ராஜமூவி

 ஜோக்ஸ்....!

இதுல என்ன ஜோக் இருக்குன்னு சாமா சார்தான் சொல்லணும்!

நல்ல தக்கினிக்கி!

நல்ல ஐடியாவா இருக்கிறதே....

பணம் வந்தால்....

வாங்கிண்டு போறவாளுக்கு திருப்தியும் இருக்கணுமில்லையோ.....

ஒரு துணுக்கில் இரண்டு ஜோக்ஸ்!

அட..   பார்க்கறவங்க ரசனை சரியில்லப்பா....!

கிளி கொத்துமா, கொஞ்சுமா?

==============================================================================================================

ரசிக்க ஒரு படம்...

============================================================================================================

கொரோனா ஆரம்பித்த நேரம்..  ஒரே கொரோனா செய்திகளாக வந்தபோது அதை மறக்க பேஸ்புக்கில் அவ்வப்போது பகிர்ந்தது...

===================================================================================================

கவிதை முயற்சி...

பாசிபடர்ந்த நினைவுக் குளத்தின் 

அடியிலிருந்து 

ஒரு முகத்தை 

மங்கலாய் மேலே கொண்டு வருகிறது 

காதில் விழுந்த 

அந்தப் பெயர்.

'அறிவேன் நான் அறிவேன் நான்..'

அரற்றும் மனம் 

துடைத்துப் பார்த்து 

அறியத் துடிக்கிறது  

அந்த முகத்தின்  முழு வடிவை 

========================================================================================================

இந்தத் தாத்தா வித்தியாசமானவர்.  உயர்ந்தவர்.  பெரிய எழுத்தாளர் என்று எல்லோராலும் அடையாளம் காட்டப்பட்டவர்..  நான் எழுத்துகளை வாசிக்க ஆரம்பித்தபின், இலக்கியங்களை சுவாசிக்க ஆரம்பித்தபோது முதலில் அவரது படைப்புகளையே படித்தேன்.  முதலில் புரியவில்லை.  பல கதைகளில் முடிவு இல்லை என நான் குழம்பிய குழந்தை பருவம் அது.

அகம் பற்றிய கதைகளை படித்துவிட்டு, ஏன் தாத்தா அசிங்கமாக எழுதுகிறார் என்று கூட எண்ணினேன்.  அவரது புத்தக அறையில் தமிழ், ஆங்கிலம், சமஸ்கிருத வேத புத்தகங்கள், சுதேசமித்திரன், மணிக்கொடி போன்ற பல்வேறு வகையான புத்தகங்களை பிரமிப்போடு தூசி தட்டி, அடுக்கிக் கொண்டே அவரிடம் அதைப்பற்றி கேட்பேன்.  என் கேள்விகளுக்கு சிரிப்பையே பதிலாக்கினார்.

பல வருடங்கள் கழித்து, அதே கதைகளை மீண்டும் படித்தபோதுதான் புரிய ஆரம்பித்தது.  கதையில் அவர் என்ன கருத்தைச் சொல்ல வந்தார் என்று புரிந்தது.  அக்கருத்தை, சொல்லிய பின்னரே அவர் கதையை முடித்திருக்கிறார். என்றும் உணர்ந்தேன்.  என் புதிய புரிதல்களையும் பாராட்டுதல்களையும் அவரிடம் கூறினேன்.  அப்பொழுதும் அவர் சிரிப்பையே பதிலாக்கினார்.  அவருடைய கதைகள் மிக முதிர்ச்சியானவை. படிக்கவே பக்குவம் தேவைப்படும் எழுத்துக்கள்.

மகளின் திருமணத்தை நிச்சயித்து 'நாட்டுக்கு உழைத்த நல்லவர்கள்' என்று ஒரு புத்தக வரிசையில் 30 புத்தகங்களை 30 நாட்களில் முடித்துவிட, பதிப்பகத்தார், "நான் புத்தகம் எழுதுங்கள், பணம் தருகிறேன் என்று சொன்னது உண்மைதான்.  ஆனால் முப்பது நாட்களில் முப்பது புத்தகங்கள் எழுதுவீர்கள் என்று தெரியாதே" என்றாராம்.

