கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : கைடு - ரிஷபன்

கைடு

ரிஷபன் 

ரெங்கவிலாச மண்டபத்தின் முன் தான் வழக்கமாய் உட்கார்வது. பிறகுதொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் சந்நிதி படிக்கட்டில். 

ராகவன் மட்டுமில்லை. இன்னும் நாலைந்து பேர். வெய்யில் இறங்கி இருக்கும். அது தணிந்ததும் தான் இட மாற்றம்.

நிரந்தர வேலை என்று எதுவுமில்லை. சமையலுக்கா.. பரிமாறவா.. எடுபிடி வேலை எதுவானாலும். அன்றைய தினக்கூலி கையில். செலவுக்கு வைத்துக் கொண்டு மீதியை அம்மாவிடம். மூன்று மாதத்திற்கு ஒரு முறை ரத்த தானம் மட்டும் விடாமல் போய் விடுவான். பெயர் கொடுத்து வைத்திருந்தான். அழைப்பு வந்தால் ஓட்டம்.

' எத்தனை நாள் இப்படி அல்லாடுவான்' 

நாச்சியார்ப்பாட்டி விசாரிப்பிற்கு அம்மாவிடம் பதில் இல்லை. 

' ஏண்டி இவனுக்கு நம்ம கமலி வயசாச்சில்ல.. அவளுக்கு ரெண்டு குழந்தை பொறந்தாச்சு.'

அம்மாவிற்கு அந்த நேரம் காது கேட்காது. நல்ல வேளை இவனுக்கு முன் பிறந்த பூமாவைக் கட்டிக் கொடுத்தாச்சு. அந்த மாப்பிள்ளை இவனுக்கு வேலை தருவதாய்ச் சொல்ல.. போய்விட்டு, இரண்டே நாளில் திரும்பி விட்டான். 

' இங்கேயே இருக்கேன்மா'

அவன் அப்பாவைப் போல் நல்ல வளர்த்தி. பின்னாலிருந்து பார்த்தால் அந்த வயதில் அவன் அப்பா இதே போல்தான் இருந்தார்.

அவரும் இவனைப் போல் வேலை இல்லாமல் அலைந்து போய்ச் சேர்ந்தார். 

' டேய் ராகவா.. இன்னிக்கு பெரிய திருமஞ்சனம்.. குடம் எடுக்கணும் வரியா '

போய் விடுவான். செப்புக்குடம் தோளில் வைத்து ஜிங்ஜிங்கென்று அசராமல் வருவான். இவனோடு வந்தவர்கள் நல்ல வேலைக்குப் போய் விட்டார்கள். இப்போது அடுத்த செட் ஆட்கள் வந்தாச்சு.

இன்றும் உட்கார்ந்திருக்கிறான். நேற்றும் வேலை இல்லை. இன்றும் இதுவரை அமையவில்லை. ஆழ்வார் திருநட்சத்திரம் என்று கிடைத்த பிரசாதம் மட்டும்.

ஒற்றையாய் உட்கார்ந்து அலுப்பு. சகாக்களுக்கு ஏதோ வேலை. எவ்வளவு நேரம் தான் வேடிக்கை பார்ப்பது. 

எழப் போனபோது அந்தக் குரல்.

" கோவில் சேவை எத்தனை மணி வரைக்கும் "

அவளுக்கு 30..35 வயதிருக்கலாம். அல்லது குறைவாகக் கூட. முகத்தில் இன்னமும் ஒரு குழந்தைத்தனம்.

" இப்போ நடை சார்த்தியிருப்பாங்க. ஏழு மணிக்கு மேல் தான் "

" நீங்க கைடா '

" என்ன"

" இல்ல.. எனக்குக் கோவில் சுத்திக் காட்டணும். யாராவது தெரிஞ்சா.."

ராகவன் சட்டென்று முடிவெடுத்தான்.

" வாங்க.. "

அவள் குஷியாகி விட்டாள். 

" பொறுமையாப் பார்க்கலாம்.. கொஞ்சம் பார்த்தாக் கூட முழுசா புரியணும் "

ஒவ்வோரிடமாய் நிறுத்தி.. நிறுத்தி விவரித்து அழைத்துப் போனான். விளக்கும்போது தான் அவனுக்கே இவ்வளவு தெரிகிறது என்று ஆச்சர்யம். 

