நிஜ சுஜாதா பற்றி எழுத்தாளர் சுஜாதா

 உங்களுக்கெல்லாம் தெரியும், நீங்கள் ஓலா, ஊபர், ரேபிடோ புக் செய்த உடன் அவர்கள் பெயருடன் வண்டி எண் உங்களுக்கு தகவலாய் வரும்.

அப்படி புக் ஆன உடன் என்னிடம் தேடி வருவதற்கு முன் அவர்கள் என்னைத் தொடர்பு கொண்டாலும், நான் அவர்களைத் தொடர்பு கொண்டாலும் "சொல்லுங்க மிஸ்டர் கென்னடி"  என்றோ..  "பி வி ஆர் மால் வாசல்ல நிக்கறேன் சிக்கந்தர் ஸார்" என்றோ பேசுவேன்.

ஏனோ அவர்கள் தொலைபேசியில் பேசும்போது ஒரு வித எதிர்ப்புணர்வுடன்தான் பேசுவார்கள்.  சொல்லப்பட்டிருக்கும் கூலி குறைவாகத்தான் இருக்கும் என்பது அவர்கள் நம்பிக்கை.  அவர்கள் எப்போதும் பெரிதினும் பெரிது கேட்பவர்கள்.  வார்த்தைகளில் சண்டைக்கு தயாராக இருப்பார்கள் - மிகச் சிலரைத் தவிர.

இப்படி பெயர் சொல்லி பேசுவதில் நாற்பது சதவிகிதத்துக்கு மேல் நன்மை உண்டு.  மனதளவில் ஓரளவு நெருக்கம் வந்து விடும் அவர்களுக்கு.  சிலர் நிறைய சொந்தக் கதைகள், அரசியல், ரகசியங்கள் எல்லாம் பேசியபடி வருவர்.  சிலர் இன்னும் ஒருபடி மேலே போய் அவர்கள் அலைபேசி எண்ணை என்னிடம் கொடுத்து 'தேவைப்படும்போது அழையுங்கள்' என்று சொல்லிச் செல்வர்.

என் ஆஸ்தான ஆட்டோ இல்லாதபோதுதான் ஊபர், ஓலா, ரேப்பிடோக்கள். 

அன்று காலை அப்படிதான், நான் பணியிலிருந்த சமயம்  என் ஆட்டோக்காரர் அழைத்தார். அவ்வப்போது நிகழும் சம்பவம்.  எதற்கு அழைக்கிறார் என்று யூகிக்க முடியும்.  ஏதோ ஒரு காரணம் சொல்லி என்னை அழைத்துச் செல்ல அன்று அவரால் வரமுடியாது என்று சொல்லப்போகிறார்!

அந்த சமயம் நான், பதவி உயர்வில் அன்று காலை பக்கத்து அலுவலகத்தில் பணியில் இணைந்திருந்த என் தோழியைப் பார்க்க வந்திருந்தேன்.

"சொல்லுங்க ராஜ்" என்றேன் போனை ஸ்பீக்கரில் போட்டு.  அவர் சொன்னதும் என் தோழி தேவா விவரம் கேட்க, என் ஆஸ்தான ஆட்டோக்காரர் வர முடியவில்லை என்று சொல்லியதைச் சொன்னேன்.  'பஸ்ஸில் போகணுமா?" என்றார்.  "மூன்று பஸ் மாறியா?  அப்புறமும் ஒன்றரை கிலோ மீட்டர் நடக்கணும்..  ஊபரில் போயிடுவேன்" என்றேன்.

இது நடந்து இரண்டு நாட்களில் மறுபடி ஆ ஆ ராஜ் என்னை கைவிட்டார்!  ஊபர் புக் செய்தேன். 

வழக்கம்போல பெயர் சொல்லி பேசியதும் விரைந்து நண்பரான அந்த ஓட்டுநர் OTP எண் சொல்லி ஏறி அமர்ந்த அடுத்த கணத்திலிருந்தே நட்புடன் உரையாட ஆரம்பித்து விட்டார்.  இளைஞர்.  அவர் பெயர் நாகராஜ்.  நானும் உரையாடலில் அவர் பெயரை உபயோகித்தே பேசினேன்.

நான் ஏறி அமர்ந்தது அலுவலகத்தின் முதல் கேட்.  இரண்டாவது வாசல் அருகே அலுவலகத்தில் அந்த சமீபத்தில் இணைந்திருந்த என் தோழி நின்றிருந்தார்.  நாங்கள் வகுப்புத் தோழர்கள் என்றபோதும் எனக்கு இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னரே அவருக்கு வேலை கிடைத்து விட்ட காரணத்தால் வயதில் எனக்கு இளையவராயினும், பதவியில் அடுத்த கட்ட உயர்வு பெற்ற சீனியர்!   இந்த விவரங்கள்  இவ்வளவு தேவையா என்றால், எப்படி இவ்வளவு தெரிந்தவராய், நெருக்கமானவராக இருந்தாலும் சந்தர்ப்பம் எனக்கு எதிராக அமைந்தது என்பதை சொல்லதான்.

