சிறுகதை - மொழிபெயர்ப்பு - தலைகுளத்தூர் பட்டதிரி-2 - ஜெயக்குமார் சந்திரசேகரன்

 

 

கொட்டாரத்தில் சங்குண்ணி எழுதிய

ஐதீக மாலை என்ற தொகுப்பிலிருந்து ஒரு கதை

தலைகுளத்தூர் பட்டதிரி.

மொழியாக்கம்

ஜெயக்குமார் சந்திரசேகரன்

பாகம் 2. 

[தலைகுளத்தூர் பட்டதிரி 19 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஒரு பிரபல ஜோசியர். இவரது இல்லம் பிரிட்டிஷ் மலையாளத்தில் இருந்தது (மலபார்). ஜாதகக்கணிப்பு, ஜோசியம், பிரச்சனை ஜோசியம் போன்றவற்றில் மட்டுமல்லாது காவியம், நாட்டியம், மருத்துவம், போன்ற பல துறைகளிலும் விற்பன்னர். கதகளி பதங்கள், துள்ளல் பாட்டுகள் என்று பலவும் இயற்றியுள்ளார். ஆனாலும் சோழி உருட்டி ப்ரஸ்னம் பார்ப்பது இவரது சிறப்பு.] 

பட்டதிரி விவாகம் செய்து கிருகஸ்தனாக இருக்கும்போது அவருக்கு ஒரு மகன் பிறந்தான். மகனுடைய ஜாதகம் கணித்து நோக்கியபோது மகனுக்குத் தீர்க்காயுள் உள்ளதாக அவருக்குத் தோன்றியது.  ஆனாலும் ஒரு வயது முடியுமுன் மகன் மரித்தான். பட்டதிரிக்கு துக்கம் மேலோங்கியது.  மகன் மரித்ததும் அல்லாமல் தான் இதுகாறும் நம்பிக்கை வைத்திருந்த ஜோதிட சாஸ்திரமும் பொய்யாகிப் போனதோ என்று அடக்கவொண்ணா வெறுப்பும் தோன்றியது. 

இந்தச் சந்தேகத்தை எப்படியாவது தீர்க்க வேண்டும் என்று நினைத்தார். மகனின் ஜாதகத்தையும் எடுத்துக்கொண்டு தஞ்சனூரில் இருந்த ஆள்வார் என்ற மகா பண்டிதரைக் காணப் புறப்பட்டார். 

அதே சமயம் சில நிமித்தங்களால் இவர் வரவை அறிந்த ஆள்வார் தன்னுடைய சீடர்களிடம் “ஒரு போலி ஜாதகம் கொண்டு ஒரு மலையாள பிராமணன் இங்கு வருவார். வந்தால் அந்த ஜாதகத்தை வெளியில் வைத்துவிட்டு உள்ளே இருக்கச் சொல்லவும்.” என்று கூறினார். அதே போல் சீடர்களும் பட்டதிரி வந்தவுடன் கூறவே, அவர் ஜாதகத்தைத் தூர எறிந்துவிட்டு ஆள்வாரின்  வரவை நோக்கி இருந்தார். 

சற்று நேரம் சென்றபின் ஆள்வார் வந்தார். குசலம் விசாரித்தார். பல பல காரியங்களை இருவரும் பேசினர். பட்டதிரி வந்த விஷயத்தைக் கூறினார். “ஜோதிடம் ஒருக்காலும் பொய்யாவதில்லை. பிழைகள் வருவது கணிப்பின் மூலமே. இஷ்ட தேவதையை மனதில் இருத்தாது மற்றும் மனசித்தியும் இல்லாமல் போனதுமே இவ்வாறு ஆயிற்று” என்று ஆள்வார் பதில் உரைத்தார். பட்டதிரியின் மனக்கிலேசம் தீர்ந்தது. 