" சக்கரத்தாழ்வார் சந்நிதி.. நேர் எதிர்ல பாருங்க.. பார்த்தசாரதி.. தேர்ல அர்ஜுனனுக்கு உபதேசக் கோலம்.. உற்சவர் கையில் சங்கு சக்கரம் இடம் மாறி இருக்கும் "

" ஓ.. ஏன் அப்படி"

ஆர்வமாய்க் கேட்டாள். பக்கத்தில் உடையவர்.. எதிரில் சேஷராயர் மண்டபம்.. பெரிய பெரிய தூண்கள்.. ஆயிரங்கால் மண்டபம்.. மணல்வெளி.. 

அவளும் அவசரப்படவில்லை. நிதானமாய் ரசித்துப் பார்த்தாள். 

" சந்நிதி இப்போ திறந்திருப்பா.. போலாமா"

" நாளைக்கு நீங்க இருப்பீங்களா.."

" ஏன்.."

" மூலஸ்தானம் எல்லாம் நாளைக்கு வச்சுக்குவோம். இன்னிக்கு வெளிப் பிராகாரம் முழுக்க சுத்திக் காட்டிருங்களேன். ப்ளீஸ்"

வித்தியாசமாய் இருந்தது அவள் கோரிக்கை. அவனுக்கென்ன.. திருச்சுற்றுகள் எல்லாம் அழைத்துப் போனான்.

மணி ஒன்பது. 

கை கூப்பினாள். 

" நாளைக்கு எப்போ வரட்டும் "

" நீங்களே சொல்லுங்க. இன்னிக்குப் பார்த்த அதே இடத்தில் இருக்கேன். "

" ப்ளீஸ்.. மாட்டேன்னு சொல்லாமல் இதை வாங்கிக்குங்க "

ரூபாய் நோட்டுகளைத் திணித்தாள். எதிர்பாராத தொகை.

" வரேன்"

அம்மாவுக்கு ஆச்சர்யம். முழுப் பணமும் ஏனோ அப்படியே கொடுத்து விட்டான்.

" என்னடா இன்னிக்கு"

சிரித்து விட்டு படுத்துக் கொண்டான்.

மறு நாளும் வந்து விட்டாள். 

" இவ்வளவு தகவல் தெரிஞ்சு வச்சிருக்கீங்க.. "

வெட்கத்துடன் சிரித்தான்.

குடம் எடுப்பதால் அந்த பரிச்சயத்தில் குறுக்கே அழைத்துப் போக முயன்றபோது தடுத்து விட்டாள்.

" க்யூலயே போவோம் "

பேசிக் கொண்டே வரிசையில் நகர்ந்தார்கள். எல்லா சந்நிதிகளிலும் சேவை ஆச்சு.

ரெங்கவிலாச மண்டபத்திற்கு வந்தார்கள்.

" எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியல.. ''

மீண்டும் சில நோட்டுகளை கொடுக்க வந்தாள்.

கை கூப்பினான்.

" நேத்து கொடுத்ததே ஜாஸ்தி.. போதும்.. உங்க திருப்திக்கு ஒரே ஒரு பத்து ரூபா கொடுங்க இப்போ"

அவள் கண்களில் ஆச்சர்யம். அவன் பார்வையில் ஒரு திடம்.. தீர்மானம் பார்த்து கேட்டதைக் கொடுத்தாள். 

போய் விட்டாள். 

ஒரு வாரம் கழித்து இவனுக்கு அழைப்பு வந்தது. வழக்கமாய் ரத்த தானம் செய்யும் க்ளினிக். போனான்.

கொடுத்து விட்டு கிளம்பும் போது அந்த உறவினர் பணம் கொடுக்க வந்தபோது சிரித்துக் கொண்டே மறுத்து விட்டான்.

ரிசப்ஷனில் இருந்தவள் தெரிந்தவள்.

" ராகவன்.. உங்களை ரெண்டு வாரம் முன்னாடி யாரோ விசாரிச்சாங்க.. நீங்க டொனெட் பண்ண ஃபேமிலில ஒருத்தர். ம்ம்.. பேர் கூட ஏதோ சொன்னாங்க.. பணம் வேண்டாம்னு சொன்னதும் மனசுக்குக் கஷ்டமாயிருச்சு.. அவருக்கு ஏதாச்சும் வேலை பார்த்துத் தரலாமான்னு.. உங்களுக்கு இங்கேர்ந்து போக இஷ்டம் இருக்காது.. அவர் ஒரு டைப்புன்னு சொல்லிட்டேன் .. சரி தானே "

" என்ன.. "

" கோவில்ல தான் எப்பவும்.. அவர் அம்மாவை விட்டு போக மாட்டார்னு"

வெளியே வந்த ராகவனுக்கு எல்லாமே புரிந்துதான் விட்டது இப்போது.