என் உயிர் நான்தானே... உன் உயிர் நான்தானே

 முன்னர் வயிற்று வலியால் அவதிப்பட்ட ஒரு நண்பர் பற்றி எழுதி இருந்தேன்.  செய்வினை, அதன் நீக்கம் பற்றிய அனுபவத்தையும் எழுதி இருந்தேன்.  அந்த சம்பவத்தில் அந்த நபருக்கும் (சட்டென) குணமாக,  இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பினார்.

இது நடந்து சில மாதங்களுக்குப் பின் என் ஒரு நண்பரின் மகனுக்கு கிட்டத்தட்ட இதே பிரச்னை ஏற்பட்டது.

ஒன்றும் சாப்பிட முடியவில்லை, அப்படியே கொஞ்சம் சாப்பிட்டாலும் உடனே வாந்தி வந்து விடும்.  தண்ணீரைக் கூட உடல் ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது.  மருத்துவமனையில் சேர்த்து சோதனைகள் அனைத்தும் செய்தார்கள்.  ஒன்றும் குறையில்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா என்று பாடாத குறையாக மருத்துவர்கள் விழித்தனர்.

ஒன்றுக்கு மூன்று நான்கு மருத்துவமனைகள் பார்த்தாயிற்று.  சின்ன மருத்துவர் முதல் பெரிய மருத்துவர் வரை பார்த்தாயிற்று.  ஊ..  ஹூம்.  இளைத்துக் கொண்டே போனான்.

அப்போதுதான் வாணலியிலிருந்த எடுத்த போண்டா மாதிரி இருப்பவன், தினத்தந்தி பேப்பரில் அமுக்கி பிழியப்பட்ட வாழைக்காய் பஜ்ஜி போலானான்.  பார்க்கவே திடுக் என்றது.

ஒட்டிய கன்னங்கள், சூம்பிய வயிறு, ஒடுங்கிய மார்பு என்று ஆளே மாறிப் போனான்.  ஆனால் முகத்தில் சிரிப்பும் உற்சாகமும் மட்டும் குறையவில்லை.

மருத்துவமனை செல்வதும் ட்ரிப் ஏற்றுவதும், திரும்புவதும், கொஞ்சம் சரியானது போல தோன்றுவதும், திரும்புவதும், கொஞ்ச நாட்கள் கழித்து மறுபடி வருவதும்...

நொந்துதான் போனார்கள்.  அப்பாவும் அம்மாவும் திருத்தலங்களுக்குப் போனார்கள். மசூதியில் போய் ஓ(ஊ)திக் கொண்டு வந்தார்கள்.  ரொம்ப நாட்களாய் போகாமல் இருந்த குலதெய்வம் கோவில் சென்று வந்தார்கள்.  ராமேஸ்வரம் சென்று  முன்னோர் கடன் தீர்த்தார்கள்.  ஒன்றும் பயனில்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.  அல்லது உயிருக்கு ஆபத்தில்லை என்று ஆனதுதான் பயனோ என்னவோ..  நிலைமை அப்படியே இருந்தது.  அவனைப்பார்த்த என் பாஸ் 'புதிதாய்ப் போட்ட பன் மாதிரி இருந்த இளைஞன் சப்பிப் போட்ட மாங்கனி போலானானே ' என்று வருந்தினார்..

ஒரு மருத்துவமனையில் ஹெச் பைலோரியால் பாதிக்கப் பட்டிருப்பார் என்று சொல்லி மருந்து கொடுத்துப் பார்த்தார்கள்.  இதற்குப்பின் கேன்ஸர் செல் இருக்கிறதா என்று அந்த டெஸ்ட்டும் எடுத்துக் பார்த்தார்கள்.  ஒன்றும் இல்லை.  எல்லாம் நார்மல்.

இப்போது அவன் வெறுத்துப்போய் ஓய்வெடுப்பபதை நிறுத்தி அப்பாவுக்கு உதவியாய் மறுபடி கடமையைத் தொடங்கி விட்டான்.  அவனுக்கு  நாங்கள் உட்பட ஆளாளுக்கு மருத்துவம், பரிகாரம் சொன்னோம்..  ஓரளவு அவைகளையும் கடைப்பிடித்துப் பார்த்தான்.  அவனுக்கு தெய்வ நம்பிக்கை என்பது கொஞ்சம் கம்மி.