ஆட்டோவில் என்னை பார்த்ததும் அவர் முகம் மலர்ந்து என்னை நிறுத்தி உரிமையுடன் ஏறிக்கொண்டார் - தன்னை வழியில் மின்வண்டி நிலையத்தில் இறக்கி விடச் சொல்லி வேண்டுகோளோடு.

நான் 'இல்லை தேவா..  நான் முன்னாடியே ரைட்ல கட் பண்ணிடுவேன்' என்று சொன்னேன்.  'கொஞ்சம் டிரைவர்ட்ட சொல்லி இறக்கி விடேன்' என்றார் தேவா.

உண்மையில் நாகராஜ் அப்போது பேசிக்கொண்டு வந்த விஷயம் வண்டியில் Gas நிலைமை மோசமாக இருப்பதாகவும், வழியில் யாரும் உடனடி பங்க்கில் gas நிரப்பப்பட வேண்டிய கட்டாயத்தையும்தான் பேசியபடி வந்திருந்தார்.

"நாகராஜ்..  இவர்களை இறக்கி விட்டு விட்டு நாம் போகலாமே.. "

"இல்லை ஸார்..   அது கொஞ்சம் தூரம்..  முடியாது"

"தேவாவை முந்திக் கொண்டு நான் "நான் அதற்கான காசை கொடுத்துடறேன்" என்றேன்.

தேவா "நான் கொடுத்துடறேன்" என்றார்.

"ஸார்...  காசு பிரச்னை இல்லை ஸார்..  Gas அவ்வளவு இருக்காது.  நாம போற வழியில முதல்ல அதை போட்டாதான் நாமளே போகமுடியும்"

தேவா சட்டென, "பரவாயில்லை ஸ்ரீ..  நான் இங்கேயே இறங்கி கொள்கிறேன்..  நிறுத்துங்க டிரைவர்.." என்றார்.

"இரு தேவா..  இன்னும் கொஞ்ச தூரம் போய் நான் ரைட்ல திரும்ப இடத்துல இறக்கி விடறேன்"

"வேண்டாம் ஸ்ரீ..  நான் இறங்கிக்கறேன்..  நிறுத்தச் சொல்லேன்"

எனக்கு ஒரு மாதிரி இருந்தது.  நான் "நாகராஜ்..  இங்கயே இறங்கிக்கறாங்களாம்..  கொஞ்சம் நிறுத்துங்க" என்றேன்.

டிரைவர் ரிலீவ் ஆனது போல சட்டென வண்டியை நிறுத்த, தேவா இறங்கி கையைக் காட்டிவிட்டு நடக்க ஆரம்பித்தது மனதுக்குள் உறுத்தியது.

மறுநாளே காலை போன் செய்தார் தேவா.  "கீழ இருக்கேன்..  வா.. வந்து உன் ரூமுக்கு அழைச்சுக்கிட்டு போ"

கீழே போய் அவரையும் அழைத்துக் கொண்டு மேலே வந்தேன்.  லிஃப்ட்மேன் "என்ன ஸார் பிஸியா..  இங்கிரும் அங்கிட்டும் அலையறீங்க.." என்றார்.

"இல்லை கணேசன்..   இவர் என் கூட படிச்ச தோழி.  பக்கத்து ஆபீஸ்ல ஜாயின் பண்ணி இருக்காங்க..  என்னை பார்க்க வந்திருக்காங்க"

லிஃப்டில் இருந்த வேறு டிபார்ட்மென்ட் ஊழியர்களும் என்னுடன் பேச, (நல்லவேளையாக) அவர்களையும் வழக்கம் போல பெயர் சொல்லி பதிலளித்து வந்தேன்.

விஷ் செய்த செக்கியூரிட்டிக்கு பதில் விஷ் செய்து "என்ன ஜெயராமன்..  சாப்பிட்டாச்சா...?" என்று கேட்டபடி கடந்தோம்.

"என்ன ஸ்ரீ..  ரொம்ப ஃபேமஸ் போலிருக்கு நீ"

"தினசரி க்ராஸ் செய்பவர்கள்..  தெரியாமல் இருக்குமா தேவா?"

