நான் தரிசனம் செய்த கோவில்கள் :: நெல்லைத்தமிழன்

 

கோவில் யானைகள் மற்றும் சில

ஒரு பதிவில், கீதா ரங்கன்(க்கா) மன்னார்குடி கோவில் யானையின் பெரிய படமாகப் போட்டிருக்கலாம் என்று சொல்லியிருந்தார். அதுவே, கோவில் யானைகளுக்காக ஒரு ஞாயிறு படப்பதிவே தரலாமே என்று எனக்குத் தோன்றியதற்கான காரணம்.

பெரிய கோவில்களில், அந்தக் கோவிலுக்காக ஒரு யானை வளர்க்கிறார்கள்.  அது அந்தக் கோவிலின் தினப்படி விஸ்வரூப சேவைக்கும், மற்றும் பல கோவில் திருவிழாக்களுக்கும் உபயோகப்படுத்தப்படுகிறது.  பெரிய கோவிலாக இருந்தாலும் யானை இல்லாத கோவில்கள் பல உண்டு. ஒரு யானையைப் பராமரிக்கும் அளவு அந்தக் கோவிலுக்கு வருமானம் இருக்கவேண்டும். வரும் பக்தர்களும் இதன் பொருட்டு ஏதேனும் காணிக்கைகளை, அந்த யானையைப் பார்த்துக்கொள்ளும் பாகனுக்கும் கொடுக்கவேண்டும். யானையைப் பராமரிப்பது மிகவும் செலவுபிடிக்கும் விஷயம் என்பது நமக்குத் தெரியுமல்லவா?

விஸ்வரூப தரிசனம் என்றால், காலையில் முதலில் கோவிலைத் திறந்து, மூலவர் சன்னிதியில் அவரைத் துயிலெழச்செய்வார்கள் (அதுவரை திரைபோட்டிருக்கும்). அதற்கு முன்பு, கோவிலைப் பொருத்து, பசு மற்றும் யானையை சன்னிதிக்குச் சிறிது எதிரே நிற்கவைத்து, திரையை நீக்கும்போது, பகவானுக்கு தீபங்கள் காண்பித்து பிறகு பசு, யானையை (சில கோவில்களில் குதிரையும்) தீபத்துடன் வலம் வந்து அவற்றிர்க்கும் பூஜை செய்வர். திரையை நீக்கி தீபாராதனை ஆகும்போது, பகவான், வந்திருக்கும் பக்தர்களைப் பார்க்கிறார் என்பது ஐதீகம். (மற்ற நேரங்களில் பக்தர்கள்தாம் இறைவனை தரிசனம் செய்கிறார்கள்). அதனால் விஸ்வரூப தரிசனம் என்பது முக்கியத்துவம் உடையது.

கோவிலுக்குப் போனால், அங்குள்ள யானையைப் பார்ப்பதில் நான் சிறிது நேரம் செலவழிப்பேன். ஒப்பிலியப்பன் கோவில் யானை, நாம் காசு கொடுத்தால், பொறுப்பாக தன் பாகனிடம் கொடுத்த பிறகு, நம் தலையின்மீது தன் துதிக்கையை வைக்கும். ஒரு தடவை நவதிருப்பதிகளில் ஸ்ரீவைகுண்டத்திலிருந்து (என்று நினைவு) யானையை சாலை வழியாகவே நடத்திக்கூட்டிக்கொண்டு இன்னொரு கோவிலுக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தார் பாகன் (அதன் மீது அமர்ந்துகொண்டு). நாங்கள் டாக்சியில் ஒவ்வொரு கோவிலாகச் சென்றுகொண்டிருந்ததால், இதனைக் காண நேர்ந்து. தார் ரோட்டின் சூடு எவ்வளவு கஷ்டமாக இருந்ததோ அந்த யானைக்கு.

