"Can you please spare me ten rupees please.."

 

ஒரு மிடில்க்ளாஸ் ஃபேமிலி மேன் தோற்றம்.  சாதாரணமான நடுத்தரக் குடும்பத்தைச் சேர்நதவர் போன்ற தோற்றம்.  மன்னிச்சுக்குங்க..  அப்பப்போ மேஜர் ஞாபகம் வந்துடுது!  ஆடம்பரம் இல்லாத ஆனால் சாதாரணமான பேண்ட் ஷர்ட்..

அது என்னவோ இந்தக் காலத்திலும் கண்ணாடி போட்டாலே ஒரு படித்த லுக் வந்து விடுகிறது.  இவர் போட்டிருப்பார்.  எனவே ஒரு கௌரவமான தோற்றம் என்று சொல்லலாம்.

அவரை எடுத்த புகைப்படத்தை அப்படியே போடாமல் ஜிப்லி செய்து போட்டிருக்கிறேன்.  ஜிப்லி அவர் புன்னகைப்பது போல படத்தை  மாற்றிக் கொடுத்திருந்தாலும் அவர் முகம் எப்போதும் ஸீரியஸாகத்தான் இருக்கும்!  அதே சாட் ஜிபிடியில் ஜிப்லியிலிருந்து ஒரிஜினல் தோற்றம் கிடைக்குமாயின், நீங்கள் இந்தப் படத்தை அதில் போட்டு அவர் ஒரிஜினல் தோற்றத்தைப் பார்க்கலாம்.  ஆனால் அது அவ்வளவு முக்கியமா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

சாட் ஜிபிடி எப்படி மாற்றிக் கொடுக்கிறது என்பதற்கு ஒரு உதாரணம்...   அழகான எம் ஜி ஆர் முகமும், 

அதை சாட் ஜிபிடியில் போட்டும் ஜிப்லியாக்கியதும் அது மாற்றிக் கொடுத்த உருவமும்...

கொஞ்சம் கொடுமையாயில்லை?!!

சரி, இன்றைய விஷயம் ஒன்றும் பெரிசில்லை.  இவர் (இவர் என்றால் எம் ஜி ஆர் அல்ல.  முதல் படத்தில் இளிப்பவர்..  ச்சே...   இருப்பவர்) கேரக்டர் பற்றி சொல்லத்தான்.  எங்கள் ஏரியாதான்.  இவரை நான்  மூன்று நான்கு வருடங்களாக பார்க்கிறேன்.  முதலில் பார்த்ததற்கு இப்போது சற்று கறுத்துப் போயிருக்கிறார்.  ரொம்ப அலைகிறார் இல்லையா?!   வீடு எங்கிருக்கிறது தெரியாது.  சமீபம்தான் இருக்க வேண்டும்.  அவர் வீட்டில் யாரும் இவர் பற்றி கவலைப்படுவதாகத் தெரியவில்லை.  ஆனால் இந்த ஏரியாகாரர்களுக்கு இவர் நடவடிக்கைகள் கிட்டத்தட்ட எல்லோருக்கும் தெரிந்திருக்கும்.

ஒருநாள் அங்கிருந்த கடையில் ஏதோ பொருள் வாங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.   சற்று தூரத்திலிருந்து இவர் என்னையே பார்த்துக் கொண்டு வருவதை கவனித்தேன்.  என்னை நெருங்கியவர் ஏதோ அந்தரங்கமாக பேச விரும்புபவர் போல அருகில் வந்தார்.  முத்தமே  கொடுத்து விடுவாரோ என்று பயம் வந்த நேரத்தில்  "எக்ஸ்க்யூஸ் மீ....   ஒரு ஐந்து ரூபாய் உங்களால் எனக்கு கொடுக்க முடியுமா?  சிகரெட் வாங்கணும்" என்று ஆங்கிலத்தில் கேட்டார்.  இந்த துல்லிய தாக்குதலை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை எனினும் உடனடியாக 'இல்லை' என்று மறுத்து விட்டேன்.

பின்னரும் இது போல இரண்டு மூன்று முறை என்னை அணுகி தோல்வியுடன் திரும்பி இருக்கிறார்.

