சிறுகதை : காகா.. கா.. - துரை செல்வராஜூ

 காகா.. கா..

துரை செல்வராஜூ

*** *** *** ***

" காகா.. கா கா... "

கூடுதலாக ஒரு அழைப்புச் சத்தம் கேட்டு நான் திரும்பிப் பார்த்தேன்.. 

பக்கத்து வீட்டு மாடியில் அந்தப் பெண் குரல் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்..

ஆவணியில்  கிரஹப் பிரவேசம் நடந்த வீடு அது..

பக்கத்து வீடு என்ற அளவில் விசேஷத்துக்குச் சென்று காலை சிற்றுண்டியும் தாம்பூலமும்..

அதற்குப் பிறகு  பக்கத்து வீடாக இருந்தும் அந்தப் பெண்ணை நேருக்கு நேர் பார்த்துக் கொள்வதற்கு சந்தர்ப்பம் அமையவே இல்லை..  

வீடு எப்போதும் அமைதியாகவே இருக்கும்..

அவரவர் வேலை அவரவர்க்கு..

அப்படி இருக்க எங்கிருந்து பேசிப் பழகிக் கொள்வது?...

மறுபடியும் அந்தப் பெண் குரல் கொடுத்தாள்..

" காகா.. கா... "

இப்போது தான் கவனித்தேன்..  இன்று அமாவாசை..

மாடித் தளத்தில்  வாழையிலை ஒன்றில் சோறும் வேறு சில பட்சணங்களும் வைக்கப்பட்டிருந்தன..

சில நாட்களாக வட்டாரத்தை அதிரடித்துக் கொண்டிந்த வேட்டுச் சத்தம் இன்று தான் ஓய்ந்திருக்கின்றது..

இவ்விடத்தில் - வெறும் வயிற்றோடு இருப்பது அவருக்கு ஒத்துக் கொள்ளாது என்பதால் பத்தரை மணிக்கெல்லாம் அமாவாசை விரதம் முடித்து காக்கைக்கும் வைத்தாயிற்று..

" கா.. கா.. கா!.. "

மூன்றாவது முறையாக அழைப்பு.. அந்தப் பெண்ணின் குரல் தழுதழுத்திருந்தது..

இப்படி காக்கை இறங்கி வரவில்லை எனில் வேறு வேறு காரணங்கள் சொல்லுவார்கள்.. அதையெல்லாம் கேட்டால்  மனதுக்குக்  சங்கடமாகவே இருக்கும்.. 

விளக்கெண்ணெயைப் பூசிக் கொண்டு வீதியில் புரண்டாலும் ஒட்டுகிற மண் தான் ஒட்டும் என்கிற மாதிரி அந்தந்த ஜென்மத்திலும் விதிக்கப்பட்டவை எவ்வளவோ அவ்வளவு தான் நடக்கும்.. 

போனவர்களை  மனதில் வைத்து இருப்பவர்களிட்ம் அன்பு காட்டுவதே உசிதம்..  அதுவே நம்மால் ஆகக் கூடியது.. அதனோடு சேர்ந்தது தான் பசுவுக்கு கீரை கொடுப்பதும்  காக்கைக்கு சோறு வைப்பதும்...

இப்போது புரிந்து விட்டது..

காக்கைக்கு தனியானதொரு குணம்.  இயற்கையாக இரை தேடிப் பறக்கின்ற இடம் தவிர்த்து வேறு எங்கும் சட்டென்று தரை இறங்கி விடாது..

இத்தனைக்கும் இதோ எங்கள் வீட்டு மாடி மேல்தளக் கூரையின் கீழ் இரண்டு காக்கைகள் சாவகாசமாக உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கின்றன..  அவைகளுக்கும் இப்படிக் கூப்பிடும் சத்தம் கேட்டிருக்கும்.. ஆனாலும் கீழே இறங்கிப் பறந்து அந்தப் பக்கம் போய் உணவை எடுக்கவில்லை..

காரணம் அவற்றுக்கு அடுத்த வீட்டு மாடி புதிய இடம்.. இதுவரைக்கும் அங்கே கூப்பிட்டு சோறு வைத்ததை நான் பார்த்ததில்லை..

இருந்தாலும் எனக்கு மனம் தாளவில்லை..

இங்கிருந்து குரல் கொடுத்தேன்..

" நீங்க உள்ளே போங்க..  காக்கா வந்து எடுத்துக்கும்..  புது இடம்.. ன்னு பயப்படுது..  அதுவும் இல்லாம ஏதாவது மரம் மட்டை இருந்தா அதுங்களுக்கு ஏதுவா இருக்கும்.. இப்போ தான் ஒன்னும் இல்லையே.. "

திரும்பிப் பார்த்த அப்பெண்ணின் முகத்தில் வியப்பு..

