சிறுகதை : சக்கரம் - துரை செல்வராஜூ

 சக்கரம்..

துரை செல்வராஜூ 

*** *** ***

" ஐயா.. ஐயா.. "

வாசலில்  குரல் கேட்டது..

பூஜை மாடத்தில் தூபம் இட்டுக் கொண்டிருந்த காமாட்சியம்மாள் ஒரு விநாடி நிதானித்தார்கள்..

" காமாட்சி நீ இரு.. நான் பார்த்துட்டு வர்றேன்... "

கம கம.. என்று கமழ்ந்த புகையின் ஊடாக வாசலுக்கு நடந்தார் குருசாமி..

" யாரம்மா!.. "

கேள்விக்கு விடையாக தலை வாசலில் அந்தப் பெண்..

புரிந்து விட்டது... நாலைந்து நாட்களாக இட்லி மாவு வாங்கிக் கொண்டிருந்த பெண்.. ஆறரை மணியைப் போல நாளும் வருவாள்.. ஒரு பாக்கெட் மாவை எடுத்துக் கொண்டு  ததும்பும் புன்னகையுடன் இருபது ரூபாயைக் கொடுத்து விட்டு செல்வாள்..

இரண்டு நாட்களாக இட்லி மாவு போடவில்லை.. என்னென்று விவரம் கேட்பதற்கு வந்து விட்டாள்.. இப்படியும் ஒரு பாசம்..

சட்டென விரைந்து - " உள்ளே வாம்மா!.. "  - என்றார்..

" இருக்கட்டுங்க ஐயா.. இன்னிக்கும் மாவு இல்லையா?.. "

அதற்குள் தூபத்துடன் கூடத்துக்கு வந்த காமாட்சியம்மாள் - 

" வாம்மா!... விளக்கு வச்ச நேரம்.. உள்ள வந்து உட்காரும்மா!.. " - என்றார்கள்..

இதற்கு மேல் மறுத்துப் பேசாம வழியில்லாமல் கூடத்துக்குள் வந்த அந்தப் பெண் அங்கிருந்த நாற்காலியில் பட்டும் படாமலும் அமர்ந்தாள்... 

தூப ஆராதனையை முடித்த காமாட்சியம்மாள் கையில் தட்டுடன் வந்தார்கள்.. விபூதி குங்குமமும் சிறிய வாழையிலையில் சில மோதகங்களும் இருந்தன..

" நல்லா உக்கார்றது.. நம்ம வீடு தானே!.. "

பல வருடங்கள் பழகிக் கனிந்ததாக வார்த்தைகள்..

" உங்களுக்கு எதற்கம்மா சிரமம்!.. "  என்றாலும் தயக்கமின்றி விபூதி குங்குமம் பிரசாதங்களையும் பெற்றுக் கொண்டு புன்னகைத்தாள்...

பெரியவர் குருசாமி அழகான குவளையில் தண்ணீர் கொணர்ந்து வைத்தார்..

" என்னங்க ஐயா... மாவு பாக்கெட் தீர்ந்து போயிடுச்சா?.. "

" இல்லேம்மா... போடலை!.. "

" ஏன்?.. " 

குருசாமியும் காமாட்சியம்மாளும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.. காமாட்சியம்மாள் மெதுவாகப் பேசினார்கள்..

" நாங்க இந்த வீட்டுக்கு வந்து ஒரு மாசம் தான் ஆகுது.. இந்த மெயின் ரோடு முழுக்க காய்கறியும் இட்லி மாவுக் கடையுமா இருக்குறதைப் பார்த்துட்டு நாமும் கைத் தொழிலா செய்வோமே.. ந்னுட்டு எங்க வீட்டுக்கு செய்ற மாதிரி செஞ்சோம்... யாருக்கும் போட்டி.. ன்னு கிடையாது.. மாவு நல்லா இருந்ததால நாலு பேர் வந்தாங்க.. அப்புறம் பத்து பேர் வந்தாங்க.. ரெண்டு நாள் முந்தி வரைக்கும் எழுவது பாக்கெட் வித்தது.. எங்களுக்கும் ஒரு ஆதரவு..  நாலு மக்க மனுசரைப் பார்க்கிற மாதிரியும் இருந்தது.. நேத்து காலைல... " 

நிறுத்திய காமாட்சியம்மாள், " இரும்மா... காஃபி எடுத்துக்கிட்டு வர்றேன்.. " -  என்றார்கள்..

" அம்மா!.. " 

" ஒன்னும் சொல்லக் கூடாது.. இது வீட்டுப் பால்... திருவையாத்துல இருந்து வருது.. "  - என்றபடி உள்ளே சென்ற காமாட்சியம்மாள் சிறிது நேரத்தில் காஃபியுடன் வந்தார்..

