ஞாயிறு 180812 : "அம்மி கொத்தலியா.... அம்மி கொத்தலியா.....ம்மி கொத்தலியா... மி கொத்தலியா..."

ஆ...   அது என்ன சத்தம்?  உளியின் ஓசை!  தூங்க விடாம சத்தப்படுத்தறாங்களே...   நிம்மதியா இருக்க விட மாட்டாங்களா?  என்னன்னு போய்ப் பார்ப்போம்....

முன்னால் எல்லாம் தெருவில் "அம்மி கொத்தலியா....  அம்மி கொத்தலியா.....ம்மி கொத்தலியா...  மி கொத்தலியா..." என்று வருவார்கள்.  அது வீடுகளில் அம்மி மட்டும் இருந்த காலம்.  இப்போது கிரைண்டர் வந்து விட்ட காலத்திலும் இப்படி வருகிறார்கள்தான்.   ஆனால் இங்கு அபூர்வமாகத்தான் கண்ணில் படுவார்கள்.  எங்கள் கிரைண்டர் கொஞ்ச நாட்களாய் மெதுவாய்ச் செயல்படுவதாயும், சரியாய் அரைக்காதது போலவும் தோன்ற, எங்கள் ஆஸ்தான ஆட்டோக்காரரிடம் சொல்லி வைத்திருந்து, அப்படி ஒரு ஆள் வந்தவுடன் 'பிடித்து' வரச் சொன்னோம்.  வந்தார்.  எடுத்த உடனே நானூறு ரூபாய்க் கேட்டு அதிர்ச்சி உண்டாக்கினார்.  முந்நூற்றைம்பது, முன்னூறு என்று இறங்கி இருநூற்றைம்பது ரூபாயில் நின்றார்.  அம்மா.....டி...  அதற்குமேல் அவரை இறக்கவும் முடியாததால் சரியென்றோம்.

உள்ளே இருக்கும் உருளைகளைத் தனியே கழற்றி உளி, சுத்தியல் உதவியுடன் மேலிருந்து கீழாக புதிய கோடுகள் போடத்தொடங்கினார்.  'இதை நாமே போட்டிருக்கலாமே' என்று தோன்றியது.

ஒருவேளை அவர்கள் கைக்குதான் எந்த அளவு கொத்தவேண்டும் என்று தெரியுமோ என்னவோ என்று மனதைத் தேற்றிக்கொண்டோம்.

ஒரு வழியாய் இரண்டு உருளைகளையும் "கொத்தி" முடித்தார்.  

அப்புறம் கீழே இருக்கும் கல்லில் கொத்த ஆரம்பித்தார். 

அது கையோடு தனியே வந்துவிட, "என்னங்க இது?" என்றதற்கு...  "ஒன்றுமில்லை" என்றபடியே அதனை சுற்றிச்  சுற்றி ஆராய்வது போலப் பார்த்தார்.

பிறகு, "கல்லு அவ்வளவு ஸ்ட்ராங்கா இல்லை...   இதைக் கொத்தவேண்டாம்" என்று சொல்லி அதை திரும்ப வைத்து Fix செய்துவிட்டு, சரியாய் நிற்கிறதா, கழற்றிக்கொண்டு வந்து விடுகிறதா என்று தயக்கத்துடன் எங்களை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் சோதித்தார்.  அவரே அதை எதிர்பார்க்கவில்லை என்று தெரிந்தது.

கொத்தி முடிக்கப்பட்ட உருளைகள்.    பார்க்க உடுக்கு போல இல்லை?  அவருக்கு இருநூறு ரூபாய் கொடுத்தோம்.  

நன்றாகக் கழுவி எடுத்து உள்ளே வைத்தோம்.  இந்தச் சம்பவம் நடந்து ஒரு மாதத்துக்கு மேலாகிறது.  எப்படி அரைக்கிறது என்கிறீர்களா?  ஏதோ....

கடைசியில் என்னைத் தூங்க விடலை.....  சரி...   அடுத்த வாரம் பார்ப்போமா?