பழைய சோறு போதும்; சர்ஜரி தேவை இல்லை..

 கோவிலுக்குச் சென்று நாளாச்சு என்று தோன்றியது.  இந்த சனிக்கிழமை ஏதாவது ஒரு கோவிலுக்குச் செல்லவேண்டும் என்று தோன்றி விட்டது.   பாஸோடு கலந்தாலோசித்தபோது இதுவரை சென்ற கோவில் எதுவும் இல்லாமல் புதிதாக ஒரு கோவில் சென்றால் தேவலாம் போல இருந்தது.

எனக்கு இரண்டு தெரிவுகள் இருந்தன.  நீண்ட நாட்களாய் செல்ல ஆசைப்பட்ட சிங்கப்பெருமாள் கோவில்.  இன்னொன்று கோவளம் கல்யாண பெருமாள் கோவில்.    பாஸ் திருவள்ளூர் பெருமாள் கோவில் பார்த்ததில்லை என்றார்.

சில சாதக பாதகங்களை யோசித்து இரண்டைக் கைவிட்டு சிங்கப்பெருமாள் கோவில் தெரிவு செய்தோம்.  நானும் பாஸும் மட்டுமே..  

என்னைப் பொறுத்தவரை கோவிலுக்குச் செல்லவேண்டும் என்றால் அதிகாலையில் செல்லவேண்டும்.  சிங்கப்பெருமாள் கோவில் நானிருக்கும் இடத்திலிருந்து சற்றே தொலைவு என்பதால் காலை ஐந்துக்கோ ஐந்தரைக்கோ புறப்பபட்டுவிட முடிவு செய்தோம் எனினும் ஐந்தரை தாண்டிதான் புறப்பட முடிந்தது.

அதிகாலைப் பயணம் எப்போதுமே சுகமானது.  அதுவும் நீண்ட பயணங்களை எளிதாக்கும் ரிங் ரோடில் பயணிப்பது இன்னும் சுகம்.  சமீபத்தில் எங்கோ படித்தேன், சாலையோரம் பெரும்பாலும் அரளிச் செடிகள்தான் வைத்திருப்பார்கள், ஏனென்றால் அது விபத்தைத் தடுக்கும் என்று.  எந்த வகையில் அது விபத்தைத் தடுக்குமோ..  நான் பார்த்த வகையில் சாலையின் சென்டர் மீடியனில்  வரிசையாக அரளிச் செடிகள் வைக்கபப்ட்டு பூத்திருந்தன.  எதிரே பார்த்தால் நீண்ட மேடு பள்ளமான சாலை.  சல்லென்று அதில் விரையும்போது சற்றே பலமாக முகத்தில் அடிக்கும் மெல்லிய பூங்காற்று..

அருகே சென்ற உடன் கூகுள் மேப் பயன்படுத்தியும், இன்னும் அருகில் சென்றதும் வாசல் எங்கே என்று ஒரு பூக்காரம்மாவிடம் கேட்டும் கோவிலை அடைந்தோம்.

ஆறரைக்கே கோவிலை அடைந்து விட்டோம்.  ஆனால் உள்ளே சன்னதிக் கதவு சாத்தி இருக்க கதவில் ஒரு வாசகம்.  "அமைதி காக்கவும்.  தரிசனத்துக்கு இன்னமும் முப்பது (30) நிமிடங்கள் ஆகலாம்"   இது மளிகைக் கடைகளில் முன்பு தொங்கவிடப்படும் "இன்று ரொக்கம் நாளை கடன்" போன்றதொரு வாசகம் என்று பின்னர் புரிந்தது.

நாங்கள் போகும்போது நான்கைந்து பேர்கள் இருந்தனர்.  கொஞ்சம் பெரிய கோவிலாக எதிர்பார்த்தேன்.  சிறிய கோவில்தான்.  ஆனால் பழமையான கோவில்.  குடைவரைக் கோவில் வகையில் அமைந்திருந்தது.

சைவக் கோவில்களில் ஸ்வாமி தரிசனம் செய்து, பிரகாரம் சுற்றி முடித்த உடன்  நமஸ்காரம் செய்யவேண்டும் என்று சொல்வார்கள்.  அந்த சாஷ்டாங்க நமஸ்காரங்கள் துவஜஸ்தம்பம் அருகே செய்யவேண்டும்.  வைணவ கோவில்களை பொறுத்தவரை கோவில் உள்ளே நுழைந்த உடனேயே நமஸ்காரம் செய்துவிடவேண்டும்.  எனவே நமஸ்கரித்து உள்ளே சென்றால் காத்திருக்கும் படலம்.  

