இலவச நூலகம் மற்றும் நான் வாசிச்ச புத்தகம்

 

 ================================================================================================================

நான் வாசித்த புத்தகம் - கீதா

சார்மினார் முதல் குதுப்மினார் வரை - இராய செல்லப்பா (chellappay@gmail.com)

 

சார்மினார் முதல் குதுப்மினார் வரை - இப்புத்தகத்தின் ஆசிரியரான செல்லப்பா சார் பற்றி நம்மில் பலருக்கும் தெரியும் என்பதாலும் அவரது வலைப்பக்கம் சென்றாலும் தெரிந்து கொள்ளலாம் என்பதாலும் நான் அவரைக் குறித்து இங்கு குறிப்பிடவில்லை.

செல்லப்பா சார், தன் பணி நிமித்தம் பல ஊர்களில் இருந்ததால் அங்கு அவருக்குக் கிடைத்த அனுபவங்களைத் தொகுத்து சார்மினார் முதல் குதுப்மினார் வரை என்ற புத்தகமாக வெளியிட்டிருக்கிறார்.

வழக்கமாக எபியில் வரும் தலைப்பு நான் படிச்ச புத்தகம்/கதை என்பதற்குப் பதில், ஏன் ‘வாசித்த’ என்று நான் சொல்லியிருக்கிறேன் என்பதற்கான என் தனிப்பட்ட புரிதல் - வாசித்த என்று சொல்வது பிடித்திருக்கிறது என்பதோடு ‘படிச்ச’ எனும் போது பள்ளி கல்லூரிப் படிப்பு மதிப்பெண்கள் என்ற கட்டத்திற்குள் வந்திவிடுவதான உணர்வு. 

வாசிப்பு என்பது அதையும் தாண்டியது. சட்டதிட்டம், நேரம் காலம் போன்ற எல்லைகளற்ற நம் விருப்பம் என்று பரந்து விரிந்த ஒன்று என்பது என் தனிப்பட்ட புரிதல்.

சரி இப்போது நாமும் சார்மினார் முதல் குதுப்மினார் வரை பார்ப்போம்!

மொத்தம் 19 தலைப்புகள். பகுதி ஒன்று – நான்கு தூண்கள் நகரம் (சார்மினார்-ஹைதராபாத்) இதில் ஹைதராபாத் அனுபவங்கள் 13 தலைப்புகளில் என்று இருந்தாலும் ஒரு தலைப்பு மட்டும் மூன்று பகுதிகளாக வருகிறது.

பகுதி இரண்டு – ஒற்றைத் தூண் நகரம் (குதுப்மினார்-புதுடெல்லி). இதில் தில்லி அனுபவங்கள் 6 தலைப்புகளில்.

எழுத்தாளர்கள், இலக்கியவட்ட அமைப்புகள் என்று செல்லப்பா சாரின் நட்புவட்டம் பெரிது. அவருடைய வாசிப்பும் விரிந்தது. அதனால் அவரது பேச்சில் பல தகவல்கள், நிறைய விஷயங்கள் இருக்கும் என்பதோடு அவரது கூர்ந்து நோக்கும் நுண்ணறிவையும் அறிய முடியும்.

அவரே தன் பதிவு ஒன்றில் சொல்லியிருக்கிறார். “மரங்களையும் மலர்களையும் படிப்பதைவிட மனிதர்களைப் படிப்பதில்தான் எனக்கு எப்போதுமே விருப்பம்”

அதனால்தானோ என்னவோ, அவரது வங்கிப் பணியின் காரணமாகப் பல மாநிலங்களுக்கு மாற்றப்பட்ட போது அங்கு அவர் சந்தித்த மனிதர்கள், அனுபவங்கள் என்று சுவைபடச் சொல்லியிருக்கிறார். அவரது எழுத்தில் நிறைய விஷயங்களோடு ஒரு மெல்லிய நகைச்சுவை உணர்வும் தனியாகத் தெரியாமல் ஆங்காங்கே எழுத்தினூடேயே கலந்து விரவி இருக்கும்.

ஒரு சாதாரண நிகழ்வைக் கூட இப்படிச் சுவைபட, கவர்ச்சியாகச் சொல்ல முடியுமா என்று தோன்றும் அளவு அவரது கற்பனையும் கவர்ச்சியான வரிகளும் கலந்து மிளிரும்.

அலுவலக நடைமுறைகள், அலுவலக சம்பிரதாயங்கள், மேலிடங்களின் மெத்தனப் போக்கு, தன்வங்கிப் பணி அனுபவங்கள், நடக்கும் தில்லுமுல்லுகள், அதிர்ச்சிகள், சாப்பாட்டு அனுபவங்கள், வீடு தேடிய படலம், கூடப் பணிபுரிந்த சகாக்கள் மனிதர்கள் என்று பல்சுவை அனுபவங்களை மிகவும் சுவாரசியமாகச் சொல்லியிருக்கிறார். 