நான் அந்த என் இன்னொரு நண்பரின் அனுபவம் பற்றிச் சொல்லி அதைத் தீர்க்கும் வண்ணம் யாராவது இருக்கிறார்களா என்று பார்க்கச் சொன்னேன்.  ஆனால் பணம் பிடுங்க ஆளிருந்தார்களே தவிர, உருப்படியாய் யாரும் இல்லை.  யாரையாவது சென்று பார்த்தால் 'செய்வினை இருக்கிறது' என்று சொல்ல தயங்காத ஆளே  இல்லை.  அப்புறம் அதை எடுக்கிறேன், 20,000 கொடு, 25,000 கொடு என்று கிளம்பினார்கள்.  அவர்களைத் தவிர்த்து விட்டான்.  எனக்கும் அதில் உடன்பாடே.  

எங்கள் வீட்டில்தான் அவன் கொஞ்சம் மனம் விட்டு பேசுவான்.  சென்ற ஞாயிற்றுக்கிழமை வந்தவன் கொஞ்சம் படபடப்பாய் இருந்தான்.

என்ன ஆச்சு என்று கேட்டதும் "போன வாரம் வியாழக்கிழமை இங்கு ஆஞ்சநேயர் சந்நதி ஒன்றில் குறி சொல்வதாய் நானும் அப்பாவும் வந்தோம் இல்லையா?  அவங்க சண்டே வரச்சொன்னாங்கன்னு இன்னிக்கி போனோம்.."

"சரி.."

"நானே விருப்பமில்லாமதான் போனேன்.  அப்பாவும் அம்மாவும் ரொம்ப மனவேதனைப் படறாங்க..கஷ்டப்படறாங்கன்னுதான் போனேன். கோவில் எல்லாம் இல்லை அது.  உள்ளே ஆஞ்சநேயர் படம் வச்சிருக்காங்க...   முன்னாலேயே பணம்  கட்டிடணும்.  ரெண்டு ரெண்டு பேரா உள்ளே போகணும்..  எனக்கு முன்னால் போனவர்களை உள்ளே அழைச்சுட்டு போனதும் அதுல பாதிக்கப்பட்டவரை அங்கே இருந்த ரெண்டு மூணு பேர்ல ஒருத்தர் என்ன ஏதுன்னு கூட கேட்காம விட்டாரு பாருங்க கன்னத்துல பொளேர்னு ஒரு அறை..  பார்த்துக்கிட்டிருந்த எனக்கு கலங்கிப்போச்சு.  திரும்பி வரவும் முடியாது.  கதவை மூடி வச்சிருக்காங்க..  அப்பாவுக்கும் பதட்டமா ஆயிருச்சு.  பின்ன கண்முன்னால் இப்படி மண்டகப்படி நடந்தா..

"அய்யய்யோ..  அப்புறம்.."

"ஒரு வழியா அவனை அடிச்சு உதைச்சு அனுப்பிட்டு என்னைக் கூப்பிட்டாங்க...   நான் உள்ளே போனதும் ஒருத்தன் என் ரெண்டு காதையும் பிடிச்சு முறுக்கித் திருக ஆரம்பிச்சுட்டான்.  நாம ஏதாவது பேசினாதான் அதிலிருந்து லீட் எடுப்பாங்கன்னுட்டு சும்மாவே நின்னேன்.  அடுத்தவன் மண்டைல குட்டு குட்டுன்னு குட்டறான் ..  வலி உயிர் போகுது..  கடுப்பாவும் இருக்கு..'பேசு பேசு..  யார் நீ...  உள்ளேருந்து வெளியே போயிடு..  .அவ்வளவு அழுத்தமா உனக்கு..  பேசு பேசு" ன்னு மூணு பேரும் படுத்தறாங்க...'  இப்போ நான் என்ன சொன்னாலும் அது ஆவியோட அட்டகாசம்ன்னுடுவாங்க..  பேசாம இருந்தாலும் கொடுமைப்படுத்தறாங்க...  எனக்கு கோபம் அப்பா மேலதான் வந்தது..  தலையை அழுத்திப் பிடிச்சு குனிய வச்சிருந்தாங்களா..  அப்படியே நிமிர்ந்து அப்பாவைப் பார்த்தேன்..  'தேவையா இதெல்லாம்னு கேட்கறா மாதிரி..  பார்த்தா அவர் கண்ணு கலங்கி இருந்துச்சு..   இத்தனை வருஷங்களில் அவர் என்னை அடித்ததே இல்லை..."

