கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : அன்பின் வழியது - துரை செல்வராஜூ

அன்பின் வழியது

துரை செல்வராஜூ 

**********************  

வசுமதி காலையில் இருந்தே ஒன்றும் சாப்பிடவில்லை... கேட்டால் பிரதோஷம் என்கிறாள்... 

' உடம்பு என்னத்துக்கு ஆகிறது காலம் இருக்கிற இருப்பில்!.. '

சங்கரியின் மனம் எதிலும் செல்லவில்லை - 'அக்கா இப்படி உடலை வருத்திக் கொண்டு விரதம் இருக்கிறாளே..' - என்று...

ஆனாலும் வசுமதி மறுபடியும் குளித்து விட்டு கோயிலுக்குப் புறப்பட்டு விட்டாள்...

" சங்கரி.. நீ கிளம்பலையா?..."

" இதோ.. கிளம்பிட்டேன்!... " - முகம் கழுவி தலை முடித்து வேறு உடைக்கு மாறியிருந்தாள் சங்கரி...

அர்ச்சனைக்கான பொருட்களை எல்லாம் எடுத்துக் கொண்டாயிற்று...

" வேற என்னக்கா!.. " - சங்கரி வினவினாள்..

" அங்கே சாமி மாடத்துக்கிட்ட ரெண்டு டிபன் பாக்ஸ் இருக்கு பாரு.. அதையும் எடுத்துக்க!... "

" டிபன் பாக்ஸ்?... அது எதுக்கு!.. " - சங்கரிக்கு ஆச்சர்யம்...

" பிரசாதம் வாங்குறதுக்கு!... "

" கையில கொடுப்பாங்க... வாங்கி சாப்பிட்டுட்டு வராம - டிபன் பாக்ஸ் எல்லாம் எதுக்கு?... "

" நீ அங்கே வந்து பாரு .. உனக்குப் புரியும்!.. "

வசுமதியின் முகத்தில் புன்னகை...

" கோயிலுக்குப் போனோமா... சாமி கும்பிட்டோமான்னு இருக்கணும்... பிரசாதம்ன்னு வரிசையில நிக்கிறது..  இல்லேன்னா கூட்டத்துக்குள்ளே முட்டி மோதி மண்டைய உடைச்சிக்கிறது...  அங்கே எல்லாம் இந்த  கிராமம் மாதிரி இல்லை!... "  என்றாள் சங்கரி...

அங்கே என்பது தமிழகத்தின் பெரியதொரு நகரத்தை...

அதை நினைத்ததும் சிரிப்பு வந்தது வசுமதிக்கு...

" அப்பாவுக்கு மாற்றல் ஆனதாலே மகாராணி நீங்க இப்போ அந்த ஊர் வாசி!..அதுக்கு முன்னால இந்த மாதிரி கூட இல்லை.. இதை விட சின்ன கிராமத்துக்காரி தானே!... "

" அதுக்காக பட்டிக்காடாகவே இருக்கணுமா!.. " - சங்கரிக்கு வியப்பு...

" எது பட்டிக்காடு?.. கோயில்ல பிரசாதம் வாங்குறதா!... " - வினவிய வசுமதியை சங்கரி இடைமறித்தாள்...

" அதுசரி.. நீ பாட்டுக்கு கோயிலுக்குக் கிளம்பிக்கிட்டு இருக்கிறே.. அத்தான் வந்துடுவாங்களே!... "

" அவங்க ஏழரை மணி பஸ்ல தான் வருவாங்க... அதுக்குள்ளே நாம திரும்பிடலாம்.. "

" ஓ.. கதை அப்படி போகுதா!... " - சிரித்தாள்...

வீட்டைப் பூட்டிய வசுமதி வாசலில் இருந்த ஸ்கூட்டியை நோக்கினாள்..

" அக்கா!.. செருப்பு போட்டுக்கலையா!.. "

" வண்டியில போறதுக்கு செருப்பு எதுக்கு?.. "

" அதுவும் சரிதான்!.. "

" நீ ஓட்றியா.. நான் ஓட்டவா?... "

" நானே ஓட்றேன்... நீ வழிய மட்டும் சரியாச் சொல்லு... "

கிராமத்தின் சாலையில் விரைந்து  ஓடியது - ஸ்கூட்டி..