சில கதைகளை வாசிக்கும் போது, எழுதியவரின் அனுபவமாக இருக்குமோ என்று தோன்றும். சில கட்டுரைகள், கதைகள்  போலத் தெரியும். அது போலவே இத்தொகுப்பில் ஒரு சில, கதைகள் போன்ற உணர்வைத் தருகின்றன! “தற்செயலாக என்னோடு அறிமுகமாகி எனக்குக் கதானுபவத்தை வழங்கியவர்களும் உண்டு” என்றுதான் தன் முன்னுரையிலும் சொல்கிறார். அப்படி எனக்கும் அந்த உணர்வைத் தந்தவை நான்கு.

“யாரையோ தத்து எடுக்கிறார்களாம்” என்று நளினியைப் பார்த்துக் குறும்பாகச் சொல்லிக் கொண்டே ஆட்டோவில் ஏறினேன்.” என்று “ஹனுமாரை வணங்கும் கன்னியர் இருவர்” என்ற அனுபவத் தொகுப்பில் இருக்கும் இறுதி வரி, ஒரு கதைக்கான அழகான முடிவு அல்லது ஆரம்பமாக எனக்குப் பட்டது. அந்த இறுதி வரி முதல் வரியாக இருந்தால், “விஷயம் என்னவாக இருக்கும்?” என்று ஏற்படுத்தும் ஒரு குறுகுறுப்பு. இதை வாசிக்கும் போது ஒரு கதையை வாசிப்பது போன்ற உணர்வை பல வரிகள் தந்தன. இது அவர் நிஜமாகவே அப்படிச் சொன்னாரோ அல்லது கற்பனையோ! ஆனால் விவரிப்பில் ரசனையான வரிகள். 

“ராக்கி என்னும் விசித்திரப் பெண்மணி” – இதை வாசித்ததும் எங்கள் ப்ளாக் வலைத்தளத்தில் முன்பு “சீதை ராமனை மன்னித்தாள்” என்று முடிவைக் கொடுத்து கதை எழுதச் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. செல்லப்பா சார் காசியாபாதில் இருந்த போது நடந்த சம்பவம். அந்த சம்பவத்தை விவரிக்கும் போது தொடக்கத்தில் இப்படிக் கேட்டிருப்பார். “இதைப் படித்துவிட்டு நீங்களே சொல்லுங்கள் அவள் (ராக்கி) செய்தது நியாயமா என்று”. நியாயமா இல்லையா என்பதை நீங்கள் வாசித்து முடிவு செய்து கொள்ளலாம். என் பதில் கீழே.

ராக்கியின் உழைப்பில் வரும் காசில் குடித்துச் சீரழிக்கும் அவள் கணவனுக்குப் பிற பெண்களுடன் தொடர்பு இருப்பதை அறிய நேரும் போது நம்பாமலும் அதே சமயம் சந்தேகத்துடனும் இருக்கும் ராக்கி, தன் சொந்தத் தங்கையுடனேயே தன் கணவன் படுத்திருந்ததை நேரில் கண்டதும், பாமரப் பெண்ணாகிய அவளுக்கு வந்த கோபத்தில் கணவனின் காலை வெட்டிவிடுகிறாள். ஆனால் பாருங்கள் உடனே தன் கணவனை மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு சென்று வைத்தியம் பார்த்து சரியாகி வீட்டுக்கு வந்ததும், அவனுக்குச் செயற்கைக்கால் பொருத்தித் தர முடியுமா என்று செல்லப்பா சார் குடியிருந்த குடியிருப்புவாசிகளைக் கேட்டு (ராக்கிக்கும் குடியிருப்பு வாசிகளுக்குமான பந்தம் பற்றி புத்தகத்தை வாசித்தால் தெரியும்) அவனுக்குச் செயற்கைக்காலும் பொருத்தப்படுகிறது.

இதை எல்லாம் சொல்லிவிட்டு முடிக்கும் போது, “அவன் காலில் விழுந்து கும்பிட்டுக் கண்ணீர் விட்டாள் ராக்கி. பிறகு தன்னுடைய கருமணித் தாலியை எடுத்துக் கண்ணில் ஒற்றிக் கொண்டாள். அவளுடைய பிழைக்கு அதுதான் பிராயச்சித்தமோ?” என்று சொல்லியிருப்பார். 