தன்ஜனூரில் இருந்து திரும்பும் வழியில் திருசிவபேரூர் (திருச்சூர்) வடக்கு நாதனை தொழுது ஒரு விசேஷ மந்திரம் உருப்போட்டு கொண்டு திருசிவ பேரூரில் தங்கினார். அபோது விக்ரகத்தில் சார்த்திய ஒரு திருக்கண் காணாதாயிற்று. பல ஜோஷியர்களும் ப்ரஸ்னம் பார்த்தும் ஒரு துப்பும் கிடைக்கவில்லை. அதை களவாடியது நல்ல கருப்பு நிறமுள்ள ஒரு இரண்டெழுத்து பெயருடைய கள்ளன் என்றும், அவனுடைய முதல் எழுத்து க என்றும் இரண்டாம் எழுத்து க்க (மலையாளத்தில் க்க ஓர் எழுத்து) என்றும் விடை கிடைத்தது. ஆகவே காக்கு என்ற ஒரு கருப்பு நிற சிப்பந்தியை பிடித்து விசாரித்தும் ஒரு துப்பும் கிடைக்கவில்லை. 

பட்டதிரி பஜனம் தீர்த்து ப்ரஸ்னம் வைத்து பார்த்ததில் திருடன் ஒரு காக்கை என்றும் வடக்கில் ஒரு தென்னை மரத்தில் அதனுடைய கூட்டில் அத் திருக்கண் உண்டு என்றும் விடை சொன்னார். அதே போன்று நோக்கியதில் திருக்கண் கிடைத்தது. 

பின்னர் பட்டதிரி திருவிதாங்கூர் சென்றார். பட்டதிரி திருவிதாங்கூர் மகாராஜாவின் சபையிலும் ஜாதகங்கள் கணித்து கொடுத்தல், ப்ரஸ்னம் வைத்து சொல்லல் போன்று பல காரியங்களையும் செய்து பல சன்மானங்கள்  தேடினார். 

அவ்வாறு இருக்கும்போது ஒரு நாள் மஹாராஜா “நான் நாளை எவ்வாறு எந்த வழியில் பத்மநாப சாமி கோயிலுக்குப் பிரவேசிப்பேன்” என்று கூறமுடியுமா என்று பட்டதிரியிடம் வினவினார். அதற்கு பட்டதிரி “அது எனக்குத் தெரியும். ஆனால் இப்போது கூற விரும்பவில்லை. நாளை கோவில் மதில் தாண்டும்போது உங்களுக்கு நான் சொன்னதின் அர்த்தம் புரியும்.” என்று கூறினார். 

மறுநாள் மஹாராஜா பரிவாரங்களுடன் பத்மநாபசாமி கோவில் கிழக்கு வாயிலை அடைந்தார். அங்கிருந்து தெற்கு திசையில் கொஞ்ச தூரம் நடந்து ஒரு இடத்தில நின்று “இங்கு மதிலை இடிச்சு வழியுண்டாக்கு” என்று கட்டளை இட்டார். அது போலவே வேலையாட்கள் மதிலை இடித்து கற்களை மாற்றும்போது ஒரு கல்லின் இடையில் ஒரு ஓலைநறுக்கைக் கண்டனர். அது மகாராஜாவின் கண்ணில் பட்டது. மஹாராஜா “ஓலையை இங்கே கொடு, நான் பார்க்கட்டும்” என்று ஓலையை வாங்கிப் பார்த்தார். அதில் “இந்த வழியே நுழைவீர்கள்” என்று பட்டதிரியின் கைஅட்சரத்தில் எழுதியவாறு இருந்தது. மகிழ்ச்சி அடைந்த மஹாராஜா ஆச்சர்யமும் அடைந்தார். 

பட்டதிரி அருகில் இருக்கவே “வீர ஸ்ரிங்கல” (கங்கணம்) வருத்தி இரண்டு கையிலும் அணிவித்தார். பின்னர் “இடித்த பாகத்தை கட்டி அடைக்க வேண்டாம். இங்கே ஒரு கோட்டை வாசல் வைக்க வேண்டும். “என்று கட்டளை இட்டார்.“ செண்பகத்தின் மூட்டில் மன” என்று அவ்வாசல் அறியப்படுகிறது. [வெட்டி முறிச்ச கோட்டை என்றே எனக்கும் மற்றும் புது வரவுகளுக்கும் இவ்விடம் அறியப்படுகிறது.]

வெட்டி முறிச்ச கோட்டை

>>>>>>இன்னும் வரும்