" நீங்க நகர்ந்தால் தான் காக்கா வரும்.. "

கையால் சைகை செய்து காட்டினேன்..

வியப்பு மாறாமல் அந்தப் பெண் அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்

நானும் மெல்ல நகர்ந்து கதவுக்குப் பின்னால் நின்றது தான் தாமதம்..

இங்கே தகரக் கூரையின் கீழிருந்த காக்கைகள் இரண்டும் சரேலென இறங்கிப் போய் அந்த இலையில் அமர்ந்து கொண்டு, கா.. கா... - என்றன..

நான் திருப்தியுடன் கீழே இறங்கி வீட்டுக்குள் சென்று தொலைக்காட்சியைத் தோண்டினேன்..  

தீபாவளிக்குப் பிறகும் கூட தொலைக்காட்சிக்குள் வியாபாரக் கூச்சல்கள் ஓயவில்லை..

கை கால் ல ஏதோ பிசின் மாதிரி தடவிக்கிட்டு  இதுல பாதாம் இருக்கு முந்திரி இருக்கு பிஸ்தா இருக்கு ன்னு பல்லைக் காட்றதும்..

பட்டுச் சேலைக் கட்டிக்கிட்டு காலி நெற்றியோட தல விரி கோலமா கும்மியடிக்கிறதும்..

பசங்களுக்கு சமானமா அரையாடையோட  தத்துறதும் தாவுறதும்.. 

நாங்க அரைச்சுத் தர்ற மசாலாப் பொடி தான் ஒங்க ஒடம்புக்கு நல்லது.. ன்னு தாடியத் தடவிக்கிட்டு வர்றதும்..

அடச் சே..

வழக்கம் போல திருப்பதி வேங்கடேச பவனத்துக்குச் சென்று நின்றேன்...

மீனாட்சி கல்யாணம் பரத நாட்டியமாக நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது..

ஸ்ரீ வேங்கடேசாய மங்களம்.. 

நாட்டியத்தில் மனம் லயித்திருந்த வேளையில் அழைப்பு மணியின் சத்தம்..

உட்கார்ந்தால் எழுந்திருப்பது கஷ்டமாக இருக்கின்றது.. மெல்ல எழுந்து நடந்து ஜன்னல் வழியே நோக்கினேன்..

சற்று முன் மாடியில் பார்த்த அந்தப் பெண்.. கையில் சிறிய  தூக்கு வாளி..

" வாம்மா!... "  கதவைத் திறந்தபடி அழைத்தேன்..

உள் நுழைந்த அந்தப் பெண்ணின் முகத்தில் பரவசம்..  மகிழ்ச்சி..

" பக்கத்துல இருந்தும் பழகி வர்றதுக்கு நாளாயிடுச்சி.. " - என்றாள் சட்டென்று..

" அதனால என்னம்மா.. நானும் அடிக்கடி மாடிக்கு ஏறி வர்றது  இல்லை.. உட்காரு.. " - என்றேன்..

' இன்னிக்கு அமாவாசை ன்னு வீட்ல செஞ்சது.. பால் பாயசம் வடை!.. " - என்றபடி  தூக்கு வாளியை நீட்டினாள்..

புன்னகையுடன் வாங்கிக் கொண்டேன்..

" நீங்க மட்டும் தான் இருக்கீங்களா ம்மா?.. "

" பையனுக்கும் பொண்ணுக்கும் கல்யாணம் ஆகி மதுர, கோயம்புத்தூர் ந்னு இருக்காங்க.. கடைத் தெரு ல சொந்தமா பார்மஸி இருக்கு.. விரதம் முடிச்சிட்டு அவங்க கடைக்குப் போய்ட்டாங்க... ராத்திரி எட்டரைக்கு மேல தான் வருவாங்க.. " என்றேன்..

அந்தப் பெண் சொன்னாள்..

" அவர் தாலுகா ஆபீஸ் ல வேலை பார்க்கிறார்.. அதால விரதம் எல்லாம் இருக்க முடியறதில்லை.. நாள் ஒழுங்கா இருந்தா - நான் குளிச்சு முழுகிட்டு எல்லாம் செஞ்சு  மாமா அத்தைக்கு கும்பிடுட்டு காக்காய்க்கு சோறு வைப்பேன்.. "

" அப்படியா!.. அப்போ அவருக்கு  மதியச் சாப்பாடு?.. "

" பிரைடு ரைஸ் செஞ்சு கொடுத்திருக்கேன்.. பௌர்ணமி கார்த்திகை வெள்ளிக்கிழமை ன்னு  விரதம்  இருப்பார்.. நானும் இருக்கேன்.. விரதம் ஒன்னொன்னும் லீவு நாள் ல வந்தா நல்லாருக்கும்..  அங்கே மேல வீதியில சாப்பாடு எடுக்க ஆள் தினசரி வருவாங்க.. கவலை இல்லாம இருந்தது.. இப்போ இங்கே புது வீட்டுக்கு வந்ததும் பிரச்னை.. இவ்ளோ தூரம் வந்து சாப்பாடு எடுக்க யோசிக்கிறாங்க.. தனியா ஆள் வச்சிக்கணும் போல இருக்கு..  "

அப்பெண்ணைக் கூர்ந்து நோக்கினேன்..  தொடர்ந்து பேசினாள்..