"அப்புறம்.."

"அவங்க கையை விலக்கி அப்பாவே என்னை வெளில கூட்டிட்டு வந்துட்டார்.  அவங்க "ஒரு வாரம் பாருங்க..  மறுபடி அடுத்த வாரம் அழைச்சுட்டு வாங்க..  இன்னொரு ஐயாயிரம் ஆகும்.  பெரிய பூஜை ஒண்ணு போட்டுடலாம்"னாங்க..  அப்பா ஒன்னும் சொல்லாம வெளில வந்து 'நான் தாண்டா தப்பு அண்ணிட்டேன்..  விடு..  இனி இதெல்லாம் வேணாம்..   பார்த்துப்போம்...  நான் அப்படியே வீட்டுக்குப் போறேன்..  நீ அங்கிளைப் பார்க்கணும்னு சொன்னியே..  பார்த்துட்டு வீடு வந்து சேரு'ன்னுட்டு போயிட்டார்.  அப்பா மேல நான் கோபப்படணும்னு நினச்சதுக்கு மாறா எனக்கு கண்ணு கலங்கிடுச்சு அங்கிள்..    பேசாம இங்கே வந்துட்டேன்.."

கேட்டுக்கொண்டிருந்த பாஸ் குறுக்கிட்டார்.

"சரி..  தோசை இருக்கு.. சாப்பிடுறியா?"

"நிமிர்ந்து பரிதாபமாகப் பார்த்தவன் 'உங்க வீட்டு தோசை, மிளகாய்ப்பொடின்னா எனக்கு அப்படி பிடிக்கும்.  எங்கே ஆண்ட்டி சாப்பிட முடியுது..?  ஆனாலும் ஒரு வாய் காஃபி குடுங்க..  சாப்பிட்டுட்டு கிளம்பறேன்.  உங்க வீட்டு ஃபில்டர் காஃபியும் பிடிக்கும்" என்றான்.

=========================================================================================================================

"அனைவருக்கும் ஒரே மருத்துவ முறை என்பது, பல பூட்டுக்கு ஒரே சாவி பயன்படுத்துவது போன்று அர்த்தமில்லாதது..."

ஒருங்கிணைந்த மருத்துவ முறைகளின் முக்கியத்துவம் பற்றி கூறும், 'கான்செப்ட் வெல்னஸ்' நிறுவனர் மற்றும் மருத்துவர் சங்கர் மோகன்செல்வன்: தற்போதைய மருத்துவ அறிவியல் வளர்ச்சியை, 50 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய காலத்துடன் ஒப்பிட்டால் மலைப்பு ஏற்படும்.