அறைக்கு வந்ததும் நேரடியாக விஷயத்து வந்தார்.  "நேத்து எனக்கு வருத்தம் ஸ்ரீ...  நீ நினைத்திருந்தால் என்னை ஸ்டேஷனில் இறக்கி விட்டிருக்கலாம்...உன் ரெகுலர் ஆட்டோதானே?"

"இல்லை தேவா...  நேற்று ஊபர்..  என் ஆள் மட்டம் போட்டு விட்டார், வழக்கம்போல.."

"பொய் சொல்லாத ஸ்ரீ...  நான் மனசுல எதையும் வச்சுக்க மாட்டேன்.  அதான் கேட்டுட்டேன்..  அன்னிக்கி ஃபோன்ல உன் ஆட்டோக்காரரை நீ ராஜ்ன்னுதானே கூப்பிட்டே?"

"ஆமாம்..  ஆனா நேத்து வந்தவர் பெயர் நாகராஜ் தேவா.."

"அதெப்படி உனக்குத் தெரியும்?"

"புக் ஆகும்போதே பெயரோடுதானே வரும் தேவா?   முடிஞ்சவரை நான் எல்லோரையும் பெயர் சொல்லி அழைத்தே வழக்கம்.  அவங்களுக்கும் ஒரு சந்தோஷம்.  எனக்கும் ஒரு Feel வரும்"

தேவா சமாதானமான மாதிரி தெரியவில்லை.  சின்ன உறுத்தல் முகத்தில் தெரிந்தது.

சட்டென என் ஆ ஆ ராஜை வீடியோ காலில் அழைத்தேன்.  திரையில் வந்தவரிடம் "என்ன ராஜ்..   இன்னிக்கி கூப்பிட்டு போக வருவீர்களா?  இல்லை நேத்து மாதிரி செய்வீர்களா?" என்றேன்.

"ஸார்..  கண்டிப்பா வருவேன்.  நேத்து பேட்டரி டவுன் ஸார்..  இன்னிக்கி வந்துடுவேன்.  காலைலயே சொன்னேனே சார்?"

"தினமும் அப்படிதான் சொல்றீங்க..  அப்புறம் திடீர்னு வரமாட்டேன்றீங்க..   இன்னிக்கி என் ஃபிரென்ட் வந்திருக்கான்.  நீங்க வரலைன்னா அவனை நிறுத்திப்பேன்..  அந்தப் பக்கமா போறவன்..  அவன் வேற தகறாரு பண்றான் போகணும்னு.."  விஸ்தாரமாய் நான் எதிர்பார்க்கும் பதிலுக்கு ஆதரவாயும் பேசினேன்.  அப்படியே அவர் முகத்தை தேவாவும் பார்க்கும்படி வைத்துதான் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.

"இல்ல ஸார்..  கண்டிப்பா வந்துடுவேன்"

"ஓகே ராஜ்"  அலைபேசியை அணைத்தேன்.

தேவா முகம் இப்போது தெளிவாயிருந்தது.  "தப்பா நினைச்சுக்காதே"

"சேச்சே..  நானே உன்னை பார்க்கணும்னு நினச்சேன்.  நேத்து இறங்கிப் போகும்போது உன் முகமே நல்லாயில்லை..  நல்லவேளை, இப்போது க்ளியர் ஆயிடுச்சு இல்லே?"

"எனக்கும் உறுத்தல் போயிடுச்சு..  வா கேன்டீன் இருக்கு இல்ல..  டீ வாங்கி கொடு..  கிளம்பறேன்"

இந்தப் பக்கம் லிஃப்டில் ஏறினோம்.  சக்கர நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்த லிஃப்ட்மேன் கையைத் தூக்கி விஷ் செய்ய, "என்ன ஹாரூன்..  ரெண்டு நாளா ஆளைக் காணோம்?" என்றேன்.

"ஊருக்கு போயிருந்தேன் சார்" என்றார் ஹாரூன் திடீர் மலர்ச்சியுடன்.  தேவா என் கையை இடித்தார்.

கேன்டீனில் நுழையும்போதே வணக்கம் சொன்ன கதிரவனிடம் "வணக்கம் கதிரவன்..  ஒரு காஃபி, ஒரு டீ" என்று நாற்பது ரூபாயை நீட்டினேன்.  மிச்சம் கொடுத்தார்.

காஃபி போட்ட பையன் "ஸார்...  வழக்கம்போல காபியில் துளிதான் சர்க்கரை சேர்த்திருக்கேன்" என்றான்.

"என்ன விக்கி நொண்டறே.."

"செருப்பு கடி ஸார்..  என்ன ஸார்..  வடை வேணாமா?  சூடா இருக்கு?"

தேவா, "யப்பா...  போதும்ப்பா..  நம்பறேன், நான் கிளம்பறேன் " என்று டீ கிளாஸை மேசை மேல் வைத்தார்..  

