அப்துல் மாலிக்

 கடந்த வாரம் அயோத்தி பார்த்து அழுதேன்!

கல்கி சொல்வாராம்..  "இப்போது கவிஞர் சுப்பு ஆறுமுகம் காந்தி கதை சொல்லி அழுவார்" என்று.  வில்லுப்பாட்டில் காந்தி கதையைச் சொல்லும்போதெல்லாம் அழுவாராம் சுப்பு ஆறுமுகம்.  அதை அப்படிச் சொல்வாராம் கல்கி தனது முன்னறிவிப்பில்!

பாஷை தெரியாத ஊரில் நெருங்கிய உறவு மரணமடைந்துவிட்டால் என்ன ஆகும்?  எப்படி உடலை சொந்த ஊர் கொண்டு வருவது?  இதில் எங்கள் குடும்பத்து உறவில் ஒரு நிகழ்வே உண்டு.  இந்தப் படத்தைவிட இறுக்கமான சூழல்.  என் அம்மா தவறியதும் அவர் காரியத்துக்கு வரவேண்டி அவர் தங்கை - என் சித்தி - சூரத்திலிருந்து சித்தப்பாவுடன் கிளம்பினார். அவர் மகன்கள் அங்கு வேலை பார்த்து வந்ததால் அங்கு சென்றிருந்தார்கள் இருவரும்.  இருவருக்குமே பாஷை தெரியாது.  இதில் சித்தப்பாவுக்கு காதும் கேட்காது. 

கிளம்பிய ஓரிரு மணியில் வடநாட்டு ரயில் நிலையம் ஒன்றிலேயே சித்தியின் உயிர் சத்தமின்றி பிரிந்துவிட, பாஷை தெரியாத, அதைவிட காது கேட்காத என் சித்தப்பா தெரிந்தவர்கள் என்று யாருமே இல்லாத அந்த இடத்திலிருந்து சித்தியின் உயிரற்ற உடலை மறுபடி ஊருக்கு எடுத்துச் சென்றது பெரிய சோகக்கதை.  செல்போன் கூட இல்லாத காலம்.  எத்தனையோ நல்ல மனிதர் உதவினார்கள். 

கதை எஸ்ரா என்று சொன்னார்கள்.  டைட்டிலில் போடுகிறார்கள். இணையத்தில் தேடிப்பார்த்தேன்.  கிடைக்கவில்லை.  படம் பார்த்த கையோடு கதையையும் படித்தால் எப்படி எடுத்திருக்கிறார்கள் என்று பார்க்கலாம் என்று பார்த்தேன்.

முதலில் நடிகை நடிகையர் தேர்வு.  பல்ராமாகவும் ஜானகியாகவும் நம்மூர் சத்யராஜ், தம்பி ராமையா என்று போட்டு நம்பள்கி நிம்பள்கி என்று கெடுக்காமல் யஷ்பால் ஷர்மா என்கிற தரமான நடிகரை இறக்கி இருக்கிறார்கள்.  ப்ரமாதப்படுத்தி இருக்கிறார் மனுஷன்.  குறிப்பிட்ட இடம் வரை பார்வையாளர்களுக்கு அவர்மேல் வரும் கோபம், வெறுப்பு...  ஏற்கெனவே பல ஹிந்தி, பஞ்சாபி படங்களில் நடித்திருக்கிறார்.  அவரின் சிப்காளி என்கிற புதிய படத்தைப் பார்க்க ஆவலாக இருக்கிறேன். படம் பற்றிய விவரம் ஈர்க்கிறது.

நாயகி ப்ரீத்தி அஸ்ரானி ஏற்கெனவே சில தெலுங்குப் படங்களில் நடித்திருக்கிறார்.  நல்லவேளை இவருக்கு பதில் ரஷ்மிகா, பெத்துராஜ், என்றெல்லாம் போடாமல் புதிய முகமாக, இளவயதாக நடிக்க வைத்தார் இயக்குனர்.

இந்தப் படத்தில் நடித்திருக்கிறார் என்றே சொல்ல முடியாமல் தந்தையின் கொடுமையைத் தாங்க முடியாமல் தவிக்கும், தாயின் அன்பில் திளைக்கும், தாயை இழந்து தவிக்கும் பெண்ணாக மிக இயற்கையாக கஷ்டப்பட்டிருக்கிறார்.  சரியான செலெக்ஷன்.  இதற்காகவே இயக்குனர் மந்திர மூர்த்தியை பாராட்டவேண்டும்.

