சிறுகதை : வரலக்ஷ்மி - துரை செல்வராஜூ

 வரலக்ஷ்மி

துரை செல்வராஜூ

*** *** *** ***

கடகட கடாம் கடூம்..  - என்று மேகங்களுக்குள் பெரிய சத்தம்..

அடுக்களைக்குள் மஞ்சள் நிற முட்டை விளக்கின் மங்கலான ஒளி நடுநடுங்கியது..

" அடி.. மகமாயி... இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பொறுத்துக்க மாட்டியா?... பாப்பா.. எதுக்கும் அந்த லாந்தர் விளக்கை ஏத்தி வச்சிடு.. "

அடுப்புக்குள் சவுக்குக் கட்டையின் தணலைத் துழாவி விட்ட வரலக்ஷ்மி படபடத்தாள்..

இருக்காதா பின்னே.. பொழுது விடிஞ்சா தீவாளி..  ரெண்டு நாள் சும்மா இருந்துட்டு இன்னிக்கு மத்யானத்ல இருந்து தூறலும் சாரலுமா இருக்கு.. 

" சரிம்மா... "

பாப்பா எனப்பட்ட மகேஸ்வரி அடுக்களையில் இருந்து கூடத்துக்குச் சென்றாள்.. 

இவள் தான் வீட்டுக்குப் பெரியவள்..   பதினேழு முடிந்து பதினெட்டில்  நிற்கிறாள்..  மூன்று வருசத்துக்கு மேல் ஆகின்றது பள்ளிக்கூடத்துக்குப் போய்.. அம்மாவுக்கு ஒத்தாசையாய் அடுப்படியே அடைக்கலம்.. 

இவளுக்கு அடுத்தவள் சரஸ்வதி.. இன்னும் சில மாதங்களில் தாவணி போட வேண்டியவள்.. யாருடனும் அதிகம் பேச மாட்டாள்.. வாசல் ஓரமாக அமர்ந்து பஜ்ஜிக்கு வாழைக்காய் அரிந்து கொண்டிருக்கின்றாள்..

மூன்றாவதாக சுவாமிநாதன்.. சின்னவன் சரவணன்..

சற்று நேரத்தில் அடுக்களைக்குத் திரும்பிய மகேஸ்வரி - " அம்மா.. அங்கே பெரியவனும் சின்னவனும் அடிச்சுக்கிறாங்க... " - என்றாள்..

" எதுக்காம்?.. " 

"  தீவாளி மலர்ல படம் பாக்குறதுக்கு.. "

" அவங்க வந்தப்புறம் தான் அடங்குவானுங்க.. வரட்டும்.. இந்த மாசத்தோட அதை நிறுத்திடச் சொல்றேன்.. பெரிய பரிச்சை வருது.. ஆனந்த விகடனா வந்து  மார்க்கு போடுவான்?.."

அடுப்பினுள் மேலும் ஒரு விறகை எடுத்து வைத்தாள் வரலக்ஷ்மி..

அவங்க எனப்பட்டவர் வீட்டுக்காரர்..  

சங்கர மூர்த்தி..  அண்ணாச்சி பலசரக்குக் கடையில் கணக்கப் பிள்ளை.. இன்னிக்கு காலைல  இருந்து ஏவாரம் சக்கரம் கட்டி ஓடிட்டு இருக்கு.. நாலு ஊரு சனங்களும் ஒண்ணா வந்து நிக்கிறப்போ பசியாவது தாகமாவது... 

பல பேரும் வந்து பஜார் ல ஏட்டிக்குப் போட்டி ன்னு கடை போட்டுப் பார்த்துட்டு ஓடிட்டானுங்க.. இப்போ இந்தக் கடைக்கு எதிர் கடை இல்லாததால ஏகத்தும் வியாபாரம்..

சொடசொடப்பு அடங்கியிருந்த வடைகளை அரிகரண்டியால் வாரி எடுத்த வரலக்ஷ்மி - 

" மணி என்னாச்சு பாரு பாப்பா.. " - என்றாள்..

" சரிம்மா... " என்றபடி மீண்டும் கூடத்துக்குச் சென்றாள்..

அந்தப் பெரிய கடிகாரம்  அப்போது தான் டொண் டொண் என்று பன்னிரண்டு தரம் அடித்து நின்றது.. 