அதே நேரம் அவர் பேனா மூலம் ரசிகர்களுடன் பேசுவதை நிறுத்தி மௌன விரதமும் மேற்கொண்டார்.  சில சமயங்களில் அவர் மௌனவிரதம் பத்து வருடங்கள் கூட நீண்டதுண்டு.  அந்த நீண்ட மௌனம் கூட பலரை பாதித்தது.  பின் அவர் மௌனம் கலைந்து 'காதுகள்' எழுதியது கூட சில நாட்களில்தான்........

- பழம்பெரும் எழுத்தாளர் எம் வி வெங்கட்ராம் பற்றி அவர் பேத்தி டாக்டர் ஏ ஆர் சாந்தி '

================================================================================================================

கடந்த சனிக்கிழமை RRR பார்த்து வந்தேன்.  பிரம்மாண்டமான படம்.

கையில் ஒன்றரை ரூபாய்...   இல்லை 75 பைசா அல்லது ஒரு ரூபாய் சேர்ந்தாலே போதும்.  ஒரு படம் பார்த்து விடலாம்.  வாகன வசதி இருந்தால் மிச்ச காசுக்கு பஜ்ஜியோ, போண்டாவோ கூட சாப்பிடலாம்!  கோன் ஐஸ்க்ரீம் வாங்க இன்னும் எட்டணா தேவையாய் இருக்கும்!

சைக்கிளை ஸ்டேண்டில் விட்டால் அதன் வழியாகவே டிக்கெட் கவுண்ட்டருக்கு வந்து டிக்கெட் வாங்கலாம்.  சில தியேட்டர்களில் வாகன நிறுத்தாளர்களுக்கு டிக்கெட் உறுதி.  தனி ஒதுக்கீடு இருக்கும்.  சைக்கிளுக்கு ஒரு இருபது பைசா...  அல்லது பத்து பைசாவோ!

டிக்கெட் வாங்கியதும் நேராய் தியேட்டருக்குள் சென்று விடலாம்.  டிக்கெட் கவுண்ட்டர் தியேட்டரிலிருந்து சில அடிகள் தூரத்தில் - தியேட்டரின் காம்பௌண்ட் சுவருடன் ஒட்டித்தான் இருக்கும். டிக்கெட்டை வாங்கி கொண்டு தியேட்டர் நோக்கி நடக்கையில் சைடில் ஒரு கடை இருக்கும்.  அங்கு குளிர்பானங்கள், போண்டா, பஜ்ஜி, மிட்டாய் பிஸ்கட்  மற்றும் சற்று நவீன தியேட்டர் என்றால் கோன் ஐஸ்க்ரீம் மெஷினுடன் ஒரு கடை எல்லாம் இருக்கும்.  பிஸ்கட் கப்பில் கோன் ஐஸ் வழிய வழிய நிரப்பிக் கொடுப்பது  அப்போது ஒரு கவர்ச்சி.  கோப்பையும் சேர்த்து சாப்பிட்டு விடலாம்!

தியேட்டரின் முன்பகுதிக்கு சென்றால் - முன்பகுதி வழியாகத்தான் முதல் வகுப்புக்கும், பால்கனிக்கு செல்ல வேண்டி இருக்கும்.  நாங்கள்தான் விலை குறைந்த டிக்கெட் ஆச்சே..  இடைவேளையில் அந்தப் பக்கம் சென்று பார்ப்போம்.  - தியேட்டரின் முன்பகுதியில், அப்போது அந்தத் தியேட்டரில் வெளியாகி இருக்கும் அந்தப் படத்தின் காட்சிகள் அடங்கிய புகைப்படங்கள் பிரேம் செய்யப்பட்டு வரிசைப்படுத்தப் பட்டிருக்கும். அதை சிலபேர் ரசித்து விட்டு தியேட்டருக்குள் வருவார்கள். 