பல்வேறு கோவில்களில் நான் யானைகளைப் புகைப்படம் எடுத்திருந்த போதிலும், அவைகள் எங்கே என்று தேடுவதில் சிரமம் ஏற்படுகிறது. சில படங்களில் மனைவி அல்லது மகளும் யானையின் கூடவே இருக்கிறார்கள். பதிவும் நீண்ண்டுகொண்டே சென்றுவிடும். அதனால் சில கோவில் யானைகளை இங்கே கோர்க்க முடியவில்லை.

யானைக்கு அதன் எடையில் 10 சதத்துக்கும் குறைவில்லாமல் தினமும் உணவு தரவேண்டுமாம். அது இலை தழைகள், காய் பழங்களாக இருக்கலாம். நமக்கே தினம் தினம் விதவித உணவு வேண்டும் என்றிருக்கும்போது வெறும் வாழை தென்னை மட்டைகளையே யானைக்கும் போட்டுவிட முடியுமா? அதற்காக, திருநெல்வேலி சொக்கலால் ராம்சேட் பீடி தொழிலதிபர் செய்வதுபோல வருடத்துக்கு ஒரு முறை கிலோ கிலோவாக அல்வாவா கொடுக்க முடியும்?

நாச்சியார் கோவிலைப்பற்றி ஒரு வரலாற்றுச் செய்தி இருக்கிறது. கோச்செங்கணான் என்ற சோழ அரசன், 70 மணிமாடக் கோவில்களைக் கட்டினான். மணிமாடக்கோவில்களில், கருவறை, தரையிலிருந்து 4 அடி உயரத்திலும், 2 ½ அடி அகலத்திலும் இருக்கும் (பொதுவாக). இதன் காரணம், யானை அந்தக் கோவில்களில் நுழையக்கூடாது என்று அரசன் நினைத்ததுதான். இத்தகைய கோவில்கள் மணிமாடக் கோவில்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. 

(கோட்செங்கட் சோழன் மால்யவான் என்ற பெயருள்ள சிவகணங்களுள் ஒருவன். இன்னொரு சிவகணமான புஷ்பதந்தா என்பவனுடன் எப்போதும் சண்டையிட்டுக்கொண்டிருந்தான். கோபத்தில் மால்யவான், புஷ்பதந்தாவை யானையாகப் பிறக்கும்படிச் சபித்தான். புஷ்பதந்தாவும் மால்யவானை, சிலந்தியாகப் பிறக்கும்படிச் சபித்தான். இருவரும், திருவானைக்காவலில் பிறந்தனர். சிலந்தி, ஜம்பு மரத்தின் கீழிருந்த சிவலிங்கத்தின் மீது வலை பின்னி, மரத்திலிருந்து இலை சிவலிங்கத்தின் மீது விழாவண்ணம் காத்தது. அந்த ஊரிலேயே இருந்த யானை, தினமும் காவிரியிலிருந்து தண்ணீர் கொண்டுவந்து சிவலிங்கத்திற்கு அபிஷேகம் செய்யும். 

அப்படிச் செய்யும்போது லிங்கத்தின் மீதிருந்த சிலந்தி வலையைப் பார்த்து, அதனைத் தூசு என்று எண்ணி, அதையும் சுத்தம் செய்யும். தினமும் சிலந்தி வலை பின்னப் பின்ன, யானை தினமும் அதனை அழிப்பதும் வழக்கமாகி, சிலந்திக்கு இதனால் கோபம் ஏற்பட்டு, யானையின் துதிக்கையில் ஏறி, யானையைக் கடித்தது. அதனால் யானையும் இறந்தது. சிலந்தியும் இறந்தது. அடுத்த பிறவியில் சிலந்தி, கோச்செங்கட் சோழன் என்பவனாகப் பிறந்தது)  கோச்செங்கணான் கட்டிய ஒரே ஒரு மணிமாட, வைணவக் கோவில், இந்த திருநறையூர் கோவில்தான். கருவறை, மிக மிக உயரத்தில் அமைந்துள்ளது.

= = = = = = = = =