நெல்லை வியாழன் : உங்களிடம் சில வார்த்தைகள் – கேட்டால் கேளுங்கள் – கேட்கமாட்டோம்னு சந்தேகம் இருக்குல்ல. அப்புறம் எதுக்கு அட்வைஸ்?

அன்புள்ள ஸ்ரீராம்,

வியாழன் பதிவு ‘உங்களிடம் சில வார்த்தைகள் – கேட்டால் கேளுங்கள்”., நீங்கள் கேட்டுக்கொண்டதற்கிணங்க அனுப்பியிருக்கிறேன்.. 

அன்புடன்

நெல்லைத்தமிழன்  

உங்களிடம் சில வார்த்தைகள் – கேட்டால் கேளுங்கள் – கேட்கமாட்டோம்னு சந்தேகம் இருக்குல்ல. அப்புறம் எதுக்கு அட்வைஸ்.

மதுரைத்தமிழன் ஆரம்பித்துவைத்தது இது. பிறகு அதிரா அவர்கள், எனக்கு பிளாக் கிடையாது என்று தெரிந்தும், என்னைத் தொடரச் சொன்னார். அதற்கேற்றவாறு எங்கள் பிளாக் ஸ்ரீராம், நான் எழுதி அனுப்பினால் வெளியிடுகிறேன் என்று சொன்னார். அதனால் எனக்குத் தோன்றியதை எழுதியிருக்கிறேன். எழுத வைத்த அனைவருக்கும் என் நன்றி.

அட்வைஸ் என்பது அதுவாக வரும்போது மிகவும் கசக்கும். .யாருக்கும் அதை கேட்கப் பிடிக்காது. ஆனா, நாமே ‘ஆலோசனை’ என்ற பெயரில் தேடும்போது, கேட்டுக்கொள்ளத் தோன்றும். அதனை நாம் கடைபிடிக்கிறோமோ இல்லையோ, நாம் ஆலோசனைக்காக பிறரை அணுகும்போது பிடிக்காத ஆலோசனையையும் நாம் பொறுமையாகக் கேட்டுக்கொள்வோம்.

எங்க ஆபீசுல எனக்குக் கீழ் வேலைபார்ப்பவர் (கல்யாணமாகாதவர்), இன்னொரு டிபார்ட்மென்ட் திருமணமான பெண்ணுடன் கொஞ்சம் ‘அப்படி இப்படி’ இருந்தார். ஆபீஸ் நேரத்துல ரெண்டுபேருக்கும் வாட்சப் லவ் ஸ்டோரி போய்க்கிட்டிருந்தது. எனக்கு இந்த மாதிரி விஷயங்களே நெர்வஸ் உண்டாக்கிடும். I wont be comfortable. என் Bossகிட்ட நான் இதைப் பற்றிப் பேசினேன். அவர் சொன்னார், ஆபீஸ் நேரம் தவிர்த்து எவன் என்ன செய்யறான் என்று தெரிஞ்சுக்கறது, நம்ம வேலை இல்லை, மத்தவங்களைத் திருத்தறதும் நம்ம வேலை கிடையாது. ஆபீஸ்ல வேலை பாதித்தால் மட்டும் நீ action எடு என்றார்.  இது, நாம ஆலோசனை கேட்டுப் போகிற விஷயம். இந்த மாதிரி ஆலோசனைனால நமக்கு உபயோகம் இருக்கும். ஆனா, யாரேனும் நம்மைக் கூப்பிட்டு அட்வைஸ் கொடுத்தால், அதுல நமக்கு இன்டெரெஸ்ட் இருக்காது. நம்ம மனசுல உடனே, ‘இவன் பெரிய ஒழுங்கோ, நமக்குச் சொல்ல வந்துட்டான்’ என்றுதான் தோன்றும்.

நம்முடைய குழந்தைகளுக்கு நாம் அட்வைஸ் என்ற பெயரில் அள்ளித்தெளிப்பதே தவறான அணுகுமுறை. நாம் கடைபிடிக்காத எதையும் அவங்களுக்கு ஆலோசனை கூறக்கூடாது. நாம் செய்வதைப் பார்த்து அவங்க கத்துப்பாங்க. இன்னைக்கு இல்லாவிட்டாலும், அவங்க அந்த மெச்சூரிட்டி லெவலை அடையும்போது தானே கடைபிடிக்க ஆரம்பித்துவிடுவாங்க.