ஆக, டிக்கெட் வாங்கியதும் தியேட்டர்தான்.

அப்போதெல்லாம் தியேட்டருக்குள் கடைகள் இருந்தன.  இப்போது கடைகளுக்குள் தியேட்டர் இருக்கிறது!

இப்போதைய மால் கலாச்சாரங்கள் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே வந்து விட்டாலும், நான் முன்பு பாஹுபலி, இப்போது RRR என்று இரு படங்கள் பெரிய தி /ரையில் /யேட்டரில் பார்த்திருக்கிறேன்!

தரைடிக்கெட்டில் உட்கார்ந்து மணல் குவித்து படம் பார்த்த பழைய அனுபவங்கள் மறந்து விடும் போலிருக்கிறது.

முதலில் நுழையும்போது கைகளில் சானிடைசர், தேவையானால் 15 ரூபாய்க்கு முகக்கவசம்..  

அடுத்து கொஞ்ச தூரம் நடந்ததும் ,  'ஹேண்ட்ஸ் அப்' செய்யச்சொல்லி உடம்பெல்லாம் தடவி வெடிகுண்டு, ஆயுதங்கள் எடுத்து வந்திருக்கிறோமா என்கிற செக்கிங்..  

பின்னர் நடக்கிறோம்.. நடக்கிறோம்.. நடக்கிறோம்..  நீண்ட நடைபாதைகள், நீண்ட கூடங்கள்..  எத்தனை எத்தனை கடைகள்..!  அதிகம் கண்ணில் பட்டது உணவு வகைக் கடைகள்தான்.  'யோவ்...   தியேட்டர் எங்கேய்யா....'  

'அது நாலாவது மாடிப்பா...'

எஸ்கலேட்டரில் ஏறி ('டேய் நான் எஸ்கலேட்டரில் ஏறுவதை வீடியோ எடுடா' என்று மகனிடம் ரிக்வஸ்ட் விட்டேன்.  அவன் முன்னரே சென்று காத்திருந்து ஆனால் வீடியோ எடுக்காமல் விட்டான்.   என்னடா என்று கேட்டால் என் பின்னால் காட்டி சைகை செய்தான்.  ஏனென்றால் பின்னால் ஒரு இளமங்கைக் கூட்டம்.  நாங்கள் மூன்றாவது மாடி திரும்பும்போது அந்தக் கூட்டம் டாஸ்மாக்கில் ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தது.  சட்டென ஆராய்ச்சியை அல்லது வியாபாரத்தை முடித்துக் கொண்டு என் பின்னால் வந்து படிகளில் நின்றுவிட்டது போல)

பிரம்மாண்டம்...  

பளிங்கு போன்ற சுவர்களில் நகரும் மின்பிம்பங்கள்..  தலைக்கு மேலே கண்ணாடி..  தியேட்டருக்குள் ஒரு கடை, பின்னர் ஓரிரு கடைகள் என்கிற நிலைமை மாறி நூற்றுக்கணக்கான கடைகளுக்கு நடுவே சில தியேட்டர்கள்.. அதை ஸ்க்ரீன் ஒன்று, இரண்டு என பிரிக்கிறார்கள்.  ஒவ்வொன்றிலும் ஒரு படம்.

மொபைலில் டிக்கெட் முன்னரே காட்டி உள்நுழைந்து ஸ்க்ரீன் 8 க்கு முன்னர் காத்திருந்து மணிக்கதவம் திறந்ததும் மறுபடி மொபைல் காட்டி உள்நுழையும் முன்னர் ஆளுக்கொரு 3D கண்ணாடி வாங்கி...  

எப்போது சென்று வாங்கினான் என்று தெரியாமல் மகன் கையில் ஒரு பெரிய சைஸ் பாப்கார்ன் பாக்கெட்.   தியேட்டர் மாறுதல்கள் போல  இந்த பாப்கார்ன் (சுவை, விற்பனை வகை) மாறுதல் பற்றியும் ஒரு பதிவு எழுதலாம்.  பாப்கார்ன் வாங்கி அதை ஏதோ சீஸனிங் எல்லாம் செய்து மருந்து பாட்டில் குலுக்குவது போல குலுக்கிக் கொண்டு கொண்டு வருகிறார்கள்.  

