பக்கம் பார்த்துப் பேசு

 சாதாரணமாக சாலையில் நடந்து செல்லும்போதோ அல்லது பொது இடங்களிலோ நமக்குள் பேசிக்கொண்டாலும் அருகில் தாண்டிச்செல்வோரை  சில நேரங்களில் அது புருவம் உயர்த்த வைக்கும்.  ஏனெனில் நாம் அந்த நேரம் பேசும் ஓரிரு வார்த்தைகள்  அவர்களைக் குறிப்பதாக பொருள் கொள்ள வைத்து விடும்.

இதுமாதிரி சந்தர்ப்பங்கள் நம் எல்லோருக்குமே எப்போதாவது அமைந்திருக்கும்.

அறிமுகமில்லாதவர்களாக இருந்தால் தாண்டிச் சென்று விடலாம்.  ஏற்கெனவே அறிமுகமானவர்களாக இருந்தால் கொஞ்சம் கஷ்டம்தான்.  அவர்களாக எதுவும் விளக்கமும் கேட்க மாட்டார்கள் (பெரும்பாலும்)  எப்படிக் கேட்பார்கள்!  நாமாகச் சென்று விளக்கமும் சொல்ல முடியாது!

புரிந்தவர்களுக்குச் சொல்ல வேண்டியதில்லை; புரியாதவர்களுக்குச் சொல்லிப் பயனில்லை தத்துவம்தான்!

எங்கள் அலுவலகத்தில் சாதாரணமாக ஒரு பிராஞ்சுக்கு உயர் அதிகாரி விசிட் செய்தால் மற்ற கிளைகளிலிருந்து எப்போ வந்தார், என்ன செய்தார் என்று விசாரிப்பதுண்டு.  புதிதாகப் பொறுப்பேற்றிருந்த அந்த உயர் அதிகாரி  சென்ற வாரம்  எங்கள் கிளைக்கு சர்ப்ரைஸ் விசிட் செய்திருந்தார்.

என்னிடம் வந்து "உங்களைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்..   இப்போதுதான் பார்க்கிறேன்"

"நல்லவிதமாதானே மேடம்?"

"ஹா...   ஹா...  ஹா...   ஆமாம்..  ஆமாம்...  நீங்கள் இப்படிக் பேசுவீங்கன்னும் சொல்லி இருக்கிறார்கள்"

யார் சொல்லி இருப்பர்கள் என்று எனக்குத் தெரியும் என்பதால் நான் அதுபற்றி எதுவும் கேட்டுக்கொள்ளவில்லை.

அப்புறம் கொஞ்ச நேரம் அதிகாரி போல் இல்லாமல் நட்பு ரீதியில் பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டுச் சென்றார். 

புதிதாக வந்த அந்த உயர் அதிகாரி பெண் அதிகாரி.  

வழக்கம்போலவே மறுநாள் வேறு ப்ராஞ்சில் பணிபுரியும் தோழி போன் செய்தார்.     தகவல் இப்படித்தான் எப்படியோ பரவி விடும்.  உடனே ஆங்காங்கிருந்து விசாரிப்புகள் வரும்!

தோழி ஃபோனுக்கு வருகிறேன்.  சாதாரணமாக எப்போ வந்தாங்க, என்னென்ன பார்த்தாங்க என்னென்ன கேட்டாங்க, ஏதாவது கொக்கி, உண்டா போன்ற கேள்விகள் எல்லாம்தானே கேட்கப்படும்?  தோழி சுருக்கமாகக் கேட்ட கேள்வி   "எப்படி இருக்காங்க ......?"

என்னுடைய பதில்

"உயரமா இருந்தாங்க...    கொஞ்சம் குண்டா இருந்தாங்க...     சிவப்பா இருந்தாங்க...   அழகா இருந்தாங்க... கைண்டா இருந்தாங்க..."

கட் பண்றோம்.  லொகேஷன் சேன்ஜ்!

எங்கள் வீட்டின் பக்கத்துக்கு கதவு காலி செய்து இரண்டு மாதங்களான நிலையில் ஒரு புதுக்குடித்தனம் வந்திருக்கிறது.  புதிய இளஞ்ஜோடி.  காதல் திருமணமாக இருக்கவேண்டும்.  இருக்க வேண்டும் என்ன, அதுதான்.    வீட்டை எதிர்த்துத் திருமணம் புரிந்திருக்கிறார்கள் போல..  அறிகுறிகள் தெரிந்தன.

அவர்கள் வந்த நாளிலிருந்து எங்கள் வீட்டிலிருந்து கத்தி, ஏணி, ஸ்டூல் என்றெல்லாம் கடன் வாங்கி (அதில் கத்தியைத் திருப்பித் தரவில்லை!) வீடு செட் செய்திருந்தார்கள்.

அந்தப் பெண் வீட்டில்தான் இருப்பார்.   மதிய நேரம் என்பதால் கணவர் வேலைக்குச் சென்றிருந்தார் என்று நினைவு.

