எழுத்துக்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடைவெளி இல்லாத கவிஞன்

இந்த நீண்ட லாக் டவுன் காலங்களில் முதல் சில நாட்கள் டிப்ரெஷனிலேயே கழிந்தன.  பின்னர் சில த்ரில்லர் வகையறா படங்கள் அவ்வப்போது அமேசான் ப்ரைமிலும் நெட்ப்ளிக்சிலும் சில படங்கள் பார்த்திருக்கிறேன்.  அப்புறம் படங்கள் பார்க்கவும் மூட் வரவில்லை!  

விட்டுப்போன புத்தகங்களை படிக்கலாம் என்று பார்த்தால், அவற்றை இன்னும் பிரித்து எடுக்கவே இல்லை.  மெல்ல மெல்ல பிரிக்கத்தொடங்கினேன்.  அவ்வப்போது சில புத்தகங்கள் கிடைத்தன.  வாங்கி வைத்தபோது எந்த சுவாரஸ்யத்தில் வாங்கி வைத்திருக்கிறேன் என்றே சில புத்தகங்களை பார்த்தபோது புரியவில்லை.  அப்போது சுவாரஸ்யமாயிருந்த சில புத்தகங்கள் இப்போது புரட்டக் கூடத் தோன்றவில்லை என்பது கொடுமை!  

அப்பா தனது டைரியில் கு அழகிரிசாமியின் கட்டுரைகள் புத்தகம் கிடைத்தது பற்றியும், படித்தது பற்றியும் மிக சிலாகித்துச் சொல்லி இருந்தார்.  அவர் கலெக்ஷனில் அப்படி ஒரு புத்தகம் இருந்தது பார்த்ததாக எனக்கு நினைவில்லை.  அப்படி என்ன சிறப்பு அதில் இருக்கக் கூடும் என்கிற என் எண்ணங்களுக்கிடையே ஒருநாள் அந்தப் புத்தகமும் கிடைத்தது.   நான் சென்னை வந்தபின் அவர் சேர்த்த கலெக்ஷன்களில் ஒன்று!

பிரித்துப் படிக்கையில் அதைத்தொகுத்தவரின் முன்னுரை அவர் செய்த முயற்சி, முஸ்தீபுகளைச் சொன்னது பிரமிப்பாய் இருந்தது.  அதில் சில பக்கங்கள் படித்தாலும் மனம் அதிலும் செல்லவில்லை.

லைட் ரீடிங் வகையறாக்களாக சில புத்தகங்களை எடுத்து வைத்துக் கொண்டேன்.  சுஜாதாவின் ஓரிரு புத்தகங்கள் - மீள் வாசிப்புக்கு.  அப்பாவின் பைண்டிங்கிலிருந்து ராஜ திலகம் கிடைக்க, அதையும் வைத்துக் கொண்டேன்.   சில பழைய மஞ்சரி பொக்கிஷக் கலெக்ஷன்கள்..

புது வீட்டு கிரகப்ரவேசத்துக்கு 'எங்கள் ஆசிரிய மாமா' கேஜிவொய் வரும்போது சென்னையில் புத்தகத்திருவிழா நடந்து கொண்டிருந்தது.  'அங்கிருந்து உனக்கு ஏதாவது புத்தகமாக பரிசு கொடுக்கலாம் என்றால் என்ன புத்தகம் வேண்டும்' என்று கேட்டார்.  நான் பார்த்து வைத்திருந்து, விலை அதிகம் என்றதால் வாங்காமல் வைத்திருந்த புத்தகம் ஒன்று இருந்தது.  அப்போது அது 999 ரூபாய்.  என்ன பட்ஜெட் என்று கேட்டேன்.  'அதைப் பற்றி நீ கவலைப்படாதே' என்றார்.  சொன்னேன்.  அதை வாங்கி வந்து எனக்குப் பரிசளித்து விட்டார்.  இப்போது அதன் விலை 1200 ரூபாய்.