கொஞ்சம் ஜனசந்தடியான கடைத் தெருவைக் கடந்து வடக்காகத் திரும்பியதும் சிவாலயத்தின் கோபுரம் தெரிந்தது...

கோயிலின் வாசலை நெருங்கியதும் பிரமிப்பில் ஆழ்ந்தாள் சங்கரி...

' இந்த சின்ன கிராமத்துல இவ்வளவு அழகான கோயிலா!.. '

மக்கள் பலரும் கோயிலுக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தார்கள்...

ஸ்கூட்டி வேகம் குறைந்து நின்றதும் அருகம்புல் மாலைகளுடன் சிறுமி ஒருத்தி ஓடி வந்து -

" அக்கா.. அக்கா... ஸ்கூட்டரை அங்கே விடுங்க.. அக்கா... பத்திரமா பார்த்துக்குறோம்... "

" நீ தான் அருகம்புல் மாலை விக்கிறதுக்கு அங்கேயும் இங்கேயும் ஓடிக்கிட்டு இருக்கியே... ஸ்கூட்டிய யார் பார்த்துக்குவாங்க?... "

" அங்கே எங்க அப்பாரு இருக்காங்க அக்கா.. "

" சரி.. மாலை எவ்வளவு?.. " 

" ரெண்டு மாலை அஞ்சு ரூபா!.. " 

இந்தக் கோயிலில் பெரியதும் சிறியதுமாக இரண்டு நந்திகள்...

ஒவ்வொரு மாலையும் ஒன்றுக்கொன்று மூன்று முழத்துக்குக் குறையாமல் இருந்தன..

சங்கரிக்கு ஆச்சரியம்... ' அங்கே மூணு இணுக்கு அஞ்சு ரூபாய்ன்னு

விற்பானுங்களே!.. '

சிறுமி காட்டிய இடத்தில் ஸ்கூட்டியை நிறுத்தியபோது அங்கிருந்தவர் -

" கோயிலுக்குப் போய்ட்டு வந்து காசு கொடுங்க தாயி!... " - என்றார்...

பத்துப் பன்னிரண்டு வண்டிகள் நின்று கொண்டிருந்தன...

ஒவ்வொன்றுக்கும் இரண்டு ரூபாய்..

' அங்கே என்றால் பதினைந்து ரூபாய்க்கு தாளித்து விடுவார்கள்!... சமயத்தில் பெட்ரோலும் காணாமல் போயிருக்கும்!.. '

அருகம்புல் விற்ற சிறுமியிடம்

" ரெண்டு மாலை கொடும்மா!.. " - என்று ஐந்து ரூபாயை நீட்டினாள் வசுமதி...

சங்கரி சும்மா இருக்காமல்,

" பெரிய நந்திக்கு பெரிய மாலை.. சின்ன நந்திக்கு சின்ன மாலை இல்லையா!.. " - என்றாள்...

" பெரிசா இருந்தாலும் சிறுசா இருந்தாலும் நந்தி ஒண்ணு தானே அக்கா!.. "

சிறுமியின் பதில் கேட்டு திகைத்து நின்ற சங்கரியைப் பார்த்து சிரித்தாள் வசுமதி...

' இந்த பதில் போதுமா.. இன்னும் ஏதும் வேணுமா!... ' - என்பது அதன் அர்த்தம்...

அருகிலிருந்த கிணற்றடியில் கால் கை கழுவிக் கொண்டு கோயிலுக்குள் நுழைந்தனர்...

அண்ணாந்து பார்த்து ராஜ கோபுரத்தை வணங்கிக் கொண்டனர்...

நந்தி மண்டபத்தைச் சுற்றிலும் ஜனங்கள்.. பெரியவர்களும் இளையோர்களுமாக  - சும்மா இராமல் உதிரிப் பூக்களைத் தொடுப்பதும் திரவியப் பொருட்களை சேகரிப்பதும்

நாரத்தம் பழங்களை அறுத்துப் பிழிவதும் மஞ்சள் பொடியை நீரில் கரைப்பதும் கனிந்த வாழைப் பழங்களுடன் சர்க்கரையைச் சேர்த்து பஞ்சாமிர்தம் தயாரிப்பதுமாக...

