரவேற்பைப் பெற்ற இந்தத் திரைப்படம் பாக்ஸ் ஆபீஸ் ஹிட்.   200 நாட்களையும் கடந்து ஓடி சாதனை படைத்தது.   

இளையராஜாவின் 100 வது திரைப்படம்.  பாலு மஹேந்திராவுடன் அவருக்கு முதல் படம்.  அப்புறம் அவர் இசையில்தான் பாலுவின் படங்கள் யாவும்!  இந்தப் படத்தில் அவரது பின்னணி இசை, ரீ ரெக்கார்டிங் பாடல்கள் அத்தனையும் பாராட்டப்பட்டன.

இன்னொரு சுவாரஸ்யம்.  ஏ ஆர் ரெஹ்மான் முதன்முதலில் தமிழ்த் திரை உலகில் கீபோர்ட் பிளேயராக அடி எடுத்து வைத்த படம்.  அவர் பெயர் அப்போது திலீப்.  வயது 13.  அதற்கு காரணம் ஏற்கெனவே கீபோர்ட் வாசித்துக் கொண்டிருந்தவர் குடித்து விட்டு வந்து கொண்டிருந்ததால் அவரை வெளியேற்றி விட்டாராம் இளையராஜா.  சிந்துபைரவி நினைவுக்கு வருகிறதா?!!

தன் மனைவிக்கு கச்சிதமான பாத்திரம் கொடுத்திருப்பதாகச் சொன்னாராம் பா ம.  டைட்டிலில் ஷோபா மஹேந்திரன் என்றே போட்டார்களாம்.  இதுதான் அவர் தற்கொலை செய்து கொள்ளும் முன் கடைசியாக நடித்த திரைப்படம்.

ஷோபாவுக்கு பின்னணிக் குரல் கொடுத்தவர் (அனுராதா ராஜகிருஷ்ணா) அது சரியாகப் பொருந்துவதற்காக வேண்டி நிறைய நாட்கள் சாப்பிடாமல் வெறும் வயிற்றில் இருந்தாராம்!

இந்தத் திரைப்படத்தில் மூன்று - சொல்லப்போனால் நான்கு - பாடல்கள்.  அதில் இரண்டை இங்கு பகிர்கிறேன். 

முதல் பாடல் கே ஜே யேசுதாஸ் பாடிய புகழ்பெற்ற பாடல்  நடபைரவி ராகத்தில் அமைந்த பாடலாம்.  இந்தப் படத்தின் இன்னொரு பாடலான பருவ காலங்களின் கனவு பாடலும் இதே ராகம்தானாம்.

பாலு இளையராஜாவிடம் காட்சியைச் சொல்லி பிரதாப் கிடாருடன் பாடுவதாக சொன்னவுடன் இளையராஜா முதலில் வாசித்துக் காட்டிய ட்யூன் "இளையநிலா பொழிகிறது".  அது மஹேந்திராவுக்குப் பிடிக்காமல் போக இந்த ட்யூனை வாசித்துக் காட்டினாராம்.

பாடலை எழுதி இருப்பவர் கங்கை அமரன்.

என் இனிய பொன் நிலாவே - பொன் 

நிலவிலென் கனாவே 

நினைவிலே புது சுகம் 

தததாத்ததா 

தொடருதே தினம் தினம் 

  தததாத்ததா  

பன்னீரைத் தூவும் மழை.. 

ஜில்லென்ற காற்றின் அலை 

சேர்ந்தாடும் இந்நேரமே 

என் நெஞ்சில் என்னவோ 

எண்ணங்கள் ஆடும் நிலை 

என் ஆசை உன்னோரமே 

வெண் நீல வானில் 

அதில் என்னென்ன மேகம் 

ஊர்கோலம் போகும் 

அதில் உண்டாகும் ராகம் 

புரியாதோ என் எண்ணமே 

அன்பே...

பொன்மாலை நேரங்களே 

என் இன்ப ராகங்களே 

பூவானக் கோலங்களே 

தென்காற்றின் இன்பங்களே 

தேனாடும் ரோஜாக்களே 

என்னென்ன ஜாலங்களே 

கண்ணோடு தோன்றும் 

சிறு கண்ணீரில் ஆடும் 

கைசேரும் காலம் 

அதை என் நெஞ்சம் தேடும் 

இதுதானே என் ஆசைகள் 

அன்பே...