அந்தப் புத்தகம் முகில் எழுதிய 'அகம் புறம் அந்தப்புரம்'.  1030 பக்கங்கள்.  ரொம்ப ஆவலாகப் படிக்கக் காத்திருந்த புத்தகம்.  முகிலின் மற்ற புத்தகங்கள் இதை அப்படி எதிர் பார்க்க வைத்திருந்தன.  ஆனால் என்னவோ கொஞ்சம் போரடிப்பது போல இருக்கிறது.   ஒரே சமாச்சாரம் பற்றியே எழுதி, அதைப் படிப்பது கொஞ்சம் அலுப்பாகத்தான் இருக்கிறது.  பாதி தூரம் வந்திருக்கிறேன்!

கு அழகிரிசாமி புத்தகத்தை யாரோ திண்டுக்கல் மத்திய நூலகத்திலிருந்து' நகர்த்தி' வந்திருக்கிறார்.  படிக்கவோ, விற்கவோ...!  அப்பா அதை மதுரை நியூ சினிமா சமீபம் இருந்த பழைய புத்தகக்கடையிலிருந்து வாங்கி இருக்கிறார்.  அதையும் குறித்திருக்கிறார் பாருங்கள்!

இந்தப் புத்தகம் பற்றியும் அப்புறம் எழுத வேண்டும்.  இந்தப் புத்தகத்தின் பொருளடக்கம் முதல் பக்கம்.  இன்னும் இரண்டாம் பக்கத்திலும் பொருளடக்கம் தொடர்கிறது!

ராஜதிலகம் தொடர்ந்து படித்து முடித்தேன்.  மீள்வாசிப்புதான்!  அமிஷ் எழுதிய சிவா முத்தொகுதி தமிழில் கடகடவென்று படித்து முடித்தேன்.  அதை கிட்டத்தட்ட இரண்டரை வருடங்களாக படிக்காமல் வைத்திருந்தேன்.  இப்போது சடசடவென படித்து முடித்தேன்.  மறுபடியும் ஒரு தேக்க நிலை வந்தது.  சில புத்தகங்கள் புரட்டிக்கொண்டிருந்தபோது இந்தப் புத்தகம் கிடைத்தது.

சுவாரஸ்யமில்லாமல் மெதுவாய்ப் புரட்டிவிட்டு மறுபடி உள்ளே வைக்க நினைத்தேன்.  அடுத்த பக்கம், அடுத்த பக்கம் என்று இழுத்தது.  இவர் எழுத்து நான் படித்ததில்லை.  இதுதான் முதல்முறை.  ஏனோ கவர்ந்து விட்டது.

திரு வலம்புரி ஜான் திருமதி திலகவதி ஐ பி எஸ் க்கு கையெழுத்திட்டு கொடுத்திருக்கிறார்.  திருமதி திலகவதி  அப்பாவுக்கு கொடுத்திருந்தார்.  மதுரையில் இருந்தபோது அவரும் அங்கே பணியில் இருந்தார்.  இன்னொரு பிரபலம் மூலம் அப்பாவுக்கு அவர் அறிமுகமாக, அந்நேரத்தில்  மதுரை வீட்டுக்கு ஓரிரு முறை வந்திருந்தார் அவர். 

புத்தகத்திலிருந்து சில பகுதிகள்...

"அறிந்து கொள்ள ஆரம்பித்த காலத்தில் இருந்து அறியாமை என்னை அழவைத்திருக்கிறது.  ஒவ்வொரு புத்தகமும் நான் முட்டாள் என்பதைத்தான் குட்டிக்குட்டிச் சொல்லுகிறது."

"எங்கே உங்கள் புத்தகங்கள் என்று கேட்கிறார்கள்.  விழுதுகளை பார்க்க நேரம் இல்லாத அரசமரத்துக்கு சருகுகளை அரிப்பற்குப் பொழுது எங்கே இருந்து வரும்?    பறவைகள் கூடுகளை சுமந்துகொண்டு போவதில்லை.  கோழிக் குஞ்சுகள் தோடுகளை தோள்களிலே ஏற்றிக் கொள்வதில்லை."

"புத்தகங்களைத் தலைகீழாகப் படிக்கிற என் மகன் கூட அவனால் முடிந்தவரைக்கும் எனது புத்தகங்களை படிக்காமலே கிழித்து விடுகிறான்.  என் மாதிரி படித்தும் ஒன்றும் 'கிழிக்காமல்' இருப்பதற்கு படிக்காமலேயே கிழிப்பது பரவசம் தருவதுதானே?"

