சமிக்ஞய் ​... ​சமிக்​ஞை ​... சிக்னல்

 பெருமழை பெய்து கொண்டிருந்த சென்ற வாரத்தில் அலுவலகத்தில் ஒரு நண்பியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது

அவர், அவர் குடியிருப்பில் இருக்கும் குழந்தைகள் பற்றிச் சொன்னார்.  அவர் இருக்கும் அரசுக் குடியிருப்பில் நிறைய குழந்தைகள் கிட்டத்தட்ட ஒரே வயது குழுவில் இருப்பவர்கள் இருக்கிறார்களாம். அவர்களை பார்த்தால் தோழிக்கு 'அஞ்சலி' படம் நினைவுக்கு வருமாம்.  அந்த மாதிரி ஒரு குட்டிப்பிசாசுக் கூட்டமாம்.  போட்டோக்கள் காட்டினார்.  அப்படியே தான் இருந்தது! 

அப்படி அவர்கள் சேர்ந்து அடிக்கும் கூத்தில் குறும்புகளும், சுவாரஸ்யமான விளையாட்டுகளும் இருக்குமாம்.  இவர் பெண்ணும் அதில் அடக்கம்.  பிள்ளையார் சதுர்த்திக்கு இவர்களே விநாயகர் செய்து கும்பிட்டு கொண்டாடி மறுநாள் கரைப்பதுவரை 'விளையாடி' இருக்கிறார்கள். அந்நாட்களில் சொப்பு வைத்து விளைவயாடுவார்களே அது நினைவுக்கு வந்தது எனக்கு.  

இப்போது நான் இருக்கும் ஏரியாவிலும் அதுபோல சில குழந்தைக் குழுக்களை பார்க்கிறேன்.  மனதுக்கு உற்சாகமும் சந்தோஷமும் வருகிறது.

சைக்கிளுடன் நிற்கும் பதின்ம வயதுப் பையன்கள் கூட்டத்தைக் கண்டால் நின்று என்ன பேசுகிறார்கள் என்று கேட்க ஆவலாக இருக்கிறது.  சட்டென ஒரு பையன் தோளில் கைபோட்டு நின்று நாமும் பேச்சில் கலந்து கொள்ள ஆர்வம் வருகிறது.  அவர்கள் இந்த "அங்கிளை"ப் பார்த்து கலைந்து ஓடிவிடுவார்களே...  அதனால் ரசித்தபடி தாண்டிச் செல்வதோடு சரி.

இந்நாளில் குட்டிகள் கூட எல்லோரும் ஆளுக்கொரு சைக்கிளுடன் நிற்கிறார்கள், சுற்றுகிறார்கள்.  சர்சர்ரென இங்கும் அங்குமாய் பறக்கிறார்கள்.

பெரும்பாலும் நண்பி அவர்களை குழு சேர விட்டு விட்டாலும் சில சமயங்களில் வீட்டுக்குள் இருக்கச் சொல்வாராம்.  ஆனால் எப்போது காணாமல் போனாள் என்றே தெரியாமல் விளையாடச் சென்றிருப்பாளாம் பெண்.   யார் வந்து அழைத்தார்கள், எப்போது எஸ்கேப் ஆனாள் என்றே தெரியாமல் காணாமல் போய்விடுவாளாம்.  குறைப்பாட்டுக் கொண்டார். சிரிப்பும் வந்தது.

என் இளவயது நினைவுகளும் வந்தன.  

லீவு நாட்களோ, அல்லது மாலை பள்ளியிலிருந்து வந்த பின்னோ, அப்பா வீட்டில் இருக்கும் நேரம் அடங்கி வீட்டில்தான் இருப்போம் எனினும், வெளியே கிளம்பத் தயங்கியதில்லை.  வயசு!