உள்ளே காத்திருந்த பக்தர் ஒருவரிடம் சம்பிரதாயமாக "எப்போது திறப்பார்கள்? என்று கேட்டேன்.

"பத்து நிமிடத்தில்" என்று பதில் வந்தபோது மணி 6.35

படியேறி இடது பக்கம் பார்த்தால் திருமடைப்பள்ளி.  வலது பக்கம் சன்னதிக்கு செல்லும் வழி.  சன்னதிக்குள் நுழையாமல் நேர் சென்றால் படிக்கட்டுகள் தெரிந்தன.  கொஞ்சம் படிக்கட்டுகள் ஏறியதும் வெங்கடேச பெருமாள் அருள்பாலித்துக் கொண்டிருந்தார்.  சுற்றி திரும்பி இன்னும் மேலே ஏறினால் மேலே ஒரு சந்நதி இருக்கிறது என்று நம்பிதான் ஏறினேன்.  போகும் வழியில் இந்த மரம் கண்ணில் பட்டது.  ஏகப்பட்ட பிரார்த்தனைகள். 

படிகள் மேலே ஏறி சுற்றி வந்து இறக்கி விட்டு விடுகின்றன.  அதாவது அதுதான் பிரகாரம் சுற்றுவது.  இறங்கும் இடத்தில் நமஸ்காரம் செய்யும் தரைச் சிற்பம் பதிக்கப்பட்டிருந்தது.  அதாவது, துவஜஸ்தம்பம் அருகே அல்ல, இந்த இடத்தில்தான் நமஸ்காரம் செய்யவேண்டும், அதுவும் பிரகாரம் சுற்றிய பிறகு என்கிற பொருளில்.

வெய்யில் ஏறுவதற்கு முன்னர் வீடு திரும்பி விடலாம் என்கிற எங்கள் எண்ணம் ஈடேறவில்லை.  ஏழேகால் மணிக்குமேல்தான் வெளியே நாதஸ்வர ஓசை கேட்டது.  பிலஹரியின் துணுக்குகள் காதில் விழுந்தன.

ஒரு பட்டாச்சாரியார் ஒரு அண்டா தண்ணீரை தலையில் சுமந்தவண்ணம் வந்து கொண்டிருந்தார்.  அப்புறம் ஒருவர் அப்புறம் இன்னொரு குடம் என அபிஷேகம் நடக்க, மடைப்பள்ளியிலிருந்து மூடிய தட்டில் பிரசாதங்கள் உள்ளே சென்றன.

எனக்கு முன்னால் நின்றிருந்த இளைஞர் உடலை முறுக்கி, முன்னே பின்னே ஆடி எங்களை பீதிக்குள்ளாக்கிக் கொண்டிருந்தார்.  திடீரென ஆவேசமாய் சாமி வந்தால் துள்ளி எங்கள் மேல்தான் விழவேண்டும்.  அபாயம் தெரியாமல் ஒரு இளம்பெண் அவர் காலடிக்கு அருகில் தரையில் அமர்ந்து தியானம் வேறு செய்து கொண்டிருந்தார்.  நல்லவேளை சந்நதி உள்ளே சென்ற பின்னும்  அவருக்கு 'சாமி' வரவில்லை என்பது ஒரு ஆறுதல்.

கீதா அக்கா சொல்வதுபோல ஒரிஜினல் மடைப்பள்ளி பிரசாதம் கிடைக்கும் என்று எதிர்பார்த்தும் ஏமாந்தேன். உள்ளே சென்ற தாம்பாளங்கள் அந்த எதிர்பார்ப்பைக் கிளப்பி இருந்தன.   நாங்கள் கிளம்பும்வரை விநியோகம் தொடங்கவில்லை.

