நான் தரிசனம் செய்த கோவில்கள் :: நெல்லைத்தமிழன்

 

அஹோபில நவ நரசிம்ஹர் யாத்திரை– பகுதி 10

ஜ்வாலா நரசிம்மர் ஆலயத்தை நோக்கிய நம் மலைப்பயணம் தொடர்கிறது. பாவநாசினி ஆற்றின் வழியாக வரும்போது ஓரிடத்திலிருந்து மேலே பார்த்தால் உக்ரஸ்தம்பம் தெரிகிறது.

உக்ரஸ்தம்பத்தைப் பார்த்தவுடன், மனம் கொஞ்சம் மகிழ்ச்சி அடைகிறது. ஒரு சில புகைப்படங்கள் எடுத்துக்கொண்டவுடன், மலையேற்றம் தொடர்கிறது

டோலியைத் தூக்கிச் செல்பவர்களும் இந்தக் கடினமான பாதையில்தான் பயணிக்கணும். அவ்வப்போது குரல் கொடுப்பார்கள். மற்றவர்கள் ஒதுங்கி வழிவிடுவர். ஒரு நாளைக்கு அவர்களுக்கு ஒன்று அல்லது இரண்டு யாத்ரீகர்கள் கிடைத்தாலே அதிகம். அவர்கள் யாராவது நிலைதடுமாறிவிட்டால், டோலியில் பயணிப்பவர் பாடு, அதோகதிதான். அவ்வளவு ஜாக்கிரதையாகச் செய்யவேண்டிய பணி இது.

ஜ்வாலா நரசிம்மர் கோயிலுக்கு 100 மீட்டருக்கு முன்னால், உக்ரஸ்தம்பத்திற்குச் செல்லும் மலைப்பாதை பிரிகிறது. இதற்கு படி மாதிரி அமைப்பு இல்லை. மலையில் மெதுவாக ஏறவேண்டியதுதான். இன்னுமே கடினமான பாதையாக இருக்கிறது. நாங்கள் யாரும் இந்தப் பாதையில் செல்லவில்லை.

மலைப்பாதையில் படிகளில் நடந்துகொண்டிருக்கும்போது, ஜ்வால நரசிம்மர் கோவிலிலிருந்து சுமார் 300 மீட்டர் தொலைவிலிருந்து பார்த்தால் ஜ்வாலா நரசிம்மர் கோவில் தெரியும். வெளியில் கோவில் போன்ற அமைப்பு இருந்தாலும் இதுவும் மலையின் பிளவில்தான் அமைந்துள்ளது. மழைக்காலத்தில் மலை உச்சியிலிருந்து வெகு வேகமாக பாறைகள் வாயிலாக தண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓடுமாம். அந்தச் சமயங்களில் இந்தப் பாதையில் கோயிலைச் சென்றடைவதற்காக இரும்பினாலான தடிமனான சங்கிலிகளை பாதையின் ஓரமாகக் கட்டி வைத்திருக்கின்றனர். அதனைப் பிடித்துக்கொண்டு இந்தப் பகுதியைக் கடந்து கோயிலை அடைவதற்காக. நாங்கள் சென்றிருந்த ஜனவரியில் நீர்வீழ்ச்சியெல்லாம் இல்லை. நீர்வீழ்ச்சி போல வருவதை ஆகாச ஜோதிர் கங்கை என்று அழைக்கிறார்கள்.

குறுகலான பாதை. இடது புறம் கிடுகிடு பள்ளம். வலதுபுறமோ, பாறைகளிலிருந்து தண்ணீர் பெரும் மழைத்துளியைப்போல விழுந்துகொண்டே இருக்கிறது இருந்தாலும், இன்னும் சில மீட்டர்களில் ஜ்வால நரசிம்மர் கோவில் இருக்கிறது என்ற எண்ணமே நம் களைப்பைப் போக்கப் போதுமானதாக இருக்கிறது.

நீர்நிலைகளில் காசை விட்டெறிவது, உடுத்திக்கொண்டிருந்த பழைய துணிகளைப் போட்டுவிடுவது என்றெல்லாம் நடைமுறைகள் எப்படித்தான் வந்ததோ. பழைய துணிகளைப் போட்டுவிடுவதால், நீர்நிலை அடைத்துக்கொள்ளும், பிறருக்கு ஆபத்தை ஏற்படுத்தும். காசை விட்டெறிவதால் யாருக்கு லாபம்? உண்டியலிலாவது போட்டுவிடலாம். இங்கும் ரத்த குண்டத்தில் காசை விட்டெறிவதால் அதற்கு இரும்பினாலான கதவைப் பொருத்தியிருக்கின்றனர். திருப்பதியில் புஷ்கரணியில் பெரும்பாலும் ஐயப்ப சீசனில், பக்தர்கள் பழைய துணிகள், மாலைகள் போன்றவற்றைப் போட்டுவிடுவதால், நீர் வரும் பகுதி அடைத்துக்கொள்கிறது என்று அதனை அடிக்கடி பராமரிக்கிறார்கள். சில நேரங்களில் முழுமையாக நீரை வெளியேற்றிவிட்டுச் சுத்தம் செய்கின்றனர் (அந்தப் புகைப்படங்களையும் நான் எடுத்திருக்கிறேன். பிறிதொரு சமயத்தில் பகிர்கிறேன்). பொது இடங்களைச் சுத்தமாக வைத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்ற எண்ணம் நம்மிடம் ஏனோ இல்லை.