அயோத்தியிலிருந்து கிளம்பி ராமேஸ்வரம் வரும் குடும்பம்.  தந்தை ஒரு மூர்க்கன்.  ஆனால் பக்திமான்.  மனைவியையும், பெண், பிள்ளையை அடக்கி பயமுறுத்தி வைத்து வளர்ப்பவர்.  குழந்தைகளுக்கு அம்மா நெருக்கம்.  மிக்க அன்பான, சாதுவான மென்மையான அம்மா.  ராமேஸ்வரத்தில் குளித்தால் தந்தையின் மூர்க்கம் குறையும் என்று நம்பும் அம்மா.  ஆனால் அந்த மூர்க்கத்தினாலேயே மதுரையிலிருந்து ராமேஸ்வரம் போகும் வழியில் விபத்தில் தாயின் உயிர் ஊசலாட, சசிகுமார் என்ட்ரி.

நண்பனான கார் டிரைவருக்கு உதவ வந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பாஷை தெரியாமல் திண்டாடும் இந்தக் குடும்பத்துக்கு உதவ ஆரம்பிக்கிறார்.  

நடுவிலேயே தாயின் உயிர் பிரிந்துவிட, உடலை அயோத்தி கொண்டு செல்ல நினைத்தால் ஆயிரம் பிரச்னைகள்.  ஒரு தீபாவளி நாளில் ராமேஸ்வரம் வந்து மாட்டிக்கொண்டு தவிக்கிறது குடும்பம். 

போஸ்ட்மார்ட்டம் செய்யக்கூடாது என்று மூர்க்கமாக தடுக்கிறார் பல்ராம். அவர் சார்ந்திருக்கும் சமூகத்தில் அது பெரும் பாவமாக கருதப்படுவதாக பிடிவாதம் பிடிக்கிறார்.  அப்படிச் செய்தால் அவர் மனைவி ஜானகியின் ஆன்மா சாந்தியடையாது என்று கோபப்படுகிறார். 

அவரவருக்கு அவரவர் மத நம்பிக்கைகள்.  அப்புறம் அதற்கு சம்மதித்தாலும் எம்பாம் செய்யும்போது இன்னும் மூர்க்கமாக தடுக்க, அது நடக்காமல் ஊர் திரும்ப முடியாது என்கிற நிலையில் ஷிவானி வெடிக்கிறாள்.

விட்டுக் கொடுத்துதானே ஆகவேண்டும்?  நடக்க முடியாததை ஒரு நாளில் சாதித்துக் காட்டும் தமிழ்நாட்டு மனிதராக சசிகுமார்.  உடன் உதவும் மனிதர்களாக புகழ், கல்லூரி வினோத், போஸ் வெங்கட் முதலானோர்.  இப்படி உதவ ஆட்கள் இல்லாவிடில் அந்தக் குடும்பம் என்ன ஆகியிருக்குமோ என்று எண்ண வைக்கும் நிகழ்வுகள்.

ஒவ்வொருவராக பண உதவி கேட்கும்போது, சசிகுமாரை உதவுவதற்கு கூப்பிட்ட நண்பனே "உன்னை விட்டு விட்டு வந்து விடு என்றுதானே சொன்னேன்" என்கிறான்.  இன்னொரு நண்பன் ஆசையாக வாங்கிய பைக்கை இவர்கள் பொருட்டு விற்று இவர்களுக்கு ஃபிளைட் டிக்கெட் எடுக்கிறான்.  மனிதர்களை புரிந்து கொள்ளாதவராக, குறை சொல்பவராக, தான் நினைபபதுதான் சரி என்று பிடிவாதம் கொண்டவராக யஷ்பால் ஷர்மா.  "இந்த ஊரில் எதற்கெடுத்தாலும் ரூலா?  எதற்கெடுத்தாளு செரிபிகேட், கையெழுத்து...  ஹசே..  மனிதர்களே இல்லையா இங்கே" என்று சசிகுமார், புகழை பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டே வெடிக்கிறார்.  அவர் மனம் மாறும் கட்டம், குழந்தையாகவும் இல்லாமல், வளர்ந்த பெண்ணாகவும் இல்லாமல் பொறுப்பைச் சுமக்கும் ஷிவானி. 