எங்க அப்பா எனக்கு அட்வைஸுன்னு உட்கார்த்திவைத்து எதுவும் சொன்ன மாதிரி எனக்கு ஞாபகம் இல்லை. இதுக்குக் காரணம் அவர் ஆசிரியப் பணில ரொம்ப வருஷமா இருந்ததுனால இருக்கும். அவருக்கு மற்றவர்களின் அனுபவத்தைத் தெரிந்துகொள்வதில் ரொம்ப இஷ்டம். எல்லாத்தையும் கேட்டுப்பார். அவைகள் அவருக்கு வாழ்க்கையில் உபயோகமா இருந்திருக்கும்னு நினைக்கறேன். எங்க அப்பா, சின்னச் சின்ன விஷயங்களில் எப்படி நடந்துக்கறாங்கன்னு நான் பார்த்திருந்தேன். அதில் நான் தவறா நினைக்கறதை விலக்க முயற்சிக்கிறேன். நல்லதை தொடர நினைக்கிறேன்.  

WORD கொடுத்துட்டா அதைக் கடைபிடிக்கணும் (நேரம் தவறாமையும் இதுல வரும்), யாரையும் ஏமாற்றி அல்லது பிறரின் தவறால் நமக்கு காசு சேரக்கூடாது. இது இரண்டுதான் எனக்கு எங்க அப்பா சொன்னதில்/செஞ்சதில் ஞாபகம் இருக்கும் விஷயம். என் மனைவியின் அப்பா, என் ப்ரொஃபசராக இருந்தவர், எங்கள் குடும்ப நண்பர். நான் துபாயிலிருந்து formalஆ பெண் பார்ப்பதற்கு (அதுக்கு முன்னாலேயே திருமணம் நிச்சயம் ஆயிடுத்து) போனேன். 

நாங்க கிளம்பறதுக்கு 15 நிமிஷம் தாமதமாயிடுத்து. எங்க அப்பாவுக்கு அவ்வளவு கோபம். சொன்ன நேரத்துக்கு அங்க போகவேண்டாமா, நேரமாயிடுத்துன்னா அவங்களுக்கு tensionஆகாதா என்று. நேரம் தவறக்கூடாதுன்னு எங்க அப்பா எப்போவும் சொல்லுவாங்க. 

பெங்களூரில் நான் இருந்தபோது, எங்க அப்பாகிட்ட, நான் ஒண்ணு உங்ககிட்ட கேட்கணும், தருவேன்னு சொன்னீங்கன்னாத்தான் என்ன என்று சொல்லுவேன் என்றேன். (நான் கேட்க நினைத்தது, அவர் இன்னும் இரண்டு நாட்கள் என்னோட அங்கு இருக்கணும். நான் துபாய் செல்லும் அன்று அவர் சென்னை போய்க்கலாம் என்று). அவர் சொன்னார், விஷயம் இன்னதுன்னு தெரியாமல் நான் வாக்கு கொடுக்கமாட்டேன்.  

இதுபோல, நான் 4வது படித்துக்கொண்டிருந்தபோது, ஒரு நாள், தெருவில் விளையாடிக்கொண்டிருந்தபோது வீட்டு முன்பு கிடந்த பாக்கெட்டை (1974) எடுத்து, எங்க அப்பாகிட்ட கொடுத்தேன். அதில் 27 ரூபாய் இருந்தது. எங்க அப்பா, வாசல்லயே என்னை உட்காரவைத்து, நிச்சயம் யாரேனும் தேடி வருவாங்க, அப்போ சொல்லு, இந்தப் பணத்தைக் கொடுக்கணும்னு சொன்னார். (எங்க அப்பா, ஐந்து பைசாவுக்கும் கணக்கு பார்ப்பார், கணக்கை எழுதிவைப்பார். அதைப் பற்றிய கதை பிறகு) எங்க அப்பா, எங்க பெரியப்பால்லாம் எப்போதும் சொல்வது, அடுத்தவங்க காசு நம்மகிட்ட இருந்தா அது, ‘தீயை மடியில் கட்டிக்கறமாதிரி’ன்னு.

