சு நா மீ : சுசீலாவின் சந்தேகம்

 

 இதன் முந்திய பகுதியை வாசிக்க :  சு நா மீ முதல் பகுதி 

*******************************

கோவிலுக்குச் சென்றுவிட்டுத் திரும்பும் வழியில்தான் சேகரும் சுசீலாவும் வழக்கமாக சந்திக்கும் பார்க். 

அன்று கோவிலிலிருந்து திரும்பி வந்த சுசீலாவை, பார்க் வாசலிலேயே பார்த்துவிட்டான் சேகர். 

" சுசீ - இன்னும் நான்கைந்து நாட்களுக்கு நாம் சந்திக்கமுடியாது. நான் திருவாரூருக்குப் போய்விட்டு பிறகுதான் வருவேன் " என்றான். 

" ஏன் ? "

" நான் அநாதை இல்லை - என்னுடைய அப்பா திருவாரூரில் இருக்கிறார் என்று நினைக்கிறேன். நான் அவரைப் போய்ப் பார்த்து, நான்தான் உங்க பையன் என்று சொல்லவேண்டும்." 

சு : " அப்பா திருவாரூரில் இருக்கிறாரா! இவ்வளவு நாட்களும் நீ யாருமே இல்லாத அநாதை என்று நினைத்திருந்தோமே! விவரமாகச் சொல்லு "

சேகர், போட்டோ ஸ்டுடியோவிலிருந்து தான் கொண்டுவந்த படத்தைக் காட்டி, தான் கேள்விப்பட்டிருந்த எல்லா விவரங்களையும் சொன்னான். எல்லாம் ஏற்கெனவே தேவா சொன்ன அதே விவரங்கள்தான். 

சு : " உன்னுடைய பெயர் நாகராஜ் இல்லையே - சேகர்தானே!" 

சே : " சேகர் என்பது என்னை எடுத்து வளர்த்தவர் வைத்த பெயர். என்னை வளர்த்தவர் என்னிடம் சொன்னார். அவர் என்னை சுனாமிக்குப் பிறகு - நாகூரில் ரயில் பெட்டியில், தலையில் அடிபட்டு மயங்கிக் கிடந்ததை பார்த்தாராம். என்னைப் பற்றிய விவரங்கள் எதுவுமே அப்போது நினைவு இல்லையாம். அவர்தான் எனக்கு சேகர் என்று பெயரிட்டு வளர்த்து வந்தார். இந்தப் படத்தில் உள்ள இரண்டு பேரில் இருக்கும் பையன் நானாக இருக்கும் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. ஒருவேளை என்னுடைய அப்பா என்னைப் பார்த்தால் அடையாளம் தெரிந்துகொள்வார் என்று நினைக்கிறேன். அதனால்தான் திருவாரூருக்குப் போய் அவரைப் பார்த்து, அவருக்கு என்னை அடையாளம் தெரிகிறதா என்று பார்க்கவேண்டும். " 

சு : " அது சரி - உன்னுடைய தங்கை எங்கே? "

சே : " எனக்கே நான் யார் என்று தெரியவில்லை. என்னுடைய தங்கை எங்கே என்று கேட்டால் எனக்கு என்ன தெரியும்? ஒருவேளை என்னை மாதிரியே அவளும் எங்காவது வளர்ந்து வருகிறாளோ - பிறகு வந்து சேர்வாளோ எனக்குத் தெரியவில்லை." 

சுசீலா அதற்குப் பிறகு தனக்கு வந்த சந்தேகத்தைக் கேட்டாள். 

" சேகர் - இதெல்லாம் நெசமா - அல்லது நீ பணக்காரன் ஆவதற்கு  ஏதேனும் குறுக்கு வழி திட்டம் போட்டிருக்கிறாயா ? " 

" சேச்சே அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்லை - நான்தான் நாகராஜோ என்று எனக்கு சந்தேகம் இருக்கு. நான் என் அப்பாவைப் போய்ப் பார்த்து  அவர் என்னை அடையாளம் கண்டு, நான்தான் அவருடைய பையன் என்று நிரூபித்து வரும் வரை நீ என்னை சேகர் என்றே கூப்பிடு. அவர் என்னை நாகராஜ் என்று அடையாளம் கண்டார் என்றால் அப்புறம் எல்லோருக்கும் நான் நாகராஜ் ஆகிவிடுவேன்.  அப்படியானால், என்னுடைய அப்பாவிடம் உன்னைப் பற்றிச் சொல்லி, அவருடைய சம்மதத்துடன் உன்னைக் கல்யாணம் செய்துகொள்வேன். " 

" ஒருவேளை நீ அவருடைய பையன் இல்லை - வேறு யாரோ என்று ஆகிவிட்டால் என்ன செய்வாய்? "

" அப்போ நான் சேகராகவே தொடர்ந்து இருந்து இதே மாதிரி வேலை தேடி அலைந்து கொண்டிருக்க வேண்டியதுதான். எப்படி இருந்தாலும் உன்னை மறக்கமாட்டேன். " 

" சரி நான் போய் வருகிறேன் சேகர். பாட்டி தேடிக்கொண்டிருப்பாள்" என்று சொல்லி வீட்டை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினாள் சுசீலா. 