"இல்லை தேவா..  உனக்காக இல்லை..   இது ரொட்டீன் தான்" என்ற கையோடு விக்கியிடம் "பனிரெண்டு மணிக்கு வடையா..   வேண்டாம் விக்கி..  நாளை பார்க்கலாம்" என்று சொல்லி கிளம்பினோம்.

இப்படியாகத்தானே நான் கடைப்பிடிக்கும் நல்ல பழக்கத்தினாலும் ஒரு பிரச்னை வந்தது, தீர்ந்தது!

===================================================================================================

முன்னொரு நாளில் திருமதி சுஜாதா பேட்டியையும், அதே அவரின் பின்னாளிலான பேட்டியை சமீபத்திலும் பார்த்தோம்.  விமர்சனங்களும் செய்தோம்.  ஆனால் அவரின் அக் கருத்துகளை சுஜாதா ஏற்கெனவே அறிந்திருந்தார் என்பது புலனாகிறது பாருங்கள்...

நிஜ சுஜாதா 

             

சுஜாதா என்கிற புனை பெயர் எப்படி ஏற்பட்டது?  நீங்கள் ஏன் பெண் பெயரில் ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள்?  இன்கம்டாக்ஸா?\

இரு கேள்விகளும் அடிக்கடி கேட்கப்படுகின்றன.

இது என் மனைவியின் பெயர்.  1963 ல் ஆரம்ப காலத்தில் எஸ்.ஆர். ராஜன், எஸ். ரெங்கராஜன் என்ற பெயர்களில் சில சிறுகதைகள் எழுதினேன்.  அவை குமுதத்தில் வெளிவந்தன.

ரா. கி. ரங்கராஜனின் கதைகள் பல வெளிவந்தன.  அவற்றுக்காக என்னைப் பாராட்ட ஆரம்பித்தார்கள்.  என் கதைகளுக்காக அவரைத் திட்ட ஆரம்பித்தார்கள்.

இவ்வளவு கவனக் குறைவான சூழ்நிலையில் ஜூனியரான நான்தான் பெயர் மாற்றிக் கொள்வது மரியாதை ன்று முதன் முதளாக, 'சுஜாதா ரங்கராஜன்' என்ற பெயரில் ஒரு கதை அனுப்பினேன்.  அந்தப் பெயர்  பத்திரிகையில் சமையல் குறிப்பு எழுதும் பெண்மணியின் பெயர் போல உல்ளது என்று குமுதம் அலுவலகத்திலேயே 'சுஜாதா' என்று சுருக்கி விட்டார்கள்.  அது நிலைத்து விட்டது.

பெண் பெயரில் ஒளிந்து கொள்வது என்பது கோடாலி மீசையுடன் தமிழ்நாடு முழுவதும் போஸ்டர் ஒட்டிய பின் சாத்தியமில்லை.  இன்கம்டாக்ஸ் ஒழுங்காக கட்டிக்கொண்டு வருகிறேன் என்பதற்கு அத்தாட்சியா ஆடிட்டர் செந்தாமரைக் கண்ணனைக் கேட்கலாம்.

போகட்டும்.

நிஜ சுஜாதாவை 'எழுத்தாளன் மனைவி' என்ற தலைப்பில் கட்டுரை எழுதித் தரச் சொன்னேன்.

"எல்லாத்தையும் எழுதிடுவேன்" என்று அச்சுறுத்தினாள்.

"எழுத்து...  பரவால்ல" என்று பலமுறை சொல்லியும், வற்புறுத்தியும் அவள் எழுதவில்லை.

No man is a hero to his wife.

"நீங்க எல்லாருக்கும் ரொம்ப நல்லவர் - உங்க மனைவிக்கும், உங்க குழந்தைகளுக்கும் தவிர." என்று அண்மையில் ஒரு முறை அவள் சொன்னது உண்மைதான்.

நான் ஆதர்சக் கணவன் இல்லை.  ஆதர்சத் தகப்பன் இல்லை.  துறைகளில் என்னை முன் மாதிரியாக எடுத்துக் கொள்ள ஏதுமில்லை.  என் போன்ற ஒரு சிக்கலான ப்ரகிருதியுடன், எப்போது கோபம், எப்போது மௌனம் என்று தெரியாத அநிச்சயமான சூழ்நிலையில், இருபத்தேழு வருஷம் வாழ்ந்து வருவது அவளுடைய மகத்தான சாதனை.

அவள் ஸோஷியாலஜியில் எம். ஏ.  நாடகங்களில் நடிப்பாள்.  நல்ல கதைகள் என்ன என்பது பற்றி தனக்கென தனிப்பட்ட அபிப்ராயங்கள் உள்ளவள்.  கிராஸ்வேர்ட் போடுவாள்..

