"ஷ்.... இன்று தீபாவளி.."

 நண்பர்களுக்கும், உறவினர்களுக்கும் இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள். 

நம் இளமைக்கால தீபாவளியின் சந்தோஷம் இன்னும், இன்றும் இருக்கிறது என்று நினைக்கிறீர்களா?

தீபாவளியின் சந்தோஷம் எதில் என்று நினைக்கிறீர்கள்?  பட்டாசு மத்தாப்பூவிலா?  புதுத்துணியிலா?  அன்று ரிலீஸாகும் படங்களிலா?  பட்சணங்களிலா?

முன்னரெல்லாம் புதுத்துணி என்று நாம் எடுப்பது தீபாவளிக்கும் பிறந்த நாளுக்கும்தான் இருக்கும்.  சமயங்களில் பொங்கலுக்கு.  நாங்கள் பொங்கலுக்கு புதுத்துணி எடுத்ததில்லை.  என் அலுவலக நண்பர்கள் சிலர் தீபாவளிக்கு புதுத்துணி எடுக்க மாட்டார்கள்.  பொங்கலுக்கு தவறாது எடுப்பார்கள்.  அவர்கள் பழக்கம் அப்படி.

அப்பாவுக்கு ஆபீஸில் சாங்க்ஷன் ஆகும் கோ ஆப்டெக்ஸ் அல்லது கதர்க் கடனில் போர்வை, தலையணை வாங்கியது போக தலையணை உரை போல டிராயர் வாங்குவது உண்டு.    இப்போதெல்லாம் நினைத்த நேரத்தில் துணிகள் எடுத்து விடுவதால் தீபாவளியின் புதுத்துணி ஆர்வமும் புஸ்சென்று போய்விடுகிறது.  பட்சணங்களை அப்படியே.

தொலைகாட்சி இல்லாத அந்த நாட்களில் வீட்டுக்குள் முடங்கி கிடப்பதில்லை.  தலைக்கு எண்ணெய் வைத்து தேய்த்துக் குளித்து சிவந்த கண்களுடன் ஓரிரு பட்சணங்கள், தீபாவளி லேகியம் சாப்பிட்ட கையோடு அவரவர்கள் வெடி பங்குடன் வெடிக்கக் கிளம்பி விடுவோம். வெங்காய வெடி முதல், ஊசி பட்டாஸ் வரை.  பிஜிலி வெடி, லட்சுமி, சிவாஜி வெடி எல்லாம் சற்று விசேஷம்.  சரம் இன்னும் சற்று விசேஷம்.  அதிலும் ஆயிரம் வாலா போன்றவை என்றால் படுவிசேஷம்!  மத்தாப்பூ, பூவாணம் போன்றவை சகோதரிகளுக்கு!  ஆனால் ராக்கெட் மட்டும் எங்களுக்கு!  தரைசக்கரம் பொது.  கையில் விடும் கிருஷ்ணசக்கரம் ரேர்!  அவர்களும் வந்து வெடிகள் வெடிப்பதுண்டு.  நியூஸ் பேப்பரைக் கிழித்து, தீயில் பற்றவைத்து, அதை தெருவில் வைத்து அதன் மறுமுனையில் வெடியின் திரி இருக்குமாறு வைத்து ஓடி வருவது ஆரம்பகால வாடிக்கை.  அப்புறம் கையிலேயே பற்ற வைத்துத் தூக்கி எறியும் சாகசங்கள்.  பட்டுப்பாவாடைகள், தாவணிகள், ஓரப்பார்வைகள்...

அன்று ஒரே படம் பல தியேட்டர்களில் வெளியாகும் சாகசம் கிடையாது.  ஒரு எம் ஜி ஆர் படம், ஒரு சிவாஜி படம், அப்புறம் சில படங்கள்.. எல்லாவற்றுக்கும்  கூட்டம் நிற்கும்.  எங்களை பொறுத்தவரை முதல் நாள் என்ன, முதல் ஒரு மாதத்தில் புதிய படங்கள் பார்க்கும் வழக்கமே கிடையாது!

எங்கே போச்சு அத்தனை சந்தோஷமும் இப்போது?  தொலைக்காட்சி, கொரோனா, அரசாங்கம் என்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சந்தோஷங்களை பிய்த்தெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  தீபாவளி என்பது ஒரு சம்பிரதாயமாக மாறிவிட்டது.