" பாப்பா அவனுங்க என்ன பண்றானுங்க?.. "

" தூங்கிட்டானுங்கம்மா!.. "

" பாவம்.. ஆனந்த விகடன நிறுத்தப் போறேன்னு சொன்னதும் பயந்துட்டானுங்க.. சரி.. ஒரு போர்வை ய எடுத்து மேல போட்டுட்டு வாம்மா.. "

" அம்மா வாழக்காய் எல்லாம் நறுக்கிட்டேன்.. தூக்கம் வருது ம்மா.. " - என்றாள் சரஸ்வதி..

"..சரிடா எந்தங்கம்... தூங்கு.. நாலு மணிக்கு அம்மா எழுப்பி விடறேன்.. "

அந்தக் குழந்தை அப்படியே அங்கேயே படுத்துக் கொண்டது.. 

" ஏய்.. சரசு.. எழுந்திரி.. கூடத்துல வந்து தூங்கு வா.. " - என்று எழுப்பி நடத்திச் சென்றாள் மகேஸ்வரி..

கடலை மாவு கரைத்து அதில் வாழைக்காய் துண்டுகளைப் போட்டு  புரட்டி வைத்தாள்.. 

" இன்னும் சுழியன் மட்டும் பாக்கி.. இட்லியும் சட்னியும்  காலைல வச்சுக்கலாம்.. "

தனக்குத் தானே சொல்லிக் கொண்ட போது மகேஸ்வரி குறுக்கிட்டாள்..

" அம்மா.. நான் சுழியன் பூரணம் உருட்டித் தரவா.. "

" நீயும் கொஞ்ச நேரம் தூங்கு மகேசு.. நான் பார்த்துக்கறேன்.. வயசுப் புள்ளை அடுப்புக்கிட்ட ரொம்ப நேரம் உட்காரக் கூடாது.. "

வாசலில் சைக்கிள் மணிச் சத்தம் கேட்டது..

" ஹை.. அப்பா வந்துட்டாங்க.. "

பாவாடை பரபரக்க வாசலுக்கு ஓடினாள் மகேஸ்வரி..

எதிரில் வந்து நின்ற கணவனை ஏறிட்டு  புன்னகைத்தபடி புறங்கையால் நெற்றியைத் துடைத்துக் கொண்டாள் வரலக்ஷ்மி..

" சாப்பிட்டீங்களா... பெரியவன் சொன்னான் கடையிலயே சாப்பாடுன்னு.. "

" ஆயிரம் இருந்தாலும் உங்கையா ல ஒரு வாய் சாப்டற மாதிரி ஆகுமா.. "

இன்னும் குறும்பு குறைய வில்லை என்ற நினைப்பு வந்ததும் நெஞ்சுக்குள் - ஜில் என்றிருந்தது..

" கடையில வேலை கடுமையா இருந்திருக்கும்.. "

" ஏன்.. எதுவும் செய்யணுமா?.."

" புதுத் துணியெல்லாம் மடிச்சது மடிச்சபடி கெடக்கு.. அதை எடுத்து உதறி மஞ்சள் தடவி வைக்கணும்.. நாஞ்செய்றேன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாள் மகேஸ்.. பாவம் ரொம்பவும் களைச்சுப் போய்ட்டா.. ஆனாலும் பட்சணம் எல்லாம் ஆர்வமா செய்றா.. நல்ல இடம் வந்தா பேசிடுவோமா!.. "  

நல்ல இடத்தில் ஒப்படைத்து விட் வேண்டும் - என்று தாய்மையின் தவிப்பு வரலக்ஷ்மியிடம்..

" பேசிடலாம் தான்.. இருந்தாலும் என்ன அவசரம்?..  பதினெட்டு முடியட்டுமே.. "

" நான் உங்க வீட்டுக்குள்ள வந்தப்போ எனக்கு எத்தனை வயசு!?.. " - வரலக்ஷ்மியின் கேள்வி..

" அதையெல்லாம் இப்போ சொல்ல முடியுமா!.. சொன்னாத் தான் ஒத்துக்குவியா?.. " 

இருபது வயதில் இருந்த அதே குறும்பு சங்கர மூர்த்தியிடம்..

மெல்லிய புன்னகையுடன் வரலக்ஷ்மியின் மூக்குத்தி மின்னியது..

சுழியன்கள் பக்குவமாகி மணம் வீசிக் கொண்டிருக்க கடிகாரம் நாலரையைக் காட்டியது..