சங்கரி நினைத்துக் கொண்டாள் - 'அங்கே என்றால் எல்லாவற்றுக்கும் கான்ட்ராக்ட் விட்டிருப்பார்கள்!.. '

பிரதோஷ வேளை நெருங்கியதும் ஆலய மணி முழங்கிட பூஜைகள் தொடங்கின...

நந்தியம்பெருமானுக்கு குளிரக் குளிர பதினான்கு வகையான அபிஷேகங்கள்..

அவை முடிந்து புது வஸ்திரங்கள் சாற்றி மலர் அலங்காரம்... மகா தீபாரதனை...

முட்டி மோதிக் கொள்ளாமல் அனைவரும் தரிசனம் செய்தனர்.. மக்களிடையே கற்பூர ஆரத்தியை எடுத்துக் கொண்டு வந்தார் குருக்கள்...

திருநீறு குங்குமம் அபிஷேக சந்தனமும் அவ்வாறே வழங்கப்பட்டன..

'எனக்கு... உனக்கு..' என்று தள்ளு முள்ளு ஏதும் இல்லை..

அபிஷேக பஞ்சாமிர்தம் தொன்னையில் வழங்கப்பட்டது...

சங்கரிக்கு ஆச்சர்யம்... ' இப்படியும் மக்கள்.. என்ன ஒரு ஒழுங்கு!.. ' என்று..

புஷ்பாஞ்சலி செய்யப்பட்ட பூக்களை வயதான பெண்மணி ஒருவர் எல்லாருக்கும் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்...

அவரிடமிருந்து பூக்களைப் பெற்றுக் கொண்டு மூலஸ்தானத்தில் ஸ்வாமி அம்பாளை தரிசனம் செய்தனர்..

பாலாலயம் செய்யப்பட்டிருப்பதால் உற்சவ மூர்த்தி ரிஷப வாகனத்தில் எழுந்தருளியிருந்தார்..

அம்பாள் சந்நிதியில் இருந்த குருக்கள் வசுமதியைக் கண்டதும்

" வாம்மா.. குழந்தே... ஆத்துக்காரர் வரலையா!.. " - என்றார்...

" அவர் பேங்க் விஷயமா கும்பகோணம் போயிருக்கார்... " 

" இவ உன் தங்கையா?..." 

" ஆமாம்... ஸ்வாமி... " 

" என்ன பேர்!.. "

" சங்கரி!... "

சர்வாங்க சுந்தரிங்கறது அம்பாளோட  விசேஷமான நாமம்... நக்ஷத்திரம்?...

சொன்னாள்..

" ஓம்!... "

சங்கல்பத்துடன் அம்பாள் பாதத்தில் குங்கும அர்ச்சனை செய்து ஜாக்கெட் துணி ஒன்றுடன் எலுமிச்சம்பழம், மஞ்சள், சந்தனம், குங்குமம் எல்லாம் கொடுத்து

" சீக்கிரமே மாங்கல்ய பாக்யம் கிடைக்கும்!.. " - என்றார்...

சங்கரிக்கு கண்ணீர் வந்து விட்டது...

அம்பிகையை மீண்டும் வணங்கி விட்டு திருச்சுற்றில் நடந்தனர்...

வடக்குப் பிரகாரத்தில் பிரசாத விநியோகம் நடந்து கொண்டிருந்தது...

சர்க்கரைப் பொங்கல், புளியோதரை,  தயிர் சாதம், சுண்டல் என தனித் தனியாக இலைகளில் வழங்கிக் கொண்டிருந்தனர்..

பிரசாதங்களை வாங்கிக் கொண்டு ஓர் ஓரமாக அமர்ந்து சாப்பிட்டனர்...

வந்திருந்த எல்லாரும் பூஜை முடிந்ததும் பிரசாதங்களைப் பெற்றுக் கொண்டு போய் விட்டனர்..

இருந்தும் பொங்கலும் புளியோதரையும் வாளிகளில் ஓரளவுக்கு மீதமிருந்தன..