"எழுத்து வாழ்க்கை இரண்டிற்கும் இடைவெளி கூடாது.  எழுதுகிறபோது இடைவெளி இல்லாமல் எழுதுகிறவர்கள்தான் உண்டு.  எழுதுகிறபடி வாழ்கிறவர்கள் இப்போதெல்லாம் அமாவாசை நாளில் ஆகாயத்தோப்பில் பூக்கும் அகத்திப்பூவைப்போல அரிதாகிக் கொண்டு வருகிறார்கள்.  கலப்புமணத்துக்காகக் கொடிபிடிக்கிற- கொள்கை முழக்குகிற காதலர்களைத் தங்கள் கதைகளிலே நடமாட விடுவார்கள்.  பிள்ளைக்குப் பெண் பார்க்கிறபோது மாத்திரம் அவர்களது இலட்சியம் இலவம்பஞ்சு மாதிரி மேகவீதியில் மின்னி, மின்னித் திரிகின்றது.  கண்கள் சாதி, வகுப்பு, ஊர் தெரு எல்லாம் வந்துவிடும்!

விதவைத்திருமணம் பண்ணுகிறவர்களுக்கு விழா எடுக்க வேண்டும், சிலை வைக்கவேண்டும் படம் திறக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் எழுதுவார்கள்.  எழுத்தோடு சரி.  சொந்தக் சகோதரி கணவனை இழந்து கண்ணீரில் கரைந்து கொண்டிருப்பாள்.  சேர்ந்து அழுவார்களே தவிர, அவளை ஒருவரோடு சேர்த்து வைத்து மகிழ மாட்டார்கள்."

இன்னும் பெரிய முன்னுரை இந்த விஷயத்துக்கு அவர் கொடுத்து, சொல்ல வருவது என்னவென்றால், "பாரதிக்கிருந்த பெரும் சிறப்பு அவரது எழுத்திற்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடைவெளி இல்லாதிருந்தது என்பதுதான்"  என்கிறார்.

"பாரதி நம்மைப் பிடித்தது ஏதாவது வகுப்பில் படித்தபோது...  பத்தாவது வயதில் 'எந்தையும் தாயும் காது வழியாகப் போவதற்கு பதிலாக காட்சியாக கண்ணுக்கு உள்ளேயே ஏறி நின்றது.  கல்லூரி காலமெல்லாம் கடிகாரம் கட்டமுடியாத நாட்களிலேகூட 'நல்லதோர் வீணை செய்தே...'

பேசுவதற்காக அவனைப் படித்தேன்.  பிறகு அவனே என்னை பேச வைத்தான்.  சில இடங்களில் என்னைப் பேசாதிருக்கப் பண்ணி விட்டான்.  கூடுதல் பட்சம் என்னை அழவைத்தான்.  குறைந்தபட்சம் என்னை அதிர வைத்தான்."

"ஒருநாள் திருநெல்லைச் சீமையில் பொருனை நதி பொங்கி பெருக்கெடுத்து ஓடுகின்ற மணல் வெளிகளில் சுத்தானந்தரோடு பாரதி நடந்து போகிறார்.  "நம்மிடத்தில் கொஞ்சம் பணம் இருக்கிறது.  அது விரைவில் இரண்டாயிரம் ஆகும்,   இருபதாயிரம் ஆகும்- என்று அடுக்கிக்கொண்டே போகிறார்.

அடுத்தும் தொடுத்தும் வருகின்ற சுத்தானந்தருக்கு வியப்பால் விழிப்புருவங்கள் வில்லாகின்றன.  அது எப்படி இரண்டாயிரம் இருபதாயிரம் ஆகும்?   வியந்து போகிறார் சுத்ததானந்தர்.  "எப்படி?" என்று கேட்கவும் செய்கிறார்.

"அமுதம் என்றொரு தமிழ்ப் பத்திரிகை தொடங்க இருக்கிறோம்.  இரண்டாயிரம் இருபதாயிரம் ஆகும் ஓய்...   பாரும்!" என்று நெல்லைத்தமிழில் ஓய் போட்டுக்கொண்டே ஓங்காரமாகப் பேசுகிறார் பாரதி.