தோழி போன் செய்த நேரம் எங்கள் வீட்டில் சில வேலைகள் செய்ய வேண்டி இருந்தன.  முக்கியமாக புக்ரேக்.  அதற்கான ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருக்கும் வேளையில் அது சம்பந்தப்பட்ட இரண்டுபேர் ஐடியா கேட்க வீட்டுக்கு வருவதாக போன் செய்ய,  தோழியை ஹோல்டில் போட்டுவிட்டு அவர்களிடம் பேசி மேலே வரச்சொல்லிவிட்டு, கட்செய்து தோழி போனை மறுபடி உயிர்ப்பித்து அவர்களுக்காக கதவைத் திறந்து வைத்துக் கொண்டு வாசலுக்கருகில் நின்றுதான்  மேற்சொன்ன வசனத்தைப் பேசினேன்.

பக்கத்து வீட்டுக் கதவு படாரென்று அறைந்து சாத்தப்பட்டதன் காரணம் அப்போது புரியவில்லை! 

========================================================================================================

அதிரா தனது தளத்தில் பின்னூட்டப் பகுதியில் வழக்கம் போல ஒரு படம் போட்டிருந்தார்.  மெயில் பாக்ஸில் அதை க்ளிக் செய்தால் என்ன படம் என்று தெரியும்.  சமீபத்தில் அப்படி தந்த ஒரு லிங்க்கை க்ளிக் செய்ய எரர் மெஸேஜ் வந்தது.  அது பார்க்க மிகவும் கவர்ச்சியாய் இருந்ததால் ஸ்க்ரீன் ஷாட் எடுத்து விட்டேன்!

======================================================================================================

ஜனவரி 2014 இல் நான் ஃபேஸ்புக்கில் பகிர்ந்திருந்தது இது...

கவிதை பற்றி திரு அசோகமித்திரன் 'தி இந்து' வில்!

கே : இப்போது தமிழ் வளர்ச்சித் துறையின் திருவிக விருது கிடைத்துள்ளது. மிக நீண்ட பயணத்திற்குப் பிறகுதான் தொடர்ந்து விருதுகளால் அங்கீகரிக்கப்பட்டுவருகிறீர்கள்...

விருது கொடுக்கிறார்கள். சந்தோஷம். விருதுகொடுப்பதில் நிறைய பேருக்கு மகிழ்ச்சி. அவ்வளவுதான். தொண்டு கிழம் ஆன பிறகு விருதுகொடுக்கிறார்கள். பலபேர் விருது இல்லாமலே இறந்துவிடுகிறார்கள். எனக்கு 82 வயதாகிவிட்டது. சாரல் விருது விக்கிரமாதித்யனுக்குக் கொடுக்கிறார்கள். ஆனால் எனக்குக் கவிதை குறித்தே பொதுவாக நிறைய சந்தேகம் இருக்கிறது. எப்போதும் எனக்குக் கவிதை குறித்துச் சந்தேகம் உண்டு. கவிதையைப் புனித வாக்கு என்கிறார்கள். கொஞ்சம் முயற்சி எடுத்தால் யார் வேண்டுமானாலும் அந்தப் புனித வாக்கை எழுதிவிட முடியும்.

கே : இது பொதுவாகக் கவிதை குறித்த உங்கள் அபிப்ராயமா?

ஆம். ஆரம்பத்தில் கவிதை ஏன் அப்படி எழுதப்பட்டது என்றால் எழுதிய அந்தச் சாதனம் வெகுநாள் இருக்காது. ஓலைச் சுவடிகள் 150 வருஷத்திற்குள் உதிர்ந்துபோய்விடும். அதனால் மனப்பாடமாக வைத்துக்கொள்வதற்காக எதுகை, மோனை, அலங்காரங்கள் வைத்து எழுதினார்கள். மகத்தான படைப்புகள் எல்லாம் இருக்கின்றன. நான் இல்லை என்று சொல்லவில்லை.

கே :  கவிதை குறித்த சந்தேகம் தமிழ்க் கவிதைக்கு மட்டுமானதா?

எனக்குத் தெரிந்த மொழியில் இருக்கும் கவிதைகள் எல்லாம் சந்தேகமானவைதாம். நான் கவிதை எழுதியதில்லை. ஆனால் எனக்கு நெருங்கிய நண்பர்கள் கவிஞர்களாக இருக்கிறார்கள். நண்பர் வைத்தீஸ்வரன், ஞானக்கூத்தன் போன்றோர்.

==========================================================================================================

இந்தமுறை புயல் ஏமாற்றவில்லை என்றாலும் முன்னர் அப்படி ஏமாற்றிய காலத்தில் எழுதியது!

=====================================================================================================

பொக்கிஷம் :

படத்தைத் தனித்தனியாக க்ளிக் செய்து படித்தால் படிக்க முடியும் என்று நம்புகிறேன்.

1960 களில் வாசகர்களுக்கு சொல்லப்பட்ட யோசனை...

========================================================================================================

விளம்பரங்கள் பழசு :

லியோ காஃபி விளம்பரம்.  ஏ ஆர் ரெஹ்மான் இசையில் உருவானது.  அர்விந்த் சாமி நடித்தது!