பத்து பேர்களுக்குள் இருந்த பக்தர்கள் கூட்டம், இந்த சம்பிரதாயங்கள் முடிந்து ஏழரை வாக்கில் சன்னதிக் கதவு திறக்கப்படும்போது நூற்றைம்பது பேர்களைத் தாண்டி இருந்தது.  மொத்த பேரில் ஐந்தாறு பேர்கள் - எங்களையும் சேர்த்து - மாஸ்க் அணிந்திருந்தோம்.  முன்னால்தானே நின்று கொண்டிருக்கிறோம், சீக்கிரம் தரிசனம் ஆகிவிடும் என்கிற எங்கள் நினைப்பு அதோகதியானது.  கதவு திர்நததும் திபுதிபுவென எங்களைத் தள்ளிக்கொண்டு குறுகிய இடத்துக்குள் கூட்டம் நுழைந்து ஓடியது.  அவ்வளவு நேரம் நின்று கொண்டிருந்த வரிசை  அம்பேல் ஆனது.

ஐந்தாவது ஆளாக சென்ற நாங்கள் ஐந்தாவது பேட்ச்சில் நரசிம்மரை தரிசித்தோம்.  அவரது மூன்றாவது கண்ணை பக்தர்களுக்கு காட்டுவதில் பட்டாச்சாரியார் அதிக அக்கறை காட்டவில்லை.  அறிவிப்பு செய்ததோடு சரி.

ஹிரண்ய கசிபுவை வதம் செய்தபின் பிரகலாதன் வேண்டுதலை ஏற்று, நரசிம்மர் உக்கிரம் தணிந்த இடம் இது என்று சொல்கிறார்கள்.   கதவு திறந்ததும் உள்ளே செல்கையிலேயே சடாரி வைத்து அனுப்புகிறார்கள்.  பெருமாளை பார்க்கும் முன்னரே ஆண்டாளை தரிசனம் செய்து விடவேணும்.  இல்லாவிட்டால் அங்கிருந்து நேராக வேறு வழியில் வெளியே வந்து விட வேண்டியதாக இருக்கிறது.  

நரசிம்மருக்கு பூவும், துளசியும், தாயாருக்கு பூவும் வாங்கி சென்றிருந்தோம்.  ஆனால் எல்லாவற்றையும் நரசிம்மரிடமே ஒப்படைத்து விட்டோம்.  பூவின் அளவை பொறுத்து நரசிம்மர் மேல் சாற்றுகிறார்கள்.  துளசியை அவர் காலடியில் வைக்கிறார்கள்.

சுற்றி வருகையில் தீர்த்தம் வாங்கி கொண்டு வெளியே வந்தால் அஹோபில தாயார் சன்னதி வருகிறது. தாயாரையும் சேவித்து வெளியே வந்தால் படியேறி பெருமாளை வணங்கும் முன், அங்கிருந்த கடையில்  பிரசாத வியாபாரம்.  மடைப்பாளியிலிருந்து அல்ல என்று தெரிந்தும், மிளகு தோசை என்கிற பெயரைப் பார்த்து ஒன்று வாங்கி நானும் பாஸும் சுவைத்தோம்.  தடிமனான தோசையில் மிளகு வாசனை.  மேலே பொடி தூவி எண்ணெய் ஊற்றித் தந்தார்கள்.

வேங்கடவனுக்கு முன் இருந்த உண்டியல்.  அதுவரை அங்கு சுற்றித்திரிந்து கொண்டிருந்த பூனை ஒன்று உண்டியலில் மேல் அயர்ந்து படுத்திருந்தது!

கையலம்பி படியேறி வேங்கடவனை தரிசித்து பிரதட்சணம் செய்து வந்து இறங்கினோம்.  நமஸ்கரிக்கக் குறிப்பிட்ட இடத்திலும் நமஸ்கரித்தோம்.

வெளியில் வந்ததும் பாஸ் சம்பிரதாயமாக ஒரு நரசிம்மர் படமும், தலவரலாறு (அஜித் அல்ல) புத்தகமும் வாங்கி கொண்டார்.