வசுமதி எழுந்து சென்று கை நீட்டினாள்..

சங்கரிக்கு திடுக்..  - என்றிருந்தது...

" அக்கா!... " - என்றாள்...

" என்ன நினைப்பாங்க உன்னப் பற்றி?... இல்லாதவங்க வேற யாரும் வருவாங்க தானே!.. "

மறுபடியும் இலைகளில் கொடுக்கப்பட்ட பிரசாதத்தை வாங்கி டிபன் பாக்ஸில் வைத்துக் கொண்ட வசுமதி சங்கரியைப் பார்த்து மெலிதாகச் சிரித்தாள்...

" அட.. அல்பமே!.. செய்றதையும் செஞ்சிட்டு சிரிப்பு வேற... நீ வீட்டுக்கு வா... உனக்கு இருக்கு!.. "

சங்கரி மனதுக்குள் கொதித்தாள்.. குமுறினாள்... கடுகடு என்றிருந்தது அவள் முகம்..

" அவங்க என்ன நெனைப்பாங்க?.. "

எதைப் பற்றி அவள் கேட்கிறாள் என்பதைப் புரிந்து கொண்ட வசுமதி

" ஏதாச்சும் நெனைச்சுக்கட்டும்!... " - என்றாள்..

கோயிலுக்கு வெளியே கூட்டம் இல்லை..

சூரியன் இறங்கிய பின்னரும் வெளிச்சமாக இருக்க -

அந்த ஓரத்தில் இவர்களுடைய ஸ்கூட்டி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தது..

அருகில் அந்தச் சிறுமியும் அவளது அப்பாவும்...

" கோயிலுக்கு வந்தீங்களா.. சாமி கும்பிட்டீங்களா?... "

இயல்பாகக் கேட்டாள் வசுமதி...

" நம்ம கையில.. ஒரு பொழப்ப வாங்கியாச்சு... அத உட்டுட்டு நம்ம இஷ்டத்துக்குப்  போறது தப்பு ஆச்சே தாயி!.. கோயிலுக்கு உள்ள ஐயரு சொன்ன மந்திரம் எல்லாம் மைக்கு வழியா காதுல விழுந்துச்சு.. அதைக் கேட்டுக்கிட்டு கையெடுத்து கும்பிட்டுக்க வேண்டியது தான்!... "

சலனமில்லாமல் சொன்னார் அவர்...

" இந்தாங்க.. சாப்பிடுங்க...

உங்களுக்காகத் தான் கொண்டு வந்தேன்!.. " - என்றபடி டிபன் பாக்ஸில் இலையோடு இருந்த பிரசாதத்தை எடுத்து இருவரிடமும் கொடுத்தாள்...

" பாருங்க.. சாமியே சாப்பிடக் கொடுத்து விட்டுருக்கு இதுக்கு மேல என்ன வேணும்?... " 

அவர் கோயிலைப் பார்த்துக் கை கூப்பினார்...

" சரி..  நாங்க போய்ட்டு வர்றோம்!.. " - என்றபடி இரண்டு ரூபாயை நீட்டினாள் வசுமதி...

" என்னா இது?.. "

" வண்டிக் காசு!.. "

" எதுக்கு இது?.. எங்களையும்  மதிச்சு பொங்க சோறு கொடுத்தீங்களே... அந்த மாதிரி நா ஒங்களை மதிக்க வேணாமா?.. "

" அது வேற.. இது வேற... "

" ரெண்டும் ஒண்ணு தான் தாயி... முன் கை நீண்டாத் தான் முழங்கை நீளும்!... இனிமே எப்ப கோயிலுக்கு வந்தாலும் ஒங்களுக்கும் ஒங்க வண்டிக்கும் நான் காவல்... நம்ம எல்லாருக்கும் அந்த ஈசுவரன் காவல்!... "

இப்போது வசுமதியின் கண்களில் நீர்..

சங்கரி முகம் மலர்ந்து அக்காவின் கன்னங்களை வருடி முத்தமிட்டாள்.

ராஜ கோபுரத்தின் உச்சியில் - பளீர்.. என விளக்கு ஒளிர்ந்தது...

ஃஃஃ