ஒருநாள் அவரைத் தாண்டிக் கொண்டிருக்கும் ஆட்டோவை நிறுத்தியதை பார்த்தேன்.  நானும் நெருங்கி விட்டேன்.  எங்கோ செல்லப் போகிறார் என்றுதான் நானும் நினைத்தேன்.  ஆனால் போய்க்கொண்டிருக்கும் ஆட்டோவை நிறுத்தி, அந்த ஆட்டோ டிரைவரிடம் இதே கேள்வியைக் கேட்பார் என்று நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.  டிரைவரும் எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டார்.  பதிலே சொல்லாமல் அடுத்த நொடியே ஆட்டோ டிரைவர் வண்டியைக் கிளப்பிக்கொண்டு போனார்.  அப்புறமும் சில இடங்களில் அவர் ஆட்டோவை நிறுத்துவதைப் பார்த்திருக்கிறேன்.

அப்புறம் சிலமுறை ஆட்டோவில் ஏறி செல்வதையும் பார்த்திருக்கிறேன். ஆட்டோவை நிறுத்தி ஒரே மாதிரி விளையாடுவது அவருக்கே போரடித்திருக்கும் போலும்.  நானும் ஆட்டோவில் அலுவலகம் செல்லும் அப்படியான சில சந்தர்ப்பங்களில்தான் அவர் என்ன செய்கிறார் என்று தெரிந்தது.  நாங்கள் இருப்பது சற்று உள் ஏரியாவில்.  ஆட்டோவில் ஏறி, மெயின்ரோடுக்கு வந்து இறங்கி மறுபடி உள்ளே நடந்தார்!  அதாவது அவர் ஆட்டோ ஏறிய அதே இடத்துக்கு!!  காசு கொடுத்தாரா, தெரியாது.  சறுக்குமரம் ஆடும் குழந்தை போல தெரிந்தார் என் கண்களுக்கு.

காசு கிடைத்து விட்ட சில நாட்களில் அவரை ஏதாவது ஒரு இடத்தில், தெரு ஓரத்தில் அல்லது கடை வாசலில் சிகரெட் பிடித்தபடி ஆழ்ந்த யோசனையில் இருப்பதைப் பார்த்திருக்கிறேன்.   சொர்க்கத்திலிருப்பது போல ஒரு முகபாவம் தெரியும்.

அந்த சிகரெட் இழுப்புதான் அவர் வாழ்வின் ஒரே சொர்க்கம்.  அதற்குதான் அவர் இப்படி அலைவார்.  என் பழைய ஆஸ்தான ஆட்டோக்காரரும் இவர்பற்றி என்னிடம் சொல்லி இருக்கிறார்.  

இதோ சென்ற வாரம் மறுபடி என்னிடம் வந்தபோது, -  ஏனோ ஒரு மாறுதலுக்கு இந்தமுறை பணம் கொடுப்பது என்று தீர்மானித்தேன்.   அவரை நான் அவசரமாக ஒரு புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டு, பாக்கெட்டில் ஐந்து ரூபாய் தேடினேன்.  கிடைக்கவில்லை.  பத்து ரூபாயை எடுத்துக் கொடுத்தபோது அவர் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்..  

"Can you please spare me ten rupees please..  டீ குடிக்கணும்"  

அவர் எதற்கு கேட்கிறார் என்று தெரியும் என்றாலும் பணத்தை அவரிடம் கொடுத்ததும் வேகமாக தாண்டிச் சென்று விட்டார்.  இதற்கு ஒரு வாரம் முன்பு நடைப்பயிற்சி இடையே ஒரு கடையில் தேனீர் அருந்திக் கொண்டிருந்தபோது இவர் கடையின் உள்ளே வந்து என்னிடம் கேட்டபோது இல்லை என்று சொல்லி விட்டு பாஸிடம் இவர் பற்றி சொல்லி இருந்தேன்!

அவர் வாழ்க்கை அப்படி.

=========================================================================================

நன்றி சரவணன் (உண்மைத்தமிழன்),  ஃபேஸ்புக் 

நீர் வீழ்ச்சி தெரியும்! தீ வீழ்ச்சி தெரியுமா?