வெயில் ஏறும் முன் வீடு வந்துவிட வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தால், ஒன்பது மணிக்கே வெய்யில் கொளுத்தத் துவங்குவதில்  சூடாக திரும்பினோம்.  வழியில் டிஃபன் சாப்பிட்டு விடலாம் என்று நல்ல ஹோட்டலைத் தேடினால் ஊரப்பாக்கத்துக்கு முன் ஒரு அடையார் ஆனந் பவன் என்ற பெயரில் இருந்த (A2B)  ஓட்டலில் சாப்பிட்டோம்.  எங்கள் நேரமோ, அல்லது ஊருக்கு வெளியே இருப்பதால் அலட்சியமோ....   ஆனியன் ரவா அதன் இலக்கணத்தை இழந்திருந்தது.  சட்னிகள் நிறத்தில் மட்டும் நன்றாயிருந்தன.  சாம்பார் கொஞ்சம் ஆறுதல்.    நஷ்ட ஈடாக தேநீரும், காஃபியும் நல்ல தரத்தில் இருந்தன.  கடையில் வைத்திருந்த அவர்கள் ஹோட்டல் காபி பொடி என்ன விலை என்று கேட்டபோது 50 கிராம் 50 ரூபாய் என்றார்கள்.  வேண்டாம், எங்களுக்கு சுந்தரம் காபியே போதும் என்று வந்து விட்டோம்!

=====================================================================================================

immortality பற்றிய தெளிவான சிந்தனை இருக்கிறது, எழுதுகிறேன் என்று சொன்ன சுஜாதா அதை எழுதாமலேயே சென்று விட்டார்.  எழுத்தாளனைப்பற்றிய வாசக அபிப்ராயங்கள் பற்றியும் சொல்கிறார்.

தமிழிலிருந்து ஹீப்ரு மொழிக்கு மொழிமாற்றம் செய்யப்பட்ட ஒரே தமிழ் நாவல் எது தெரியுமா?  சுந்தரராமசாமியின் ஒரு புளிய மரத்தின் கதை..

இன்டர்நெட்டில் என் எழுத்தைப் பற்றி பல கலந்துரையாடல்கள் நிகழ்ந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கிறேன்.  என்னைப்பற்றி சர்ச்சைகளில் நான் ஒரு வைணவன் என்று சிலர் சொந்தம் கொண்டாடுகிறார்கள்.  "மிகப்பெரிய எழுத்தாளர்..  இவருக்கு ஏன் இன்னும் பரிசு கிடைக்கவில்லை?" என்று சிலரும், இவர் ஒரு மோசமான எழுத்தாளர். இவர் எழுதுவதெல்லாம் குப்பை" என்று சிலரும் சொல்கிறார்கள்.....   இந்த விவாதங்களில் நான் கலந்து கொண்டு ஒவ்வொருவருக்கும் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருக்க முடியாது.    முடிந்தாலும் கூடாது.  எழுதுபவன் ஒருவன்.  படிப்பவர்கள் பலர்.  அவர்கள் ரசனையும் விருப்பங்களும் ஏனைய மனோ நிலைகளும் சமூகக் கோபங்கள், வெற்றி தோல்விகள், பொறாமைகள் போன்றவற்றைப் பொருத்தவை.

நான் திருப்திப் படுத்த வேண்டிய ஒரே ஒரு வாசகன் எனக்குள் இருக்கும் வாசகன்.  அவனை என்னால் திருப்பதி படுத்தவே முடியவில்லை.  அவனிடம் பொய் சொல்ல முடியவில்லை.  பாசாங்கு நடக்காது. அவனை நிராகரித்து எழுதவும் முடியாது.....

இந்த விவாதங்களில் ஒருவர் அண்மையில் விகடனில் வெளியான 'இரண்டாவது காதல் கதை' யிலிருந்து ஒரு வாக்கியத்தை மட்டும் பிரித்துக் காட்டி அது விரசமாக இருந்தது என்று சொல்லி விட்டு 'சுஜாதா எழுதுவது எல்லாமே விரசம்' என்று சொல்லி இருந்தது தப்பாட்டம்.

ஓர் எழுத்தாளனை இவ்வாறு பொதுப்படுத்தி அபிப்ராயம் சொல்ல, அவனுடைய எல்லாக் கதைகளையும் படிக்க வேண்டும் என்றில்லை.  குறைந்தபட்சம் பத்து கதைகளாவது படித்திருக்க வேண்டும்.  ஒரு நாவலில், ஒரு அத்தியாயத்தில் இருந்து பிடுங்கி எடுக்கபப்ட்ட ஒரு வரி மட்டும் போதாது....