அப்போது ஒரு ஏழைத்தாயின் குரல் கேட்கிறதாம்.

"ஆண்டவனே!  இன்று நாளெல்லாம் அலைந்தேன்; ஒரு பழம் கூட விற்கவிலையே!" என்று ஒரு தாய் கூக்குரலிட்டுக் கொண்டே வருகிறாள்.

அவ்வளவுதான்!  "தாயே!  வா இங்கே!  பாரதி வாழுகின்ற காலத்தில் ஓர் ஏழைத்தாய் வாடுவதா? வருந்துவதா?  வா இங்கே!" என்கிறார் பாரதி.

அவள் கூடையை இறக்கும்வரை கூட பொறுமையில்லாமல் இவரே இறக்கி, பழங்களை தானே எடுத்து சுத்ததானந்தருக்கும் கொடுத்து 'சாப்பிடும் ஓய்'  என்கிறார்.  தானும் சாப்பிடுகிறார்.

சாப்பிட்டாயிற்று.  வேண்டியவரை அள்ளியாயிற்று.  ஆறு ரூபாயை எடுத்து அந்த அம்மாளிடம் நீட்டுகிறார்.  "இதற்கு ஆறு ரூபாயா?" என்று கேட்கிறார் அந்த அம்மணி.

"ஆமாம் தாயே!  ஆமாம்.  நீ சாப்பிடு.  உன் குழந்தைகளுக்குக் கொடு.  நன்றாய் இரு!" என்கிறார்.

பிறகு, "உனக்கு எத்தனை குழந்தைகள்?" என்கிறார்.

அவள் "இரண்டு பெண்கள்" என்றாள்.

"நமக்கும் அப்படியே" என்று நடக்க ஆரம்பித்து விட்டார் பாரதியார். 

கற்பனை முகடுகளில் தடம் பதித்து தமிழ் வளர்த்த காவிய வானம்பாடி இப்போது தரைக்கு வந்து விட்டது.  இதுதான் மேகம் தரைக்கு வந்த இங்கிதமான இதிகாசக் கதை.

இரண்டாயிரம், இருபதாயிரம் என்று கற்பனையில் பறந்து கொண்டிருந்த கவிப்பறவையை ஒரு ஏழைத்தாயின் அவலக்குரல் நிமிடத்தில் கீழே இறக்கிவிட்டது.  அந்த ஒரே நிமிடத்தில் அவளது வறுமைக்கோலம் அவர் மனதை வாட்ட ஆரம்பித்து விட்டது.  "அமுதம்" பத்திரிகை, பணம் பண்ணுதல் எல்லாம் மறந்தே போயிற்று.

"மனிதர் நோக மனிதர் பார்க்கும் 

வாழ்க்கை இனி உண்டோ?"

என்று பாட்டு மட்டும் பாடிவிட்டுப் போகவில்லை கவியரசர்.  கட்டியபடிதான் கச்சிதமாக வாழ்ந்திருக்கிறார்.  எழுத்திற்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடைவெளி இல்லாமல் அவரது வரலாற்று நதி நடந்து போவதைப் பார்க்கிறோம்."

இப்படிச் சொல்லும் வலம்புரி ஜான் அடுத்து இதே விஷயத்துக்கு திருமலாச்சாரியார், யதுகிரி அம்மாள் சமேதராக நடந்து போகும்போது ஏற்பட்ட ஒரு பாம்பாட்டி அனுபவத்தையும் சொல்கிறார்.

இந்தப் புத்தகம் படிக்கப் படிக்க அவ்வப்போது சில பகுதிகளை பகிர்ந்து கொள்ள விருப்பம்!

=================================================================================================

அதோ தெரிகிறதா, கட்டிக்கொண்டிருக்கும் ஒரு வீடு?  லாக் டவுன் காரணங்களால் கட்டுமானம் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தது.  எங்கள் ஏரியாவில் செல்லங்கள் அதிகம்.  நிறைய பகுதிகளில் செல்லங்கள் கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருந்தனவாம்.  எங்கள் ஏரியாவில் அப்படி எல்லாம் கஷ்டப்படவில்லை.  உணவு கிடைத்துக் கொண்டிருந்தது அவற்றுக்கு.  