நான் பொய் சொல்லும்போது சட்டென்று கண்டுபிடித்து விடுவாள்.

எனக்கு வருகிற அத்தனை சிறிய, பெரிய பத்திரிகைகளையும் படித்து, குறிப்பிடும்படியாக ஏதாவது இருந்தால் சுட்டிக் காட்டுவாள்.

நான் மௌனமாக கேட்டுக்கொண்டிருக்க நிறையாக கதைகளுக்கு பிளாட் அவள் பேச்சிலேயே கிடைத்து விடும்.  குறிப்பாக 'காயத்ரி' கதையும், 'கரையெல்லாம் செண்பகப்பூ' முடிவும் அவளுடையவை.

- சுஜாதா தயாரித்த குமுதம் சிறப்பிதழிலிருந்து - 

                                              

================================================================================================

கவி முயற்சிகள்...

காக்கைகள் 

பறந்து விட்டன 

காத்திருக்கிறது சோறு 

உன்னைப் பிடிப்பதால்தான்

விழுந்துவிடுகிறேன் 

கதவை மூடு 

தொல்லை செய்கிறது 

நிலவு 

எண்ணத்தில் தண்ணீர் 

கடைசி துளி கண்ணீர் 

மீன் 

====================================================================================================

காத்திருந்த கணங்கள் 

======================================================================================================

ஏகாந்தமாய் 

சிக்கலான டின்னர் !

-ஏகாந்தன்

நான் வேலை செய்த ஆஃபீஸ் ப்ளாக்கிலேயே, இன்னொரு செக்‌ஷனில் பணிபுரிந்த கே. கே. செய்னி என்றொருவன் நண்பனான். கமல் குமார் செய்னி. டெல்லிக்காரன் என்று அவன் சொல்லிக்கொண்டாலும், பூர்வீகம் பஞ்சாப். பஞ்சாபி ஹிந்து.

மீசையில்லாமல் திரியும் பல வடக்கத்தியர்களிடையே, அடர்ந்த மீசையை ஆசையாய் வைத்திருந்த இளைஞன். எங்களுடைய (மோஹனனையும் சேர்த்துக்கொள்கிறேன்) அழுத்தமான கருகரு மீசை, அடர்த்தியான தலைமயிர், வெள்ளையான பேச்சு போன்றவை அவனை எங்கள் பக்கம் ஈர்த்திருக்குமோ!

எங்களைப் பார்க்க, பேச என அடிக்கடி செக்‌ஷனுக்குள் வருவான்.  சில நாட்களில், செக்‌ஷனில் இருந்த வேறு சிலரும் அவனுக்கு நண்பர்களாகி விட்டனர். அப்போதே ஸ்கூட்டர் வைத்திருந்தான்.  வசதியான குடும்பத்துக்காரன்.  ஒருவேளை பிஸினெஸ்ஸிலிருந்தாரோ அவன் அப்பா..

ஒரு மாதத்திற்கும் மேலாக லீவில் இருந்த செய்னி, அன்று ஆஃபீஸுக்கு வந்தான். சொந்த ஊர் சென்றிருக்கையில் அங்கு குடும்பத்தினர் தனக்குப் பெண் பார்த்து கல்யாணம் செய்துவைத்துவிட்டதாய் வழிந்தான்! "தேரா ஷாதி ஹோ கயா?  சச்முச்?" (ஒனக்கு கல்யாணமாயிருச்சா.. நெஜமாவாடா!) எனச் சிலர் சீண்டினார்கள். சில வாரங்கள் கழித்து ஒருநாள் எங்கள் செக்‌ஷனில் அவனுக்கு நெருக்கமான சிலரைத் தன் வீட்டுக்கு அழைத்தான்

டின்னருக்கு. ஏற்றுக்கொண்டு, எங்களில் ஆறு பேர் அன்று மாலை ஆஃபீஸிலிருந்து கிளம்பி, நார்த் ப்ளாக் பஸ் ஸ்டாண்டில் பஸ் பிடித்து, இடையில் இன்னொரு பஸ் மாறி, மேற்கு டெல்லியின் ஹரிநகரிலிருந்த அவனது வீட்டுக்கு – இரண்டு-பெட்ரூம் வாடகை ஃப்ளாட்- இரவு ஏழு மணி போல் போய்ச் சேர்ந்தோம்.