சசிகுமார் ஏற்றிருக்கும் பாத்திரம் விழுந்து விழுந்து அந்த யாரென்றே தெரியாத சக மனிதர்களுக்கு உதவ நினைப்பதை, உதவுவதைப் பார்க்கும் ஒவ்வொருவரும் மெல்ல தங்களையறியாமல், தங்களையும் மீறி அவர்களும் உதவி செய்கிறார்கள்.  கல்லூரி வினோத் தன் சக்தியையும் மீறி செய்கிறார்.  இந்த பாஸிட்டிவ் அலைதான் படம் மூலம் பரவும் முக்கியமான செய்தி.

இந்த வருடம் கட்டாயம் விருது வாங்கப்போகும் படம் அயோத்தி.  பார்ப்பவர்கள் ஓரிரு இடங்களிலாவது கண்கலங்காமல் இருக்க முடியாது.  மனிதத்தை வளர்க்கும் இது மாதிரி படங்கள்தான் இன்றைய சூழ்நிலையில் அவசியத்தேவை.  எல்லோரும் அவசியம் பார்க்க வேண்டிய படம்.

படத்தில் குறைகளே இல்லையா?  காவல் நிலையத்தில் அந்தப் பாடல் காட்சி தேவை இல்லைதான்.  சிலர் கடைசி காட்சியில் பெயர் கேட்கும் காட்சியைச் சொல்கிறார்கள்.  தவறல்ல என்பதே எனக்குத் தோன்றியது.  ஆனாலும் பொருட்படுத்தும் அளவு குறைகள் எதுவும் இல்லை என்பதே பதில்.  இருந்தாலும் இப்படி ஒரு படம் வெளிவர அவை பெரிய தடையல்ல.

என்ன படம்ப்பா...  கலங்கின கண்கள்ல மூழ்கி நெஞ்சுக்குள்ள போயிடுச்சு..

===============================================================================================

அப்படி என்னதான் இருக்கு படத்துலன்னு இதோ போய் பார்த்துடறேன்...

============================================================================================================================================

90 களில் வரிசையில் நின்று இடம்பிடித்து சாப்பிட்ட காலங்கள் நினைவுக்கு வருகின்றன.

பரிதாபமாக மாறிவிட்டன சரவணபவன்கள்.  முன்னர் இட்லி தோசைக்கு அவர்கள் கொடுக்கும் அந்த சாம்பார் அவ்வளவு ருசி, அவ்வளவு ஃபேமஸ்.  சரவணபவன் சாம்பார் செய்வது எப்படி என்று டிபேட் எல்லாம் நடந்திருக்கிறது.  நானும் எங்கள் தளத்தில் எங்கோ கிடைத்த சரவணபவன் சாம்பார் செய்முறையை வெளியிட்டிருக்கிறேன்.  இப்போது கொடுத்த சாம்பாரை அப்படியே வைத்து விட்டேன் 

இப்பொழுதும் அங்கு மக்கள் வருகிறார்கள்.  வித்தியாசத்தை உணர்கிறீர்களா இல்லையா தெரியவில்லை.  

அங்கு சம்பளமே கூட சரியாக போடப்படுவதில்லை என்று அங்கு வேலை செய்யும் ஊழியர் ஒருவரின் உறவினர் தன்னிடம் புலம்பியதாக நண்பர் ஒருவர் கூறினார்.

அண்ணாச்சி கையில் இருந்தவரை சரவணபவன் நன்றாய்தான் இருந்தது.  கைமாறிய நேரமா, A2B , சங்கீதா போன்ற நிறுவனங்களின் போட்டியா..    ஒன்றிரண்டு கிளைகளைத் தவிர மற்ற கிளைகளில் ஒரு சுறுசுறுப்பு கூட இல்லை.  அசோக் பில்லர் அருகே உட்பட சில இடங்களில் நான் முன்பு பார்த்த கிளைகள் கூட மூடப்பட்டு விட்டன போலும்..  

ஒரு வார இறுதி சுவை இழந்தது!