என்னிடம் அடிக்கடி கேட்கப்படும் கேள்வி இது   'மறுபிறவியில் நம்பிக்கை உண்டா?   இதன் கிளையாக ஆத்மா என்று ஒன்று இருக்கிறதா?  அது உடலில் எங்கு இருக்கிறது?  சாவை வெல்ல முடியுமா?  நாம் சாஸ்வதமாக வாழ முடியுமா என்பவை அந்தக் கேள்வியின் பல வடிவங்கள்.   நாற்பது வயசுக்கப்பற்றும் பலர் மனதை இந்தக் கேள்வி குடைகிறது.   இதற்கெல்லாம் பதில் தரும் விதத்தில் immortality பற்றி விஸ்தாரமான கட்டுரை சமயம் கிடைக்கும்போது நிச்சயம் எழுதுகிறேன்.  அதைப்பற்றி தெளிவான கருத்துகள் எனக்கு உள்ளன.  இப்போதைக்கு Edward Young என்பவற்றின் Night Thoughts On Life Death And Immortality  என்னும் கட்டுரையிலிருந்து ஒரு மேற்கோள் கொடுக்கிறேன்.

"நீங்கள் சாசுவதமான உயிர் வாழ முடியும் என்பதை ஏன் சந்தேகிக்கிறீர்கள்?  நீங்கள் உயிர் வாழ்வதே ஒரு அதிசயம் அல்லவா, வியப்பல்லவா?  உயிரெனும் அற்புதத்தைக் கொடுத்தவனால் அதன் முடிவை ரத்து செய்ய முடியாதா?  இதில் என்ன அதிசயம்?"

-சுஜாதா - 'கற்றதும் பெற்றதும்' -

===========================================================================================================

பாஹே தூறல்கள் 

உண்மை இனிக்கட்டுமே 

வாழ்க்கை மெதுவாகத் துவங்கி சீக்கிரமாக முடிந்து விடுகிறது.  இடையில் நிறைய மேடு பள்ளங்கள்.

துவக்கமும் முடிவும் தடமற்றுப் போய்விடுவதே பெரும்பாலானோர்க்கும் சாத்தியமாகிறது 

துவக்ககாலக் கனவுகள் எல்லோருக்கும் ஏற்படுவதில்லை. முடிவுகாலப் பெருமூச்சுகள் எல்லோரும் பொது.

கனவு காண்கிறவர்களால் கொஞ்சமாவது செய்ய முடிகிறது.  நினைக்கவே தெரியாதவர்கள் செய்தலையும் அறியாதவர்களே 

ஒரு இயந்திர கதி எல்லோருக்கு சுலபம்.  சிரமமில்லாததில் மட்டுமே எல்லோருக்கும் விருப்பம்.

போய்விட்ட வாழ்க்கை திரும்ப வாழக் கிடைத்தால் எல்லோருமே வேறுவிதமாகத்தான் செயல்படுவார்கள்?

ரொம்ப யதார்த்தமானது இது - 'நடக்காது' என்று தெரிவதால்!....

==========================================================================================================

பழைய சோற்றின் பெருமை...

ஸ்டான்லி அரசு மருத்துவர்கள் நம்பிக்கை

'மனிதர்களுக்கு ஏற்படும் 80 சதவீத குடல் நோய்களுக்கு, அறுவை சிகிச்சை தேவையில்லை; பழைய சோறே அருமருந்து' என, ஸ்டான்லி மருத்துவர்கள் ஆராய்ச்சியில் கண்டறிந்துள்ளனர்.பழைய சோற்றின் மருத்துவக் குணங்கள் குறித்து, ஸ்டான்லி மருத்துவமனை மருத்துவர்கள், தொடர்ந்து ஆய்வு செய்து வருகின்றனர்.

அந்த வகையில், இரைப்பை குடல் அறுவை சிகிச்சை துறை தலைவர் ஜெஸ்வந்த் தலைமையில், 20க்கும் மேற்பட்டோர் இந்த ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.மனித உடலில், குடலில் ஏற்படும் அலர்ஜி, புண்கள், அல்சர் காரணமாக குடல் புண்ணாகி, அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது. இந்த நோயாளிகளை அறுவை சிகிச்சை செய்யாமலே, பழைய சோறு காப்பாற்றி வருகிறது. இதை அறிவியல்பூர்வமாக நிரூபிக்க, தமிழக அரசின் 2 கோடி ரூபாய் நிதி உதவியுடன், மூன்று ஆண்டுகள் ஆய்வு நடக்க உள்ளது.

