விரும்பிச் செய்யும் தொழில்... & நான் படிச்ச கதை

 

வாட்ஸப்பில் வந்ததை அப்படியே இங்கு...

This morning, on my way to work, I was stranded by an Uber auto driver in the middle of the highway.

 I must have had a worried expression on my face, which made an old man driving a rickshaw stop and ask me where I wanted to go.

Skeptical at first, I told him I needed to get to my office at the other end of town and that I was already late. 

He said, "Please come in, ma'am. You can pay what you want" in impeccable English.

Taken aback by such kind behaviour, I said ok and what followed was a very enriching 45 minutes.

Of course, as a researcher, I couldn't contain my curiosity and asked him how he spoke such good English.

 To which, he replied that he was an English lecturer and that he has done his MA and M Ed!

He predicted my next question and asked me himself, "So you're going to ask me why I am driving an auto, right?"

I said, "Absolutely, please tell me."

He said that he is 74 years old now and that he has been driving a rickshaw for 14 years.

Previously, he used to work as an English lecturer at a college in Mumbai, because he did not get any jobs in Karnataka.

 Fed up, he moved to Mumbai to look for a job and got one in a reputed Powai college where he worked for the next 20 years. 

At 60, he retired and returned to Karnataka.

"Teachers do not get paid well. The maximum you can earn is Rs 10,000-15,000, and since it was a private institution, I don't have pension. 

By driving a rickshaw, I get at least Rs 700-1500 a day, which is enough for me and my girlfriend", he laughed.

When I laughed too, he said, "She is my wife but I call her my girlfriend because you must always treat them as equal.

 The minute you say wife, husbands think she is a slave who must serve. But my wife is in no way inferior to me, in fact she is superior to me sometimes.

 She is 72 and takes care of the house while I work for 9-10 hours a day. We live in a 1 BHK in Kadugodi, where my son helps pay the rent of Rs 12,000, but beyond that, we are not dependent on our children. 

They live their life and we live ours happily. Now I am the Raja of my road. I can take my auto out any time I want and work when I want."

Not one complaint about life.  Not one regret.

So much to learn from these hidden heroes.  My morning was made.

-- Shared by Nikita Iyer on LinkedIn

==============================================================================================

=================================================================================================================================================================================================================================

நான் படிச்ச கதை - 

ஜீவி 

===============================

Every human has a good story and every famous writer 

        has written something outstanding. It is the reader's mindset 

          and circumstances which decide if something is good or great.

                                                                                         ---- KGY Raman

அது 1957-ம் ஆண்டு.

ஆனந்த விகடன் நடத்திய அதன் வெள்ளிவிழா போட்டியில் இரு முதல் பரிசுகளை தன் சிறுகதைக்காகவும், சரித்திர நாவலுக்காகவும் பெற்றவரைத் தமிழ் எழுத்துலகமும், பத்திரிகை படிக்கும் வாசகர் வட்டமும் வியப்புடன் நிமிர்ந்து பார்த்தது.

பரிசு பெற்ற சிறுகதையின் பெயர் 'நரிக்குறத்தி'.  வெளியூர்களில் நாடோடிகளாகச் சுற்றித் திரியும் அந்தச் சமூக ஆண்களும் பெண்களும் பாசிமணி, ஊசி, மணிமாலை விற்கத் தனித்தனியாக ஊருக்குள் சென்றாலும் சூரியன் மலை வாயில் விழும் மாலை நேரத்திற்குள் பெண்கள் தங்கள் இருப்பிடம் வந்து விட வேண்டும். இது அந்தச் சமூகக் கட்டுப்பாடு. பாடிகோடியும் ஆடிகோடாவும் தம்பதிகள். பாசிமணி மாலை ஏந்தி விற்கச் சென்ற புது மணப்பெண் பாடிகோடி, ஆற்றில் திடீர் வெள்ளம் பிரவாகமாய் பொங்கி எழ அக்கரையில் மாட்டிக் கொண்டு இக்கரை வர முடியாமல் தவிக்க நொப்பும் நுரையுமாக சுழித்து ஓடுகின்ற ஆற்றில் கரையின் இரு மருங்கிலும் இருவரும் அலமந்து ஓடித்தேடி, இரவு முச்சூடும் தங்கள் இருப்பைக் காட்டிக் கொள்கிற விதமாய்,"ஆடிகோடா... பாடிகோடி..." என்று ஒருவர் பெயரை மற்றவர் கூப்பிட்டுக் கூப்பிட்டு ஓலமிட்டது, ஆண்டுகள் பல ஓடிப்போயினும் இப்பொழுதும் சிந்தையில் ஒலிக்கிறது... கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, இரவு அந்தப் பகுதியைத் தன் இருட்டில் விழுங்கத் தொடங்க, பின்னிரவும் நெருங்க..... நெருங்க....