இரண்டாவது பாடல் உமா ரமணன் பாடியது.  எழுதியது யார் என்று போடவில்லை என்பதால் எளிமையான அந்த இரண்டு வரிகளை இளையராஜாவே அமைத்திருக்கக்கூடும்.  என்ன ஒரு மெலடி...   உமா ரமணன் குரலை அப்படியே இழைத்திருக்கிறார்.  இந்தப் பாடலாலேயே பிரதாப் மேல் படம் பார்ப்பவர்களுக்கு ஒரு அனுதாபம் வந்துவிடும்.

ஆசை ராஜா ஆரீரோ 

அம்மா பொண்ணே ஆரீரோ 

தோளிலே மாலையாய் 

ஆடும் ராஜா ஆரீரோ ...

=================================================================================================

சிறப்புச் சிறுகதை :  நெல்லைத்தமிழன் 

நான் பத்திரிகை படிக்க ஆரம்பித்த காலங்களிலேயே எழுத்தாளர் 'கடுகு/அகஸ்தியன்' கதை வந்திருந்தால் முதலில் அதைத்தான் படிப்பேன். அவர் கதைகளுக்கான படங்களை ஓவியர் நடனம் அல்லது செல்லம் வரைந்ந்திருந்ததாக நினைவு. அப்படிப்பட்ட நான் ரசித்த எழுத்தாளருடன் தொடர்பு கொள்ளும் வாய்ப்பு இணையத்தால் கிடைத்தது.  ஒரு தடவை அவரிடமே, அவர் பாணியில் தொச்சு கதை எழுதப்போகிறேன் என்றேன். அவர், தாராளமாக எழுதுங்கள் என்றார். அவரிடம் அப்போது சொல்லியிருந்த கதைக்கரு எனக்கு இப்போது நினைவில் இல்லை. கடுகு-அகஸ்தியன் - திரு பி.எஸ். ரங்கநாதன் அவர்களுடைய நினைவைப் போற்றும் விதமாகவும், அஞ்சலி செலுத்தும் விதமாகவும் அவர் பாணியில் தொச்சு கதை எழுத முயன்றிருக்கிறேன்.

கொரோனாவால் வந்த லாபம்

 - நெல்லைத்தமிழன் -

கையில் காபியை எடுத்து தலைப்புச் செய்திகளைப் பார்க்க ஆரம்பித்த தட்சணம், 'அத்திம்பேர்... அத்திம்பேர்' என்ற கூச்சல் வாசலிலிருந்து வந்தது.  பூஜை வேளையில் கரடி என்றெல்லாம் சொல்லமுடியாது. எந்த வேளையிலும் கரடி இந்த தொச்சு என்று சொல்லத்தான் ஆசை. ஆனால் அப்படி நினைத்தாலே கமலாவுக்கு வியர்த்துவிடும். அன்று முழுவதும் நேரிடையாக, மறைமுகமாக, நேரிடை மறைமுகமாக என்று வித விதமாக ஏதேனும் புலம்பித் தள்ளிவிடுவாள் என் அருமை மனைவி கமலா.

இப்போதெல்லாம் அழைப்பு மணியை அழுத்தக்கூட பொறுமை இல்லை போலிருக்கு இந்த தொச்சுவுக்கு.  இனி பேப்பரைப் படித்த மாதிரிதான்.

"வா வா தொச்சு.... இப்போதான் நீ உன் வீட்டுக்குப் போன மாதிரி இருக்கு. அதுக்குள்ளே ஏன் வெளி வாசலிலிருந்தே என்னை ஏலம் போட்டுக்கொண்டு வர்றே?"

கழுகுக்கு மூக்கில் வேர்க்கிறதோ இல்லையோ கமலாவுக்கு வேர்த்துவிடும்.