எப்போதுமே PVR தியேட்டரில் பத்து அல்லது இருபது நிமிடங்கள் கழித்துதான் படம் ஆரம்பிக்குமாம்.   ஆரம்பித்தது.

3D கண்ணாடி.   படத்தின் பாதி சுவாரஸ்யத்தை இதுதான் கொடுக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். 

ஒன்றுமே இல்லாத ஒரு கதையை இவ்வளவு பிரமாண்டமாகவும், காதில் டன்டன்னாக பூச்சுற்றினாலும் சுவாரஸ்யமாகவும் கொடுக்க ராஜமௌலியால்தான் முடியும்.  

பிரிட்டிஷாரால் வலுக்கட்டாயமாக தூக்கிச்செல்லபப்ட்ட ஒரு காட்டுவாசிப் பெண் குழந்தையை அந்தக் கூட்டத்தைச் சேந்த ஒருவன் சென்று மீட்டு வரும் கதை எனும் இந்த ஒன்லைனை மற்ற இயக்குனர்கள் எப்படி படம் எடுத்திருப்பார்கள்?  முதலில் முன்வந்திருப்பார்களா?

ஜூனியர் என் டி ஆர் என்கிற பெயர் பார்த்து சற்று பயத்துடன்தான் போனேன்.    பெரிய அளவில் பாதிப்பில்லை.   சின்ன மாமா மாதிரி இருக்கும் ஜூனியர் என் டி ஆர் தம்பி மாதிரி இருக்கும் ராம்சரணை அண்ணா அண்ணா என்று அழைப்பது வேடிக்கை.

அவர்கள் இருவரும் திரைக்கு வரும்போது ஆங்காங்கே சில விசில்களும், ஊ ஊ  கூச்சல்களும் கைதட்டல்களும் இருந்ததைப் பார்த்தபோது அவர்களுக்கு இருக்கும் ரசிகர்கள் தெரிந்தது.

இருவரும் இணைந்து ஆடும் குத்துப் பாடல் செம்ம ஹிட்.  அதுவும் காட்சி அமைப்பு கட்டாயம் அந்தப் பாடலோடு ரசிகர்களை ஒன்றவைக்கும்.  ராஜமௌலி ராஜதந்திரம் அறிந்தவர்.

கடத்தப்பட்ட பெண்ணை விட்டுவிடுவது நல்லது என்று நவாப் அபிப்ராயபப்டுகிறார், என்று சொல்லி , அவளை மீட்க புறப்படும் காப்பன் பற்றிய ஒரு அறிமுகம் ஆங்கிலேயே கவர்னரிடம் சொல்லப்படுவது எதிர்பார்ப்பை ஏற்றுகிறது.

சில வசனங்கள் கவர்கிறது..  உதாரணம் அஜய் தேவ்கன் ஷ்ரேயாவிடம் பேசும் "என் ஆயுள்ல பாதி உனக்கு சொந்தம்" எனும் வசனம்.  மீதி நாட்டுக்கு என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  ஷ்ரேயா கண்களால் அதை புரிய வைக்கிறார்.  அதேபோல ராம்சரண் ஆலியா பட்டிடம் விடைபெறும்போது சொல்லும் வசனம்..  தமிழ் வசனங்கள் கார்க்கி.  ஏற்கெனவே இவர் வசனங்களை வேறொரு படத்தில் ரசித்திருந்தேன்.  அதுபற்றி பிறகு!

'நான் ஈ'யில் சமந்தா, 'மகதீரா'வில் காஜல் அகர்வால், 'பாகுபலி'யில் அனுஷ் மற்றும் தமன்னா என்று கதாநாயகிகள் வைத்த ராமௌ இதில் கதாநாயகியை  நம்பவில்லை.  