கலிபோர்னியாவின் யோசெமிட்டி இந்த இடத்தில் உள்ள அருவிதான் இந்த தீ வீழ்ச்சி:

ஒவ்வொரு ஆண்டும் பிப்ரவரி மாத இறுதியில், சூரியன் ஒரு குறிப்பிட்ட கோணத்தில் மறையும்போது, அதன் ஒளி அருவியை ஒரு அற்புதமான ஆரஞ்சு நிற ஒளியுடன் ஒளிரச் செய்கிறது.

இது தண்ணீர் தீப்பிடித்து எரிவது போன்ற காட்சியை உருவாக்குகிறது.

இந்த மூச்சடைக்க வைக்கும் இயற்கை நிகழ்வு, சில வினாடிகள் மட்டுமே நீடிக்கும்..

===================================================================================

மகரிஷி பற்றி ஜெயமோகன் - கந்தசாமி ஸார் பகிர்வு. மகரிஷியின் புகைப்படம் எனக்கு கிடைப்பதே இல்லை. முகம் அறியா புகழ்பெற்ற எழுத்தாளர் :

பி.வி.ஆரின் நேரடித் தொடர்ச்சியாகச் சுட்டிக்காட்டப்படவேண்டியவர் மகரிஷி. எழுபது எண்பதுகளில் முக்கியமான பொதுவாசிப்பு எழுத்தாளராக திகழ்ந்தவர். அவருடைய ‘பனிமலை’ ‘வட்டத்திற்குள் ஒரு சதுரம்’ ‘நதியைத்தேடிவந்த கடல்’ ஆகியவை குறிப்பிடத்தக்க ஆக்கங்கள். அவருடைய கதைகள் குமுதம் இதழ் வழியாக வெளிவந்து பெருவாரியாக வாசகர்களைப்பெற்றன. பல கதைகள் திரைப்படங்களாகவும் வெளிவந்தன.

மகரிஷி பாலகுமாரனுக்கு உடனடி முன்னோடி. சொல்லப்போனால் பாலகுமாரனை எழுத்துமுறையில் மகரிஷியின் அடுத்த கண்ணி என்றே சொல்லிவிடலாம். மகரிஷியிடம்தான் பாலகுமாரனில் நாம் காணும் ‘நிதானமாக வாழ்க்கையைப்பற்றிப் பேசும் பெண்’ என்னும் கதாபாத்திரத்தை நாம் காண்கிறோம். ஆனால் பாலகுமாரனிடமில்லாத தெளிவான ஒழுக்கநோக்கு மகரிஷியிடம் உண்டு. பாலகுமாரனை அடுத்தகட்டத்தவர் ஆக்கியது அவருடைய மீறல்தான்.

சொல்லப்போனால் ஜானகிராமன் உட்பட இவர்கள் அனைவருமே அவர்களின் காலகட்டத்தைச் சேர்ந்த ஒழுக்கவியல் நம்பிக்கைகளைச் சற்றே சீண்டுவதன் மூலமே வாசகனிடம் நிலைகுலைவை உருவாக்கி கவனம் பெற்றனர். அந்தச் சீண்டல் இயல்பு முற்றிலும் இல்லாதவர் என்பதே இவர்களில் மகரிஷியை விலக்கி நிறுத்துகிறது. மகரிஷி மரபான நடுத்தரவர்க்க ஒழுக்க, அறநோக்கையே வெளிப்படுத்துகிறார். அதில் அவருக்கு ஆழ்ந்த நம்பிக்கையும் இருந்தது. ஆனால் ஒழுக்க நோக்கின் அடிப்படையில் தன் கதைமாந்தரை எப்போதுமே அவர் கீழிறக்குவதில்லை.