"உங்க அக்கா ஊரிலிருந்து கிளம்பி வரப்போறேன்னு ஒரு லெட்டர் போட்டாப் போதும்...உடனே குடையும் கையுமாக வாசலிலேயே உட்கார்ந்துகொண்டு, எப்போ வரப்போறா..எப்போ வரப்போறா, எந்தன் கலி தீரன்னு காத்திண்டிருப்பேள். என் தம்பின்னா மட்டும் இளக்காரம். உங்களுக்குச் சேவை செஞ்சுண்டு  தன் வீட்டைக் கூட கவனிக்காம,  அத்திம்பேர்.....அத்திம்பேர்னு காலைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்தா, ஏன் இப்படி கரிச்சுக்கொட்ட மாட்டீங்க?  நானே, அடடா தொச்சு போய் மூணு நாளாயிடுத்தே...இன்னும் வரக்காணோமே...அங்கச்சியையும் காணோமே... என்னாச்சுன்னு பரிதவிச்சுப் போயிருக்கேன். நீங்க என்னடான்னா"

வேலிக்கு ஓணான் சாட்சி என்பதுபோல, கதவுக்குப் பின்னாலிருந்து என் அருமை மாமியார் மெதுவாகக் கனைத்தாள். "ஏண்டீ  காலைல மாப்பிள்ளையை ஏதேனும் சொல்ற? அவருக்கு, அவர் ஆத்து மனுஷாதான் முக்கியமாப் படறது. நம்பாத்து மனுஷா, தேகம் ஒடிய சிச்ருஷை செய்தாலும் அலட்சியமாப் போயிடறது" என்று சந்தடி சாக்கில் கந்தகப் பொடியை வைத்தார். மாமியார்.

"அக்கா..கொஞ்சம் சும்மா இருக்கயா... அம்மா...சும்மா இரு. என்னோட அத்திம்பேர்தானே.. அவர் என்னைச் சொல்றதுக்கு உரிமை இல்லையா என்ன?"  டீப்பாயில் தொடாமல் வைத்திருந்த காபியை எடுத்து மடக் மடக் என்று குடித்தவாறே..

"பாவம்... நாம பேசினதுல அத்திம்பேரோட காபி ஆறிப்போயிடுத்து போலிருக்கு. அவருக்கு சூடா ஒரு கப் காபி போட்டு எடுத்துண்டுவாயேன் அக்கா... அப்படியே எனக்கும் கொஞ்சூண்டு கொண்டுவா. இந்தக் காபி ஆறியிருந்ததால, காபி சாப்பிட்ட திருப்தியே இல்லை"

தொச்சு கொஞ்சூண்டு என்று சொல்லிக்கொண்டே விரலை அரை அடி உயரத்துக்குக் காண்பித்ததிலேயே, அவனுடைய இந்த விசிட் அரை அடி டம்ளர் காபியோடு போகுமா இல்லை வேறு ஏதானும் எனக்குச் செலவு வைக்கும் பெரிய திட்டத்தோடு வந்திருக்கிறானா என்ற யோசனை வந்து என் வயித்தைக் கலக்க ஆரம்பித்தது.

அத்திம்பேர்.. சும்மா வேலை மெனெக்கெட்டு இப்போ நான் வரலை.  காசு கொறச்சலா இருக்கேன்னு எப்போப் பார்த்தாலும் நம்ம அத்திம்பேர் கவலைப்படறாரே.. செலவழிக்க அஞ்சறாரே.. அத்திம்பேரிடம் லட்சக்கணக்குல பேங்குல காசு இருந்தா இப்படி கவலைப்படுவாரா?  சும்மா ஜாம் ஜாம்னு செலவழிச்சு நம்மைப்போல கலகலன்னு இருப்பாரேன்னு தோணித்து"

"என்னை மாதிரி இளிச்சவாய் அத்திம்பேரும், ஈஷிக்கொள்கிற அக்காவும் இருக்கும்போது உனக்கு கலகலன்னு இருக்கறதுக்கு  என்ன கொறைச்சல்? அடுத்தவன் காசில் மஞ்சக்குளிக்கிறவங்களுக்கு கவலை எங்கேர்ந்து வரும்?" என்று அவனிடம் உடனே சொல்லியிருப்பேன் என்றுதானே நீங்க நினைக்கறீங்க?  இல்லை இல்லை..எப்போதும்போல மனசுக்குள்ளேயே நினைத்துக்கொண்டு வெளியே புன்னகைத்தேன்.