அதேபோல வில்லன் என்றும் யாரும் தனியாய்க் கிடையாது.  இந்த இருவருமே கதாநாயகர்கள், இவர்களே ஒருவருக்கொருவர் வில்லன்கள்!

பட முற்றும் முடிந்த பிறகும் ஒரு டான்ஸ் பாடல்.  ஏதோ ரயிலில் குதிப்பது என்றார்கள்.  என் கண்ணில் அந்தக்காட்சி தென்படவில்லை.  வெட்டி விட்டார்களோ என்னவோ..

புலியை ஒற்றைக் கையால் தலைக்குமேல் தூக்கி பத்தடி தூரம் எறிவது (நல்லவேளை யானையை என்று காட்டவில்லை!),  உறுமும் ஆக்ரோஷ புலியின் முகத்துக்கு நேரே நெருக்க்கத்தில் தானும் உறுமுவது, திருவிழாக் கூட்டமாய் ஐயாயிரம் பேர், பத்தாயிரம் பேர்களுக்கு நடுவில் இருக்கும் ஒருவனை, அத்தனை போரையும் சமாளித்து ஒற்றை ஆளாய் இழுத்து வருவது, என நம்ப முடியாத காட்சிகளால் நிறைந்தது படம்.  ஆனால் பார்க்கும்போது தெரியாது, சற்றுப் பொறுத்தோ வெளியில் வந்ததுமோ புன்னகைக்க வைக்கும் படம்.  எவ்வளவு கத்திக் குத்துகள், இரும்புகளால் தாக்கப்பட்டாலும் ராஜமௌலியின் ஹீரோக்களுக்கு உயிர் போவதில்லை என்பதல்ல ஆச்சர்யம், அவர்களால் முன்னரைவிட அதிக பலத்துடன் சண்டையிட முடிகிறது!  

படம் பார்க்கும்போது எல்லோருமே சிறுவர்களாகிப்போக வைக்கும் படம்.  முன்பெல்லாம் பிரம்மாண்டம் என்றால் எஸ் எஸ் தாணு தயாரிப்பு என்பார்கள்.  அப்புறம் கே டி குஞ்சுமோனைச் சொல்வார்கள்.  அப்புறம் சங்கர் படம் என்றால் பிரம்மாண்டம் என்றார்கள்.  ஹாலிவுட்டில் ஸ்பீல்பெர்க் படத்தைச் சொல்வார்கள்.  இந்தியாவில் இவர்களை எல்லாம் தாண்டி இன்டர்நேஷனல் லெவலில் பிரம்மாண்டத்துக்கு பெயர் வாங்கி இருக்கிறார் ராஜமௌலி.  

இங்கேயே பத்து ரூபாய்க்கும் டிக்கெட் இருக்கிறது.  முதல் இரண்டு வரிசையும் பத்து ரூபாய் என்றான் மகன்.  அண்ணாந்து  திரையைப் பார்க்க வேண்டியதாயிருக்கும்..  முடிந்தவரை பின்னால் கிடைத்தால் நம் கழுத்துக்கு நல்லது.  முதல் இரண்டு வரிசை தவிர தியேட்டர் மிச்சம் நிரம்பி இருந்தது.

டிக்கெட் விலை 210 ரூபாய்!  வீட்டிலிருந்து ஊபர் 200 ரூபாய்.  பாப்கார்ன் டோனட் எவ்வளவு என்று தெரியவில்லை.  வீடு வர ஊபர் மறுபடி 200 ரூபாய்...  உள்ளே ஊருக்குள் செல்வது போல அவ்வளவு தூரம் நடை...  நடுவில் கவர்ந்திழுத்து செலவு செய்யத் தூண்டும் நிறைய கடை வலைகள்!நீங்களே சொல்லுங்கள், ஒன்றரை ரூபாயில் படம் பார்த்த நினைவு வராதிருக்குமா?

அப்போ பவுன் என்ன விலை, சீமெண்ணெய் என்ன விலை என்று கேட்கமாட்டீர்கள் என்று நம்புகிறேன்!

==================================================================================================