இளமை நினைவுகள் -- மோகன்ஜி [ கவிதைக்கதை ] நினைவு

     வானவில் மனிதன் நண்பர் மோகன்ஜி அனுப்பியிருக்கும் ஒரு கவிதைக்கதை!  

நான் சென்ற இன்பச்சுற்றுலா

மோகன்ஜி

ஒரு சனிக்கிழமை காலை எட்டுமணிக்கு

உறுமியபடி நின்றிருந்த 'பாப்புலர்' பஸ்ஸில்

நாலாம் வகுப்பு பிள்ளைகள் ஏறிக்கொண்டோம்.

'பேருந்து' என்ற பதம் எனக்குத் தெரியாது.

தனித்தமிழ் ஆர்வலர்கள் 

நான் ஆறாம் வகுப்பு வரும்வரை 

இந்தக் கவிதையைப் படிக்க வேண்டாம்.

ஞானசேகரன் சார், மேரி டீச்சர் 

அதட்டல்களையும் மீறி

அட்டகாசமும் ஆரவாரமும் பாண்டிச்சேரி வரை....

அப்பா அம்மாவுடன் இல்லாத ஆனந்தப் பயணம்.

அன்றுதான்,

சந்திரா மீண்டும் என்னோடு 'பழம்'விட்டதும்

ஒரு சூடவல்லி மிட்டாய்க் கொடுத்ததும்.

ஏனோ உம்மென்றிருந்த ஜோதிராமன்.

ஏறுமாறாய் ஊக்குகள் பிணைத்திருந்தது

பட்டன்கள் விழுந்துவிட்ட அவன் சட்டையை.

பெண்ணையாற்றுப் பாலம் கடந்தபோது 

ராமதாசு காட்டிய ஆற்றின் மடு.

யானையைக்கூட உள்ளே இழுத்துவிடுமாம்.

'நம்புடா' என  கிள்ளி போடப்பட்ட பிளஸ்குறியில்

குறுகுறுத்த என் உள்ளங்கை.

மேரிடீச்சர் மிக்சர் பொட்டலம் வினியோகம் செய்தபோது

ஜோதி ஆள்காட்டி விரலெழுப்பி சொன்ன 'அர்ஜண்ட் மிஸ்' .

'சனியனே' என்றபடி 

மிஸ் ஓரம்கட்ட சொன்ன பஸ்ஸிலிருந்து

முதலில் இறங்கியது ஞானசேகரன் சார்.

எல்லா பாய்ஸும் இறங்கி வரிசைகட்ட,

ஆடவருக்கான தனிச்சுதந்திரம் எனும் அவலம்

உணர்ந்த முதல் தருணம்.

அன்றுதான் முதல்முதலாய் பார்த்த கல்லறைத் தோட்டம்.

சிலுவைபூத்த சிமெண்ட் மேடைகள் நெடுகிலும்

மௌனம்கூட்டி இருந்த தனிமை.

பஸ்கடந்த போது, 

தோட்டத்தில் நுழைந்த தள்ளுவண்டியில் 

மாலைகள் மூடிய பெட்டியொன்று  

.

சனியன்கள் ஏறியவுடன் புறப்பட்ட பஸ்,

 டியூப்ளே சிலைமுன் நின்ற கடற்கரை சாலை.

டியூப்ளே பற்றி ஞானசேகரன் சார் சொல்லிக்கொண்டிருந்தபோது,

கடந்தாள் 

முதன்முதலாய் நான் கண்ட கவுன்அணிந்த லேடி .

மணக்குள விநாயகர் கோவிலில் 

யாரோ தந்தது தேங்காய் பத்தையும் கல்கண்டும் .

அழகாய்இருந்த அரவிந்தர் ஆசிரமம் .

 மாடி வராண்டாவில் நின்று கையசைத்த அன்னை.

 எல்லோருக்கும் கிடைத்த சிவந்த வாழைப்பழங்கள்.

அன்றுதான் முதன்முதலாய் செவ்வாழையை ருசித்ததுவும்.

பார்க்கில் அமர்ந்து திறந்த எங்கள் டிபன்பாக்ஸ்கள்.

பாய்ஸுடன் சாப்பிட அமர்ந்த சந்திராவும் பார்வதியும் .

ராமதாசு எனக்குத் தந்த மிக்ஸர் பொட்டலத்தை,

சந்திராவுக்குத் நான் தந்ததுவும்,

அவன் கோபித்து என் கீழ்த்தொடையில் கிள்ளியதும்,

மியூசியம் பக்கம்போகும் போது

மீண்டும் 

'பழம்விட்ட பன்னி' என்று அவன் திட்டியதும்,

பின்னாட்களில்

அன்று பார்த்த இடங்களையெல்லாம்

மீண்டும்மீண்டும் பார்க்க வாய்த்ததுவும்,

கல்யாணியை ஓரிருமுறையும்

ஜோதியின் அக்காவை ஒருமுறையும்

கண்டதன்றி

யாரையும் பின்னர் சந்திக்காததும்.

ராமதாசுவும் கொஞ்சநாளில் மாண்டுபோனதுவும்,

நடுநாயகமாய்

அன்று

பணமூட்டைகளோடு நின்றிருந்த டியூப்ளே,

பிறகு நேருவுக்கு இடம்கொடுத்துவிட்டு

கடற்கரைசாலையின் 

ஒரு ஓரத்திற்கு ஒதுங்கிப் போனதுவும்.

களிப்பும் இனம்புரியா சோகமுமாய் 

திரண்டிருந்த மூட்டையோடு,

அந்த 'எஸ்கர்சன்' நினைப்பும்

மனசின் ஒரு ஓரத்தில் உறைந்ததுவும்

அன்று வகுப்பில் நான் எழுதிப் படிக்காத

'நான் சென்ற இன்பச்சுற்றுலா'