" புது வீடு கிரஹப் பிரவேசம் ஆனதும் சீர்காழி சித்தி வீட்ல அழைப்பு.. அங்கேயே ஆவணி  அமாவாசை.. அடுத்தது  திருவாரூர் கோயில் குளத்துல கொடுக்கணும் ன்னு சொன்னதால புரட்டாசி அமாவாசை அங்கே.. இந்த வீட்ல இருந்து இது தான் முதல் அமாவாசை.. "

இளம் வயது தான்... இருபத்தாறு எனில் அதுவே அதிகம்.. 

இந்த சின்ன வயதிலேயே இத்தனை விரதங்களா?..  கேட்கக்கூடாது தான்.. 

ஆனாலும் கேட்டு விட்டேன்..

" கல்யாணம் ஆகி எத்தனை வருஷம்மா ஆகுது!.. "

" மூனு வருஷம் மா.. வீட்ல ஜாதகம் பார்த்துட்டு சொல்றாங்க.. பித்ரு தோஷம் இருக்குதாம்... அதான் அமாவாசை அன்னிக்கு காக்கா வந்து சோறு எடுக்கலே ன்னா ரொம்பவும் கவலையா இருக்கு.. "  - மெலிதான புன்னகை அந்தப் பெண்ணிடம்...

" தினசரி காக்காய்க்கு வைக்கணுமாம்.. நான் செய்யத் தவறிட்டேன்.. "

எனக்கு திக் என்றிருந்தது.. இருந்தாலும் மனதுக்குள் ஒரு மின்னல்..

" கவலைப்படாதே  மா... இதெல்லாம் ஒரு பிரச்னையே இல்லை.. நான் ஒரு வழி சொல்றேன்... "

" ஏதும் விரதமா அம்மா?.. " - ஆவல் பீறிட்டது..

விரதம் தான்..  விஸ்தாரமா செய்றது.. ஆனா அது முடிஞ்சிருந்தாலும் கவலை இல்லை.. "

" எப்போ முடிஞ்சது.. எந்தக் கணக்கில வர்றது.. அதுக்கும் அதிர்ஷ்டம் இல்லையா!.. "

" கௌரி நோன்பு.. ன்னு சொல்லுவாங்க.. பெண்களுக்கு ன்னே உருவானது.. நேத்து தீவாளியா... தீவாளிய மூனாவது வாரமா வச்சி விரதம் எடுக்கிறது சம்பிரதாயம்.. இன்னிக்கு அமாவாசை .. இதையும் கூட கணக்கா வச்சுக்கலாம்... நீ என்ன செய்றே.. "

 " சொல்லுங்கம்மா!..

" அமாவாசை திதி ராத்திரி ஏழு மணி வரைக்கும் தான்.. அதனால ஆறு மணிக்கெல்லாம் நல்ல விளக்கு ஏத்தி - பால் பழம் முடிஞ்சா கொஞ்சம் கேசரி  நைவேத்தியம் வச்சி -

' சாம்ப சதாசிவ சங்கர கௌரி

சங்கட நாசினி மங்கல கௌரி.. '

- ந்னு பிரார்த்தனை பண்ணி தீபம் காட்டும்மா..  நல்லது நிச்சயம் நடக்கும்.. "

கையில் இருந்த கைத்தலபேசியில் குறித்துக் கொண்டாள்..

" இந்த மாதிரி எத்தனை வாரம் மா?.. " 

" இன்னிக்கு ஒரு நாள் போதும்.. அதான் கை வசம் பௌர்ணமி கார்த்திகை எல்லாம் இருக்கே!.. "

இதற்கும் மெல்லிய சிரிப்பு..

" சரிங்கம்மா.. தேடி வந்ததுக்கு நல்ல சேதி சொல்லியிருக்கீங்க.. நான் மற்ற வேலைய கவனிக்கிறேன்.. இனிமே அடிக்கடி வந்து தொந்தரவு செய்வேன்.. பிரச்னை ஒன்னும் இல்லையே.. "

" இப்படி பேச்சு துணைக்கு ஆள் வேணுமே ன்னு தான் இருந்தேன்..  நல்லவேளையா நீ கிடைச்சிருக்கே!.. "

" சரிங்கம்மா.. "

" ஒரு நிமிஷம்..  குங்குமம் வச்சிக்கம்மா.. சரி உன் பேர் என்ன ன்னு கேட்கலையே!.."

" சுஹாசினி.."

***