ஆனால் என்று சொல்வதைவிட அதனால் என்று சொல்லலாம்!

இன்னும் தலைப்பு வைக்கவில்லை.  ஒரு திடீர்த் தொடர்கதை.  

*******

நசநசவென்று மழை பெய்துகொண்டிருந்தது.   சங்கரன் வேஷ்டியை சற்றே தூக்கிப் பிடித்தபடி நடந்தார்.  வலது கையில் அசௌகரியமாக குடை.  இடது கையில் வேஷ்டி நுனியுடன்  காய்கறிப் பை.    கஷ்டம் என்னவென்றால் அவருக்கு வேஷ்டி கட்ட வராது. .  

இந்த வயசுக்கு வேஷ்டி கட்டத் தெரியாதா என்று யாரும் கேட்டு விடுவார்களோ என்று சற்றுத் தயக்கமும் உண்டு அவருக்கு.   லுங்கி கட்டியே பழக்கப்பட்டவர் வேஷ்டி கட்டத் தொடங்கியதும் அதே வயசு காரணமாகத்தான்.  வீட்டில் ''இவ்வளவு வயசாறது..  வேஷ்டி கட்டாம என்ன லுங்கி கிங்கி எல்லாம்...   நல்லாவே இல்லை" என்ற குரல் ஓங்கி ஒலிக்கும் நேரம்.

லுங்கி என்றால் மடித்துக் கட்டிக்கொண்டு சுலபமாக நடந்து விடலாம்.  இதில் மடித்துக் கட்டினால் தொடை தெரியும் அசௌகரியம் இருந்தது.  

"வேஷ்டியை அப்படியே மூட்டிக்கோங்க...   கைலி மாதிரி கட்டிக்கலாம்..."

"உக்கும்... அப்புறம் அதுக்கு வேஷ்டின்னு என்ன பேர்?"

முன்னால் என்றால் பேசமாட்டார்கள்.  அப்போது வேலைக்குப் போய்க்கொண்டிருந்த காலம்.  இப்போது ஒய்வு பெற்றாகி விட்டது.  ஒய்வு பெற்றதில் சௌகர்யங்களை விட அசௌகர்யங்களே அதிகமோ என்று தோன்றியது.

தான் காய்கறி வாங்கி வருவது சங்கரனுக்கே ஆச்சர்யம்தான்.   ஆனால் இது முதல் முறையல்ல.  சமீப காலங்களில் அவ்வப்போது செய்யும் வேலைகளில் ஒன்றாக ஆகிவிட்டது.  கடைத்தெருவில் அதிக கூட்டமில்லாததற்கு மழையும் காரணமாக இருக்கலாம். இவர் குடை கொண்டு வந்ததால் தப்பித்தார்.  மற்றவர்களுக்கு அந்த முன்னெச்சரிக்கை இல்லை போலும்.  தன்னைத்தானே மனதுக்குள் பாராட்டிக்கொண்டார் சங்கரன்.   தான் எப்போதுமே சற்று முன்னே யோசிப்பவன் என்று முதுகில் மானஸீகமாகத் தட்டிக்கொண்டார்.

டீக்கடையைத் தாண்டும்போது மனதில் பாலமுரளியின் குரலில் வரிகள் ஓடியது..  ஸாதுசமாகம...    ஸாதுசமாகம...    ஸாதுசமாகம...  சம்கீர்ணானாம்....   மனதை உலுக்கிக்கொண்டார்...   நசநச மழையில் சேறான தெருவில் எங்கேயிருந்து திடீரென இந்தப் பாடல் மனதில்?  அதுவும் பாடலின் முதல் வரியிலிருந்து சம்பிரதாயமாக நினைவுக்கு வராமல்....  