கடந்த சில வருடங்களில் இல்லாத ஒரு பரபரப்பு இந்த வருட தீபாவளியில் இருப்பதுபோல தோன்றுகிறது.  பத்து நாட்களாக ஊர் முழுவதும் ஒரே பரபர.

தீபாவளி மலர் படிப்பதுபோல நினைத்துக் கொண்டு நண்பர்களின் தீபாவளி நினைவுகளை படியுங்கள்.  அவசரமில்லை, ஒவ்வொன்றாகக் கூடப் படிக்கலாம்!

==================================================================================================

தீபாவளி நினைவுகள்.

நினைவுகள் என்றாலே இனிய நினைவுகள்தாம்.   "தீபாவளியும் அதுவுமாக"  வெடி- பயணவசதி- லீவு- பணத்தட்டுப்பாடு ஏற்படுத்திய பிரச்சினைகள் யாருக்கு வேண்டும் ?

அதிகாலை விழிப்பும் குளியலும் தந்த மெலிசான கண் எரிச்சல் கூட ஒரு சுகம்.  சீட்டி-காக்கி-பாப்ளின் ஆனாலும் டெய்லர் சற்றே ஏறுமாறாகத் தைத்த அந்த க் கஞ்சி மொடமொடப்புடன் விறைத்து நிற்கிற புத்தாடை ஏற்படுத்திய கர்வம், ருசி பார்த்து க் கச்சிதமாக அம்மா சித்தி அத்தைகள் தயாரித்த பட்சணம், சுடச்சுட காலைப் பலகாரம்-அமிர்தமாக சட்னி, தலைதீபாவளியன்று அக்கா தங்கை 'மாப்பிள்ளைகள்' முகங்களின் ஆனந்த ஜ்வலிப்பு, பயம்-அசட்டு தைரியம்-கூடிய வாண-வெடி வீராப்புகள்....

எதைச் சொல்ல எதை விட . அது ஒரு கனாக்காலம். நினைக்கும்தோறும் மகிழ்ச்சி.

===============================================================================================

போய காலங்கள் போகு காலங்கள் - தீபாவளி

ஒரு பண்டிகை என்றால் எது மனமகிழ்ச்சியை உண்டாக்கும்?  புது டிரெஸ், சுவையான உணவு, நண்பர்களோடு கொண்டாடுதல் போன்றவைதானே... நண்பர்களோடு ஜாலியாகக் கொண்டாடும் பண்டிகைகள் என்றால் பொங்கல், தீபாவளி, பிறகு ஆடிப்பெருக்கு (ஆற்றங்கரையில் நண்பிகளையும் பார்க்கலாமே) ஆகியவைதான்.

தீபாவளி என்றால் சட் என்று எனக்கு நினைவுக்கு வருவது, இளமைக்காலத்தில் கொண்டாடிய(?) சாதாரணத் தீபாவளிகள்தாம்.

எனக்கு 7 வயதாக இருக்கும்போது, அப்பா உதவியுடன் வீட்டிற்குள், இரயில் வெடி போன்றவையும், பாம்பு மத்தாப்பு கொளுத்தியதும் நினைவுக்கு வருகிறது (பரமக்குடியில்). பிறகு 9 வயதில், பூலாங்குறிச்சி என்ற ஊரில் இருந்தபோது (பொன்னமராவதி பக்கம்), காடாத் துணியில் கொஞ்சம் அளவுக்கு அதிகமாகத் தைத்துத் தந்த டிராயரும் கதர் துணியில் தைத்துத்தந்த சட்டையும் நினைவுக்கு வருகின்றன. அப்போது மத்தாப்புகள், சாட்டை போன்ற எளிமையானவைகளுடன் தீபாவளி முடிந்துவிடும். அந்த ஊரில் இருந்த அக்ரஹாரத்திற்கு நான் சென்று அங்கு நண்ப நண்பிகளின் வீட்டிற்குச் செல்வேன். நண்பியின் வீட்டில், ஓலைவெடி வெடிப்பார்கள். இன்னும் சிறந்த புது உடைகள், அதிக வெடிகள் என்று அவர்கள் இன்னும் சிறப்பாகக் கொண்டாடுவதுபோல என் மனதுக்குத் தோன்றும். அந்த வயதில் எனக்கு சாதாரண உடைகள்தாம். அப்பா உயர்நிலைப் பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியராக இருந்தாலும், எங்களுக்கு சாதாரண உடைதான்.