குறுகலான மலைப்பாதையின் முடிவில் 15 படிகள் ஏறினால் ஜ்வாலா நரசிம்மரின் ஆலயம் வருகிறது. பக்கவாட்டில் வாயிற்கதவு அமைத்திருக்கிறார்கள். ஆறுபேர்கள் மாத்திரமே உள்ளே நிற்க முடியும். சிறிய குகை போன்ற அமைப்பில், தூணைப் பிளந்துகொண்டு வந்த நரசிம்மரும், அருகிலேயே ஜ்வாலா நரசிம்மர் என்று சொல்லப்படுகிற, ஹிரண்யகசிபுவை மடியில் கிடத்தி சம்ஹாரம் பண்ணும் நிலையில் தரிசனம் தருகிறார்கள்.

நரசிம்ம மூர்த்திகளைத் தரிசனம் செய்து, தீர்த்தம் சடாரி பிரசாதங்களை வாங்கியபிறகு சந்நிதியைவிட்டு வெளியில் வந்தோம். சில படிகள் இறங்கியவுடனேயே ஓரத்தில், சிறிய கடையில் பானகம் தந்தனர். எலுமிச்சம்பழம் வேறு அதில் பிழிந்திருந்ததால் மிக நன்றாக இருந்தது. இவ்வளவுதான் என்று சொல்லாமல் எவ்வளவு கேட்டபோதும் சிரித்த முகத்துடன் கடையில் இருந்த சிறுவர்கள் தந்தனர். கொடுத்த அன்பளிப்பைப் பெற்றுக்கொண்டனர். நடந்த களைப்புக்கு மிகவும் தெம்பு தருவதாக அந்தப் பானகம் இருந்தது. (அவர்களை, அந்தச் சிறிய கடையைப் படம் எடுக்கவில்லை. சேவை மனப்பான்மையும் இருப்பவர்களுக்கு நம்மால் ஏதேனும் பிரச்சனை வந்துவிடக்கூடாது என்ற எண்ணம்தான் காரணம்)

குழுவாக எங்களில் சிலர் படங்கள் எடுத்துக்கொண்டோம். எங்களுடன் வந்தவர்களில் சிலர், வருடாவருடம் அஹோபிலத்திற்கு வருகின்றனர். எனக்கும் இனி முடிந்த அளவு வருடா வருடம் அஹோபிலம் செல்லவேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றியது.

ஜ்வாலா நரசிம்மர் கோவில் பகுதியில் அரைமணி நேரம் போன வேகமே தெரியவில்லை. தரிசனம் நன்றாக அமைந்துவிட்டதால், மலையிலிருந்து கீழிறங்க ஆரம்பித்தோம். பாதை ரொம்பவும் கடினமாக இல்லை. ஆனால் படிகள் முடிந்தும் வரும் நீரோடை மற்றும் பாறைகள் இருந்த பகுதிகளைக் கடப்பது கொஞ்சம் கடினமாக இருந்தது. காரணம், சில கற்கள் வழுக்கும் தன்மை, நகரும் தன்மை கொண்டவைகளாகவும், சில இடங்களில் பாறைகளில் ஏறி இறங்குவது கடினமாகவும் இருந்ததால்தான்.

11:20க்கு ஏற ஆரம்பித்த நாங்கள் ஒரு மணி நேரம் கழித்து ஜ்வாலா நரசிம்மர் சன்னிதியை அடைந்தோம். அங்கிருந்து 1 மணிக்கு இறங்க ஆரம்பித்து 2 மணிக்கு வராஹ நரசிம்மர் கோவிலுக்கு வந்து சேர்ந்தோம். வேகமாக யாருக்காகவும் நிற்காமல் நடந்து சென்றால் 40 நிமிடங்களுக்குள்ளாகவே சென்றடைந்துவிடலாம்.

எல்லோரும் ஜ்வாலா நரசிம்மரைச் சேவித்துத் திரும்ப, வராக நரசிம்மர் ஆலயம் இருந்த இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம். வந்து சேர்ந்ததும், யாத்திரை நட த்துபவர், எங்கள் எல்லோரையும் திரும்ப, இலவச பேருந்து இருக்கும் இடத்திற்கு நடந்து சென்று விடுமாறும், பேருந்துக்குக் காத்திருக்க வேண்டாம் என்று நினைப்பவர்கள், அப்படியே நடந்து காரஞ்ச நரசிம்மர் கோயில் பக்கத்தில் உள்ள நம் பேருந்துக்குச் சென்றுவிடும்படியாகவும் சொன்னார். எனக்கு அன்றைய ஸ்டெப்ஸ் 9000ஐத் தாண்டிவிட்டாலும், வேக வேகமாக தொடர்ந்து நடக்காத தால், heart points 1ஐக் கூட த் தாண்டவில்லை. அதனால் வராஹர் கோயிலிலிருந்து மற்றவர்களுக்குக் காத்திராமல் விறு விறு என்று நடந்து பைரவ குண்டம் வந்து அங்கிருந்து எங்கள் பேருந்துக்கு காட்டுப் பாதையில் (தார்ச்சாலை) நடந்து பேருந்து இருந்த இட த்தை அடைந்தேன். அப்படியும் 25 pointsக்கு மேல் வராததால், அங்கேயே தொடர்ந்து 200 மீட்டர் மேலும் கீழுமாக நடந்து 45 heart points வரவும், மற்றவர்கள் பேருந்துக்கு வந்து சேரவும் சரியாக இருந்தது.

இன்று பதிவு படங்களால், நீண்டு விட்டதால், அடுத்த வாரம் தொடர்வோம்.