உதாரணமாகச் சொல்லத்தக்க படைப்பு ‘வட்டத்திற்குள் ஒரு சதுரம்’. இது காபரே ஆடும் ஒரு பெண்ணுக்கும் அவளால் ஆதரிக்கப்படும் ஒரு பெண்ணுக்கும் இடையே இருக்கும் ஆழமான நட்பைப் பற்றிய கதை. அதை இரு உள்ளங்கள் ஒன்றை ஒன்று கண்டடையும் எதிர்பார்பே அற்ற தூய நட்பு என மகரிஷி வரையறை செய்கிறார். அந்நட்பின் வழியாகவே கதைநாயகி மேலானவள் ஆகிறாள். அதை இயல்பான நிகழ்வுகள், உரையாடல்கள் வழியாக உணர்த்திச் செல்கிறார்

இறுதியில் கால்களை இழந்து சக்கரநாற்காலியில் இருக்கும் நடனமங்கையான கதைநாயகியை உதறிவிட்டு வந்துவிடும்படி அவளால் படிக்கவைக்கப்பட்டு வாழ்க்கையில் வெற்றிபெற்ற தோழியிடம் அவள் காதலன் சொல்கிறான். அவள் அவனை துறந்துவிடுகிறாள். ‘வெறுமே காத்திருப்பதை விட ஒரு இலட்சியத்துடன் காத்திருக்க எனக்கு வாய்ப்பு கொடு’ என அவள் நடனமங்கையிடம் சொல்லுமிடத்தில் முடியும் அக்கதை தமிழின் இலக்கியப்படைப்புகளின் பட்டியலிலும் சேர்க்கத்தக்கதே. இன்றைய பெண்ணிய நோக்கு மென்மையான முறையில் வெளிப்பட்ட கதை அது.

வெறும் உடலாகவே பார்க்கப்பட்ட சுரண்டப்படும் பெண்ணுக்குள் இருக்கும் தன்னியல்பான விடுதலையை, ஆளுமைப்பண்பை கூறிய படைப்பு என அதை இன்று கருதுகிறேன். அவர்கள் இருவரும் ஆண்களின் உலகிலிருந்து தங்களை விலக்கிக்கொள்கிறார்கள். தங்கள் உலகைப் படைத்துக்கொள்கிறார்கள். ஆனால் கசப்பில்லாமல், எதிர்மறைநோக்கு இல்லாமல் இயல்பாக அதைச் செய்கிறார்கள். நவீனத்தமிழிலக்கியத்தில் ஒழுக்கம்சார்ந்த அளவீடுகள் இல்லாமல் பெண்ணை நோக்கி அவள் ஆளுமையைச் சித்தரித்த குறிப்பிடத்த படைப்புக்களில் ஒன்று இது.

ஜானகிராமனிடமிருந்து இந்த மரபினர் பெற்றுக்கொண்டது சரளமான தொடர்ச்சியான உரையாடல்கள் வழியாகக் கதையைக் கொண்டுசெல்வது. புறச்சூழலை இவர்களில் பி.வி.ஆர் மட்டுமே ஓரளவேனும் நன்றாகச் சொல்லியிருக்கிறார். பெரும்பாலும் நிகழ்ச்சிகளின் ஒழுக்காக அமைபவை இவர்களின் கதைகள். நடுத்தரவாழ்க்கையின் ஒழுக்கச்சிக்கல்களைச் சார்ந்தவை பெரும்பாலான கதைக்கருக்கள். உறவுகளின் உணர்ச்சிமிக்க தருணங்கள்தான் கதைகளின் உச்சங்களாக அமைந்துள்ளன. மகரிஷியும் உரையாடல்களை சிறப்பாக எழுதுபவர்.

பொதுவாசிப்புக்கான எழுத்தில் மகரிஷி போன்றவர்களை எப்படி வரையறை செய்யலாம்? பொதுவாசகர்களுக்கான எழுத்திலேயே பல நிலைகள் உண்டு. பொதுவாக இத்தகைய எழுத்துக்கள் வாசகர்களின் உணர்வுநிலைகளை பொதுமைப்படுத்தி அவற்றில் சிலவற்றை மாற்றிமாற்றி இணைத்து அவர்களுடன் ஓர் உணர்வுவிளையாட்டை நிகழ்த்துவனவாகவே அமையும். செண்டிமெண்ட், மெலோடிராமா என்றெல்லாம் இவற்றையே சொல்கிறோம். உயரிய உணர்ச்சிகளோ, ஆழ்ந்த உணர்ச்சிகளோ இவற்றில் இருக்காது. உணர்வுநிலைகள் ஊகிக்கக்கூடியனவாகவும் அமையும்.