அப்புறம் 9ம் வகுப்பு படிக்கும்போது என் பெரியப்பாவின் வீட்டில் தங்கிப் படித்தேன். அவர் கல்லூரி விரிவுரையாளர். ஊரில் உள்ள அனேகரைவிடவும் படிப்பும் சம்பாத்தியமும் இருந்தாலும், செலவு என்று வரும்போது, அந்த அனேகரைவிடக் குறைவாகச் செலவழிக்கும் பண்பு. (அப்பா, அவர் சகோதரர்கள் எல்லோரும் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டவர்கள், என் பெரியப்பா வேலைக்குப் போகணும் என்ற வயது வரும்போது, அவருடைய அப்பா மறைந்துவிட்டார். குடும்பத்தைக் காப்பாற்றவேண்டிய தருணம். என் நண்பர்கள் எல்லோரும் புது டிரெஸ் (பேண்ட், ஷர்ட்) என்று கலக்கும்போது, எனக்கு வேஷ்டிதான் (சட்டையும் கிடையாது).  மற்றவர்கள் நிறைய வெடிகள் போட்டு தெருவில் உள்ள சிட்டுக்களின் மனதைக் கவர முயலும்போது, எனக்கு 2 ரூபாய்க்கு வெடிவகைகள் வாங்கித் தந்தார்.  என்னடா... மத்தவங்கள்லாம் நிறைய வெடித்து வெடிக்குப்பைகள் அவர்கள் வீட்டின் முன்பு, பரவி இருக்கிறதே என்று நினைத்தால், பேசாம கொஞ்சம் வெடிக்குப்பையை நம்ம வீட்டு முன்பும் அதிகாலைல போட்டுக்கொள் என்று சிரித்துக்கொண்டே சொல்வார்..  வறுமை கிடையாது, ஆனால் சிக்கனம். (We are only custodians of funds என்று சொல்வார்)

 

சென்னையில் வேலைக்குப் போக ஆரம்பித்தபோது, தீபாவளிப் பண்டிகை, உடை, வெடி என்று எதிலும் ஆசையே வரவில்லை. சில வருடங்களில் (ஐந்து வருடங்கள்) துபாய்க்குச் சென்றேன். அங்கு 3 வருடங்களுக்குப் பிறகு பஹ்ரைனில் 22 வருடங்கள் இருந்தேன். தீபாவளி என்ற எண்ணமே வராமலேயே போய்விட்டது. இந்த வருடமும் என் அம்மா மறைந்து 1 வருடம் ஆகாததால் (அதற்குச் சில நாட்களே இருக்கின்றன), தீபாவளி கிடையாது... அது சரி.. தீபாவளி இருந்தால்தான் என்ன?  பெரிதாக மன மகிழ்ச்சி வந்துவிடவா போகிறது? சென்னையில் இருந்தபோது (இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு) நினைத்ததுபோல, வெடியை வெடித்து எதற்கு இப்படி காதைச் செவிடாக்கறாங்க.. மனுஷனை நிம்மதியா இருக்க விடறாங்களா என்றே தோன்றும்.  

இருந்தாலும், மனதின் ஓரத்தில் இளமைக்காலத்தில் நண்பர்களைப்போல பண்டிகைகளை கெத்தாகக் கொண்டாடவில்லையே, சிட்டுகளின் முன்பு கெத்தாக இருக்க முடியவில்லையே என்ற ஏக்கம் இருக்கத்தான் செய்கிறது.

- நெல்லைத்தமிழன் -

===============================================================================================

தீபாவளி அன்று எண்ணெய் தேய்த்து தலை முழுகக் கூடாது. ஆமாம், இப்படித்தான் ஒரு பிரபல ஜோதிடர் இன்று காலை (1-11-21) தொலைக்காட்சியில் கூறினார். தீபாவளி அன்று அமாவாசை வருகிறது. அமாவாசையில் எண்ணெய் தேய்த்து குளிக்கக் கூடாது.

 

ஆனால் நமக்கு நாள் என்பது சூரிய உதயத்திற்கு பின் தான் துவங்குகிறது. ஆகவே சூரிய உதயத்திற்கு முன் நரகசதுர்தியில் தலை  முழுக வேண்டும் என்று கூறினார். 

தீபாவளி என்பது தீபங்களின்  வரிசை. அதை நாம் திருக்கார்த்திகை அன்று கொண்டாடுகிறோம். ஆக நாம் கொண்டாடுவது நரக சதுர்த்தியே.