'நரிக்குறத்தி'  சோக முடிவைக் கண்ட  ஜெகசிற்பியனின் பேசப்பட்ட கதை.

சரித்திர நாவலுக்கான முதற்பரிசைத் தட்டிச் சென்ற 'திருச்சிற்றம்பலம்' நாவல், ஓவியர் கோபுலுவின் படங்களுடன் அற்புதமாக ஆனந்த விகடனில் வெளிவந்து படிப்போரின் உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொண்டது.    தில்லை நடராஜர் ஆலயத்தை விரிவு படுத்திப் பெரிதாகக் கட்ட விரும்பிய அநபாய குலோத்துங்க சோழன், கோயிலில் இருந்த கோவிந்த ராஜப் பெருமாளை அகற்றி கடலில் அமிழ்த்த முயல, அரச குலப் போட்டிப் பங்காளிகள் அந்த நிகழ்ச்சியை தமக்குச் சாதகமாகப் பயன்படுத்தி ஆட்சி பீடத்தைக் கைப்பற்ற நடக்கும் சூழ்ச்சியாய் சைவ வைணவ ​விவாதங்கள் கிளப்பப்படுகிற பின்னணியில் பக்தியும் காதலும் பின்னிப் பிணைந்த நாவல்.  ஏழிசை வல்லபி, காடவராயர், பரிவாதினி, காளத்தி தேவன் போன்ற மறக்க முடியாத பாத்திரப் படைப்புகள்.  இதெல்லாம் என் நினைவிலிருந்து எழுதுகிறேன் என்றால் இந்த வார பதிப்பிற்காக நான் விவரிக்க விழைந்தது, போன வாரம் யதேச்சையான கண்ணில் பட்டு ஒரே வாசிப்பில் வாசித்து முடித்த ஜெகசிற்பியனின் 'நந்திவர்மன் காதலி'.

நந்திக்கலம்பகத்தின் பாட்டுடைத் தலைவன் மூன்றாம் நந்திவர்மன் தான் இந்த வரலாற்று நாவலின் நாயகன். அரியணையைக் கைப்பற்ற நடக்கும் பங்காளிகள் சண்டையில் தமிழ் மொழி மீது கொண்டிருந்த காதலால் தன் பேரில் கலம்பகம் பாடினால் இறந்து படுவோம் என்று தெரிதிருந்தும் கலம்பகத் தமிழ்க் காப்பியத்தை அரங்கேற்றிப் பார்க்க தன் உயிரையும் பணயமாகத் தரச் சித்தமாகிறான்.

தொண்ணூறு பாடல்கள் கொண்ட கலம்பகத்தின் ஒவ்வொரு பாடல் அரங்கேறும் போதும் நந்திவர்மன் ஒரு பந்தலில் அமர்ந்து அதைக் கேட்க வேண்டும்.  ஒவ்வொரு பாடலும் பாடி முடியும் பொழுது மன்னன் அமர்ந்திருந்த பந்தல் பற்றி எரியும். உடனே மன்னன் அடுத்த பந்தலில் அமர அது பற்றி எரிய அதற்கடுத்த பந்தல் என்று செல்லும் தொடர் வரிசையில் எண்பத்தொன்பதாவது பந்தலுக்கு அடுத்த தொண்ணூறாவது பந்தலில் சிதை அடுக்கப் பட்டிருக்கும்.. சிதையில் மன்னன் படுத்ததும் இறுதிப் பாடல் பாடப்பட அந்தப் பந்தல் எரிய சிதையில் படுத்திருக்கும் மன்னவன் மடிவான் என்பது ஏற்பாடு.  