==========================================================================================

நியூஸ் ரூம் :-  பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

செய்திகள்:

நம் கல்வித்துறையில் குறிப்பிடத்தக்க மாறுதல்கள் வரப்போகின்றன. இப்போது இருப்பது போல் பத்தாம் வகுப்பில் பொதுத்தேர்வு, பன்னிரெண்டாம் வகுப்பில் பொதுத்தேர்வு என்பதில்லாமல் ஒன்பதாம் வகுப்பு, பத்தாம் வகுப்பு இரண்டிற்கும் சேர்த்து நான்கு செமஸ்டர் கள் அதே போல் பதினொன்று, பன்னிரெண்டாம் வகுப்புகளுக்கு நான்கு செமஸ்டர்கள் என்று வரப்போகிறதாம். இன்னுமொரு குறிப்பிடத்தக்க மாற்றம், பதினோராம் வகுப்பில் பத்து பிரிவுகள் வருமாம். மாணவர்கள் தங்களுக்கு விருப்பமாதை தேர்ந்தெடுக்கலாம். உதாரணமாக Maths, Physics படிக்க விரும்பும் மாணவன் History படிக்க விரும்பினால் அதை தேர்ந்தெடுக்கலாம். எப்பூடி..?

பிரிட்டனில் கணிதம் படிக்கும் மாணவர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து கொண்டே போவதால் குறிப்பிட்ட வகுப்பு வரை கணிதம் படிப்பதை கட்டாயமாக்க வேண்டும், அதற்கேற்றபடி கல்வித்துறையில் மாற்றங்கள் செய்யப்பட வேண்டும் என்று நம் ஊர் மாப்பிள்ளை ரிஷி சுனக் கூறியிருக்கிறார். நடக்கட்டும்.

பிரிட்டன் பள்ளிகளில் இந்து(மத) மாணவர்கள் கேலிக்கு உள்ளாகுகிறார்களாம். தன் மதச்சின்னத்தை நெற்றியில் தரித்துக் கொண்டு பள்ளி சென்ற ஹிந்து மாணவன் சக மாணவர்களால் சீண்டப் பட்டதால் வேறு பள்ளிக்கு மாற்றப்பட சேர்ந்ததாம். கடவுளே!

பிரிட்டிஷ் இளவரசர் மன்னிக்கவும் அரசர் சார்லஸின் முடிசூட்டு விழா மே ஆறாம் தேதி நடத்த ஏற்பாடுகள் செய்யப்படுகின்றன. இதற்காக சிறப்பு வெள்ளி நாணயங்கள் அச்சிடப்படுகின்றன.

ஈரானில் பொது இடங்களில் பெண்கள் தங்கள் தலையை துணியால் மூடிக்கொள்ள வேண்டும் என்னும் அரசாணையை எதிர்த்து பெண்கள் கிளர்ச்சி.

================================================================================================

நிழலுக்காக அமர்ந்து விட்டு முதுகில் குறுகுறுக்கவே திரும்பிப் பார்த்தேன்.. 'யாரோ நம்மைப் பார்க்கிறார்கள்...'

மரங்களின் வேர்களில் சித்தர்கள் உறைந்திருக்கிறார்கள்!

=========================================================================================

"என்னவாம்?"

அதுக்கு அயோத்தி பார்த்து அழணுமாம்..."

===================================================================================================  

படம் வெளிவந்ததோ...

​“மனோரஞ்சிதம்” படமாகும்போது, பல சோதனைகளைச் சந்தித்தது.

அதுபற்றி கோவி.மணிசேகரன் கூறியதாவது:-

“மனோரஞ்சிதம் நாவல், அக்காலத்தில் மிகப்பிரபலம்.

ஒரு சலவைத் தொழிலாளியின் மகள் தன் வீட்டுக்கு வரும் அழுக்குத் துணிகளில், ஒரு பட்டு ஜிப்பாவில் மட்டும் மனோரஞ்சிதம் வாசனை மணப்பதை கவனிப்பாள். அந்த சென்ட் வாசனையை வைத்து, அதை அணிபவன் எத்தகைய அழகான இளைஞனாக இருப்பான் என்று கற்பனை செய்வாள்; காதல் கொள்வாள். கடைசியில் அவன் ஒரு குஷ்டரோகி என்பதுதான் கிளைமாக்ஸ்!