"என்னடா தொச்சு..இப்போ என்ன புது ஐடியாவோட வந்திருக்க?"

புது ஐடியாவோடு தொச்சு வந்திருக்கிறான் என்றதும், மாமியார் கதவின் பின்னாலிருந்து காதை மட்டும் ஹாலுக்குள் நீட்டியது தெரிந்தது.

"இந்த பாருங்கோ அத்திம்பேர்..எங்க தெருல ரெண்டு பேர் இப்படித்தான்..காசு இல்லை, காசு இல்லைனு ரொம்ப கஞ்சத்தனமா இருந்தாங்க. அப்புறம் யாரோ சொல்லி, இந்த ஷேர் மார்கெட்ல அவங்க கிட்ட இருந்த பத்தாயிரம் ரூபாயை இன்க்வெஸ்ட் பண்ணாங்க. சும்மா ரெண்டு வருஷத்துல எங்கயோ போயிட்டாங்க"

"அது இன்க்வெஸ்ட் இல்லை தொச்சு.. இன்வெஸ்ட்.  நீ சொல்றதைப் பார்த்தால் ஏதோ கோர்ட் கேஸ்னுனா அர்த்தம் வருது"

"தன்னாத்து மனுஷாள்கிட்ட எப்போவுமே உதவின்னு கேட்க நினைச்சாலே, அவாள்ளாம் உதவி கேட்கிறவர் பக்கமே தலைவச்சுப் படுக்க மாட்டா.. ஆனா இவர்ட்டேர்ந்து சுருட்டணும்னா மட்டும் நீலிக்கண்ணீர் வடிச்சுக்கிட்டு கடுதாசி போட்டுடுவா.  மச்சினன், நம்ம அத்திம்பேர் நன்னா இருக்கணுமேன்னு அல்லாடினா, எதையாவது சொல்லி அவனுக்கு இங்கிலீஸ் தெரியலைனு குத்திக் காண்பிக்கவேண்டியது.  ஆண்டவன், இப்படித்தாண்டீ உன் வாழ்க்கைனு என் தலைல எழுதிவச்சுட்டான்"  காபி டம்ளரோடு வந்த கமலா கடுகடுத்தாள்.

இன்னும் நான் ஏதும் சொல்லாமல் இருந்தால், அவள், டிசம்பர் சீசன் கச்சேரி போல, செஞ்சுருட்டியில் அழ ஆரம்பித்து, ஆரபி, பைரவி என்று ஆலாபனை பண்ண ஆரம்பித்துவிடுவாள்.

சிரித்த முகத்தோடு தொச்சுவைப் பார்த்து, "சொல்லு தொச்சு.. என்ன ஐடியாவோட இப்போ வந்திருக்கே? உங்க தெரு ஆட்கள் எங்கேயோ போன மாதிரி என்னையும் எங்கேயோ அல்லாடவிடப் போறயா?  அப்புறம் கமலா சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ணுவாள்? உனக்கும்தான் எப்படிப் பொழுது போகும்?"

"ஹா ஹா ஹா... என்னதான் சொல்லுக்கா.. நகைச்சுவையா பேசறதுல அத்திம்பேரை அடிச்சுக்க ஆளே கிடையாது. அதனால்தான் நான் முந்தி, நீ முந்தினு அத்திம்பேர் கதை எழுதின உடனேயே பிரசுரிக்க பத்திரிகை ஆபீஸ்ல இருந்து ஓடோடி வந்துடறாங்க"

"அக்கா.. உன் கைமணம் நீ போடற காப்பிலயே தெரியறது..ஆஹா.. அதுக்குள்ள தோசைக்கல் போட்ட வாசனை வர்றதே.. என்ன தோசை? வெந்தய தோசையா?"  காபியை லபக்கிக்கொண்டே கொக்கி போட்டான் தொச்சு.