வரவேற்ற செய்னி தன் இளம் மனைவியை அறிமுகம் செய்துவைத்தான். எல்லோருக்குமாக பொதுவாகக் கைகூப்பி ”நமஸ்தே!” என்று மெலிதாகச் சொல்லிச் சிரித்தாள். உள்ளே சென்றாள் செய்னியின் மனைவி. சின்ன ஹாலில் செண்ட்டர் டேபிளைச் சுற்றி சில மரநாற்காலிகள். ஃபோல்டிங் நாற்காலிகள்.  அமர்ந்தோம். "ஷுரு கரே(ன்)?” (ஆரம்பிப்போமா?) என்று கேட்டுவிட்டு உள்ளே போனான் செய்னி. 'ஏழரை மணிக்குள்ளேயே சாப்பாடா?' என நான் நினைத்தேன். 

சின்னத் தட்டில் சாலட். டெல்லியின் குளிர்காலத்தில் மூலி –அதாவது முள்ளங்கி- இளசாக, ஃப்ரெஷ்ஷாக கிடைக்கும். பச்சையாக சாப்பிடலாம். காராது. மெல்லிசாக வட்டவடிவாக சீவி கொஞ்சம் காலிமிர்ச்/நமக் (அதான் மிளகுத்தூள்/உப்பு) சேர்த்து உள்ளே தள்ளினால் ’இன்னும் ரொட்டி

தயாரகவில்லையா.. கொண்டா ஜல்தியா!’ என்று பரபரத்து எழும்பும் பசி. சாலட்டில் வெங்காயம், வெள்ளரிக்காய், தக்காளித் துண்டுகளோடு முள்ளங்கியும் வெள்ளந்தியாக உட்கார்ந்திருந்தது.

”ஸ்பெஷல் சிக்கன், மட்டன் எல்லாம் ரெடி .. இன்னும் இருபது நிமிஷத்தில் சாப்பிடலாம்!” என்று அறிவித்து நண்பர்களைக் குஷிப்படுத்தினான் செய்னி. முதன்முதலாக எனக்குள் சின்னக் கலவரம். என்ன சொல்றான்… சாலடைத் தாண்டி நமக்கு ஏதாவது கிடைக்குமா திங்க, இங்க? செய்னியை மெல்ல நெருங்கி ”என்ன சப்ஜி இன்னக்கி..” என்று கேட்டுவைத்தேன். ”ஹரே..பாய்! சூப்பர் சிக்கன், மட்டன் இருக்கும்போது வெளுத்து வாங்கு.. இன்னிக்குமா தால், சப்ஜி ஞாபகம் வரணும்” என்றான் அவன். நான் திடுக்கிட்டு, ”நான் ப்யூர் வெஜ். தால் இருந்தாப் போதும். இருக்கில்லியா!”

கேட்டேன்.

இப்போது திடுக்கிட்டான் அவன். ”என்ன! நீ ப்யூர் வெஜ்ஜா! நான்- வெஜ்ஜே சாப்ட மாட்டியா..! எனக்குத் தெரியாதே..” என்று 

டென்ஷனான். எங்கள் செக்‌ஷனில் அவன் வந்து எல்லோரையும் டின்னருக்கு அழைக்கையில் நான் அங்கு இருக்கவில்லை.

மற்றவர்களுக்கும் வெஜ் மட்டும்தான் என் சாப்பாடு எனத் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பு கம்மிதான். அவனை ஓரமாக அழைத்து “பரவாயில்ல செய்னி.. அச்சார், சாலடில் சமாளித்துக்கொள்வேன்” என்றேன் சீரியஸாக.

அவன், ”நோ.. நோ! ஏதாவது ஏற்பாடு பண்றேன்” என்று விட்டு உள்ளேபோனான். எனக்கு என்னமோ மாதிரி ஆகிவிட்டது. கல்யாண விருந்து கொடுப்பவனுக்கு, கஷ்டத்தைக் கொடுக்கிறேனே நான்

என்று சோர்ந்தது மனம்.

சாஃப்ட் ட்ரிங்க்ஸும், சாலட்டுமாக அரட்டை ஆரம்பித்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது ஹாலில். நான் சில நிமிஷம் அவர்களோடு உட்கார்ந்திருந்தேன். சுவாரஸ்யமில்லை. ஒரு டபுள் செவனை (அப்போதிருந்த சாஃப்ட் ட்ரிங்க் ப்ராண்ட் ‘77’ ) எடுத்துக்கொண்டு அவர்களின் பால்கனிக்கு வந்தேன். நின்றுகொண்டு வெளியே மங்கலான வெளிச்சத்தில் மனித அசைவுகளைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

சில நிமிஷங்களில் அங்கே வந்த செய்னி, பால்கனியின் இடது பக்கத்தில் கை நீட்டிக் காண்பித்தான். கிட்ச்சன் ஜன்னல். உள்ளே, வெங்காயம், இஞ்சி, பூண்டு, தக்காளி என்றுப் பொடியாக நறுக்கியவற்றை இலுப்பச்சட்டியில் போட்டு உப்பு, மசாலாக்கள் தூவி வதக்கிக்கொண்டிருந்தாள் மிஸஸ் செய்னி. “ஒனக்காக சப்ஜி தயாராகிக்கிட்டிருக்கு.. சிந்த்தா மத் கரோ!" (கவலப்படாதேப்பா!) என்று சொல்லித் தட்டிக்கொடுத்தான் நண்பன். தர்மசங்கடம் எனக்கு.