அதற்கு நாங்கள் வழி வைத்திருந்தோம்.  நாக்கு மேலண்ணத்தில் அழுத்தி 'டொக்' என்று சத்தப்படுத்தும் சிக்னல் ஒன்று.  தொடர்ந்து 'டொக்கடிக்கும்' சத்தம் வந்தால் 'அழைக்கிறார்கள்' என்று அர்த்தம்.  ஓரிரு 'டொக்' மட்டும் வந்தால் நம் பட்டாளத்தில் ஏதோ ஒன்று தாண்டிச் செல்கிறது என்று அர்த்தம்.  தொடர்ந்து சில டொக்குகள் வந்தபின் எஸ்கேப் ஆகும் வழியைப் பார்ப்போம்.

இன்னொன்று இடதுகையை கைகுலுக்குவது போல வைத்துக் கொண்டு, வலது கையில் கட்டை விரல் தவிர மற்ற நான்கு விரல்களையும் இரண்டிரண்டாக (ஆள்காட்டி விரலும் சுண்டு விரலும், மோதிர விரலும் நடுவிரலும்) ஒன்று சேர்த்து இணைத்து, இடதுகை கட்டைவிரலுக்கும் மற்ற விரல்களுக்கும் நடுவில் நுழைத்து, இருகைகளையும்  இணைத்து மூடி, கட்டைவிரல்களை ஒன்றின் அருகே மற்றொன்றாக இணைத்தால் அந்தக் கட்டை விரல்களுக்கு நடுவே வரும் துளையில் வாய் வைத்து ஊதினால் ஒரு விசில் ஒலி வரும்.  அப்பா..  விவரிப்பதற்குள் தாவு தீர்ந்து விடுகிறது...   (ஆமாம்...  தாவு என்றால் என்ன?!)

விவரிப்பதற்குதான் தாமதம்.  செயலில் செய்ய சில நொடிகள்..

அந்த சத்தம் கேட்டால் நண்பர்கள் அழைக்கிறார்கள் என்று அர்த்தம்.  இரண்டு வித ஒலி மட்டும் யார் சத்தப்படுத்துவது என்றே தெரியும். அவர்களால் அப்படிதான் ஊத முடியும்!

அவ்வளவுதான்..

நைஸாக வெளியே கிளம்பி விடுவோம்.  தங்கைக்கும் அண்ணனுக்கும் சதி தெரியும்.  என்னை பார்ப்பார்கள். போட்டுக்கொடுக்க எல்லாம் மாட்டார்கள்!  நாங்கள் எவ்வளவு பேர் இணைகிறோமோ அவர்களில் ஓரிருவரோ எல்லாருமோ அடுத்தடுத்த நண்பர்கள் வீட்டுக்கருகே மறைந்து நின்று இப்படி அவர்களை அழைப்போம்!  வீட்டு பால்கனியிலிருந்தோ ஜன்னல் வழியாக பார்த்தாலோ நண்பர்கள் 'எங்கோ பார்த்தபடி' நின்றிருப்பது தெரியும்.  தப்பித்தவறி அப்பா பார்த்து விட்டால் அவர்கள் எங்களுக்காக நிற்கவில்லையாம்!!

ஆனால் இதற்கெல்லாம் என்ன காரணம், நேராக வந்து அழைத்தால் என்ன என்று கேள்வி வருமாயின் அதற்கெல்லாம் ஏதாவது ஒரு முன் அனுபவம் காரணமாயிருக்கும்.  ஒவ்வொரு அப்பாவும் (அப்போது, அந்த வயதில்) நண்பர்களுக்கு பொல்லாதவர்.  அனாவசியக் கேள்விகளைத் தவிர்பபதுவும் ஒரு காரணம்!

விளையாடும் பருவம் முதல் கொஞ்சம் 'வயது வந்து' லுங்கி கட்டிக்கொண்டு விளையாடாமல் ஒதுங்கி, மற்ற சிறுவர்கள் (!) விளையாடுவதை வேடிக்கை பார்த்தபடி நடைபழகும் -அரட்டைக்கச்சேரி செய்யும் - காலம் வரை இது தொடர்ந்தது.  பார்க்கில் அமர்ந்து பார்த்த / பார்க்காத சினிமா முதல்  கோடி வீட்டு சிவகாமி வரை பேசுவோம்!  ஆனாலும் அப்பாவிடம் பயம்தான்!

