சிறுகதை : நடக்குமென்பார் - பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்

 நடக்குமென்பார்...

- பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் -

திருமணமாகி அடுத்தடுத்து இரண்டு ஆண் குழந்தைகள் பிறந்த பொழுது பெண் பிறக்கவில்லையே என்று மனைவிக்கு கொஞ்சம் வருத்தமாக இருந்தாலும் பத்மநாபனுக்கு சந்தோஷமாகத்தான் இருந்தது. அவன் அம்மாவுக்கும் சந்தோஷம்தான். மூன்று பெண்களுக்கு திருமணம் முடிக்க தான் பட்ட சிரமங்களை தன் மகன் பட வேண்டாமே? 

ஆனால் இருபத்தேழு வருடங்களில் காலம் மாறிப் போய் விடும் என்று அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. மகன்கள் இருவரும் படித்தார்கள், வேலையும் கிடைத்தது. பெரியவருக்கு இருபத்தைந்து வயதான பொழுது ஜாதகத்தை மேட்ரிமோனியல் வெப் சைட்டில் பதிந்து விடலாம் என்று நினைத்த பொழுது அவன் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. இருபத்தேழில் பதிவு செய்தார்கள். அது தவறோ என்று இப்போது தோன்றுகிறது. 

விளையாட்டுப் போல இரண்டு வருடங்கள் ஓடி விட்டன, எதுவும் தகையவில்லை. இவர்களை அழைத்தவர்கள் குறைவாக இருந்தார்கள். இவர்கள் விரும்பி தொடர்பு கொண்ட பெண்கள் வீடுகளிலிருந்து தகவல் வரவில்லை. 

நண்பர்கள், உறவினர்கள் வட்டாரத்தில் பையன்களும், பெண்களும் வேலை பார்க்கும் இடத்தில் காதல் திருமணம் செய்து கொள்வதை கேள்விப்படும் பொழுது அப்படியாவது ஒன்று நடந்தால் பரவாயில்லையே என்று தோன்றியது. 

இந்த நேரத்தில் வீட்டிற்கு வடுமாங்காய் கொண்டு வந்த பெண் சும்மா இல்லாமல் மன குட்டையை குழப்பி விட்டு விட்டு சென்று விட்டாள். 

பத்மநாபன் வீட்டில் வேலை செய்யும் பெண் மாவடு போடுவீங்களாம்மா? என்று ராதாவிடம் கேட்டிருக்கிறாள்.

"ஏன் போடாம..? ரெண்டு வருஷமா போட முடியல.." என்றதும்

"எங்க வீட்டுக்கு பக்கத்துல நல்ல தோட்டத்து வடு கிடைக்கும். சொன்னா கொண்டு வந்து தருவாங்க" என்றவளிடம், "கொண்டுவரச் சொல்" என்று ஒப்புதல் அளித்ததால், மறுநாள் வேலைக்கு வந்த பொழுது தன்னுடன் நடு வயது பெண் ஒருத்தியை மும் அழைத்து வந்தாள். 

அவள் கொண்டு வந்த மாவடுவில் ராதா தனக்கு தேவையானதை வாங்கிக் கொண்டு, மிச்சமிருந்ததை அக்கம், பக்கத்தில் விற்று கொடுத்தாள். அது அவளுக்கு அதிக சந்தோஷத்தை தந்திருக்க வேண்டும். 

"ஒங் கையால் மொத போணிய பண்ணின, எல்லாம் வித்துப் போச்சு, கொஞ்சம் தண்ணி குடு.."

"ஜில்லு தண்ணியா? சாதா தண்ணியா?"

"ஜில்லுனே குடு.."

தண்ணீரை வாங்கிக் கொண்ட அந்தப்பெண் உடலை ஒரு முறை சிலிர்த்துக் கொண்டாள். கண்களை மூடி, சன்னதம் வந்தது போல்," மகனுக்கு கல்யாணத்துக்கு பாக்குருயா..?"

"ஆமாம், ஆனா ஒண்ணும் அமைய மாட்டேங்குதே.."

"அமைஞ்சுடும்.., கல்யாணம் நெருங்கி வந்துட்டிருக்கு" என்றவள் தொடர்ந்து, "விவேக் யாரு..?" என்றாள்.

"என் பையன்தான்"

"அவருக்கு சீக்கிரம் கல்யாணம் ஆகி விடும் "

அந்தப் பெண் தீர்மானமாக சொல்ல ராதாவுக்கு முகம் விழுந்து விட்டது. "அவனுக்காக..? அவனுக்கு மூத்தவன் இருக்கானே? அவனுக்கு தான் பெண் பார்த்துக் கிட்டிருக்கிறோம்.." சுரத்தில்லாத குரலில் கூறினாள்.

"விவேக்ங்குற தம்பிக்கு தான் பொண்ணு மாலையோட காத்துக்கிட்டிருக்கா.."