அந்தப் பெண்ணின் கையில் ஒரு குவளையும் கணவர் கையில் ஒரு குவளையும் கொடுத்தார்..  தானும் ஒன்றை எடுத்துக் கொண்டு அமர்ந்தபடி,

" இத்தனை நாழி ஆச்சு.. பேரு என்னா... ன்னு கேக்கலை!.. " - என்றார்..

" திவ்யா.. " - மீண்டும் புன்னகை..

" நேத்து காலைல ஆறேழு பேரு ஆணும் பெண்ணுமா வந்தாங்க..

ஆ.. ஊ.. ன்னு சத்தம் போட்டுட்டு போயிருக்காங்க.. " 

" எதுக்காகவாம்?.. " - திவ்யா..

" அவங்க எல்லாம் இந்த மெயின் ரோட்ல ரொம்ப வருசமா தொழில் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்களாம்.. நாங்க நல்ல மாதிரியா மாவு போடறதால அவுங்களுக்கு சரியாப் போகலையாம்.. அதனால.. "

" அதனால.. உங்கள மாவு போடக் கூடாது.. ன்னு சொல்லிட்டாங்க..  இல்லையா!.. "  - திவ்யாவிடம் புன்னகை..

" நம்மால எல்லாம் அந்த ஜனங்களோட  மல்லு கட்ட முடியாதும்மா..  சரி.. பார்த்துக்கலாம்... ன்னு விட்டுட்டோம்.. அது கிடக்கட்டும்.. திவ்யாவைப் பத்தி ஒன்னும் சொல்லலையே!.. " 

" அவங்க பெங்களூர்ல வேலை பார்க்கிறாங்க... கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு.. அம்மா தாம்பரத்துல அண்ணன் கூட  இருக்காங்க.. மற்றபடி நாத்தனார் மட்டும் தான்..  எம்சிஏ படிக்கிறாங்க.. ஹாஸ்டல்.. ல சேர்க்கிறதுக்கு இஷ்டம் இல்லை.. எங்க கூட தான் இருக்காங்க.. பெங்களூர்..ல இருந்து அவங்க வெள்ளி சனி வந்து இருந்துட்டு மறுநாள் கிளம்பிடுவாங்க.... இப்போதைக்கு எங்களுக்கு நாங்க தான்.. ரெண்டு வருஷமா ஓடிக்கிட்டு இருக்கு.. இது இருக்கட்டும்.. ஐயா இதுக்கு முன்னால நீங்க என்ன செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தீங்க?... "

திவ்யா சட்டென செல்போனை எடுத்து  டயல் செய்தாள்..

" பாரதி... இதோ  வந்துடறேன்.. நூடுல்ஸா.. அதெல்லாம் வேண்டாம்!... சரி.. சரி!.. " - என்றபடி எழுந்த திவ்யா, 

" சொல்லுங்கம்மா!.. அதனால மாவு போடலை!.. " - புன்னகைத்தாள்..

" சரி.. நான் கிளம்பறேன்.. பாரதி தனியா இருக்கிறாள்!.. " - என்றவள்,

" அடடே.. உங்க கதையைக் கேக்காம போறனே..  தூக்கம் வராதே!.. " 

மறுபடியும் அமர்ந்தாள்.. உடன் பிறந்த புன்னகை முகத்தில் ஒளிர்ந்தது..

" என்னங்க.. நீங்க சொல்லுங்க!.. " 

-  என்றபடி, உள்ளே சென்ற காமாட்சியம்மாள் சில நிமிடங்கள் கழித்து கையில் எவர்சில்வர் வாளியுடன் வந்தார்கள்..

குருசாமி ஐயா பேசிக் கொண்டிருந்தார்..

" அங்கே காளியம்மன் கோயில் வீதியில பதினைஞ்சு வருசமா..

வாழப்பழக்கடை.. கூடவே அர்ச்சனை தட்டுகளும் வச்சிருந்தோம்..  பூ மாலை கீழவாசல் மார்க்கெட்ல இருந்து வந்துடும்.. இவ்வளவு நாள் கழிச்சு திடீர்.. ன்னு ரோடு பெரிசா போடப் போறோம்.. ன்னு  ஹைவேஸ்.. ல இருந்து கடப்பாரையோட வந்துட்டாங்க...  டீக்கடை, பழக்கடை.. ன்னு இருபது கடைங்க.. எதுக்கும் பட்டா கிடையாது.. எல்லாம் பஞ்சாயத்து போர்டு எடம்... நம்ம கிட்ட ரெகார்டு ஒன்னும் கிடையாது.. வருசா வருசம் வரி.. ன்னு கொடுத்த பணத்தை எல்லாம் வாய்.. ல போட்டுக் கிட்டுப் போய்ட்டானுங்க.. தர்றேன்.. தர்றேன்.. ன்னு சொல்லி ஏமாத்திட்டானுங்க.. இனிமே ஒன்னும் கேக்க முடியாது.. ஒன்னும் செய்ய முடியாது.. ன்னு  இங்கே குடி வந்துட்டோம்.. மூனு லட்சம் கொடுத்து மூனு வருச ஒத்திக்கு இந்த வீட்டை எழுதியிருக்கு.. "