திரும்ப உள் நுழைவது பற்றி கவலை இல்லை.  பெரும்பாலும் கண்டுகொள்ளப்படுவதில்லை!  அவர்களுக்கும் தெரியும் அல்லவா, இதெல்லாம் ஒரு வயது என்று..  

இதுவே காதலித்த காலத்தில் எப்படி என்பதை முன்னரே சொல்லி இருக்கிறேன்!!

நண்பர்கள் அனைவருக்கும் கூட இது மாதிரி அனுபவங்கள் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

==========================================================================================================

மந்திரம்: யன்மே மாதா பிரலுலோப சரதி அனனு விருதா, தன்மே ரேதஹ பிதா விருங்க்தா ஆபுரண் யோப பத்யதாம் ரங்கராஜ சர்மணே ஸ்வாஹா. ரங்கராஜ சர்மணே அஸ்மது பித்ரே இதம் நமம.

பொருள்: எனது தாய் பதிவிரதா தர்மங்களை முழு வதுமாக அனுஷ்டிக்காமல், அதன் காரணமாக நான் பிறந்திருந்தால், இந்த அக்னி யில் நான் இடும் ஹவிஸூக்கு உரிமை கோரி எனது சொந்த தகப்பனார் வருவார். அப்படி அவர் இந்த ஹவிஸைப் பெறாமல் தடுத்து, நான் எந்தத் தகப்பனாருக்கு இந்தச் சிரார்த்தத்தைச் செய்கிறேனோ அவர் அதாவது எனது தாயின் கணவர் இந்த ஹவிசைப் பெற வேண்டும்.

(ஆதாரம்: சுவாமி சிவானந்தா சரசுவதியின் ஞான சூரியன்)

ம ந ராமசாமி

............​கணையாழியில் இவர் எழுதிய ​'ய​ன்மே மாதா' சிறுகதை பலத்த சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது​. ​ கதாநாயகன் வெங்கடேசன் தந்தைக்கு சிராத்தம் செய்ய துவங்குகிறார்​. ​ அவருக்கு மந்திரம் மட்டுமல்ல​,​ அதன் பொருளும் தெரியும்​.​ சாஸ்திரிகள் சொல்லச் சொல்ல இவர் திரும்பச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார் சாஸ்திரிகள் ​'யன்​மே மாதா பிர​லு​லோ​ப​ சரதி​'​ என்று ஆரம்பித்துச் சொல்ல​,​ தடுக்கிற வெங்கடேசன் அதன் பொருளை சாஸ்திரங்களிடம் கேட்க ​, ​அவருக்கு தெரியவில்லை​. ​ உடனே ​"​எனது தாயின் பதிவி​ர​தை தன்மையை கேவலப்படுத்துவதாக இந்த மந்திரம் இருக்கிறது​. ​ எனது தகப்பனார் எங்கள் குடும்பத்தை நடுத்தெருவில் தவிக்க விட்டு விட்டு ஓடிப் போனவர்​. ​ என் தாய் சொன்னதால்​தான்​ நான் சிரார்த்தம் செய்கிறேன்​.​ ​ ​எங்களைப் பெற்று வளர்த்து ஆளாக்கிய தெய்வமான தாயை கேவலப்படுத்தும்​,​ என் தாய் உத்த​மி​ இல்லை என்று சொல்லும் இந்த மந்திரத்தை நான் சொல்ல மாட்டேன்​"​ என்கிறார்​. ​ 

தன் தாயிடம் ​"​அம்மா உன்னை கேவலப்படுத்தும் இந்த மந்திரத்தை நான் சொல்ல மாட்டேன்​. ​ மனிதன் காடுகளில் வாழ்ந்த காலத்தில் ஒருவேளை இது சரியான மந்திரமாய் இருந்திருக்கலாம்​. ​ இப்போது பொருந்தாது​" ​ என்று சொல்லி மன்னிப்பு கேட்கிறார்​. ​ திதியையும் நிறுத்தி விடுகிறார்​. ​ ​"​நீ ​தி​வசம் பண்ணாமல் உன்னிடம் நான் தட்சிணை வாங்க என் மனம் இடம் தரவில்லை​"​ என சாஸ்திரிகள்​,​ உடன் வந்தவர்களுடன் சென்று விடுகிறார்​. ​ 