அது போகட்டும். எனக்கு 72 தீபாவளிகள் ஆகி விட்டது. சில சிறு வயது தீபாவளிகள் இப்போது ஞாபகம் வருகிறது. 

என்னுடைய 10 வயதுக்கு முந்தைய தீபாவளிகளில் பட்சணம் என்றால் வெல்லம் போட்ட அதிரசம் முந்திரிக்கொத்து பொருள் விளங்கா உருண்டை போன்ற இனிப்புகளும் முறுக்கு, தட்டை, வடை போன்ற கார வகைகளும் தான். துணி : புதிதாக வந்த ரேயான் துணி  மீட்டர் ரூபாய் 3.75 விலையில் வாங்கி தைத்த பொம்மை சட்டை. டிரில் டவுசர். 

15-20 வயதில் கொஞ்சம் முன்னேற்றம். அஸ்கா அதாங்க சீனி இனிப்புகள் ஹல்வா, மைசூர்பாக், சோமாஸ் போன்றவையும், காராசேவு, ஓமப்பொடி, முறுக்கு,  போன்ற கார வகைகளும் தான். துணி புதிதாக வந்த டெரிகாட்டன் சட்டையும், ஷார்க்ஸ்கின் பேண்டும் என்று ஒரு  உயர்வு. 

இன்னும் கட்டுரையை வளர்க்க விரும்பவில்லை. 

தற்போது அந்த நாளும் வந்திடாதோ என்று கிழவனும், கிழத்தியும் (நாங்க தேன்) வேஷ்டி, சட்டை, புடவை ஆன்லைனில் வாங்கி, வீட்டில் முறுக்கு தட்டை, ரவா லாடு செய்து, தனிமையில் தீபாவளி கொண்டாடுகிறோம். ஆசை இருக்குது மனசிலே. ஆனால் உடலும் மனமும் ஒத்துழைக்க மாட்டேன் என்கிறது. 

ஜேகே (ஜெயக்குமார் சந்திரசேகர்)

==========================================================================================================

இருள் களையும் விழா.  தீப ஒளி. 

அனைவருக்கும் என் அன்பான தீபாவளி பண்டிகையின் நல்வாழ்த்துக்கள். 

தீபாவளி என்றாலே பாரம்பரியமாக மக்கள் அனைவருக்கும் மனமகிழ்ச்சி தரும் ஒரு பண்டிகை. என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. 

நம் இரண்டு இதிகாச புராணங்களிலும் கடவுள் தானே மனித அவதாரமாக எடுத்து வந்து நம்முடன் வாழ்ந்து, தர்மத்தை நிலை நாட்டவும்,  சத்திய வழியில் எப்போதும் தவறாது செல்லவும்,  பிறக்கும் ஒவ்வொரு மனிதனும் எப்படியெல்லாம் வாழ வேண்டும் என்பதையும்  இவ்வுலகிற்கு புரிய வைத்தார். 

ஒரு சமயம் உலக மக்களை  தன் கொடூர செயல்களால் ஆட்டிப் படைத்து  வந்த நரகாசுரன் என்னும் அரக்கனை இந்த ஐப்பசி மாதம் சதுர்தசி/அமாவாசையன்று  தன் கணவரான கிருஷ்ணபரமாத்மாவின் துணையுடன் சத்தியமாமா அழித்ததாக புராண கதை சொல்கிறது. அந்த அசுரனும், இறக்கும் தறுவாயில் தான் இறந்த இந்த தினத்தை மக்கள் தன்னைப்பற்றி அவதூறுகள் பேசி கழிக்காமல், அதற்கு மாறாக புத்தாடைகள் உடுத்தி, தங்கள் உறவினர்களுடன் விருந்தோம்பல்கள்  செய்து, வீடெங்கும் மங்களகரமான தீபங்கள் ஏற்றி, இறைவனை வழிபட்டு வான வேடிக்கைகளுடன் சிறப்பாக கொண்டாடி மகிழ்வாக இருக்க வேண்டுமென்ற வரத்தை கேட்டு உயிர் துறந்தான். இந்த கதையின்படி  அன்றைய தினத்தை நாம் "நரகசதுர்தசி ஸ்னானம்" என்றும், "தீபாவளியெனவும்" வழிவழியாக அப்படியே கொண்டாடி வருகிறோம்.

