கல்வி, உணவு, மத நல்லிணக்கம் மற்றும் நான் படிச்ச கதை

 

==============================================================================================

எளிமையான விஞ்ஞானிகள் 

===================================================================================================

=====================================================================================================

======================================================================================================

==================================================================================================================================================================== 

நான் படிச்ச கதை (J K C)

ஏட்டில் இல்லாத மஹாபாரதக்  கதைகள்

2

 “மகாபாரதக் கதைகளை ஏட்டில் படித்தவர்கள் பலர் ஆகும். அக்கதையை ஏட்டில் படிக்காதவர்களிடையே பல வேறுபட்ட கதைகள் வழக்கில் உள்ளன. அவை ஏட்டில் இடம் பெறாத நாட்டுப்புறக் கதைகள். அவை செவி வழிக் கதைகளாக இருந்தாலும் நன்மை பயப்பனவே தவிர தீமை விளைவிப்பன அல்ல. “ 

பாஞ்சாலி ஏன் சிரித்தாள்.

கோவேந்தன் 

பாரதப் போரில் வீடுமர் அர்ச்சுனன் அம்பால்  அடிபட்டு வீழ்ந்தார். 

வீடுமர் பெரும் ஞானி. பகவான் பரசுராமரின் மாணாக்கர். அவர் விரும்பும் போதுதான் அவர் உயிர் பிரியும். அத்தகைய வரத்தை அவர் தந்தை சந்தனு அளித்தார்.

அவர் அடிபட்டு வீழ்ந்த காலம் தட்சிணாயனம். உத்தராயண காலத்தில் உயிர் துறந்தால்தான் மோட்சம் கிட்டும். அதனால் உத்தராயணம் வரும் வரை அர்ச்சுனன் அமைத்துக் கொடுத்த அம்புப் படுக்கையில் படுத்திருந்தார்.

அப்போது தருமன் அவரை வணங்கி அரச நீதி அறிவுறுத்தும்படி வேண்டினார். கண்ண பெருமானும் அரச நீதியை தருமனுக்குக் கூறும்படி வற்புறுத்தினார். 

அம்புப் படுக்கையில் படுத்துள்ள துன்பத்தையும் பொருட்படுத்தாமல் வீடுமர் அரச நீதி கூறத் தொடங்கினார். 

அப்போது அருகிலிருந்த பாஞ்சாலி உறக்கச் சிரிக்கத் தொடங்கினாள். அவள் சிரிப்பதற்குக் காரணம் என்ன என்று வீடுமர் கேட்டார். 

“தாத்தா! காரணம் ஏதும் இல்லை. தாங்கள் பெருஞ்ஞானி. நல்லறம் முழுதும் அறிந்தவர். உலகிலேயே உயர்ந்த குறிக்கோளுடன் வாழ்ந்தவர். அப்படி இருந்தும் துரியோதனன் சூதாட்டம் என்ற வஞ்சனையால் எங்கள் நாட்டைப் பறித்துக்கொண்ட போது அரச நீதி துரியோதனனுக்குக் கூறவில்லை. துச்சாதனன் என்னை மானபங்கப்படுத்திய போதாவது அறவுரை கூறித் தடுத்திருக்கலாம். எங்களைக் காட்டுக்கு அனுப்பாமல் தடுத்திருக்கலாம். அப்போதே வாய் திறவாமல் தீயவர் செயலுக்கு உடன்பட்டிருந்த நீங்கள் தற்போது அரசநீதி கூறத் தொடங்குவதை எண்ணிப் பார்த்தேன். சிரிப்பு வந்து விட்டது. என்றாள்  பாஞ்சாலி. 

“குழந்தாய் பாஞ்சாலி! நீ நினைத்து சிரித்ததும் ஞாயமானதுதான். அதற்குரிய காரணம் சொல்ல நான் கடமைப் பட்டிருக்கிறேன்.” 

“நான் உண்ட உணவு துட்டனாகிய துரியோதனனுடையது. அந்த உணவால் உண்டான இரத்தம் என் உடலில் ஓடியது. அந்த இரத்தம் அறநெறியைக் கழுவி அநீதிச் சேற்றை என்னுள் தேக்கி விட்டது.

அதனால் தான் என் வாயில் இருந்து அறநெறி வெளி வரவில்லை. இப்போது அர்ச்சுனன் அம்புகள் என் உடலைத் துளைத்து அந்த அநீதிக் குருதி முழுவதையும் வெளியேற்றி விட்டது. 

இப்போது என் உடலில் ஓடுவது இறைபக்தியாகிய குருதி. அதனால்தான் அறநெறி கூற என் உணர்வு என்னைத் தூண்டுகிறது. எத்தனை தூயவராயினும் தீயவர் உறவும் உணவும் உடையவரானால் தீமை  கண்டும் சீறி எழவிடாமல் உணர்வு மழுங்கிவிடும் என்பதற்கு என் செயல் தக்க எடுத்துக்காட்டு. இன்றைய செயலுக்காக நான் நாணுகிறேன். என்னைக்கண்டு சிரித்தமைக்கு நான் வெறுப்படையவில்லை. மாறாக உவப்பு அடைகிறேன்.” என்று கூறிவிட்டு பின்னர் தருமனுக்கு அரச நீதி கூறத் தொடங்கினார் வீடுமர்.