"நம்மாத்து மனுஷாள்லாம் சுருசியோட சம்ப்ரமா சாப்பிடறவா. கரெக்டா கண்டுபிடிச்சுட்டயேடா... இவாள்ளாம் தட்டுல என்ன போட்டிருக்கு, எப்படிப் பண்ணியிருக்கா, பாராட்டுவோமேன்னு ஒரு அக்கறையும் கிடையாது. பேசாம பேப்பரைக் கைல வச்சிண்டு தட்டுல உள்ளதைச் சாப்பிடவேண்டியது. இல்லைனா டி.வி.ல போடற உகாண்டா நியூஸை ஏதோ பக்கத்துத் தெருவில் நடந்துட்டா மாதிரி வெறிச்சுன்னு பாத்துண்டிருக்கவேண்டியது"

"என்ன அக்கா இப்படிச் சொல்லிட்ட?  நீ மட்டும் பத்து நிமிஷம் முன்னாலேயே தோசைக்கல்லைப் போட்டிருந்தாயானா(ல்), தெரு முனைல வரும்போதே எனக்குத் தெரிஞ்சிருக்கும்... இது அக்கா பண்ணற வெந்தயத் தோசை வாசனைனான்னு.  பாவம்  அங்கச்சிக்கும், 'பப்ளி'க்கும் நீ பண்ணற தோசைன்னா உசிர். நான் போம்போது அவாளுக்கு மட்டும் ஒரு சின்ன டிபன் கேரியர்ல மிளாப்பொடி தடவி  தோசை பத்துப் பன்னெண்டு கொடுத்துடு.  எனக்கு கேரியர்ல வச்சுடாதே. நான் இங்கேயே சாப்டுட்டுப் போறேன். இல்லைனா அத்திம்பேர் வருத்தப்படுவார்"

ஓஹோ...காலைல பல் தேச்ச உடனேயே சாப்பாட்டுக்கு இங்க வந்துட்டானா? நல்லவேளை மூட்டை முடிச்சோட வரலையேன்னு பாத்தா, காலை டிபன் இங்கேர்ந்து அவாத்துக்கு கேரியர்ல போறதா?  இவன் சின்ன டிபன் கேரியர்னு சொன்னா அது எத்தனை பெருசுன்னு எனக்குத்தானே தெரியும். பேஷ் பேஷ்  என்று எப்போதும்போல மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டேன்.

"அத்திம்பேர்...ஒண்ணும் வேண்டாம்.. சும்மா பிச்சாத்து காசு ஒரு லட்சத்தை எடுத்து ஷேர் மார்க்கெட்ல இன்வெஸ்ட் பண்ணுங்கோ. ரெண்டே வருஷத்துல 20 லட்சமா ஆயிடும்.  அப்புறம் புதுக்கார் வாங்கறதா இல்லை புது வீடே வாங்கறதான்னு உங்களுக்கு கன்ஃப்யூஷன் வருமே தவிர,  அதை வாங்க காசு இருக்கா இதை வாங்க காசு இருக்கான்னு கவலையே வராது"

ஏதோ ஒரு லட்சத்தை தரையில் கிடக்கிற காசு மாதிரி தொச்சு சொன்னதைக் கேட்டு விக்கித்துப் போனேன். யார் தொச்சுகிட்ட சொல்லியிருப்பா, எனக்கு பேங்க் லோன் சாங்க்‌ஷன் ஆயிடுத்துன்னு?  கமலா கிட்ட, யார்ட்டயும் மூச்சு விடக்கூடாதுன்னு சொல்லியிருந்தேனே.... எப்போதும் போல, "நீங்களும் யார்கிட்டயும் மூச்சு விட்டுடாதீங்கோ"ன்னு ஊர் ஃபுல்லா எல்லார்கிட்டயும் சொல்லியிருப்பாளோ?