சட்டெனப் புரிந்தது. டீக்கடையில் வெங்காய பஜ்ஜியோ வடையோ போடுகிறார்கள்.  அந்த வாசனை மூக்கில் ஏறியதும் மனம் இந்தப் பாட்டுக்குத் தாவி விட்டது.  என்றோ ஒரு மழை பெய்த நாளில் வீட்டில் வெங்காய பஜ்ஜி சாப்பிட்டுக்கொண்டே இந்தப்பாடலை 'டேப்'பில் போட்டுக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.  அப்புறம் இந்தப் பாடல் கேட்டால் வெங்காய பஜ்ஜி ஞாபகம் வரும்.   வெங்காய பஜ்ஜி வாசனை வந்தால் இந்தப் பாட்டு ஞாபகம் வரும்.

இதன் கூடவே இன்னொரு பாடல் வருமே...   அது என்ன?  கேள்வி மனதுக்குள் ஓட,  காலை எட்டிப்போட்டார்.  சீக்கிரம் காயுடன் வீட்டுக்குப் போனால்தான் மகன் ஆபீஸ் கிளம்பும் முன் சமைக்க முடியும்.  அப்புறம் விசாலி முகத்தைக் காட்டுவாள்.  

பையில் மகனுக்குப் பிடித்த காய்கள் இருந்தன.   தனக்குப் பிடித்த காய்கள் வாங்க ஆசைதான்.    ஆனால் வாங்கினால் அது ஃப்ரிஜ்ஜிலேயே இருக்கும்.  மகனுக்குப் பிடிக்காது.  விசாலிக்கும் பிடிக்காது.  அவர்களுக்குப் பிடிக்கும் காய்கறிகள் இவருக்குப் பிடிக்காது.  என்ன செய்ய...   அதெல்லாம் பார்க்க முடியாது.  மருமகளுக்கு என்ன பிடிக்கும், என்ன பிடிக்காது என்று அவருக்குத் தெரியாது.  ஆனால் விசாலிக்குத் தெரியும். 

ஆமாம் அந்தப் பாடலுடன் வரும் இன்னொரு பாடல் என்ன?  இப்படிதான் இப்போதெல்லாம் ஒவ்வொன்றும் மறந்து விடுகிறது..  

செருப்பையும், குடையையும் வெளியே விட்டு விட்டு உள்ளே வந்தார் சங்கரன்.   வீட்டுக்குள் நுழையும்போதே "தாத்தா வந்தாச்சு" என்று சத்தமாகக் குரல் கொடுத்தாள் பேத்தி ராகவி. 

விசாலி வெளியே வந்து பையை வாங்கி கொண்டாள்.  அவள் தன் முகத்தைப் பார்த்து ஏதாவது கேட்பாள் என்று எதிர்பார்த்தார்.  நிமிர்ந்தே பார்க்காமல் பையை வாங்கி கொண்டவள், "ராகவி...   டயமாச்சு பார்...  ஸ்கூல் பஸ் வந்துடும்..  குளிக்கப் போ" என்றபடியே கிச்சனுக்கு சென்றாள்.

ஒரு காஃபி குடித்தால் நன்றாயிருக்குமென்று தோன்றியது. 

"விசாலி..   ஒரு டோஸ் காஃபி குடேன்"

உள்ளேயிருந்து பதில் ஒன்றும் வரவில்லை.  சோபாவில் அமர்ந்து சட்டையைக் கழற்றியவர், கிச்சன் வாசலைப் பார்த்தவாறு காத்திருந்தார்.  ராகவி பாட்டி சொன்னதை லட்சியம் செய்யாமல் அங்கேயே நின்று ஏதோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.  [ தொடரும் ]

=====================================================================================================

ஹேய்...   யார் கிட்ட...   எங்களை எல்லாம் ஏமாற்ற முடியாது...  

சொன்னதைச் சொன்னபடி செய்தால்?   இப்படிதான்...   பொறுப்பான பணியாளர்!  சபாபதியிஸம்!