லோட்டாவில் மிச்சமிருந்த தண்ணீரை கொஞ்சம் கையில் ஊற்றி, முகத்தை துடைத்துக் கொண்டு, " நான் வரேம்மா, எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கும், கவலைப்படாதீங்க.." என்று சொல்லி விட்டு அவள் சென்று விட்டாள். ராதாவுக்குதான் அழாத குறை. 

"விக்ரம் இருக்கும் போது அவனுக்கு ஆகாமல் அவன் தம்பிக்கு கல்யாணமா? அநியாயம் என்று புலம்பினாள். 

"இதுல அநியாயம் என்பதற்கு என்ன இருக்கு? அண்ணனுக்கு முன்னால் தம்பிக்கு கல்யாணம் நடப்பதெல்லாம் எப்பவோ வந்தாச்சு." என்று அவளை சமாதானப்படுத்தினாலும் பத்மநாபனுக்கும் ஒரு ஓரத்தில் ஏதோ ஒரு அசௌகரியம் இருந்தது.

மாவடு விற்ற பெண் கூறியதை புறக்கணித்து தங்கள் வேலைகளை தொடர்ந்தனர். 

****

அன்று அலுவலகத்திலிருந்து வீடு திரும்பிய மூத்தவன் விக்ரம், முகம் கழுவிக்கொண்டு சோஃபாவில் அமர்ந்ததும் அவனுக்கு காஃபி கலப்பதற்காக ராதா எழுந்து கொண்டாள்.

"காபியெல்லாம் வேண்டாம், உட்கார்" என்றவன் தன் லேப் டாப்பை திறந்து  தன் பெற்றோர்கள் பக்கம் திருப்பி, "இந்தப் பெண் எப்படி?" என்றதும் பத்மநாபனும், ராதாவும் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.   

"நன்னாதான் இருக்கா?, யாரு?"

"இவ பேர் ஸ்வர்ணா, எம்.சி.ஏ. படிச்சுட்டு விவேக் கம்பெனியில்

ஒர்க் பண்றா. வயசு இருபத்தஞ்சு,ஒரு தம்பி சீஏ படிக்கிறான், என்ன...நம்ம ஜாதி கிடையாது...கன்னட பிராமின்"

ராதாவின் முகம் சலனமற்று போக, பத்மநாபன் ஒரு கலவையான உணர்ச்சிக்கு ஆளானார்.

"நீயே எல்லாத்தையும் மூடிவு பண்ணிட்ட..  நாங்க என்ன பண்ணனும்? ரிஜிஸ்டர் ஆபீசுக்கு வரணுமா?"

பத்மநாபன் கோபமாக கேட்க, "சே சே! அதெல்லாம் வேண்டாம்பா. நம்ம முறைப்படிதான் கல்யாணம். அவங்க வீட்டில் சீக்கிரம் கல்யாணம் பண்ணனும்னு சொல்றாங்க, அவங்க அம்மாக்கு ஹெல்த் இஷ்யூஸ் இருக்கு".

"அது வேறயா?  என்னவாம்?"

"ப்ரஸ்ட் கான்சர், ஆபரேஷன் பண்ணி க்யூர்ட்..பட் அவங்க கல்யாணத்தை சீக்கிரம் பண்ணிட்டா நல்லதுன்னு நினைக்கிறாங்க.." 

"சீக்கிரம்னா? நாளைக்கா?"

"கம் ஆன்..அவ்வளவு மோசம் இல்லை.. ஆறு மாசத்துக்குள்ள.."

"நாங்க பொண்ணை பார்க்க வேண்டாமா?" ராதா மெதுவாக தன் ஆவலை வெளியிட

"தாராளமா பார்க்கலாம்,ஆனா அங்க போயி நட்சத்திரம்,ஜாதகம்னு எதுவும் பேசக்கூடாது"

சற்று நேரம் மௌனமாக கழிந்தது. பிறகு ராதா,"விவேக் ஆஃபீஸில் வொர்க் பண்ணும் பெண்ணை நீ எப்படி புடிச்ச?" ராதா கேட்டாள்.

"மை காட்! நான் முதலில் தெளிவா சொல்லியிருக்கணும். நான் யாரையும் புடிக்கல, விவேக்கிற்காக நான் பேசினேன். ஸ்வர்ணா இஸ் விவேக்ஸ் லவர்"

"வாட்!!" 

*********

டெயில் பீஸ்:

இப்போதெல்லாம் ராதாவுக்கு "காலையிலிருந்து கையில் போட்டிருந்த மோதிரத்தை காணவில்லை, கிடைக்குமா?"

"ஆறு மாதமாக படுக்கையில் இருக்கும் மாமியார் எத்தனை நாட்கள் தாக்கு பிடிப்பார்?" போன்ற கேள்விகளுக்கு அருள். வாக்கு வழங்குவது அந்த மாவடு விற்ற பெண்தானாம்.

*******