எங்கப்பா, தான் கேள்விப்பட்ட கதைகளை (பிறரின் அனுபவங்கள்) அப்போ அப்போ பகிர்ந்துப்பாங்க. அதுல நமக்கு ஏதேனும் ஒரு செய்தி இருக்கும். 

‘செய் நன்றி’ கொல்லக்கூடாதுன்னு சொல்லுவாங்க.  நான், என் ப்ரொஃபஷனுக்கு காரணகர்த்தராக இருந்த ‘சார்’, என்னை அவருடைய சிறிய நிறுவனத்துக்குக் கூப்பிட்டார் என்பதற்காக, நான் வேலைபார்த்துக்கொண்டிருந்த பெரிய கம்பெனி வேலையை விட்டுவிட்டு வந்துவிட்டேன். எங்க அப்பாவுக்கு அதுல மனத்தளவுல சந்தோஷம் (இப்படி பெரிய வேலையை விட்டுட்டானே என்ற வருத்தம் இருந்தாலும்). எங்கிட்ட சொன்னாங்க, ‘செய் நன்றி மறக்கலைடா நீ’. எல்லோரும் இள வயதில் செய்யும் தவறையும் செய்தேன் (வேலை பார்க்க ஆரம்பித்த புதிதில் என் நண்பனிடமிருந்து எடுத்த ‘புத்தகத்தை’ வீட்டு ஷெல்ஃபில் வைத்துவிட்டேன். 

எங்க அப்பா அந்தப் புத்தகத்தைப் பார்த்துவிட்டார்). என்னிடம் எதுவும் சொல்லவில்லை, ஆனால் எனக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார். ‘அந்த மாதிரி புத்தகங்கள் வாழ்க்கைக்கு நல்லதில்லை’ என்று. கடன் கொடுப்பதைப் பற்றியும் எங்கிட்ட அவர் சொல்லியிருக்கார். கடன் கொடுக்கற வழக்கம் வச்சுக்காதே. வேற வழியில்லைனா, திரும்பி வராதுன்னு நினைச்சுக்கிட்டு கடன் கொடு என்றார்.

நான் படிக்கற காலத்துல, இரவு வெகு நேரம் படிப்பேன். (சமயத்துல 2 மணி வரை படிப்பேன்) எங்க அப்பாட்ட, என்னை 4 ½ மணிக்கு எழுப்புங்கோன்னு சொன்னேன்னா, நான் எத்தனை மணி வரையில் இரவு படித்தேன் என்று எங்க அப்பா கருத்தில் வைக்கமாட்டார். 4 ½ க்கு எழுப்பிடுவார். நாம Excuse கேட்டாலும் விடமாட்டார்.  இதுவே எங்க அம்மாட்ட சொன்னேன்னா, அந்த நேரத்துக்கு எழுப்பமாட்டா. ஏன் எழுப்பலைன்னு கேட்டா, நீ ரொம்ப நேரம் இரவு படிச்சுட்டிருந்த, உடம்பைப் பார்த்துக்கவேண்டாமா என்று சொல்லிவிடுவாள். நான் இதை எப்படிப் பார்க்கிறேன்னா, Businessல No Sentiment. இதைத்தான் நானும் கடைபிடிக்கிறேன். என் பையனோ பெண்ணோ 6 மணிக்கு எழுப்பணும்னு சொன்னாங்கன்னா, தண்ணியைத் தெளித்தாவது எழுப்பிடுவேன். அவங்க 10 நிமிஷம் கேட்டாலும் கொடுக்கமாட்டேன்.

அட்வைஸ் என்பது பொதுவா நம்ம யாருக்குமே தேவையில்லை. நமக்கே எது சரி எது தவறுன்னு தெரியும். எனக்கும் என் பசங்களுக்கும் அறிவில் பெரிய வித்தியாசம் கிடையாது. சொல்லப்போனா, அவங்க என்னைவிட புத்திசாலிகளாத்தான் இருப்பாங்க (அடுத்த தலைமுறை என்பதனால்). ஆனா, என்னிடம் இருக்கும் அனுபவம் அவங்கள்ட கிடையாது. அதனால் நான் அவங்களுக்கு அப்போ அப்போ ஆலோசனை சொல்லலாம், அட்வைஸ் அல்ல. (Advise, Suggestion இரண்டும் வேறு வேறு).  நான் என் பசங்கள்ட சொல்றது, Gambling கூடாது (Shareம் என்னைப் பொறுத்தவரைல gamblingலதான் சேரும்), கடன் எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் வாங்கக்கூடாது (There is no certain future. பிற்காலத்துல சம்பாதிப்போம்னு நினைச்சுக்கிட்டு, இன்னைக்கு லோன் வாங்கி செலவழிக்கக்கூடாது). Shareஐப் பற்றிச் சொல்லும்போது, அது என் அனுபவம், அதனால சொல்றேன்னு அவங்களுக்குத் தெரியும். நான் எப்போதும் லோன் வாங்கமாட்டேன் என்றும் என்னிடம் எப்போதும் கிரெடிட் கார்ட் இருந்ததில்லை என்றும் அவங்களுக்குத் தெரியும்.