ராமாயண காலத்தில், தந்தை சொல் தட்டாது கானக வாழ்வை தன் மனைவி சீதையுடன் பதினான்கு ஆண்டுகள் முடித்து விட்டு தன் நாடான அயோத்திக்கு திரும்பிய தங்கள் அரசனான ஸ்ரீராமபிரானை அந்நாட்டின் மக்கள் மிகுந்த சந்தோஷத்துடன்  வரவேற்று,  வீதியெங்கும், ஒவ்வொரு வீடெங்கும், மலர் தோரணங்கள் கட்டி அலங்கரித்து  லட்சகணக்கான தீபங்களை ஏற்றி, வானவேடிக்கைகளுடன்  குதூகலம் பொங்க தம் உற்றார் உறவினர்களுடன் மகிழ்ந்திருந்த நாளே "தீபாவளி" எனவும் ஒரு கதை உண்டு.  ஆக இறைவன் தான் மனித அவதாரம் எடுத்து வாழ்ந்த இரு புராணங்களிலும்  இருளை அகற்றும் ஒளியாக இந்த (தீபஒளி) தீபாவளி பண்டிகையை முக்கியத்துவம் பெறச் செய்து  நீதியை போதிக்கிறார் எனவும் கொள்ளலாம். 

தீபாவளி என்பதற்கு தீப ஒளி என்ற பொருள்தான்  முன்னிலை வகிக்கிறது. இறைவன் ஒளி வடிவானவன். அதனால்தான் நாம் தினமும் அவரவர் வீடுகளில் காலை, மாலை விளக்கேற்றி வழிபடுகிறோம்.

 " ஒளி வடிவாக உன்னுள்ளே இருக்கும் இருளை அகற்ற பரமாத்மாவாக நான் உன்னுடன் குடி இருக்கிறேன். ஜீவாத்மாவாகிய நீ என்னைத் இடைவிடாது தேடி, உன்னை தன்னுடன் இணைத்து வைத்திருக்கும் " ஆசை" என்ற மாயையினால் கட்டப்பட்டிருக்கும் அஞ்ஞான இருளை அகற்றி, அதை நீ வென்று விட்டால், பரிபூரண வெளிச்சமாக உன்னுள்ளே வீற்றிருக்கும் என்னைக் காணலாம். இப்பூலகில் உனக்கென உண்டாக்கி வழங்கப்பட்டிருக்கும் பிறவிக் கடலை கடப்பதற்கு இந்த வழிதான் உசிதம்.." என கீதையில் அதே ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அர்ச்சுனன் மூலமாக மக்களுக்கு உபதேசம் செய்திருக்கிறார். 

அதன்படி நடந்து "அவனை" பரிபூரணமாக உணர்ந்தவர்கள் மஹா ஞானிகளாக, தவசிரேஷ்டர்களாக, யோகிகளாக, வாழ்ந்தும், மறைந்தும்  நமக்கு வழி காட்டியிருக்கிறார்கள் என்பதையும் நாம் அறிவோம்.  ஆனாலும் , மாயையின் பிடியில் இன்னமும் சிக்குண்டு இந்த சம்சார சாகரத்தில் உழன்று வரும் சாதாரண மனிதர்களாகிய நாம் அகக்கண்களால் "அவனை" ஜோதிஸ்ரூபமாக காண இன்னமும் எத்தனைப் பிறவிகள் எடுக்க வேண்டுமோ? 

இன்றைய தினத்தில் இப்போதும் வட நாட்டினர்  தத்தம் வீடுகளில்   நிறைய தீபங்களை (அகல் விளக்குகள்) ஏற்றி, இறைவனை வழிபட்டு கொண்டாடுவார்கள். நம் தென்னிந்தியாவிலும் இந்தப்பழககம்  இப்போது வந்து விட்டது என நினைக்கிறேன். வடக்கில் இமயத்தில் உதயமாகி என்றும் வற்றாது ஓடும் கங்கை நதியும், இந்த ஐப்பசி மாதத்தில் தென்னாட்டு வரை தவழ்ந்து வந்து இங்கிருக்கும் சகல நதிகளிலும் நீராடி கூடி களித்து தன் சாபமொன்றை போக்கி கொள்கிறாள். அதனால் தீபாவளியன்று  விடியல் பொழுதில் (நான்காவது சாமத்தில்) நீராடி முடிப்பவர்களை "கங்கா ஸ்னானம் ஆயிற்றா?" என ஒருவருக்கொருவர்  கேட்டு பண்டிகையின் உற்சாகத்தை கூட்டும் பேச்சு வழக்கு (மரபு முறை) இன்றும் நம்மிடையே உண்டு. 