இது குறித்து, துறை பேராசிரியர் ஜெஸ்வந்த் கூறியதாவது:பெருங்குடல் அலர்ஜி, சிறுகுடல் அலர்ஜி, வாய்ப்புண், குடல்புண் என, தினமும் 100க்கும் மேற்பட்ட நோயாளிகள் ஸ்டான்லி அரசு மருத்துவமனைக்கு சிகிச்சைக்கு வந்து செல்கின்றனர்.

அவர்களின் உணவு பழக்க வழக்க மாற்றமே, நோய்களுக்கான காரணமாக அமைகிறது.குடல் புண், அலர்ஜி, வாய்புண்ணுடன் வந்த நோயாளிகளுக்கு, பழைய சோறு சாப்பிட சிபாரிசு செய்தோம். தொடர்ந்து பழைய சோறு சாப்பிட்டு வந்தவர்களுக்கு, நோய் பாதிப்பு வெகுவாகக் குறைந்து வந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

பல ஆண்டு காலமாக மருந்துகள் எடுத்தும், அறுவை சிகிச்சை செய்தும் சரிசெய்ய முடியாத குடல் நோய் பிரச்னைகள், பழைய சோறு சாப்பிட துவங்கியவுடன் சரியானது தெரிந்தது.இதை விஞ்ஞான ரீதியாக நிரூபிக்கவே, தமிழக அரசின் நிதியுதவியுடன் தற்போது ஆராய்ச்சிகள் நடந்து வருகின்றன.

பழைய சோற்றில் எவ்வளவு பாக்டீரியா உள்ளது என துல்லியமாக கண்டறியப்பட்டு வருகிறது. கிராமப்புறம், நகர்ப்புறம் என, வெவ்வேறு இடங்களில் பழைய சோறு தயாரிக்கும் போது, பாக்டீரியா அளவு எவ்வளவு இருக்கும் என கணக்கிடப்படும்.

வெவ்வேறு வகையான அரிசி பயன்படுத்தப்பட்டு, அதன் விளைவுகளும் ஆய்வு செய்யப்படும். பழைய சோற்றில் குடலை வலுப்படுத்தும் நல்ல பாக்டீரியா அதிக அளவில் உள்ளது. குறிப்பாக, இயற்கை முறையில் பயிரிடப்பட்ட கைக்குத்தல் அரிசி பழைய சாதம், சாதாரண அரிசி பழைய சாதத்தை விட பன்மடங்கு சிறந்தது.

பழைய சோறு சாப்பிட்டு வரும் நீரிழிவு நோயாளிகளுக்கு, சர்க்கரையின் அளவு கட்டுக்குள்ளேயே இருக்கும். பழைய சோற்றை மண் சட்டியில் வைத்து சாப்பிட்டால், அதிக பலன் கிடைக்கிறது.

பழைய சோறு எளிதில் ஜீரணமாகும் சத்துக்கள் நிறைந்தது. 80 சதவீத குடல் நோய்களுக்கு மருந்தாக பழைய சோறு உள்ளது என, ஆராய்ச்சியில் தெரிய வந்துள்ளது. இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

==================================================================================================================

இந்தக் கதையைப் படிக்காதவர் வெகு குறைவாகத்தான் இருப்பார்கள்!  எங்கே இந்தக் காட்சிகளை ஞாபகப்படுத்துங்கள் பார்ப்போம்!

=========================================================================================================

சென்னை அவசரத்தேவையாக இப்போது மிக விரும்பும் ஒரு காட்சி...

வானில் ஒரு தேவன் எங்கோ விரைந்து சென்று கொண்டிருக்கும்போது க்ளிக்கியது...

பழைய பிரிண்ட் என்பதால் மங்கலாகத் தெரிகிறது.  அதுவே கேள்விக்கு காரணமாகிறது!  என்ன படம் என்றோ, என்ன பாடல் என்றோ இதை வைத்து சொல்ல முடியுமா?

பதிவு முடிவுக்கு வருமிடத்தில் பாட்டு ஸீனா?  நாளை இந்தப் பாட்டு இல்லா விட்டாலும் வேறு பாட்டு தொடரும் என்று கூட சொல்லலாம் அல்லவா?