சிம்பிளான டின்னரை சிக்கலான டின்னரா ஆக்கிட்டேன் போலிருக்கே… "பாவம். ஒன்னோட மிஸஸை ஏன்ப்பா கஷ்டப்படுத்தறே.. நான் தான் இருப்பதிலேயே சமாளிச்சிடறேன்னு சொன்னேனே..” என்றேன் அவனைப் பார்த்து. “நீ என் விருந்தாளி.  ஒனக்கு ஒரு சப்ஜிகூட பண்ணிக்குடுக்க முடியாம என்ன பெரிய டின்னர் இது!” என்று சிரித்துவிட்டுச் சென்றான் செய்னி. தந்தூரி ரொட்டி, மக்கன், சிக்கன், மட்டன், சாஃப்ட் ட்ரிங்க்ஸ் என்று எல்லாவற்றையும் பக்கத்து ரெஸ்ட்டாரண்ட்டிலிருந்து ஆர்டர் செய்திருந்திருக்கிறான். செய்னி சொன்னவுடன், எனக்காக அவசர

அவசரமாக அவனது புதுமனைவி ஆலு-பைங்கன் (உருளை-கத்தரி)

சப்ஜி செய்துவிட்டாள்.

அரைமணி நேரத்தில் சேர்ந்து ஹாலில் உட்கார்ந்து நல்லதொரு டின்னர் சாப்பிட்டோம். ஜாலியாகப் பேசிச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தான் செய்னி. அவனது மனைவியும் எங்களோடு உட்கார்ந்து அமைதியாக சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாள். அரட்டைக்கு அவளுக்கு ஒரு தோழி அருகில் இருந்திருந்தால், நன்றாக இருந்திருக்கும்தான்.

டின்னர் முடிந்து செய்னிக்கும் அவனது மனைவிக்கும் வாழ்த்து, நன்றி சொல்லிவிட்டுப் புறப்படுகையில், மணி ஒன்பதரையை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. பஸ்ஸ்டாண்டில் காத்திருந்து அவரவர்களுக்கான கடைசி பஸ்களை ஒருவாறு பிடிக்கையில், குளிர் நன்றாக ஏறிவிட்டிருந்தது. பஸ்ஸில் பயணிக்கையில், சரியாக மூட வராத DTC பஸ்களின் ஜன்னல் கண்ணாடிகளின் இடுக்குகளின் வழியே குளிர்காற்று புகுந்து சீறித் தாக்கியது. போட்டிருக்கும் மெலிதான ஸ்வெட்டர் போதுமா, இந்தக் குளிரிலிருந்து நம்மைக் காப்பாற்றுமா என்கிற சந்தேகம் கூடவே அந்த இரவில் பயணித்தது.

=======================================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

செய்திகள் - 23-11-23

இந்தியர்கள் கடவுச்சொல்(password) தேர்ந்தெடுப்பதில் திறமையற்றவர்களாக இருக்கிறோம். இந்த வருடத்தில் (2023) 70% இந்தியர்கள் தேர்ந்தெடுத்திருக்கும் கடவுச் சொல் '123456'. சைபர் பாதுகாப்பில் மிகவும் மோசமான கடவுச்சொல்லான இதை மிகச் சுலபமாக தகர்க்க முடியும்.

செயற்கை கருத்தரிப்பு முறையில் உருவான இரட்டை குழந்தைகளில் ஒன்று 18 மாதங்களில் குறை பிரசவத்தில் இறந்து விட, தாயை மருத்துவ கண்காணிப்பில் வைத்து மற்றொரு குழந்தையை கர்ப்ப பையை விட்டு வெளியேறாமல் காப்பாற்றி, முழு கர்ப்ப காலம் முடிந்த பிறகு அறுவை சிகிச்சை மூலம் வெளியே எடுத்த சாதனையை கொல்கத்தா அரசு மருத்துவ கல்லூரி மருத்துவர்கள் செய்திருக்கிறார்கள்.

மக்கள் தொகை கட்டுப்பாட்டில் தமிழகம் முதலிடம்.