இப்படி ஒரு வித்தியாசமான மாறுபட்ட சிந்தனை போக்கில் ம ந ராமசாமி படைத்திருந்த இந்த சிறுகதை வெளியான சமயத்தில் மிகுந்த சர்ச்சை ஏற்படுத்தியது​. ​ பரவலாக விவாதிக்கப்பட்ட இந்த சிறுகதை ஆங்கிலம் மற்றும் பிற இந்திய மொழிகளிலும் மொழி பெயர்க்கப்பட்டுள்ளது​. ​ 

இவர் கணையாழியில் எழுதிய ​'​கலாச்சார மயக்கம்​'​ என்ற சிறுகதைக்கும் பலத்தை எதிர்ப்பு எழுந்தது​. ​ காரணம் அதில் வர்ணாஸ்ரம தர்மம் என்பதற்கான பிரிவினை திராவிடர்களின் கலாச்சாரம்தான் என்று ஆதாரங்களுடன் எழுதி இருந்ததுதான்​. ​ 

இவ்வாறு சொல்லப்படும் ​மா ந ​ ராமசாமி 1927 மே மாதம் 15 ஆம் நாள் மானாமதுரையில் பிறந்தவர்​. ​ அங்கேயே பள்ளிப்படிப்பு உயர்கல்வி தாராபுரத்தில் ராணுவ வீரர்களுக்கான கட்டுமான நிறுவனம் ஒன்றில் வேலை கிடைத்தது​.​ சில காலம் அங்கு பணி செய்தார்​.​ தொடர்ந்து நில அளவை மற்றும் பதிவேடுகள் துறையில் எழுத்தர் ஆக சில ஆண்டுகள் பணியாற்றினார்​. ​ வாழ்க்கை அனுபவங்கள் இவரை எழுதத் ​தூண்டின. ​ ​முதல் கதை ​'​தியாகி யார்​?' ​ நவயுவன் இதழில் 1947 ல் வெளியானது​. ​ தொடர்ந்து தீபம்​,​ தினமணி கதிர்​,​ கணையாழி​,​ சிவாஜி​,​ செம்மலர்​,​ தாமரை​,​ கலைமகள்​,​ கல்கி​,​ ஆனந்த விகடன்​,​ கண்ணதாசன்​,​ தாய் போன்ற இதழ்கள் சிறுகதை வெளியாகி வாசக கவனம் பெற்றன​. ​ சில கதைகள் விவாதங்களையும் ஏற்படுத்தினர​. ​ 

தன்னுடைய எழுத்துல​க​ அனுபவங்கள் பற்றி ம​ ந​ ராமசாமி ​"​என் படைப்புகள் சிலரை பாதித்தது உண்டு​.​. மேலெழுந்த சிறு தடுமாற்றம்​,​ அவ்வளவுதான்​. ​ ஒரு அரிச்சந்திரன் கதை ஒரு மகாத்மாவை உருவாக்கி இருக்கலாம்​. ​ மற்றபடி எந்த எழுத்தும் எவரையும் அதிகமாக மாற்றி விடுவதில்லை​. ​ ​'யன்மே​ மாதா​'​ சிறுகதையை வாசித்து விட்டு எவரும் திதி திவசம் செய்வதை விட்டுவிடவில்லை​. ​ ​'​மந்திர புஷ்பம்​'​ வரலாற்று நாவலை வாசித்த இரு பெரியவர்கள் பரவசப்பட்டு கடிதங்கள் எழுதினர்​. ​ அவர்களில் ஒருவர் தன்னை சீடனாக இருக்கும் படி கேட்டுக் கொண்டார்​​ என்கிறார்​. ​

இவரது நாவல்களும் சிறப்பானவை​.​ நகரத்​து​ இளைஞனின் கிராமத்து அனுபவங்களை பேசும் நாவல் ​'​சிரிப்பின் நிழல்​', ​ ​'​நாதலயம்​'​ இசை பற்றிய நாவல்​. ​