இதில் முதல் இரு வரிகள் வரை ஓகே. “சீதை ராமனை மன்னித்தாள்”. ஆனால் கடைசி வரியான “அவளுடைய பிழைக்கு அதுதான் பிராயச்சித்தமோ” என்று முடித்திருக்கும் அந்த வரியை என்னால் ஏற்க முடியவில்லை. ராக்கி என்ன தவறு செய்தாள்? ஏன் பிராயச்சித்தம்? பார்க்கப் போனால் அவள் கணவன் அல்லவா தவறு செய்தான். அவனல்லவா பிராயச்சித்தம் செய்ய வேண்டும். பக்கா கதைக்கான அனுபவம்.

“நாயுடு சொன்ன மர்மக் கதை” – இதுவும் நல்ல கதையம்சம் கொண்ட அனுபவம் தான். ஒரு மருத்துவர், அறிவாளி நம் நாட்டின் மருத்துவத் துறைக்கும் அரசிற்கும் மிகவும் நன்மை பயக்கும் ஒன்றை ஆராய்ச்சியில் கண்டுபிடிக்க, அந்த ஆராய்ச்சியோ பெரியதொரு ஊழலை வெளிக் கொண்டுவந்து விட அதை மேலதிகாரிகள் அமுக்கி வெளிக் கொணராமல் செய்வது அந்த மருத்துவரை பாதித்து மரணம் அடைவதை வாசிக்கும் போது, இனி யாரும் அந்தக்காலத்தையும் இந்தக்காலத்தையும் ஒப்பிட்டு 'எப்படியான காலம் அந்தக்காலம் பொற்காலம்' என்று சொல்வதில் அர்த்தமில்லை என்றுதான் எனக்குத் தோன்றியது. எல்லா காலத்திலும் அப்போதைய சூழல், வாழ்ந்த மக்களுக்கேற்ப ஊழல்கள் இருந்திருக்கின்றனதான்.

தொகுப்பில் சில தலைப்புகள் மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்கும். "வெள்ளிக்கிழமை மிளகாய் பஜ்ஜி", “டைமன்ட் சமோசாவும், வைஜயந்திமாலாவும்” "சேலம் ஜெயகட்சுமியும் செகந்திராபாத் பட்டுப்புடவையும், “சப்தர்ஜங்க் மோகினி கதை” என்று. 

"சேலம் ஜெயகட்சுமியும் செகந்திராபாத் பட்டுப்புடவையும்" என்பதில் ஒரு ரூட் நம்பர் பஸ்ஸில் ஏறியிருக்கும் போது அது கிளம்பும் சமயம் அல்லது அதற்கு முன்பு, அது அந்த ரூட் நம்பர் அல்ல என்று வேறு ரூட் நம்பர் போர்டை ஒட்டுவதைப் பற்றிச் சொல்லியிருப்பார். இந்த நிகழ்வு இப்போதும் நடக்கிறது என்பதைப் பார்க்கும் போது, நாடு இன்னும் வளரவில்லையோ என்றே தோன்றுகிறது.

“சப்தார்ஜங் மோகினி கதை”யில் வரும் உரையாடல்கள், வரிகள், செல்லப்பா சாரைத் தெரியாதவர்களோ அல்லது நமக்குத் தெரியாத வேறு எழுத்தாளராகவோ இருந்தால், எழுதியவருக்கும் அப்பெண்ணிற்கும் சினேகம் இருந்திருக்குமோ என்று நம் கற்பனையைத் தட்டி விடும் அளவிற்கான அர்த்தம் தரும் வரிகள்! அந்த வரிகளுக்குப் பின் அவரே அடைப்புக் குறிக்குள் “காரணம் நீங்கள் நினைப்பது போல் அல்ல” என்றும் குறிப்பிட்டிருப்பார். Statutory warning!!!!?😂 வாசகர்களின் கற்பனைக் குதிரையைத் தட்டி பல ஊகங்களுக்கு வழி வகுக்கும் அளவு எழுத்தை சுவாரசியமாக்க எழுத்தாளரின் கற்பனை உத்தியே இந்த மாதிரியான உரையாடல்கள். அது செல்லப்பா சாருக்குக் கைவந்த கலை.

அனுபவ விவரணத்தில் வரும் இப்படியான வரிகள் கதையைப் போன்ற எண்ணத்தைத் தருகின்றன. கதைக்கான நல்ல அம்சங்கள் கொண்ட அனுபவங்களைக் கதைகளாகவே எழுதியிருக்கலாமோ என்று தோன்றியது. தலைப்பும் சப்தார்ஜங் மோகினி கதை என்றுதானே இருக்கிறது!