மேலும் ஐப்பசி மாதத்தில் வரும் தீபாவளி அமாவாசையன்று  மாலை முதல் வாசல் படியில் இருபக்கமும்  இரு அகல் விளக்கேற்ற தொடங்கி, கார்த்திகை  மாதம் வரும் திருவண்ணாமலையார் தீபம் வரையும், அதன் பின் கார்த்திகை மாதம் முழுமை வரையும் விளக்கேற்றும் பழக்கம் நம்  வீட்டு பெரியவர்கள்  மூலமாக நமக்கு எப்போதும் இருந்து வருகிறது. 

இவ்விதம் நம் மனதிலிருக்கும் தெய்வீக குணமாகிய, அனைவரிடமும் பாரபட்சமின்றி அன்பு செலுத்துவது, மனித நேயத்தோடு அனைவரையும் நேசிப்பது போன்ற நல்ல குணங்கங்களின் ஒளி கொண்டு, அவ்வப்போது  மனதில் தலை தூக்கும் கோபம், பழி வாங்கும் வன்மம், அசூயை, போன்ற அசுர குணமான இருளையகற்றி, வருடந்தோறும் வரும் இந்த தீபஒளி பாரம்பரிய பண்டிகையை போற்றி, நமது  இளைய தலைமுறைகளுக்கும் இதன் நோக்கத்தை, அவசியத்தை உணர வைத்து அனைவரும் இறைவனின் இன்னருள்களை பெற்று சிறப்பாக வாழ்ந்திட  வேண்டுமாய் இறைவன் அருள வேண்டுமென இந்த நன்னாளில் பிரார்த்தித்துக் கொள்வோம்.  

 . 

அனைவருக்கும் அன்பான நன்றிகளுடன் இனிய  தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள்.

- கமலா ஹரிஹரன் -

================================================================================================

தீபாவளிக்கு நூறுநாட்கள் முன்னாடியிலிருந்தே ஒரு தூணில் இன்னும் எவ்வளவு நாட்கள் என்று countdown எழுதி தினமும் அதைப் பார்த்து ஆனந்தித்தது. 

"என்னைத்தான் முதலில் எழுப்பவேண்டும்; நான்தான் முதலில் கங்காஸ்நானம் செய்வேன்"  ஒவ்வொரு வருடமும் தீபாவளிக்கு முதல்நாள் பெற்றோரிடம் வைக்கப்பட்டு ஆனால் நிறைவேற்றப்படாத கோரிக்கை. 

எவ்வளவு பணக்கஷ்ட காலத்திலும் எங்களின் பட்டாசு ஆசையை முடிந்த அளவுக்கு திருப்தி செய்த அப்பா. 

சண்டை போட்டு(ஹி ஹி அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்து), பங்கீட்டாளர் kayjee யிடமிருந்து பெற்ற எனக்கு உரிய பங்கான மத்தாப்பு கேப்பு வெடிகள், வாணங்கள். 

அதில் ஆபத்து இல்லாத மத்தாப்புகளை மட்டும் பயந்துகொண்டே தூரமாக வைத்துக்கொண்டு அவைகள் வெளியிடும் கலர் ஒளியை ரசித்த காலம். 

ஒவ்வொரு கேப்பு ஆக எடுத்து, திண்ணையில் வைத்து, அதை ஒரு நீண்ட சாம்பிராணிக் கரண்டியால் எட்ட இருந்து அடித்து வெடித்தது. (மற்ற வெடிகளை, வாணங்களை என் சார்பில் kayjee வெடித்து - கணக்கை சரி செய்வார்.)   

வளர்கிற பையன் என்று சொல்லி தைக்கப்பட்ட oversize உடைகளை அணிந்து தஸ்கா புஸ்கா என்று நடை போட்டது.  

அம்மா செய்த sweet எல்லாவற்றையும் அவர் கொடுக்கும்போது வாங்கி சுவைத்தது - 

அதுபோக அவருக்குத் தெரியாமல் திருடி, புது டிராயர் பையில் போட்டுக்கொண்டு யாருக்கும் தெரியாமல் சுவைத்து மகிழ்ந்தது, (அதை மறுநாள் டிராயரை துவைக்கும்போது அம்மா கண்டுபிடித்துவிடுவார் என்பது வேறு விஷயம்!) 

ஹூம் எல்லாவற்றையும் சொல்ல பத்து வரிகள் போதாது!

KGG

=========================================================================================