​ம ந ​ இராமசாமி ​"​இந்த நாவலை வாசித்த வித்துவான் ஒருவர் வீடு தேடி வந்து என்னையும் என் மனைவியையும் தரையில் விழுந்து வணங்கி எழுந்தார்​.​ புத்தகத்தை வைக்கவே மனமில்லை​.​ அழுதுவிட்டேன்​"​ என்றார் என்று குறிப்பிடுகிறார் இவர் எழுதிய​ ​​நாலாவான் ஒரு சரித்திர நவீனம்​.​ ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் இருந்த தமிழகச் சூழலை கொண்டு படைக்கப்பட்ட இந்நாவல் அவ்வையாரின் 

நூலெனிலோ கோல்சாயும் ​நுந்தமரோல்  வெஞ்சமராம் 

​கோல்​ ​எனிலோ அங்கே குடிசையும் ​நாலாவான் 

மந்திரியும் ஆவான் வழிக்குத் துணையாவான் 

அந்த அர​சே​ அரசு 

என்ற வெண்பாவை அடித்தளமாக கொண்டு எழுதப்பட்டது​.

திரு ம ந ராமசாமி எழுதிய சிறுகதை ஒன்றைப் படிக்க.... இங்கு க்ளிக்கவும்!

-தென்றல் தளத்தில் அரவிந்த் எழுதிய பகுதியிலிருந்து...​

===========================================================================================================

வெட்டி முடித்ததும் 

கோடரி கைப்பிடி 

கண்ணீர் வடித்தது 

என்னை மன்னித்து விடம்மா 

உன் கிளையில் 

ஒருவன்தான் நான்.

==============================================================================================================

வேறொரு தளத்திலிருந்து எடுத்துக் பகிர்கிறேன்...  பார்க்க பரிதாபமாக இருக்கிறதா?  மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறதா?  அது, வலுவாய் இருந்த காலத்தில் அந்த சிங்கம் நடந்து கொண்ட விதத்தைப் பொறுத்தது இல்லையா?  கம்பீரங்கள் காணாமல் போகும்.  உடம்பின் வலு போனதும் தலைகுனிந்து செல்லும் நேரம் வரும்.  சிங்கம் இளைத்தால்...?  பரிதாபப்பட்டு அந்த மானே கீழே வந்து படுத்துக் கொண்டு 'என்னை சாப்பிட்டுக்கொள்' என்றால் கூட கடிக்க பற்கள் இருக்காது! 

இன்னும் 

எவ்வளவு தூரம்...எவ்வளவு நேரம்...

எதிரில் என்ன வருகிறது 

என்று கூடத் தெரியவில்லை 

அந்திமக் காலம் 

அருகில் வந்து விட்டது

என்று தெரியும்..

உணவு வேண்டாம்..

கொஞ்சம் 

தண்ணீர் கிடைத்தால் 

போதும் 

பாவமாகத்தான் இருக்கிறது 

ஒரு குத்து குத்தினால் 

அதன் மரணம் 

நிச்சயம் 

என்று தெரியும் 

ஆனால் 

அது செய்த பாவத்துக்கு 

அலைந்து திரிந்தே முடியட்டும்..

அதற்கு சகாயம் 

என்றாலும் 

அந்தப் பாவம் 

எனக்கு வேண்டாம்...

============================================================================================================

பொக்கிஷம் :-

அட்டைப்பட ஜோக்...  எழுத்துகளையும் படத்தையும் தனித்தனியாக ஒட்ட வைக்க வேண்டி இருந்தது!

ஏற்கெனவே போட்டிருக்கேனோ என்றும் சந்தேகம்..  படிக்க முடிகிறதா என்றும் சந்தேகம்...  கோபுலு ஜோக் 

அடுத்து வரும் இரண்டும் தாணு ஜோக்கார்ட்டூன்...   தாணு நினைவிருக்கிறதா?  சித்திர வகுப்பு எடுப்பவர்..

காந்தியின் மறைவும் விகடனின் துக்கமும்...

இப்போது வருடம் யூகித்திருப்பீர்கள்..  அப்போது லட்சுமி மருத்துவக்கல்லூரி மாணவி!