குழாமோடு வசிக்க இந்த வீட்டைத் தெரிவு செய்து கொண்டார்கள் சில செல்லங்கள்!

நான்கு செல்லங்கள் விளையாடிக் கொண்டிருந்தன.  படத்தில் இரண்டு தெரிகிறதா?  மூன்றாவது அந்த வழியே கீழே குதித்து விட்டது.  அது போன வழி கண்டு மற்ற இரண்டும் பரபரப்படைந்தன.   அது எப்படி திரும்பி ஏறி வரும் என்று டென்ஷன் ஆன காட்சி  !

இதோ...   கீழே குதித்த பெரிய செல்லம்!  சற்று சுற்றிவிட்டு மீண்டும் உள்ளே செல்ல முயல, ஏற முடியவில்லை அதனால்.  மேலே காத்திருந்த தோழர்கள் பதட்டமடைந்து இங்குமங்கும் ஓடிவிட்டு வழி தெரியாமல் மொட்டை மாடியில் வந்து நின்றன.  எட்டி எட்டி எச்சரிக்கையுடன் பார்த்தன.  சற்று நேரத்தில் பெரிய செல்லமும் மொட்டை மாடி வந்து அவற்றோடு இணைந்து விளையாடிவிட்டு அப்புறம் எல்லா செல்லங்களும் கீழே இறங்கி காணாமல் போயின!

=================================================================================================

மதன் வரைந்த ஜோக்ஸ் பார்த்திருக்கிறோம்.  கீழே உள்ளவை அவர் வரைந்த சில பொதுவான அரசியல் கார்ட்டூன்கள்.

புகைப்படத்தில் சரியாக விழாமல் உள்ள பகுதி அன்று - இன்று !

சென்னைக்கு வந்த புயல் வழக்கம்போல திசைமாறி ஆந்திரா சென்றபோது!

விளக்கம் தேவையா என்ன?!  படம் முழுசாய் வரவேண்டி புத்தகத்தை சற்றே அகல விரித்தபோது இற்றுப்போன பைண்டிங் நூல் விட்டுக்கொண்டு புத்தகம் தனித்தனி ஏடுகளாகி விட்டது ஒரு சோகம்!

பூச்சிகளுக்கு ஏதோ மனம் சரியில்லை போலிருக்கிறது.  இல்லாவிட்டால் இந்தப் புத்தகத்தைத் தேடித் பிடித்திருக்குமா?!!  வலது ஓரத்தைப் பாருங்கள்!

===

நிற்க. சென்ற வாரம் சாண்டில்யனின் ராஜ திலகம் கதையின் ஓவியத்திற்கு, குமுதம் ஏன் அந்த சிறப்புக் குறிப்பு கொடுத்திருந்தார்கள் என்பதை kgg சொல்கிறேன். 

இந்த ஓவியம் வெளியிடப்பட்ட ஓரிரண்டு இதழ்களுக்கு முன்பாக, இதே ராஜ திலகம் கதைக்கு ,

லதா வரைந்த இந்த ஓவியம் வெளியாகியிருந்தது. 

( நோ, நோ, படத்தை பெரிய சைஸ்ல போடக்கூடாது. போட்டால் சாண்டில்யனின் ஆவி எங்களை பயமுறுத்தும்!) 

அதைப் பார்த்த சாண்டில்யன் பொங்கி எழுந்து, குமுதத்திற்கு ஒரு கண்டனக் கடிதம் எழுதியிருந்தார். அதில், 'தான் எப்பொழுதுமே தமிழ் மரபுகளை மீறி தன் கதைகளில் எழுதியது இல்லை' என்றும், 'தமிழ்ப் பெண்கள் யாரும் இப்படி ஆடை இன்றி குளிக்கமாட்டார்கள்' என்றும் எழுதி இருந்தார். தன் கதைக்கு ஓவியர் இப்படி ஒரு ஓவியத்தை வரைந்திருக்கக்கூடாது என்றும் கண்டனம் தெரிவித்திருந்தார். 

அதை கிண்டல் செய்யும் வகையில் குமுதம் வெளியிட்ட குறிப்புதான் முதல் படத்தில் உள்ளது. 

===