ஆனால் இவ்வகை எழுத்துக்களிலேயே ஒரு பகுதி சற்றே கூர்மைகொண்டு மேலெழுந்து புதிய திசைகளைச் சுட்டிக்காட்டுவதாகவும், பன்முகவாசிப்புக்குரியதாகவும், அறிவார்ந்ததாகவும் அமையும். ஏனென்றால் அத்தகைய வாசகர்வட்டமும் பொது வாசிப்பில் உண்டு. இலக்கியத்திற்கு மிக அருகே வந்துகொண்டிருக்கும் எழுத்து இது. இவற்றில் அவ்வப்போது பல படைப்புக்கள் ஆழமான இலக்கியப்படைப்புக்களாகவும் ஆகக்கூடும். மகரிஷி இவ்வரிசையைச் சேர்ந்தவர். நதியைத் தேடிவந்த கடல், வட்டத்திற்குள் ஒரு சதுரம் என்னும் இரு ஆக்கங்களும் இலக்கியத் தகுதி கொண்டவையே

ஆனால் இவை வணிக இதழ்களில் வெளிவந்தமையாலேயே இலக்கியவாசகர்களால் கவனிக்கப்படவில்லை, இலக்கிய விமர்சனத்தால் அடையாளம் காட்டப்படவுமில்லை. ஆகவே அந்தத் தலைமுறைக்குப்பின் வாசிக்கப்படவும் இல்லை. இதை நான் முன்னரே சுட்டிக்காட்டியிருக்கிறேன். நவீனத் தமிழிலக்கிய அறிமுகம் உட்பட அனைத்து நூல்களிலும் இத்தகைய ஆக்கங்களைச் சுட்டிக்காட்டியும் இருக்கிறேன்.

இதற்கு மறுபக்கம் சிற்றிதழ்ச்சூழலில் வெளிவந்தமையாலேயே, ஒரு மெல்லிய அரசியல்சாயல் கொண்டிருப்பதனாலேயே சாரமற்ற தேர்ச்சியற்ற எழுத்துக்களும் இலக்கியமாகக் கருதப்படுவது. தமிழ் நவீன இலக்கியச்சூழலில் இலக்கியப்பட்டியல்களில் இடம்பெறும் நூல்களில் கால்வாசி படைப்புக்கள் வட்டத்திற்குள் ஒரு சதுரம் அளவுக்கு தரமானவை அல்ல என்பது ஓர் உண்மை. சிற்றிதழ்ச்சூழல் என்னும் அந்த உருவக வட்டம் இன்று இல்லாமலாகிவிட்டது. இன்று நாம் அழகியல்சார்ந்த விமர்சன அளவுகோல்களின் அடிப்படையில் மதிப்பிட வேண்டியிருக்கிறது

மகரிஷியின் ஒரு சில ஆக்கங்கள் இன்றைய வாசகனுக்கும் உரியவை. அவை தமிழ்ச்சூழலில் ஒழுக்கவியலில் ஒர் அடிப்படை மாற்றம் நிகழ்ந்த காலகட்டத்தின் உளவியல்சிக்கல்களை, உணர்ச்சி மோதல்களை காட்டுபவை.

-ஜெயமோகன்

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஜீவி ஸார் 'எங்கள் பிளாக்'கில் ஆறு வருடங்களுக்கு முன் ஒரு பின்னூட்டத்தில்..

பிலஹரி அந்நாளைய மனம் கவர் எழுத்தாளர். இவரது விகடன் சிறுகதை 'ஜடம்' தான் 'தெய்வத்தின் தெய்வம்' என்ற சிவாஜி நடித்த படம்.