எஸ்.வி.சுப்பையாதான், அந்த சென்ட் வாசனை ஜிப்பாக்காரராக நடித்தார்.

படப்பிடிப்பு நின்றது

4 பக்கங்கள் கொண்ட நீண்ட வசனத்தை அவர் பேசி நடிக்க வேண்டிய காட்சியைப் படமாக்கும்போது அவருக்கு சோதனை ஏற்பட்டது; எனக்கும் சோதனைதான்!

“ரத்தக்கண்ணீர்” படத்தில், எம்.ஆர்.ராதா பேசிக்கொண்டே உடம்பை சொறிந்து கொள்வார். அந்த பாணியில் நடிக்க வேண்டிய சுப்பையா, பேசும்போது சொறிய மறந்து விடுவார்; சொறியும்போது வசனம் மறந்துவிடும்!

10 முறை படம் எடுத்தும் காட்சி “ஓகே” ஆகவில்லை.

நேரம் பகல் ஒரு மணி. சாப்பாட்டு நேரம். இந்த காட்சியை எடுத்து விட்டால், நிம்மதியாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். “ஒன் மோர் டேக்” என்றேன்.

சுப்பையாவோ, “சாப்பிட்டு விட்டு வந்து முயற்சிக்கலாமே” என்றார்.

நான் விடவில்லை. “அண்ணே! இந்த ஒரு டேக்கில் ஓகே ஆகிவிடும் ப்ளீஸ்!” என்றேன்.

ஆனால் சுப்பையா, தன் “விக்”கை கழற்றி எறிந்தார். “பிரேக்” என்று கூறிவிட்டார்.

படப்பிடிப்பு முடிந்தது என்பதை குறிப்பிடும் “பிரேக்” என்ற சொல்லை டைரக்டர்தான் கூறவேண்டும். அதை சுப்பையா கூறியதால் கோபம் அடைந்தேன்.

“மிஸ்டர் சுப்பையா! `பிரேக்’ சொல்ல உங்களுக்கு அதிகாரம் இல்லை. பிளீஸ் கெட் அவுட்!” என்றேன்.

சுப்பையா கோபித்துக்கொண்டு, வீட்டுக்குச் சென்றுவிட்டார். படப்பிடிப்பு ரத்து ஆனது. ஒரு மாத காலம் படப்பிடிப்பு நடைபெறவில்லை.

சிவாஜிகணேசன் தீர்ப்பு

நான் எஸ்.வி.சுப்பையாவை அவமானப்படுத்தி விட்டதாக, அவர் தரப்பில் நடிகர் சங்கத்தில் புகார் கொடுத்தார்கள். நான் டைரக்டர்கள் சங்கத்தில், சுப்பையா மீது புகார் செய்தேன்.

அப்போது நடிகர் சங்கத் தலைவராக இருந்தவர் நடிகர் திலகம் சிவாஜிகணேசன். செயலாளர் மேஜர் சுந்தரராஜன்.

இரு தரப்பையும் அழைத்து சிவாஜி விசாரித்தார்.

பிறகு எஸ்.வி.சுப்பையாவை நோக்கி, “நீங்கள் இப்படி நடந்திருக்கக் கூடாது. ஒரு துரும்பைக் கிள்ளி, டைரக்டர் என்று சொன்னாலும், உரிய மரியாதை தரவேண்டும். கோவி.மணிசேகரன் பெரிய இலக்கியவாதி. விருதுகள் பெற்றவர். நாம் எல்லோரும் மதிக்கும் கே.பி.யின் மாணவர். ஒரு டேக் எடுக்க விட்டுக் கொடுக்காமல் `பிரேக்’ என்று நீங்கள் சொன்னது தவறு” என்றார்.

ஆனால், எஸ்.வி.சுப்பையா தொடர்ந்து நடிக்க மறுத்துவிட்டார். வாங்கிய பணத்தைத் திருப்பித் தந்துவிடுவதாகக் கூறினார்.

“வாங்கிய பணத்தைத் திருப்பித் தந்துவிடலாம். ஆனால் இதுவரை ஆன செலவை யார் தருவது? தயவு செய்து நடிக்க வாருங்கள்” என்று நான் கேட்டுக்கொண்டும், சுப்பையா பிடிவாதமாக மறுத்துவிட்டார்.