நந்திவர்மனைக் கொல்லும் முயற்சியில் தோல்வியுற்ற அவனது முதல் மூன்று சகோதரர்களும் பந்தல் கட்டுகிறவர்கள் போன்று மாறுவேடமணிந்து பந்தல்களைக் கொளுத்தி நந்திவர்மனை மாய்க்கத் திட்டமிடுகின்றனர். நாலாவது சகோதரன் காடவனோ கலம்பகம் இயற்றுகிறான்.  ஆயினும் கடைசி கட்டத்தில் அவன் மனம் மாறி சூதை நந்தியிடமே சொல்லி அறம் பாட மாட்டேன் என்று மறுக்கிறான்.

ஆனால் நந்திவர்மனுக்கோ தன் பெயரில் உருவான கலம்பகக் காப்பியத்தை அரங்கேற்றிப் பார்க்க ஆசை. அந்த ஆசைக்கு தன் உயிரையும் அர்ப்பணிக்கச் சித்தமாகிறான்.  

இதற்கிடையில் பாண்டிய அரசன் ஸ்ரீமாற ஸ்ரீவல்லபன் தன் பழைய  பகையைத் தீர்த்துக் கொள்ள இந்தச் சூழ்நிலையில் தயாராகிறான். அவன் தங்கை வாருணிதேவியும் இதற்கு கூட்டாகச் செயல்படுகிறாள்.  இருப்பினும் வாருணி தேவி நந்திவர்மன் மேல் கொண்ட காதல் தீயில் கருகி கடைசி தொண்ணூறாவது பாடல் பாடப்பட பந்தல் பற்றி எரியும் பொழுது அவளும் தீயில் பாய்கிறாள்.

வானுறு மதியை அடைந்தது உன் வதனம்

    மறிகடல் புகுந்தது உன் கீர்த்தி

கானுறு புலியை அடைந்தது உன் வீரம்

   கற்பகம் அடைந்தது உன் கரங்கள்

தேனுறு மலராள் அரியிடம் புகுந்தாள்

   செந்தழல் புக்கது உன் தேகம்

நானும் என் கவியும் எவ்விடம் புகுவேம்

  நந்தியே நந்தயா பரனே

-- என்னும் நந்திக்கலம்பகப் பாடல் நந்திவர்மன் கீர்த்தி பற்றியும் அவன் தேகம் செந்தழல் அடைந்தது பற்றியும் சொல்கிறது. யார் பாடியது என்று யாத்தவர் பெயர் தெரியாத நந்திக் கலம்பகம் தகுந்த யூகத்தையும் கற்பனையையும் கிளறி இந்த நாவலை நடத்திச் செல்வதற்கு ஜெகசிற்பியனுக்கு வழிகாட்டியிருக்கலாம்.

வரலாற்று நாவல்களில் தீர்மானமான தடம் பதித்தவர் ஜெகசிற்பியன். 

ந.வ. காதலிக்குத் தொடர்ச்சியாக 'மாறம் பாவை', இமயத்தில் கொடி பதித்த இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதனை கதைத் தலைவனாய் கொண்ட 'நாயகி நற்சோணை', ஆனந்த விகடனில் 'ஆலவாய் அழகன்', 'மகரயாழ் மங்கை', 'பத்தினிக் கோட்டம்' என்று நினைவுக்கு வரக்கூடியதாய் நிறைய எழுதியிருக்கிறார்.