பிலஹரி விகடனில் அலுவலக குமாஸ்தா (க்ளார்க்) ஒருவரை முக்கிய பாத்திரமாகக் கொண்டு தொடர்கதை ஒன்று எழுதியிருந்தார். அந்தத் தொடரின் பெயர் 'நெஞ்சே நீ வாழ்க'-- என்பது போலவான ஒரு பெயர்! மறந்து விட்டது. அந்தக் கதை பின்னால் திரைப் படமாகியிருந்தது. ஏவிஎம் தயாரிப்பு என்று நினைவு. திருமலை (மற்றும் இன்னொருவர் பெயர் மறந்து விட்டது) சேர்ந்த இரட்டையர் டைரக்ஷன்.

அந்தப் படம் பார்த்து மனம் நெகிழ்ந்த உணர்வில் அன்று இரவே உட்கார்ந்து அந்த டைரக்டர்களுக்கு எழுதுகிற மாதிரி நீண்ட கடிததில் என் உணர்வுகளை வடித்து எழுதி குமுதத்திற்கு அனுப்பி விட்டேன்.

அடுத்த இதழில் எனது கடிதத்தை நடுபக்கத்தில் பிரசுரித்து அந்த இயக்குனர்களில் படங்களையும் போட்டு பிரமாதமாக குமுதம் பிரசுரித்திருந்தது.

ஒரு வாரம் கழித்து எனக்கு போஸ்டல் கவர் ஒன்று வந்தது. பிரித்துப் பார்த்தால் 'எங்களை குமுதம் பத்திரிகையில் அறிமுகப்படுத்தி தமிழ் மக்களுக்கு எங்களைத் தெரியப்படுத்திய உங்கள் நல்ல மனத்திற்கு தெண்டனிட்ட நமஸ்காரங்கள். உங்களுக்கு நாங்கள் ரொம்பவும் கடமைப்பட்டிருக்கிறோம். உங்கள் உதவிக்கு நன்றி.. நன்றி.. நன்றி.. நன்றி.. என்று எழுதி அந்த இரட்டையர் இயக்குனர்கள் கையெழுத்திட்டிருந்தனர்.

அந்தக் கடிதம் பள்ளிக்கூட (அந்த நாட்களில் 40 பக்க நோட்) ரூல் போட்ட நோட் புத்தகக் காகிதம் ஒன்றில் எழுதப் பட்டிருந்தது. சாய்த்து சாய்த்து எழுதிய மை பேனா எழுத்துக்கள். போஸ்டல் கவர். ஒவ்வொரு அம்சத்திலும் ஏழ்மை தாண்டவமாடியது மனசை ரொம்பவும் நெகிழ்த்தி விட்டது. உண்மையான கலைஞர்களின்
நிலை எந்நாட்களிலும்.. என்ன சொல்வது.. இப்பொழுது அதை நினைத்தாலும் நெஞ்சில் பாரம் ஏறி உட்கார்ந்த மாதிரி இருக்கிறது.

சாவி பிற்காலத்தில் ஆசிரியராக இருந்த பொழுது தான் தினமணிக் கதிரில் ஜெயகாந்தனின் 'சில நேரங்களில் சில மனிதரகள்' பிரசுரமானது. இந்த தொடருக்கு ஆரம்பத்தில் 'காலங்கள் மாறும்' என்று தலைப்பிட்டு விட்டு பின்னால் 'சி.நே.சி. மனிதர்கள்' என்று ஜெயகாந்தனே மாற்றினார்.. தினமணிக்கதிரில் ஜெயகாந்தனின் சோதனை முயற்சிகளை வெளியிட்டு மகிழ்ந்தவர் சாவி. அவரைப் போய்....

===============================================================================================================

சும்மா இரண்டு கேள்விகள்....

இந்த கொளுத்தும் கோடையில் நீங்கள் தோசை வார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறீர்கள் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருப்பவர் போதும் என்றே சொல்லாமல் சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருந்தால் உங்களுக்கு எப்படி இருக்கும்? பொறுமை இருக்குமா?

ஒருவர் தன்னைப் பற்றியே நிறைய பேசிக் கொள்கிறார். பெருமை பேசுகிறார். தன்னைத்தானே பரிதாபப்பட்டு கொள்கிறார். உண்மை நிலை உங்களுக்குத் தெரியும். தெரிந்தோ தெரியாமலோ அவருக்கு உச் கொட்டுபவர்கள் அதிகம். ஒரு அளவுக்கு பொறுமையாக கேட்கலாம். எல்லை தாண்டினால் என்ன செய்வீர்கள்?