தஞ்சை பெரிய கோவிலில் இருக்கும் நந்தி வளர்கிறது, விமானத்தின் கோபுரம் 50 டன் எடையுள்ள ஒரே கல்லால் ஆனது, என்று பல கட்டுக்கதைகள் நிலவுகின்றன. அதில் ஒன்றான பெரிய கோபுரத்தின் நிழல் தரையில் விழாது என்னும் தவறான தகவல் தமிழக அரசின் மூன்றாம் வகுப்பிற்கான சமூக அறிவியல் பாட புத்தகத்தில் இடம் பெற்றிருப்பது வருத்தம்.

மணிப்பூர் மாநிலம், இம்பால் விமான நிலையத்தின் மேல் யு.எஃப்.ஓ. என்னும் அடையாளம் தெரியாத பறக்கும் பொருள் காணப்பட்டது. உடனே ரஃபேல் போர் விமானங்கள் கண்காணிப்பில் ஈடுபட்டன. ஆனால் அந்த பொருள் அதன் பின்னர் காணப்படவில்லை. ஒரு வேளை வேற்றுகிரகவாசிகள் நடமாட்டமாக இருக்குமோ என்னும் சந்தேகத்தையும், பரபரப்பையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது.

விருதுநகர் மாவட்டம், வத்திராயிருப்பைச் சேர்ந்த சுந்தரம் என்பவர் 2018ல் ஸ்ரீவல்லிபுத்தூர் பேருந்து நிலையத்தில் சிறுநீர் கழிக்கச் சென்றார். அவரிடம் குத்தகைதாரர் ஒரு ரூபாய்க்கு பதிலாக ஐந்து ரூபாய் வசூலித்திருக்கிறார். இதனால் மன உளைச்சலுக்கு ஆளான சுந்தரம், மாவட்ட நுகர்வோர் குறைதீர் ஆணையத்தில் ரூ.5000/- நஷ்ட ஈடு கேட்டு வழக்கு தொடர்ந்தார். அந்த வழக்கின் தீர்ப்பு இப்போது வந்துள்ளது. பாதிக்கப்பட்ட சுந்தரத்தின் கூடுதலாக வசூலிக்கப்பட்ட நான்கு ரூபாயை திரும்ப வழங்கவும் , மன உளைச்சலுக்கு ஈடாக ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் நகராட்சி நிர்வாகம் மற்றும் குத்தகைதாரர் சடையப்பன் ரூ.20,000/- இழப்பீடு வழங்க உத்தரவிட்டனர். அடி சக்கை!

சென்ற வருடத்தைவிட இந்த வருட அக்டோபரில் விமானத்தில் பயணித்தவர்கள் எண்ணிக்கை கணிசமாக உயர்ந்துள்ளது.

மஹாராஷ்டிரா, மன்வாடில் நீதிமன்றத்திற்கு அரை மணிநேரம் தாமதமாக வந்ததற்காக ஒரு கான்ஸ்டபிள், மற்றும் ஹெட் கான்ஸ்டபிள் இருவரையும் நீதிமன்ற வளாகத்தில் வளர்ந்திருக்கும் புல்லை வெட்டச் சொல்லி நீதிபதி உத்தரவு.

கனாடா நாட்டினர்க்கான விசாவை நிறுத்தியிருந்த இந்திய அரசாங்கம் மீண்டும் ஈ-விசா சேவைகளை தொடங்கியுள்ளது.

கிரிக்கெட் உலக கோப்பையை வென்ற ஆஸ்திரேலிய கேப்டன் கம்மின்ஸ் நாடு திரும்பிய பொழுது அவருக்கு எந்தவிதமான ஆர்ப்பாட்டமான வரவேற்பும் அங்கு அளிக்கப்படவில்லை. இந்த காணொளியை சமூக ஊடகங்களில் பகிர்ந்திருக்கும் நம் நாட்டு கிரிக்கெட் ரசிகர்கள் ஆதங்கம் - தோடா!

===========================================================================================================

பொக்கிஷம்  :- 

தன் கதைக்கு விமர்சனம் என்கிற பெயரில் யாரோ ஒரு வாசகர் ஏதோ சொல்லி இருப்பார் போல..   கி ராவின் ஆதங்கமாக பதில்!  படிக்க முடியாவிட்டால் இங்கு இதை நீக்கி விட்டு பின்னர் டெக்ஸ்ட்டாக வெளியிட வேண்டும்.

படைப்பாளிகளின் படங்கள்...

இதில் இரண்டு துணுக்கு உள்ளது.  படிக்க முடிய வேண்டுமே...  படிக்க முடியாவிட்டால் இங்கு இதை நீக்கி விட்டு பின்னர் டெக்ஸ்ட்டாக வெளியிட வேண்டும்.

1950 ல் விலைவாசி பற்றிய கிண்டல்!