இந்த “சப்தர்ஜங் மோகினி கதை” யில் ஒரு சின்ன சம்சயம் எழுகிறது. தனக்கு மிகவும் பரிச்சயமான மாதவன் எனும் இளைஞனை செல்லப்பா சார், தான் சந்திக்கும் பெண்ணிற்குப் பொருத்தமாக இருப்பான் என்று தோன்றிட அதற்கான முயற்சியில் மறைமுகமாக இறங்குகிறார். பையன் வயது 22 என்றும், வேறொரு வங்கியில் அதிகாரியாக இருப்பதாகவும் சொல்லியிருக்கிறார். 22 வயது ஆண் பிள்ளைக்குக் கல்யாணமா என்ற எண்ணம் ஒரு புறம். 

அவர் சந்தித்த பெண் யுபிஎஸ் தேர்வு எழுதி மத்திய அரசுத் துறையில் குமாஸ்தாவாக இருக்கிறாள், வயது ஆரம்ப 20களில் இருக்கும், கூடவே ரஷ்ய மொழி கற்கிறாள் என்றும் சொல்லியிருக்கிறார். சரி மாதவனை விட ஒரு வயது குறைச்சல் என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். இடையில் சில குழப்பங்கள் (தகவல் பரிமாற்ற குழப்பங்கள்) நடந்து கடைசியில் அப்பெண் கவரில் வைத்துக் கொடுத்திருந்த ஜாதகம் அவளது அக்காவின் ஜாதகம் என்று தெரிய வரும் போது, ‘அப்படி என்றால் அப்பெண் மாதவனை விட வயதில் பெரியவளாக இருப்பாளே’ என்ற எண்ணம் எழுகிறது. ஒரு வேளை மாதவனின் வயது தட்டச்சுப் பிழையாக இருக்கலாமோ?

இந்த அனுபவ விவரிப்பின் முடிவில் “இப்படித் திடீர்த் திருப்பங்களுடன் கூடிய சப்தார்ஜங் மோகினி கதை நீங்கள் எதிர்பாராதபடி, ஆனால் சுபமான முடிவை எட்டிவிட்டது. திருப்தி தானே!” என்று, வாசகர்கள் நம் கற்பனை ஊகங்களுக்கு ஒரு முற்றுப் புள்ளி வைக்கிறார்! கொஞ்சம் ஏமாற்றம் தான்! இதுவே கதையாக மாறினால் உள்ளே புகுந்து விளையாட நிறைய இடங்கள் இருக்கின்றன.

சில கட்டுரைகளில் ஏதேனும் சம்சயங்கள் எழுந்தாலும் கூட அவற்றைப் பின்னுக்குத் தள்ளும் அளவு கவர்ச்சியான வரிகளில் சுவாரசியமாகச் சொல்லிச் செல்வது அவரது திறமை. 

ராஜா கைய வைச்சா அது ராங்கா போனதில்லே என்ற பாடல் போன்று செல்லப்பா சார் கை வைக்கும் பல முயற்சிகளும் நல்ல விதமாகவே முடியும் என்பது அவரது அனுபவங்களில் தெரிகின்றது. அதை “ராக்கி” பற்றிய அனுபவ விவரணத்திலும் சொல்லியிருப்பார். "எனக்கு எப்போதுமே ஒரு ராசி உண்டு. நான் எதைத் தொடுகிறேனோ அது பிரபலமாகிவிடும்". கூடவே அவர் வணங்கும் பாண்டிச்சேரி அன்னை பற்றிய "அன்னையின் பணம் ஆயிரம்" என்ற விவரிப்பிலும் தெரியவரும். 

கடைசிக் கட்டுரையான “சின்னதொரு வெள்ளி தம்ளர்” என்பதில், லால்பகதூர் சாஸ்திரியை சந்தித்தாரா இல்லையா என்ற தன் அனுபவத்தைச் சொல்ல, லால் பகதூர் சாஸ்திரி அவர்களைப் பற்றியும் தாஷ்கன்ட் ஒப்பந்தம் பற்றி எல்லாம் சொல்லி வெள்ளித் தம்ளர் கதைக்கு வந்து தன் அனுபவத்தை இணைத்து விவரித்திருக்கும் விதம் அனுபவங்களைச் சுவாரசியமாக எழுத நினைப்பவர்களுக்கு ஒரு சிறந்த உதாரணம்.

இப்படி, தான் சந்தித்த நபர்கள் பற்றியும் அவர்களுடனான அனுபவங்களையும் தன் அனுபவங்களையும் இடையிடையே பல தகவல்களையும் சொல்லி சுவாரசியமான தொகுப்பாகக் கொடுத்திருக்கிறார், செல்லப்பா சார்.

இப்புத்தக விவரங்கள் மற்றும் அவர் எழுதிய புத்தகங்களின் விவரங்கள் இங்கு படங்களாய்