கடந்த கால சரித்திரப் பின்னணி கொண்டு சரித்திர நாவல்களைப் படைத்தவர்,  நாட்டு நடப்புகளை நிலைக்களனாய் கொண்டு மிகச் சிறந்த சமூக நாவல்களயும் படைக்கத் தவறவில்லை.

நில உடைமை சமூகப் பிரதிநிதிகளின் பேராசைகளையும் கூலி விவசாயிகளின் அல்லாடல்களையும் நெஞ்சம் கனக்கச் சொல்லும் 'மண்ணின் குரல்',  கல்கியில் தொடராக வந்த 'சொர்க்கத்தின் நிழல்',  'கிளிஞ்சல் கோபுரம்', பதிமூன்று இந்திய மொழிகளில் நேஷனல் புக் டிரஸ்ட்டால் மொழிமாற்றம் செய்யப்பட்ட 'ஜீவகீதம்', புதுமைப்பித்தன் தேர்ந்தெடுத்து காதம்பரி இதழில் முதல் பரிசு பெற்ற குறுநாவல் 'கொம்புத்தேன்', அன்றாடங்காச்சிகளின் அவல வாழ்வைப் படம் பிடித்துக் காட்டும் 'காணக்கிடைக்காத தங்கம்' மறக்கவே முடியாத 'இனிய நெஞ்சம்' ஆகியவை அவரது ஆத்மார்த்த நாவல்கள்.

அக்னி வீணை, பொய்க்கால் குதிரை, ஞானக்கன்று, ஒரு நாளும் முப்பது வருடங்களும், இன்ப அரும்பு, காகித நட்சத்திரம், கடிகாரச்சித்தர்,

மதுர பாவம், நிழலின் கற்பு, பாரத புத்திரன், அஜநயனம் -- அவரது சிறுகதைத் தொகுப்பு தலைப்புகளின் ஒரு உலா.

நாடக உலகையும் மறந்து விடாமல், அவர் படைத்திட்ட 'சதுரங்க சாணக்கியன்' என்ற நீண்ட நாடகத்தைக் குறிப்பிட்டே ஆக வேண்டும்.  மகாகவி பாஸனின் மாணவியான கெளதமி என்னும் நாட்டிய மங்கை சாணக்கியரைக் காதலிப்பதும், அது தெரியாத சந்திர குப்தன் கெளதமியைக் காதலிப்பதும் இந்த நாடகத்தின் முடிச்சு.  அரசியல் சதுரங்க விளையாட்டில் இது பற்றி ஏதும் அறியாத சாணக்கியன்,  சந்திர குப்தனின் மறுப்பையும் மறுத்து செலூகஸ் நிகேடாரின் அருமைப் புதல்வி டயோபாண்டிஸை அரசியல் காரணங்களுக்காக சந்திர குப்தனுக்கு திருமணம் செய்விக்கிறான்.  எல்லா சிக்கல்களும் கொண்ட சாதுர்யமாக எழுதப்பட்ட இந்த நாடகம் ஜெகசிற்பியனின் எழுத்தாற்றலை பறைசாற்றும்.

காந்தீயத்திலும்,  சர்வோதைய சிந்தனைகளிலும் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை கொண்டிருந்த ஜெகசிற்பியனுக்கு வாழ்ந்த ஏழ்மை நிலையிலேயே

அவரது 53 -வது வயதில் வாழ்க்கை முடிந்து போயிற்று.  எழுதிக் குவித்த ஜெகசிற்பியனின் நினைவுச் சுவடு கூட இன்றைய தமிழ் எழுத்துலகில் இல்லாமல் இருப்பதின் ஆழ்ந்த வேதனையில் தான், படித்த அவரது புத்தகம் பற்றிச் சொல்ல ஆரம்பித்தது அவரைப் பற்றியே சொல்வதாயிற்று.

ஜெகசிற்பியனின் அத்தனை நூல்களும் சென்னை தி.நகர் வானதி பதிப்பகத்தில் கிடைக்கும்.