இப்போ சமீபத்துல இங்க பசங்க, ஹஸ்பண்ட் வந்திருந்தாங்க. நான் என் பெண்கிட்ட, என்ன எப்பப்பாத்தாலும் வாட்சப், வேற வேலையில்லையா என்று ‘கடுகடு’ முகத்தைக் காண்பித்தேன். அவ உடனே, நீங்க என்ன பண்ணறீங்கன்னு கேட்டா. Then I realized, I was doing the same thing.  அதே சமயம், படுக்கை அறைக்கு எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் மொபைல் போனைக் கொண்டுவரக்கூடாதுன்னு சொன்னேன். நான் இரவு 8.30 மணி ஆயிடுத்துன்னா, ஹாலில் மொபைலை வச்சுட்டு பெட் ரூம் போயிடுவேன். அதைப் பார்த்ததனால், அவளும் அதைக் கடைபிடித்தாள். நாம செய்யாத எதையும் அடுத்தவங்களுக்கு அட்வைஸா கொடுத்துப் பிரயோசனமில்லை.

ஆனா வாழ்க்கைல சில விஷயங்கள் உத்வேகமா இருக்கும். அதுக்கும் அட்வைஸுக்கும் சம்பந்தமில்லை. இரண்டுக்கும் வித்யாசம் சொல்றேன்.  கவிஞர் வாலி, பல வருடங்களாக திரையுலகில் ஒரு வாய்ப்புக்குக் கஷ்டப்பட்டு 5 வருடங்களில் ஓரிரு பாடல்களைத் தவிர வேறு வாய்ப்பே கிடைக்கவில்லை. சாப்பாட்டுக்கும் பெரும்பாலும் பிறரை நம்பியிருந்த காலம். இனி சென்னையில் இருந்தால் ஒன்றும் சரிப்படாது, ஸ்ரீரங்கத்துக்கே சென்றுவிடுவோம் என்று நினைத்தாராம்.. மறுநாள் மூட்டை முடிச்சுடன் கிளம்புவதாகத் தீர்மானம். அன்று இரவு, பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸ் வாலியின் அறைக்கு வந்தார். 

வாலி, அவரிடம், இப்போ சமீபத்தில் பாடிய பாடல் ஒன்றைப் பாடுமையா என்றதும், ‘மயக்கமா கலக்கமா மனதிலே குழப்பமா’ என்ற பாடலைப் பாடினாராம். பாடலை முழுவதுமாக உள்வாங்கிய வாலி, அதனால் உத்வேகம் பெற்று, வெற்றிபெறாமல் திரும்பக்கூடாது என்று இன்னும் முயற்சி செய்தேன் என்று எழுதியிருக்கிறார். இந்த உத்வேகம் அவருக்கு முன்னேற்றத்தைக் கொடுத்தது. ஆனால் அவருக்கு அந்த ஐந்து வருட காலத்தில் கிடைத்த ‘அட்வைஸ்’ என்ன தெரியுமா? மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விசுவனாதன், வாய்ப்பு தேடிக்கொண்டிருந்த வாலியுடைய கவிதை நோட்டைப் படித்துப் பார்த்து, ‘இதெல்லாம் சரிப்படாது, நீங்கள் வேறு வேலை பார்க்கப் போங்கள்’ என்று சொன்னதுதான்.  (இவையெல்லாம் ‘நானும் இந்த நூற்றாண்டும்’ என்ற புத்தகத்தில் வாலி எழுதியிருப்பது)

தமிழ்மணம்.