ஊர் விழித்துக் கொள்ள, ஆங்காங்கே டமால்.. டுமீல்..  என்று பெருஞ்சத்தங்கள்..

பிள்ளைகளை எழுப்பி எண்ணெய் வைத்து வெந்நீரில் ஸ்நானம் செய்விக்க - பெருமகிழ்ச்சியுடன் புதுத் துணிகளை கட்டிக் கொண்டனர்.. 

திருச்சிராப்பள்ளி ஆகாச வாணியில் இருந்து நாகஸ்வர மேளதாளங்கள் முழங்க வீட்டுக்குள் சாம்பிராணி வாசனை..

தர்மலிங்க பத்தரிடம் சொல்லி ரெண்டு பிள்ளைகளுக்கும் ஜிமிக்கி செய்து கொடுத்ததில் ரொம்பவும் சந்தோஷம்..

பெண் பிள்ளைகள் இருவருக்கும் திருபுவனத்து பட்டுப் பாவாடைகள்.. பசங்களுக்கு  டிராயரும் சட்டையும்.. கும்பகோணம் பெரிய தெருவில் துணி எடுத்துத் தைத்தது..

சங்கர மூர்த்தி புது வேஷ்டி கட்டிக் கொண்டு நிமிர்வதற்குள் கிணற்றில் நீர் இறைத்து ஸ்நானம் செய்து விட்டு ஓடி வந்த வரலக்ஷ்மி புதுச் சேலையை சுற்றிக் கொண்டு கணவனை நமஸ்கரித்து எழுந்தாள்...

அம்மா அப்பாவின் கால்களில் பிள்ளைகளும் நமஸ்கரிக்க ஆளாளுக்கு பத்து ரூபாய் கிடைத்தது..

கிழக்கு முகமாக அமர்ந்து எல்லாரும் சாப்பிடவும் பக்கத்து வீடுகளில் இருந்து பட்சண வரிசைகள் வந்து கொண்டிருந்தன..

எதற்கும் விடாமல் மேகங்கள் ஆர்ப்பாட்டம் செய்ய தூற்றலில் நனைந்து கொண்டே நகரத் தொழிலாளர்கள் வந்தனர்..

மூங்கில் தட்டுகளில் -  தேங்காய்ப் பாறை, அதிரசம், சோமாசா, முறுக்கு, பஜ்ஜி, வடை, சுழியன், வெற்றிலை பாக்குடன் ஐந்து ரூபாயும் வைத்து ஒவ்வொருத்தருக்கும் வழங்கினர்..

" கணக்கப் பிள்ளைன்னா கணக்கப் பிள்ளை தான்..  மகராசன் மகராசி புள்ள குட்டிகளோட நோய் நொடியில்லாம தீர்க்காயுசா இருக்கணும்!.. "

ஏழை மக்களின் வாழ்த்துகள் மனதுக்கு இதமாக இருந்தன..

மகேஸ்வரியும் சரசும் கம்பி மத்தாப்புகளுடன் ஓடிக் கொண்டிருக்க -

பெரியவனும் சின்னவனும் கொளுத்திப் போட்ட சரவெடிகளால் தெரு அதிர்ந்து அடங்கியது.. 

திரையரங்குகளை நோக்கி மக்கள் விரைந்து கொண்டிருக்க -

புன்னகையுடன் வீட்டுக்குள் திரும்பிய வரலக்ஷ்மி பம்பரமாகச் சுழன்று அக்கம் பக்கத்து வீடுகளுக்கு பட்சணங்களைப் பகிர்ந்து விட்டு அடுக்களையில் அதையும் இதையும் ஒழுங்கு செய்து கூடத்தைக் கூட்டிப் பெருக்கி அள்ளி ஒதுக்கி விட்டு வாசல் கதவைத் தாழிட்டு  நிமிர்ந்த போது மணி ஒன்பதரை ஆகியிருந்தது..

பிள்ளைகள் கூடத்தில் புதுத் துணிகளுடன் உறங்கிக் கிடந்தனர்.. 

அந்தப் பக்கம் அறைக் கதவுகள்  சற்றே சாத்தப்பட்டிருந்தன..

முந்தானையால் முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்ட வரலக்ஷ்மி அறைக்குள் நுழைந்து, ' என்னங்க!.. ' - என்றாள் மெல்லிய குரலில்..

***