"இந்த பாரு தொச்சு.. இந்த ஷேர் மார்க்கெட்லாம் ஏறும்..இறங்கும். பணம் வரும், போகும்.. இதெல்லாம் சூதாடறது மாதிரி. நமக்கு அந்த பிஸினெஸெல்லாம் வேண்டாம்.  பேசாம, பேங்க்லயே காசு இருந்தா, கொஞ்சூண்டு வட்டி வந்தாலும் முதலுக்கு மோசம் வந்திடாது"

கமலா சீறிக்கொண்டு வந்தாள். "ஒன்னோட அத்திம்பேர் நாலு காசு சம்பாதிச்சு ராஜா மாதிரி இருக்கணும்னு நீ அல்லாடறது அவருக்கு எங்க புரியுது தொச்சு. எனக்கென்னவோ விதி.. ஒரே குடிசைல வாழ்க்கை பூரா ஓட்டணும்னு. அதை விட்ட ஓட்டல் உடைசலான கார்ல வருஷத்துக்கு ரெண்டு தடவை அவர் அம்மா வீட்டுக்குக் கூட்டிண்டு போவார். இந்தக் காசும் பேங்கிலேவா இருக்கும்?  பருந்துக்கு எலிக்குஞ்சு கண்ல படறமாதிரி அவர் அம்மாகிட்டேர்ந்து "வீட்டுக் கூரை ஒழுகறது, சுவர் இடியறது"ன்னு தாக்கல் வர ஆரம்பிச்சுடும். இல்லை இருக்கவே இருக்கா அவர் அக்கா சரோஜா.... பத்து வரில பாராட்டி, சொந்தம் கொண்டாடி, தன்னோட கஷ்டங்களை ஒரு பாட்டம் சொல்லி அழுது செலவுக்கு பணம் கேட்க.. ம்ம்ஹும்.ப்ச்"

கமலாவை விட்டால் உடனே பிலாக்கணம் பாட ஆரம்பிச்சுடுவாள். கூடவே அவள் அம்மாவும் அப்போ அப்போ தவில் வாசிக்க ஆரம்பித்தால் என் தலைதான் உருளும். முதலில் உடனடி பிரச்சனையிலிருந்து விடுபடுவோம் என்ற ஞானோதயம் எனக்கு வந்தது.

"சரி தொச்சு... ஷேர்ல இன்வெஸ்ட் பண்ண யார்கிட்ட கன்சல்ட் பண்ணணும்னு பார்க்கிறேன். ஷேர் மார்க்கெட்டையும் விட்டு வைப்பானேன். அதிலும் தொபுகடீர்னு குதிச்சுப் பாத்துடலாம்"

"இது என்ன யாரோ எவரோன்னு தேடிண்டு போய் கன்சல்ட் பண்றது?  அத்திம்பேர்.. தொச்சா கொக்கா?  நான் எல்லாத்துக்கும் சொலூஷனோடதான் வந்திருக்கேன். எங்க தெரூலயே பட்டாம்பி ஐயர்னு எக்ஸலெண்ட் இன்வெஸ்ட்மெண்ட் கன்சல்டண்ட் இருக்கார். அவர் சொல்லி நாம ஷேர் வாங்கி, அவர் சொல்லும்போது வித்தா சுளையா 60%க்கு மேல லாபம் கிடைக்கிறதாம். யார் யாரோ அவர் வீட்டுக்கு வந்து தவம் கிடக்கறா.  அவர்ட்ட இன்னைக்கே பேசிடறேன். இந்த வாரமே அவரைக் கூட்டிண்டு வந்துடறேன்.  இன்வெஸ்ட் பண்ணறதுக்கு முதல்ல, எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சு அத்திம்பேர் கோடீஸ்வரராயிடணும்னு நாம எல்லாரும் அங்கச்சி பசங்களோட நம்ம குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் போயி கும்பிட்டுட்டு வந்து இன்வெஸ்ட்மெண்டை ஆரம்பிச்சுடுவோம். என்ன சொல்றீங்க?"

அடப்பாவீ... இவன் ஏதோ குடும்பத்தோட நேர்ந்துகொண்டதற்கு நம்ம செலவிலேயே குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் போக ப்ளான் பண்றானே  என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டேன்.

எங்க நான் பின்வாங்கிடுவேனோ என்ற பதட்டத்தில் கமலா பேச்சில் நுழைந்தாள்.