நான் கோர்ட்டுக்குப் போகப்போவதாகக் கூறினேன்.

சிவாஜியின் அன்பு

அப்போது சிவாஜி, மேஜர் சுந்தரராஜனை அழைத்து, “சுந்தர்ராஜா! நீ போய் அந்த குஷ்டரோகி வேடத்தில் நடித்துவிடு. பணம் எதுவும் கேட்காதே!” என்றார்.

சிவாஜி இவ்வாறு கூறியதும் மெய்சிலிர்த்துப் போனேன்.

சிவாஜி சொன்னபடியே, மேஜர் சுந்தரராஜன் அந்த வேடத்தில் நடித்துக் கொடுத்தார்.

மீண்டும் சிக்கல்

படம் 90 சதவீதம் வளர்ந்தபோது, படத்தயாரிப்பாளர் சிதம்பரத்துக்கும் அவருடைய பார்ட்னருக்கும் ஏதோ மனத்தாங்கல் ஏற்பட்டது. அந்த பார்ட்னருடன், என்னால் நியமனம் செய்யப்பட்ட இசை அமைப்பார் வி.குமாரும் சேர்ந்து கொண்டார்.

மூவரும் என்னை சந்தித்தார்கள். டைரக்டர் பொறுப்பில் இருந்து என்னை விலகிக் கொள்ளச் சொன்னார்கள்.

சிதம்பரம் நல்லவர். ஆனால், மற்ற இருவரும் செய்த சூழ்ச்சியினால் நான் டைரக்டர் பொறுப்பில் இருந்து விலகினேன்.

கிருஷ்ணன் – பஞ்சு

மீதிப்பகுதியை டைரக்டர்கள் கிருஷ்ணன்-பஞ்சுவை வைத்து, படத்தை முடிக்க முயற்சி செய்தார்கள்.

அவர்கள், அதுவரை படமாக்கியிருந்த காட்சிகளைப் போட்டு பார்த்தார்கள். பாதி புரிந்தது; பாதி புரியவில்லை.

நான் காட்சிகளைப் பகுதி பகுதியாக படமாக்கியிருந்தேன். அதனால் மேற்கொண்டு எப்படி எடுப்பது என்று அவர்கள் குழம்பினார்கள். “முக்கால்வாசி எடுத்த படத்தில் அரை பாகத்தை நீக்கிவிட்டு, கால் பாகத்தை வைத்துக்கொண்டு மீதி படத்தை எடுக்கலாம். சம்மதமா?” என்று டைரக்டர் பஞ்சு கேட்டார்.

மீண்டும் கால்ஷீட் பெறுவதில் உள்ள சிக்கல்கள், மேற்கொண்டு ஆகக்கூடிய செலவுகள் என்று யோசித்தபோது, சிதம்பரத்துக்கு தலை சுற்றியது.

“கோவி.மணிசேகரன் வந்து விளக்கங்கள் சொன்னால் தவிர, நாங்கள் இந்தப் படத்தை தொடர்ந்து டைரக்ட் செய்ய இயலாது” என்று கிருஷ்ணன் – பஞ்சு முடிவாக கூறிவிட்டார்கள்.

பட அதிபர்கள் வன்நெஞ்சம் அவர்களையே சுட்டது. இனி எப்படி அவர்கள் என்னிடம் வரமுடியும்?

படம் நின்று போனது.

சிதம்பரத்தை எண்ணி நான் வருந்தினேன் என்பதை விட, கண்ணீர் விட்டேன். அப்படிப்பட்ட நல்ல மனிதர் அவர்.

மனோரஞ்சிதம் வெளிவராமல் போனதில், இன்னமும் எனக்கு வருத்தம் உண்டு. நட்சத்திரங்கள் நிறைந்த படம். முக்கால்வாசி முடிந்தும், நின்று போய்விட்டது. என்ன செய்வது? இதுதான் விதி!”

இவ்வாறு மணிசேகரன் கூறினார்.

நன்றி: வேர்ட்பிரஸ்.காம்

========================================================================================================

பொக்கிஷம் :-

தகவல்...

அத்திரிபாட்சா...

காத்திருக்காதே..  காலியாகாது!

என்னென்ன உவமைகள்!