ஆனால், அதற்கு சற்றும் சளைக்காமல் நோய்களும் அதிகரித்து உள்ளன. காரணம், தவறான வாழ்வியல் மாற்றங்கள். அதனால் குற்றவாளிகள் நாம் தான்!உடலின் எந்த இடத்தில் நோய் இருக்கிறதோ, அந்த இடத்துக்கு மட்டும் சிகிச்சை தரும் நவீன சிகிச்சை முறைகளை மட்டுமே நம்பி வாழ்ந்து வருகிறோம். ஒருங்கிணைந்த மருத்துவ முறைகளின் நோக்கமே, நோயின் மூலத்தை அறிந்து, அவற்றை உடலில் இருந்து நீக்குவது மட்டுமின்றி, மனதில் ஆழமான எதிர்மறை எண்ணங்களை மாற்றி மகிழ்ச்சியையும், தன்னிறைவையும் வழங்குவதே ஆகும்.'அக்குபஞ்சர், சுஜோக், குவாண்டம் பயோபீட்பேக், யோகா, ஓசோன் தெரபி, ரைப் தெரபி, ஐவி நியூட்ரிஷன்' போன்ற எண்ணற்ற மாற்று மருத்துவ முறைகள் மூலம், உடல்நலத்தை பேண முடியும். ஒற்றைத் தலைவலி எனும் 'மைக்ரேன்' நோய்க்கு வாழ்நாள் முழுதும் மாத்திரை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது. அதற்கு மாற்றாக, 'குவாண்டம் பயோபீட்பேக்' எனும் மருந்தில்லா மருத்துவ முறை மூலம், மைக்ரேனின் காரணத்தை அறிந்து அதன் வீரியத்தை படிப்படியாக குறைக்க முடியும்; இதனால் மனநலமும் மேம்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது.பல்வேறு வலிகள், குடலில் உள்ள நுண்ணுயிர் கூட்டத்தை காத்தல் மற்றும் காரணத்தை கண்டறிய முடியாத நோய்களுக்கு, ஒருங்கிணைந்த மருத்துவ முறைகள் மூலம் நிவாரணம் வழங்க முடியும்; வாழ்நாள் முழுக்க வேதனையை அனுபவித்து வருபவர்களுக்கு, புதிய பாதையை காட்ட முடியும்.நான் எம்.பி.பி.எஸ்., டாக்டர். இருப்பினும் ஒருங்கிணைந்த மருத்துவ முறைகளையும் வழிமொழிகிறேன். காரணம், ஒவ்வொருவரின் உடலும் தனித்துவமானது; அதனால் ஒவ்வொருவரின் தேவையும் வேறாக இருக்கிறது. அனைவருக்கும் ஒரே மருத்துவ முறை என்பது, பல பூட்டுக்கு ஒரே சாவி பயன்படுத்துவது போன்று அர்த்தமில்லாதது. அப்படியெனில் நவீன மருத்துவம் வேண்டாமா... நிச்சயம் வேண்டும். உதாரணமாக, கேன்சருக்கு அறுவை சிகிச்சையே சிறந்தது என்பது தான் என் கருத்து. இதுபோல, பல நோய்களுக்கு நவீன மருத்துவ முறைகள் தீர்வை வழங்கி உயிர் காக்கின்றன. இருப்பினும் அனைவருக்கும் சர்ஜரியும், மருந்து மாத்திரைகளும் முழு பலன் அளிப்பதில்லை. இப்படிப்பட்டவர்களுக்கு மீண்டும் ஒரு வாய்ப்பை வழங்குகின்றன, பக்கவிளைவில்லாத ஒருங்கிணைந்த மருத்துவ முறைகள்.நவீன மருத்துவ முறையின் முக்கிய குறைபாடு, வேற்று மருத்துவ முறைகளை புறக்கணிக்கும் மனப்பாங்காகும். நோயாளிக்கு என்ன மருத்துவ முறை சரியாக இருக்குமோ, அதை வழங்குவதே மருத்துவரின் தலையாக கடமை!

====================================================================================================================================

ஒரு வித்தியாசமான பறவை டான்ஸ் பார்க்கிறீர்களா?  எதற்கு அப்படி நாட்டியமாடுகிறது?  துணியை பயமுறுத்தவா, அகவரவா, திறமையாக காட்டவா?  அதுபற்றிய விவரங்களும் காணொளியின் கீழே பகிர்ந்திருக்கிறார்கள்.

==========================================================================================================

ரசித்த படம்!  இதை ஒரு டிக்டாக் காணொளியிலிருந்து ஸ்க்ரீன் ஷாட்டாக எடுத்தேன்!  இதற்கு ஏதாவது இரண்டு வரிகள் எழுதத் தோன்றுகிறதா?

==============================================================================================================

சமீபத்தில்தான் நண்பர்கள் தினம் கடந்து போனதோ....  

===========================================================================================================

சென்ற வாரம் கீதா அக்கா மதுரை சோமு பற்றியும் சொல்லி இருந்தார் இல்லை?

நாங்கள் சென்னையில் இருக்க, அண்ணன் குடும்பமும், அப்பாவும் மதுரையில் எம் எஸ் அம்மா குடியிருந்த வீடு இருந்த தெருவில் குடியிருந்தார்கள்.  அங்கு தினசரி அதிகாலை ஒரு பெண்மணி வந்து  இரண்டு குடம் தண்ணீர் பிடித்துத் தந்து விட்டுப் போவார்.  அவர் மதுரை சோமுவின் உறவினர் என்று சொல்லக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.

=============================================================================================================================================

இடது பக்கம் சில எழுத்துகள் மறைந்திருந்தாலும் மனம் அவற்றையும் சேர்த்து படித்து விடும்! இல்லையா?