" கூட யாரும்?.. "

" ஒரு பொண்ணு ஒரு பையன்.. பெண்ணுக்கு கல்யாணம் ஆகி சிதம்பரத்துல இருக்கா.. பையன்  கம்பியூட்டர் படிச்சிட்டு துபாய்க்குப் போயி நாலு மாசம் ஆகுது.. பணம் எல்லாம் அனுப்புறான்.. சிக்கனமா செலவு  செஞ்சுட்டு அவன் பேர்ல போட்டு வெச்சிருக்கோம்... இது எங்க கைச் செலவுக்கு.. ன்னு பார்த்தோம்!.. "

" சரிங்க ஐயா.. நான் கிளம்பறேன்.. நீங்க என்ன செய்றீங்க.. ன்னா!... "  

திவ்யாவின் புருவங்கள் யோசனையில் நெரிந்தன..

" என்னம்மா செய்யனும்?.. "

" நாளைக்குக் காலை.. ல அரிசி உளுந்து ஊறப் போட்டு சாயங்காலம் மாவு அரைச்சி வைக்கிறீங்க!... "

" எந்த தைரியத்துல மாவு அரைச்சி வைக்கிறது?.. அவனுங்க தான் வந்து மிரட்டிட்டுப் போயிருக்கானுங்களே!.. "

" சட்டமும் தர்மமும் நம்ம பக்கம்..  ங்கற தைரியத்துல செய்ங்க.. "

" எனக்கு ஒன்னும் புரியலையே தாயீ!.. "

" அவனுங்களுக்குப் புரியற மாதிரி பேச நேரம் வந்துடுச்சு.. ன்னு சொல்றேன்... "

" அப்படின்னா.. நீ.. நீங்க?... "

" நான் கலெக்டர் ஆபீஸ்..ல ... " - என்ற திவ்யா - தனது வேலை  விவரத்தைச் சொன்னதும் பெரியவர்கள் இருவரும் மிரண்டு போனார்கள்..

தட்டுத் தடுமாறிய குருசாமி பேசினார்..

" காசு கொடுத்தமா.. மாவு வாங்குனமா.. ன்னு இல்லாம இப்படியொரு கரிசனமா!.. இருந்தாலும் இந்த மாதிரி

அதிகாரத்தை வச்சி அடக்குறது தப்பு இல்லையா?.. நாம வாழறதுக்காக பிறத்தியாரை... "

" தப்பே இல்லீங்க... ஐயா!.. உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோர்.. ன்னு சொல்லுவாங்க... அன்னம் தெய்வத்துக்கு சமம்.. நேத்து கூட வேற ஒரு ஏரியாவுல பிரச்னை - பிரியாணியில பூச்சி கிடந்தது.. ன்னு.. இவனுங்களை சும்மா விடக்கூடாது..  நான் கொடுத்த பணத்தை விட நீங்க கொடுத்த மாவுக்கு மதிப்பு அதிகம்.. அதுக்கும் மேல நீங்க காட்டுன அன்பு.. அதுக்கு நான் ஏதாவது கைம்மாறு செய்ய வேண்டாமா?.. உங்கள மாதிரி நல்லவங்களுக்கு ஒத்தாசையா இருக்க வேண்டாமா?.. "

பெரியவர்கள் இருவரும் திகைத்து இருந்தனர்..

" நம்ம விரல் தான்.. ஆனாலும் நகத்தை வெட்டி வைக்கிறோம் இல்லையா!.. தர்மச் சக்கரம்.. ன்னு சொல்லுவாங்க.. ஆனா,  ஒவ்வொரு வண்டிக்கும் ஒவ்வொரு மாதிரியான சக்கரம் இருக்குதா இல்லையா!.. அந்த சக்கரம் தான் நாளைக்கு சுற்றப் போகுது!.. "

" கேக்குறதுக்கு நல்லாத் தான் இருக்கு!.. "

 " ஐயா.. நீங்க யோசிக்கவே வேண்டாம்..  எப்படிப் பேசினா அவங்களுக்கு புரியுமோ அப்படி பேசப் போறோம்.. அவ்வளவு தான்!.. நீங்க சிவனே.. ன்னு இருங்க.. அவங்க இனிமேல் உங்க வழிக்கே வர மாட்டாங்க... ஆனா.. எனக்கு நாளைல இருந்து மாவு வேணும்.. சொல்லிட்டேன்!... "

திவ்யாவின் முகத்தில் புன்னகை..

" நாளைக்கு என்ன நாளைக்கு.. இன்னைக்கே மாவு இருக்கு .. இந்தாம்மா!.. "

தன் கையில் இருந்த வாளியை திவ்யாவிடம் கொடுத்த காமாட்சியம்மாளின்  முகத்திலும் புன்னகை..

***