"என்ன யோசனை? தொச்சு சொன்னா அது சூப்பர் ப்ளானாத்தான் இருக்கும். அஞ்சு வருஷம் முன்னால கோவிலூர்ல ஒரு இடம் வாங்கிப்போட்டு பிறகு வித்து நமக்கு சுளையா எம்பதாயிரம் லாபம் வந்ததே.. தொச்சு ஃப்ரெண்ட் மூலமா தில்லிலேர்ந்து ஃபர்னிசர்லாம் வரவழைச்சதுல நமக்கு பத்தாயிரம் ரூபாய் மிஞ்சித்தே"  கமலா வாயெல்லாம் பல்லாகப் பேசினாள். அவள் மறந்தும்கூட தொச்சு சொல்லி நஷ்டமானவைகளைப் பத்திப் பேச மாட்டாள். ரெண்டு லாபம்னா எட்டு நஷ்டம் என்பது எனக்கு மட்டும்தானே நினைவிலிருக்கும்.

உரலுக்குள் தலையைக் கொடுத்தாகிவிட்டது..இனி இடிக்குப் பயந்தால் ஆகுமா?

"சரி..பட்டாம்பியைக் கூட்டிண்டு வா. பேசி இன்வெஸ்ட் பண்ணிடுவோம்"

"அக்கா..ஜோசியர் சொன்னாரோல்யோ..அத்திம்பேருக்கு நல்ல காலம் ஆரம்பிச்சுடுச்சுன்னு. ஏதோ சின்னப் பையன்..அணில் மாதிரி என்னாலான உதவி. நீயெல்லாம் பங்களால இருந்தா எனக்குத்தானே பெருமை. எங்க அக்கா பெரீய இடத்துல இருக்கா. புதுக்கார்லாம் வச்சிண்டிருக்கான்னு"

சரி.. தோசை ரெடியானா சொல்லு. எடுத்துண்டு கிளம்பறேன். அங்கச்சி காத்துண்டிருப்பா.

**

என்ன?  தொச்சுவின் ஷேர் மார்க்கெட் யோசனையில் எவ்வளவு இன்வெஸ்ட் பண்ணினேன், அதில் எத்தனை லாபம்னு தெரிஞ்சுக்க ஆசைப்படறேளா?

தொச்சுட்ட சரின்னு சொல்லி, அவன் கன்சல்டண்டை கூட்டிக்கொண்டு வர்றதுக்குள்ள, கவர்மெண்டு திடுதிப்புனு, 'கொரோனா' என்ற பேரைச் சொல்லி ஊரடங்கு அனொன்ஸ் பண்ணிட்டாங்க. அப்புறம்தான் ஷேர் மார்க்கெட் டபக்குனு கீழ இறங்கி, அதுல இன்வெஸ்ட் பண்ணினவாளுக்கெல்லாம் லட்சம் நஷ்டம், கோடி நஷ்டம்னு அவனவன் கதர்றானே... ஆனானப்பட்ட வாரனுக்கே 50 பிலியன் டாலர் நஷ்டமாயிடுத்தாமே...  இனியும் ஷேரைப் பத்தி தொச்சு பேச்செடுப்பான்னு நீங்க நம்புறீங்க?

எனக்கு தலைக்கு வந்த கத்தி தலைப்பாகையோட போயிடுத்துன்னு நானே நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டு, வீட்டுக்குள்ளேயே நிம்மதியா பேப்பர் படிச்சுக்கிட்டு, சந்தை கிந்தை எங்கும் போகாமல், தொச்சு கும்பலின் வரவு (அது எங்க... அவா வந்தாலே செலவுதான்.. இது என் மனசு) இல்லாமல் இந்த மூணு மாசமா அக்கடான்னு இருக்கேன்.  இதுல ஷேர் மார்க்கெட் இன்வெஸ்ட்மெண்ட் என்னாச்சுன்னு தெரிஞ்சுக்க வந்திருக்கீங்களே.

பின்குறிப்பு:  கதைகளுக்கான படங்களை கடுகு சாரின் தளத்திலிருந்தே எடுத்திருக்கிறேன். வரைந்த ஓவியர்களுக்கு நன்றி.