===============================================================================

மேட்சிங்காய் நிறம் அமைந்து

ஐ

கேட்சிங்காய் சட்டை அமைந்திட

வாகான நிறம்

வக்கணையாக கிடைக்கவில்லை

என்றே

வெட்டிப்போட்ட மீதியில்தான் 

வேகவேகமாக தைத்து வந்தாயோ..

பட்டுக்கயிறு ஒன்றையும் 

அடியில் முடிச்சிடவே  

பாங்குடனே 

கவர்ந்து வந்தாயோ 

முத்தழகி 

முன்பக்கம் மட்டும் 

திரும்பிவிடாதே 

அதிச்சிகளைத் தாங்கும் 

இதயம் 

எனக்கில்லை!

================================================================================================

கமலா காமேஷை எம் ஜி ஆர் பாராட்டிய விதம்

=================================================================================================

பொக்கிஷம்

மகரிஷியின் இந்த ஐந்து வார தொடர்கதை கைவசம் உள்ளது. அநேகமாக இணையத்தில் வேறெங்கும் வெளிவந்திருக்காது. இதை சில செவ்வாய்களில் வெளியிட ஆசை. பொறுமை இருக்கும்போது செய்கிறேன்!

========================================

1978 ன் கல்லூரி மாணவி ஒருவர் - இப்போது 65 வயதிருக்கும்- அப்போதைய ஒரு இக்கட்டான சூழ்நிலையை சமாளித்த விதம் பற்றி இ.பே - ல் பகிர்ந்திருக்கிறார்.  

இதேபோன்ற என் அனுபவம் மாறுபட்டது.

சென்னை வந்த புதிதில் நான் ஒருமுறை க்ரோம்பேட்டையிலிருந்து கிண்டி வரை வந்த நான் ராமாபுரம் செல்ல ஏதோ குழப்பத்தில் சாலை மாறி எதிர்ப்புறம் சென்று பஸ் ஏறி டிக்கெட் கேட்டதும் கண்டக்டர் "அடுத்த ஸ்டாப்புல இறங்கி எதிர்ப்பக்கம் போய் பஸ் ஏறுங்க" என்று சொல்லி ஒரு ஸ்டேஜுக்கான டிக்கெட்டைக் கிழித்து கையில் கொடுத்து காசு வாங்கி கொண்டார்!  என்னை நம்பி என்னுடன் வந்த அப்பாவுக்கு ஏக கடுப்பு..  "நீ போறது தப்புடா...  இந்தப் பக்கம்தான் பஸ் ஏறணும்" என்று அவர் சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார்!  "அவ்வப்போது சென்னை வரும் உனக்குத் தெரியுமா, இங்கேயே இருக்கும் எனக்குத் தெரியுமா?"  என்று தெனாவெட்டாய் கேட்டு நான் செய்த வேலை, அவருக்கு எரிச்சல் வராமல் இருக்குமா?!  நான் எப்படி குப்பை கொட்டப்போகிறேன் என்று அவருக்குக் கவலை வந்திருக்கும்!

1978 இதயம் பேசுகிறது அரசியல் கார்ட்டூன்.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

அப்போது இதயத்தில் டைஜஸ்ட் என்றொரு பக்கம் வரும்.  பல்வேறு விதமான செய்திகளை சிறு சிறு துணுக்குகள் போல தொகுத்துத் தந்திருப்பார்கள்.  அதில் வந்த ஒன்று...

அதே மருந்து பற்றிய இப்போதைய நிலை....

===================

இந்த செய்தியில் இருப்பவருக்கும் இப்போது 65 வயது இருக்கும்.  எங்கே இருக்கிறாரோ...  எப்படி இருக்கிறாரோ...

==========================

ஒரு பக்கக் கதை பற்றிப்பேசி இருக்கிறோம்.  இது அரைப்பக்கக் கதைகள்...  இதயம் ஸ்டைல்!

========================================================================================================

ஜோக்ஸ் :