===================================================================================================

கிருஷ் ஸார் அவர் தளத்தில் பிலஹரி பற்றி எழுதி இருந்தார்.  என்னிடம் அவர் கதைகள் இருக்கின்றன என்று சொல்லி, அவர் சிறுகதை ஒன்றை எங்கள் பிளாக்கில் எடுத்துக் போடுவதாகச் சொல்லி இருந்தேன்.  அது அப்படியே மறந்து விட்டது.  நேற்று பொழுதுபோக்க ஒரு பைண்டிங்கை எடுத்த உடன் விகடன் முத்திரைக்கதைகள் தொகுப்பு கிடைத்தது.  ஏராளமாக ஜெயகாந்தன் கதைகள்.  அதனுடன் பிலஹரி கதைகள் நான்கு.  அதன் தலைப்புகள் பின்வருமாறு...

உரிமை 

ப்....பூ!

விசுவரூபம் 

தாயுமானவர் 

இதில் ஒரு தலைப்பைத் தெரிவு செய்துகொடுத்தால் அந்தக் கதையை டைப்பிப் போடுகிறேன்!

சாவியோ யாரோ சொல்லியிருந்தார்கள்.  அவர்தான் விகடனுக்கு ஜெயகாந்தனை அறிமுகப்படுத்தியவர் என்று அவர் சொல்லிப் படித்த நினைவு.   ஜெயகாந்தன் ஒரு கண்டிஷன் போட்டாராம்...   அவர் அனுப்பும் கதைகளை எடிட் செய்யக் கூடாதாம்...எல்லாக் கதைகளையும் முத்திரைக் கதைகளாக வெளியிட வேண்டும் என்றாராம்.  (ஜீவி ஸார்...   கோச்சுக்கராதீங்க...   எங்கேயோ படித்ததைதான் நினைவிலிருந்துதான் சொல்கிறேன்..)    சாவிக்கு அதில் விருப்பமில்லை என்றாலும் வாசன் அதற்கு ஒத்துக்கொண்டாராம்.

ஜெயகாந்தனோடு அருள்சுடர்,   தி சா ராஜு,  வே. கோவிந்தராசன்,  ஆர். சூடாமணி, ​கிருஷ்ணா,  ஏ எஸ் ராகவன், வையவன், இதயன்,  ரா சேஷாத்திரி, சரோஜா ராமமூரத்தி, நாகநந்தி, தேவபாரதி, அம்பை, ஜெகசிற்பியன், வை சுப்பிரமணியன், சுகி சுப்பிரமணியன், ஸ்ரீ வேணுகோபாலன், எல்லார்வி  ஆகிய எல்லோர் எழுதிய கதைகளும் முத்திரைக் கதைகளாக வெளியிடப்பட்டுள்ளன.  இவை எல்லாம் அந்தத் தொகுப்பில் இருக்கின்றன.  ஒவ்வொருவரும் எழுதிய கதைகள் ஒன்றிரண்டுக்கும் மேற்பட்ட கதைகள் தொகுப்பில் இருக்கின்றன.

============================================================================================

கதை படித்திருந்தால் தெரியும், எந்தக் கதையின் முன்கதைச் சுருக்கம் என்று!

தொடர்கதை படிக்கும் காலத்தில் எனக்கெல்லாம் முன்கதைச் சுருக்கமே தேவை இல்லை.    நாங்கள்தான் அடுத்த வாரம் என்ன என்று கா....த்திருப்போமே...   இப்போது அந்த சுவாரஸ்யம் எல்லாம் போச்....  எனக்கு மட்டும்தானா?  என்று எழுதி  ஃபேஸ்புக்கில்போட்டேன்.  

எதிர்பார்த்த மாதிரியே ரிஷபன்  ஸார் வந்து விடையை சொல்லி விட்டார்.  படித்திருப்போம். ஆனால் அவை மனதில் நின்றிருந்தால்தான் உடனே நினைவுக்கு வரும்.  ரிஷபன் சார் எப்போதுமே இப்படி நான் போடும் அல்ப புதிர்களை "பூ.." என்று ஊதி விடுவார்.   இப்போதும்!

=============================================================================================

தத்துபித்துவம்.....  ஆனால் என்று சொல்வதைவிட அதனால் என்று சொல்லலாம்!

==============================================================================================