" சரி போய்ட்டு வா - டா .. .. டா - மீண்டும் விரைவில் சந்திப்போம் " 

 மீண்டும் வீட்டை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கிய சுசீலா மனதில் மீண்டும் ஒரு குழப்பம் - 'இந்த விவரங்கள் எல்லாம் பாட்டியிடம் சொல்வதா வேண்டாமா?' 

= = = = = 

அன்று இரவு. 

சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்ததும், சுசீலா, தன் அருகே வந்து படுத்த பாட்டியிடம் கேட்டாள். " பாட்டீ - என்னுடைய அப்பா, அம்மா இருவருமே சுனாமியில் மாட்டி செத்துப் போயிட்டாங்கன்னு சொன்னியே அது உண்மைதானா ? "

பா : " உனக்கு என்ன திடீரென்று சந்தேகம் ? ஏன் அப்படிக் கேட்கிறாய் ? "

சு : " அப்படி செத்துப் போயிட்டாங்கன்னு உனக்கு யார் சொன்னது? " 

பா : " போலீஸ்காரர்கள் சொன்னார்கள்" 

சு: " அடிக்கடி நம்முடைய வீட்டிற்கு ரொம்ப வருஷமா, ' மீகாம் ' கம்பெனியிலிருந்து யாராவது வந்து, உன் கிட்ட என் படிப்பு செலவுக்குப் பணம், எனக்கு வேண்டிய, நான் கேட்கும் உடை, நகை எல்லாம் வாங்க பணம் கொடுக்கிறார்களே - அது ஏன்? " 

பா:  " அதெல்லாம் விவரமாக உனக்கு சொல்லவேண்டிய நேரம் வந்துடுச்சு. சொல்கிறேன் கேள்.  இருபது வருஷங்களுக்கு முன்பு நான் இருந்தது இந்த வீடு இல்லை. பெரிய கோவிலுக்குப் பக்கத்தில் ஒரு சின்ன இட்லிக் கடை வைத்து,  இட்லி கொத்சு, பொங்கல் வடை சட்டினி செய்து விற்று வந்தேன். என்னுடைய கடைக்கு மீகாம் கம்பெனியிலிருந்தும் ஆட்கள் வந்து டிஃபன் சாப்பாடு எல்லாம் வாடிக்கையாக சாப்பிடுவார்கள். பதினெட்டு வருஷங்களுக்கு முன்பு ஒருநாள். அது கிறிஸ்துமஸ் தினம். அப்போது என்ன நடந்தது தெரியுமா .. " 

அப்போது அவர்கள் வீட்டு வாசலில் ஒரு கார் வந்து நிற்கும் சத்தம் கேட்டது. சற்று நேரத்திற்குப் பிறகு அவர்கள் வீட்டு வாசல் கதவு பலமாகத் தட்டப்பட்டது. 

(தொடரும்) 

= = = = = 

அடுத்த இரண்டு வாரங்களுக்கு வேறு கதைகள் பிரசுரம் ஆக வரிசையில் நிற்பதால், இந்தக் கதையின் தொடர்ச்சி டிசம்பர் 13, 20, 27 ஆகிய தேதிகளில் தொடர்ந்து - 2022 க்குள் முடிவடைந்துவிடும் என்று எதிர்பார்க்கிறோம் !

தொடர்ந்து அடுத்த மூன்று வாரங்களுக்கு வெளியிடவேண்டும் என்றால், துரை செல்வராஜு சார் மற்றும் ஜெயக்குமார் சந்திரசேகரன் சார் இருவரும் இந்தக் கதை தொடர்ந்து வெளியாவதற்கும் அவர்கள் அனுப்பியுள்ள கதைகளை இந்தக் கதைக்குப் பிறகு வெளியிடுவதற்கு  தங்களுக்கு ஆட்சேபணை இல்லை என்று பின்னூட்டத்தில் தெரிவித்தால், கதையை அடுத்த மூன்று வாரங்களுக்குள் முடித்துவிடலாம். 

= = = = = =